W książce znajdziesz historię młodego człowieka, który zmaga się z depresją. Poznajemy ją z dwóch stron - mamy Josiaha i jego samego. Choroba dopada go, w jak można pozornie stwierdzić najlepszym okresie życia. Ma skończyć liceum, zdać egzaminy i wybrać się na studia. Czy nie o tym marzy większość nastolatków? O wyrwaniu się z domu? Zaznaniu studenckiego życia? Dorosłości?

Zdecydowanie nie znajdziesz tutaj informacji jak poradzić sobie z depresją w 3 prostych krokach. To raczej coś w rodzaju pamiętnika, każdy z autorów mówi o swoich upadkach podczas walki z depresją Josiaha. Nie ma tutaj złotych rad. Jest szczera historia, która rozdziera serce na milion kawałków.

O depresji mówi się coraz więcej, jednak nadal nie każdy zdaje sobie sprawę z tego, jak trudna jest ona do pokonania. Świat przybiera szare barwy, nic nie cieszy, brak jest emocji, w pewnym momencie od smutku może chorego uwolnić tylko jedno, a przynajmniej sam chory tak sądzi...

W książce znajdziesz historię młodego człowieka, który zmaga się z depresją. Poznajemy ją z dwóch stron - mamy Josiaha i jego samego. Choroba dopada go, w jak można pozornie stwierdzić najlepszym okresie życia. Ma skończyć liceum, zdać egzaminy i wybrać się na studia. Czy nie o tym marzy większość nastolatków? O wyrwaniu się z domu? Zaznaniu studenckiego życia?...

Sięgając po ten tytuł, spodziewałam się bardziej formy przypominającej wywiad, treści podobnej do biografii skupiającej się na suchych faktach, nawet poradnika serwującego wiedzę popularnonaukową zawierającego część wspomnień pisarki i jej syna. Tymczasem książka jest zbliżona do pamiętnika, co przyznam, że mnie ucieszyło. Dzięki rozdziałom podzielonym na te należące do wspomnień Amandy Prowse oraz Josha Hartleya łatwiej było mi wczuć się w to, co oboje przeżywali podczas zmagań z depresją. Rozdziały rozłożone są zamiennie, a więc raz pojawia się perspektywa Josha, raz Amandy, ponadto każdy z nich poprzedza odpowiednio dobrany cytat. Tytuł swoim charakterem bardzo przypomina mi powieść, ze względu na język literacki oraz licznie stosowane przez autorów metafory, co oceniam pozytywnie, ponieważ można szybko wciągnąć się w historię opowiadaną przez Amandę i Josha, a historia ta często jest niezwykle bolesna, nawet dla czytelnika.
We wstępie autorzy dzielą się motywującą przemową na temat depresji, o tym, iż można z nią żyć oraz przezwyciężyć najtrudniejsze chwile, w prologu zaś Josiah zdradza czytelnikom swoje przeżycia w chwili, kiedy chciał popełnić samobójstwo. Kolejne rozdziały są wprowadzeniem do tego momentu, opisują już jego przeżycia oraz w jaki sposób doszło do najgorszego epizodu w jego życiu. Muszę przyznać, że opowieść Josha wypadła bardzo przekonująco i intensywnie mną wstrząsnęła. Mogłam poczuć wszystkie emocje przepływające przez niego, a także wyobrazić sobie walkę z samym sobą. Rozdzierające serce są też przeżycia matki Josha, pokazujące jak trudne jest obserwowanie choroby oczami rodzica, jak wielkie wyzwanie stanowi pogodzenie się z myślą o problemach nękających własne dziecko i jak ciężko uporać się z własną bezsilnością. Zestawienie tych dwóch perspektyw potrafi silnie wstrząsnąć odbiorcą, ale też uświadomić mu, że depresja nie jest stanem smutku, przygnębienia, chwilowym dołkiem, który za moment przejdzie, rozejdzie się po kościach i odejdzie daleko w niepamięć. W takich sytuacjach nie pomogą słowa „weź się w garść” i „to minie”, bo depresja to poważna choroba, która może towarzyszyć człowiekowi nawet do końca życia i z niej się nie wychodzi, z nią się żyje. Według mnie jest to książka bardzo potrzebna, by czytelnik mógł zrozumieć jak trudno jest nie tylko osobom dotkniętym tą chorobą, ale również wyjaśnia jakie wyzwania czekają ich bliskich.
Książka nie tylko jest w stanie wyklarować pewien rodzaj zrozumienia odbiorcy, także daje nadzieję na lepsze dni. Pokazuje, iż z każdej najtrudniejszej chwili można znaleźć wyjście i jakiś punkt zaczepienia, nawet jeśli w danym momencie wydaje się, że tego wyjścia nie ma. Świadectwo walki Josha z własnymi przeżyciami, z myślami samobójczymi, ze smutkiem, z przygnębieniem, poczuciem bezsensu oraz jego mozolna droga do poprawy, odnalezienia samego siebie, myślę, iż wielu osobom może przynieść ulgę. Bardzo polecam każdemu, kto chce poznać z czym zmagają się osoby chorujące na depresję, jak i tym, którzy na nią chorują.

