Zawsze mam problem z fabularyzowanymi biografiami, powieściami opartymi na faktach itp. Tak naprawdę nie wiemy, ile jest w nich prawdy i faktów, a ile wyobraźni autora.
Nie mniej jednak czegoś się dowiedziałam o samym Modiglianim. W zasadzie ta książka zachęciła mnie do dalszych poszukiwań informacji o nim i pewnie przeczytam jakąś prawdziwą biografię.
Trochę mnie zaskoczyła forma tej książki, bo po lekturze "Polek..." spodziewałam się, że i tu dostanę rzetelną dawkę faktów. Stąd lekkie rozczarowanie. Powieści o nieszczęśliwej miłości to nie moja bajka.

Zawsze mam problem z fabularyzowanymi biografiami, powieściami opartymi na faktach itp. Tak naprawdę nie wiemy, ile jest w nich prawdy i faktów, a ile wyobraźni autora.
Nie mniej jednak czegoś się dowiedziałam o samym Modiglianim. W zasadzie ta książka zachęciła mnie do dalszych poszukiwań informacji o nim i pewnie przeczytam jakąś prawdziwą biografię.
Trochę mnie...

Z pełną odpowiedzialnością stwierdzam, że to najgorsza książka, jaką przeczytałam w tym roku, a nawet w ciągu ostatnich kilku lat.

Temat był w zasadzie samograjem, mało kto miewa takie wdzięczne tworzywo do literackiej obróbki, a mimo to Zientek popełniła absolutnego potworka.

Pozbawieni jakiegokolwiek polotu bohaterowie, fabuła w zasadzie w kompletnej stagnacji i ten okropny, porażająco infantylny, zupełnie bezdźwięczny język … To wszystko woła o pomstę do nieba!

Nie da się tego czytać, nie da się do tego przekonać choćby w kilku procentach, da się wyłącznie patrzeć, z niemałą przyjemnością, na piękną okładkę.

I to jest chyba jedyna funkcja, jaką może pełnić to wydawnictwo – stricte ozdobna.

Z pełną odpowiedzialnością stwierdzam, że to najgorsza książka, jaką przeczytałam w tym roku, a nawet w ciągu ostatnich kilku lat.

Temat był w zasadzie samograjem, mało kto miewa takie wdzięczne tworzywo do literackiej obróbki, a mimo to Zientek popełniła absolutnego potworka.

Pozbawieni jakiegokolwiek polotu bohaterowie, fabuła w zasadzie w kompletnej stagnacji i ten...

6 bo mam wrażenie że autorka trochę przeciągnęła tą historię, a przez to w pewnym momencie zaczęła być dla mnie męcząca.

6 bo mam wrażenie że autorka trochę przeciągnęła tą historię, a przez to w pewnym momencie zaczęła być dla mnie męcząca.

Jak dobrze było stać się przez kilka dni członkiem paryskiej bohemy, wędrować uliczkami Montparnasse, zaglądać do kawiarni wypełnionych francuskimi indywiduami oraz przyglądać się procesom twórczym znanych malarzy. Ten magicznie wyczarowany świat zapraszał w swoje gościnne progi i trudno się było z niego wyrwać.

Dla miłośników malarstwa ta książka jest z pewnością dużą gratką. Mamy okazję poznać bliżej malarza Modiglianiego. Autorka serwuje nam zgrabnie napisaną biografię przedstawiającą ostatnie lata życia artysty. Naszą przewodniczką po tym świecie staje się Lunia - Polka starająca się spełnić swój Paris dream.

Jest to również bardzo ciekawa powieść historyczna. Sylwia Zientek przenosi nas do Paryża XX wieku - do czasów okrutnych, bo właśnie w Europie rozpanoszyła się I wojna światowa. To ciekawy obraz społeczeństwa pokazujący prozę życia polskich emigrantów.

Po przeczytaniu tej książki nasuwa się jedna myśl - lata mijają, a rzeczywistość się powtarza - niezależnie od czasów ludzie ciągle zmierzają się z tymi samymi problemami.

Jak dobrze było stać się przez kilka dni członkiem paryskiej bohemy, wędrować uliczkami Montparnasse, zaglądać do kawiarni wypełnionych francuskimi indywiduami oraz przyglądać się procesom twórczym znanych malarzy. Ten magicznie wyczarowany świat zapraszał w swoje gościnne progi i trudno się było z niego wyrwać.

Dla miłośników malarstwa ta książka jest z pewnością dużą...

„Lunia i Modigliani” Sylwi Ziętek to historia polki, która chcąc spełnić marzenia wyjechała do Paryża. Po wyjeździe męża Lunii z miasta jej życie całkiem się zmieniło. Zamieszkała u znajomego polaka, który chciał zostać marszandem, a w całą tę sprawę wciągnął również Lunię.

Właśnie wtedy poznała Modiglianiego. I okazuje się, że była to znajomość na lata, bardzo burzliwa z wieloma atrakcjami, i obie strony niekoniecznie chciały ją zakończyć wyłącznie na etapie przyjaźni…

To wszystko z dodatkiem czasu wojny sprawiło, że w historii głównej bohaterki szczęście przeplata się ze smutkiem, działanie na polach, które ją interesują z (moim zdaniem) wykorzystywaniem, a to wszystko jest okraszone biedą związaną z czasami w jakich żyją bohaterowie. Ale jednocześnie widzimy ich radość z małych rzeczy i czasu spędzonego razem. Prawdziwe przyjaźnie na dobre i na złe.