Sięgając po ten tytuł, spodziewałam się bardziej formy przypominającej wywiad, treści podobnej do biografii skupiającej się na suchych faktach, nawet poradnika serwującego wiedzę popularnonaukową zawierającego część wspomnień pisarki i jej syna. Tymczasem książka jest zbliżona do pamiętnika, co przyznam, że mnie ucieszyło. Dzięki rozdziałom podzielonym na te należące do...

To ważna książka, ponieważ pokazuje depresję od środka. Matka chłopaka dotkniętego tą straszną chorobą dzieli się swoją perspektywą, a chłopak swoją. Są w nich punkty styczne, w innych momentach to dwa różne bieguny. Myślę sobie, że oba punkty widzenia się kompensują i tworzą pełny obraz depresji w rodzinie.

Czytałam sporo na temat depresji, oglądałam kilkanaście rozmów z osobami chorymi i specjalistami w zakresie leczenia. Im więcej tego, tym silniejsze mam wrażenie, że wiem tyle, co nic. Bliska mi osoba cierpi na depresję. Mam wrażenie, że za rzadko wykazuję dla tej choroby pełne zrozumienie i wsparcie, choć staram się jak mogę. Bo to cholernie trudne. Partycypowanie w czyjejś chorobie nie jest czymś oczywistym, nie ma podręczników postępowania, dwóch jednorakich przypadków. Trzeba wyczucia, uważności, czułości. Trzeba balansować po cienkim lodzie dawania wolności i z drugiej strony troski, zadawania pytań, słuchania.

Warto przeczytać.

To ważna książka, ponieważ pokazuje depresję od środka. Matka chłopaka dotkniętego tą straszną chorobą dzieli się swoją perspektywą, a chłopak swoją. Są w nich punkty styczne, w innych momentach to dwa różne bieguny. Myślę sobie, że oba punkty widzenia się kompensują i tworzą pełny obraz depresji w rodzinie.

Czytałam sporo na temat depresji, oglądałam kilkanaście rozmów z...

Lubicie czytać historie oparte na faktach?

"Mój ukochany syn" to bolesna historia matki, która musiała patrzeć na cierpienie swojego ukochanego syna. Josh wpadł w depresję, a jego matka Amanda Prowse desperacko szukała sposobów, by mu pomóc.
To historia pełna mroku opowiadająca o Joshu, któremu pogorszył się stan zdrowia psychicznego. Doprowadziło to do tego, że miał myśli samobójcze i planował odebrać sobie życie. Autorka podzieliła się ze swoimi czytelnikami osobistą historią rodzinną. Mamy tutaj czarno na białym pokazane z czym wiąże się depresja, jakie emocje towarzyszą chorą oraz jak wpływa to na bliskich osoby chorej. Poznajemy tę historię z dwóch perspektyw, matki i syna. To książka, która pokazuje cierpienie chorego i jego bliskich. Depresja to choroba, której nie widać, pojawia się znienacka i nigdy nie wiadomo kogo dopadnie. Często też prowadzi do śmierci. To bardzo potrzebna książka dla społeczeństwa, aby każdy dowiedział się z czym wiąże się ta choroba. Nie wolno jej lekceważyć.
Historia Josha przeraża i pokazuje, że leczenie depresji to długotrwały proces.

Jeśli chcecie dowiedzieć się, czy Josh wyszedł z tej choroby i czy jego matka znalazła sposób na wyciągnięcie go z mroku to przeczytajcie tę książkę.

Pamiętajcie, że zawsze warto poprosić o pomoc.

Warto przeczytać!

Polecam z całego serca!


BRUNETTE BOOKS

Lubicie czytać historie oparte na faktach?

"Mój ukochany syn" to bolesna historia matki, która musiała patrzeć na cierpienie swojego ukochanego syna. Josh wpadł w depresję, a jego matka Amanda Prowse desperacko szukała sposobów, by mu pomóc.
To historia pełna mroku opowiadająca o Joshu, któremu pogorszył się stan zdrowia psychicznego. Doprowadziło to do tego, że miał...

D e p r e s j a .

Wiele się o niej mówi.
Wiele ludzi jej nie rozumie.
Wiele ludzi na nią choruje.

Jest to choroba i jest ona ciężka za równo dla osoby która została nią dotknięta jak i dla bliskich. W książce "Mój ukochany syn" możemy zobaczyć historię oczami matki jak i jej syna którego dotknęła choroba. Widzimy jak wszystko przeżywa Amanda, jak boi się o swojego syna i co dzieje się w ich życiu odkąd choroba zamieszkała z nimi. Książka została wzbogacona w zdjęcia z życia prywatnego autorów co jest dodatkowym plusem i pomaga bardziej wgłębić się w ich historię.

Według mnie jest to ważna książka, która pokazuje jak depresja jest odbierana przez innych ludzi z naszego otoczenia. Jak wielu ludzi uważa że mając "wszystko" nie powinni mieć depresji, ponieważ są po prostu leniwi dlatego siedzą cały czas w łóżku co jest oczywiście bzdurą! Często ludzie zmagający się z tą choroba nie mając wsparcia.

Bardzo polecam aby ją przeczytać bo naprawdę warto! Na mnie zrobiła ogromne wrażenie i bardzo ją przezywałam, ponieważ widzę jaki trud w codziennym życiu ma Josh mimo wsparcia bliskich.

D e p r e s j a .

Wiele się o niej mówi.
Wiele ludzi jej nie rozumie.
Wiele ludzi na nią choruje.

Jest to choroba i jest ona ciężka za równo dla osoby która została nią dotknięta jak i dla bliskich. W książce "Mój ukochany syn" możemy zobaczyć historię oczami matki jak i jej syna którego dotknęła choroba. Widzimy jak wszystko przeżywa Amanda, jak boi się o swojego syna i...

“Depresja nie wybiera. Nie dba o rasę, wyznanie, kolor skóry ani seksualność; nie obchodzi jej twój majątek, twoje ubóstwo, twoja polityka ani twój styl życia. Depresja może zatopić w tobie szpony, a kiedy to zrobi, bardzo trudno się ich pozbyć. Nikt nie jest na nią odporny”.

Josh był zwykłym nastolatkiem i nagle w wieku dziewiętnastu lat wszystko się zmieniło. Jego zdrowie psychiczne niespodziewanie się pogorszyło, złe myśli zaczęły go prześladować, zaczął planować samobójstwo. Jego matka, uznana autorka bestsellerów Amanda Prowse desperacko zaczęła szukać sposobów, by pomóc swojemu dziecku. Jej syn cierpiał, a z nim cała rodzina. Każdego dnia towarzyszył im strach i obawa, że Josh przegra tę walkę.

Książka okazała się dla mnie sporym zaskoczeniem. Wydawać by się mogło, że o depresji wiemy całkiem sporo, a jednak… Ta straszna, podstępna choroba może dotknąć każdego i w każdym wieku.

Do bólu szczery, prawdziwy opis życia z depresją. Jak pomóc własnemu dziecku, które jest bezbronne, nie radzi sobie z emocjami, nie umie ich nazwać? Mamy dwie perspektywy: matki i syna, jest to intymny, przejmujący opis ich codzienności. Widzimy, z czym musiał zmagać się Josiah w najcięższych epizodach depresji, znamy jego myśli, walkę z samym sobą i to dlaczego chciał odebrać sobie życie. A obok starania, niemoc, zrozpaczonej, chwilami bezradnej matki. Depresja niszczy chorego, ale i ma bardzo negatywny wpływ na pozostałych członków rodziny. Dlatego tak ważne, potrzebne jest wsparcie i pomoc.

Autorka daje nam poruszający, bolesny, trudny, intymny obraz walki z chorobą. To wnikliwa, odważna i potrzebna, niosąca nadzieję lektura. Zdecydowanie warto ja poznać.

“Depresja nie wybiera. Nie dba o rasę, wyznanie, kolor skóry ani seksualność; nie obchodzi jej twój majątek, twoje ubóstwo, twoja polityka ani twój styl życia. Depresja może zatopić w tobie szpony, a kiedy to zrobi, bardzo trudno się ich pozbyć. Nikt nie jest na nią odporny”.

Josh był zwykłym nastolatkiem i nagle w wieku dziewiętnastu lat wszystko się zmieniło. Jego...

"Kiedy sięgam myślami wstecz, nie potrafię odróżnić jednego dnia od drugiego.
Każdy dzień był smutny.
Każdy dzień był taki sam.
Każdy dzień był wyczerpujący."