Jest to dość smutna historia kobiety podążającej za marzeniami i chcącej kochać i być kochaną. A to wszystko z wielką (i tą mniejszą) sztuką i Paryżem w tle. Uroku książce dodaje też fakt, że to historia prawdziwych osób :) No i sam Modigliani też z kilku względów dobrze mi się kojarzy 😁😅🙃

„Lunia i Modigliani” Sylwi Ziętek to historia polki, która chcąc spełnić marzenia wyjechała do Paryża. Po wyjeździe męża Lunii z miasta jej życie całkiem się zmieniło. Zamieszkała u znajomego polaka, który chciał zostać marszandem, a w całą tę sprawę wciągnął również Lunię.

Właśnie wtedy poznała Modiglianiego. I okazuje się, że była to znajomość na lata, bardzo burzliwa z...

Powieść biograficzna o tym, jakim to Amedeo Modigliani, malarz niezmiernie utalentowany, był w życiu prywatnym strasznie egocentrycznym dupkiem.
Niezbyt przy tym udana literacko, płaska i mdła. Co z tego, że jest oparta na faktach, jeśli jest napisana tak, że losy bohaterów zupełnie czytelnika nie angażują.
Wolałabym czas spędzony nad tą książką wykorzystać na przejrzenie albumu z reprodukcjami jego obrazów, co i wam ośmielę się zarekomendować.

Powieść biograficzna o tym, jakim to Amedeo Modigliani, malarz niezmiernie utalentowany, był w życiu prywatnym strasznie egocentrycznym dupkiem.
Niezbyt przy tym udana literacko, płaska i mdła. Co z tego, że jest oparta na faktach, jeśli jest napisana tak, że losy bohaterów zupełnie czytelnika nie angażują.
Wolałabym czas spędzony nad tą książką wykorzystać na przejrzenie...

Historia spotkania mistrza i fanki? Opowiadana z punktu widzenia dziewczyny, oparta na faktach.

Historia spotkania mistrza i fanki? Opowiadana z punktu widzenia dziewczyny, oparta na faktach.

8

8

Już kilkakrotnie czytałam literaturę piękną, gdzie obecna była sztuka, dlatego chętnie po nią sięgnęłam. I choć domyślałam się, co tu może się wydarzyć, to jednak były tu wątki, których nie spotkałam w innych książkach. Pierwszym jest prowadzenie opowieści do której wkradają się czasy wojenne, a w nim opisy Francji. Niby ogólnikowo, ale mamy zaznaczone tutaj piękno, które sobą oferują. Autorka zauważa tutaj nawet drobne detale. Widzi gdzie padają promienie słońca i od czego się odbijają. Zauważa z czego zrobiony jest balkon i nadaje mu wręcz górnolotne nazwy. Każde zdanie bez względu czego się tyczy, jest wypełnione pięknem i najwyższą poezją. Książka byłaby dla mnie idealna, gdyby właśnie nie opisy wojny, wspominanie o tym ilu ludzi straciło swoje życie. Niby poprzedza je subtelny wzrok głównej postaci, która potrafi się wpatrywać z uwielbieniem w pewnego mężczyznę i sama wie, że jest bacznie obserwowana. Jesteśmy wprowadzani w niewinny flirt, w ciepłotę, która się pomiędzy nimi tworzy, aż tu nagle ponownie czytamy o tym jak ktoś ma źle i zamiast szczęścia i piękna, które przed momentem się odczuwało, nadchodził smutek i ból. Ból z tego względu, że jej opisy bywają bardzo realistyczne. Nic tak nie przemawia do naszego serca jak poezja, którą ten żal zagłuszał. Ja odczuwałam to jako niespodziewany policzek. Jakbym mogła unosić się w powietrzu, czuć niesamowicie przejmujący zapach i miłość, która rozrywała serce i nagle bum, ktoś chlusnął by we mnie zimną wodą i zaczęłabym spadać. Oczywiście później ponownie wkraczałam w ten marzycielski stan i ponownie byłam z niego gaszona. Jest również możliwość, że tylko ja tak to odczułam.
Poznając postać kobiecą nie da się nie zauważyć, że piękno i sztuka są jej życiem i szczęściem. Prowadząc z kimś rozmowę on zauważa, że ludzie piszący z reguły żyją w biedzie. Są jakby oddzieleni od reszty społeczeństwa ze względu na dar pisania, czy malowania. Ona bardzo by chciała, by ktoś ją pokochał ze wzajemnością. Napotyka na swojej drodze pewnego mężczyznę, który zawraca jej w głowie. To spotkanie dwóch podobnych dusz, sztuki malarstwa i pióra. To historia prawdziwa kobiety, która wyjeżdżając do Paryża szuka lepszego życia. Jednak czy z tego spotkania wynikło coś więcej? Czy będąc powierniczką jego serca i duszy, mogła być też kimś więcej?
Polecam do przeczytania każdemu, kto lubi sztukę i piękno zawarte w słowach. Myślę, że czytając ją nie będzie to czas stracony:-)

Już kilkakrotnie czytałam literaturę piękną, gdzie obecna była sztuka, dlatego chętnie po nią sięgnęłam. I choć domyślałam się, co tu może się wydarzyć, to jednak były tu wątki, których nie spotkałam w innych książkach. Pierwszym jest prowadzenie opowieści do której wkradają się czasy wojenne, a w nim opisy Francji. Niby ogólnikowo, ale mamy zaznaczone tutaj piękno, które...

Bardzo prosty język, a fabuła nieco przeciagnieta do ponad 500 stron, ale mimo wszystko cieszę się, że wiem nieco więcej o samym malarzu.

Bardzo prosty język, a fabuła nieco przeciagnieta do ponad 500 stron, ale mimo wszystko cieszę się, że wiem nieco więcej o samym malarzu.