"Mój ukochany syn" to szczera opowieść o depresji i walce o zdrowie psychiczne. Opowieść o wyniszczającym wpływie choroby nie tylko na osobę nią dotkniętą, ale również na rodzinę, która za wszelką cenę próbuje wyrwać dorosłe już dziecko, ale wciąż dziecko, ze szpon depresji, która rozgościła się w ciele i duszy młodego chłopaka. To poszukiwanie odpowiedzi "dlaczego?" i walka o lepsze jutro.
Autorzy tej prawdziwej historii to: Amanda Prowse - poczytna autorka powieści obyczajowych i Josiah, jej syn, który mając dziewiętnaście lat przestał chcieć żyć.
"Mój ukochany syn" to szczere, bolesne i emocjonalne zwierzenie. Miłość, gniew, rozpacz, frustracja, walka i nadzieja to prawdziwe oblicze ich życiowych przejść.
Ta książka to próba podzielenia się kawałkiem bardzo osobistego życia - czy można mieć prawo do jego oceny? Nie. Wystarczy się wsłuchać, próbować zrozumieć i odważyć się na własną refleksję.

Trudno jest mówić o depresji.
Mam poczucie, że temat nie do końca jest zrozumiany, że ludzie boją się kontaktu z osobą z depresją, nie rozumieją jej, nie wiedzą jak się zachować.
Może się mylę, ale myślę, że dla wielu depresja to wymysł współczesnej psychiatrii i psychologii.
Podejście do tej choroby zmienia się bardzo powoli.
Warto pojąć, że depresja to choroba, która nie zależy od woli człowieka. Nie jest obniżonym nastrojem, który możemy skutecznie kontrolować za pomocą woli i pozytywnego myślenia.
Depresja ma wiele oblicz, a ludzie potrzebujący pomocy czasami wyglądają na ludzi, którzy nie potrzebują pomocy.
Depresja zabija.

"Depresja nie wybiera. Nie dba o rasę, wyznanie, kolor skóry ani seksualność; nie obchodzi jej twój majątek, twoje ubóstwo, twoja polityka ani twój styl życia. Depresja może zatopić w tobie szpony, a kiedy to zrobi, bardzo trudno się ich pozbyć. Nikt nie jest na nią odporny."

Depresja Josha przybrała bardzo okrutne oblicze.
Czytając rozdziały Josha przeszywał mnie ogromny smutek, bezradność i przerażenie.
Jego choroba to wciąż powracający najgorszy koszmar, z którego ciężko się wybudzić.
Z relacji matki bije bezsilności i niemoc w obliczu tego, co przeżywa syn. Jej obawy o życie syna namacalnie bolą.
To walka, bez strategii, to wciąż szukanie skutecznego rozwiązania.
Amanda i Josh wpuszczają czytelnika do swojego "szarego świata" - świata z depresją.
Jednak oboje zostawiają jasny komunikat - nie jesteś sam, jest nadzieja.

Czytajcie, próbujcie się wczuć w jedno z osobistych świadectw dwójki ludzi, matki i syna, którzy stanęli w obliczu choroby.
To książka dla każdego dojrzałego czytelnika, ale przede wszystkim dla takiego, który cierpi na depresję i tego, który kocha kogoś z depresją.

"Kiedy sięgam myślami wstecz, nie potrafię odróżnić jednego dnia od drugiego.
Każdy dzień był smutny.
Każdy dzień był taki sam.
Każdy dzień był wyczerpujący."

"Mój ukochany syn" to szczera opowieść o depresji i walce o zdrowie psychiczne. Opowieść o wyniszczającym wpływie choroby nie tylko na osobę nią dotkniętą, ale również na rodzinę, która za wszelką cenę próbuje wyrwać...

Wstrząsająca i ważna książka. Narracja z dwóch perspektyw bardzo się sprawdziła. Najbardziej mnie poruszyły refleksje dotyczące presji nakładanej na młodych ludzi, którzy studiują, i wpływu studiów na zdrowie psychiczne.

Wstrząsająca i ważna książka. Narracja z dwóch perspektyw bardzo się sprawdziła. Najbardziej mnie poruszyły refleksje dotyczące presji nakładanej na młodych ludzi, którzy studiują, i wpływu studiów na zdrowie psychiczne.

"NIE RÓB TEGO."
⠀
"Mój ukochany Syn" to trochę rodziny pamiętnik, w którym mama Amanda Prowse i syn Josiah Hartley opowiadają o tym, jak to wszystko się zaczęło.
Rodzina jak każda inna, z marzeniami i z codziennością, do której z czasem w odwiedziny wpadła depresja.
⠀
Kiedy ma się dziewiętnaście lat, ma się świat u stóp. Ma się przyjaciół, ma się plany na przyszłość, egzaminy i przyjaciół, z którymi można wszystko. Najgorzej jest kiedy wpada ta niezapowiedziana przyjaciółka - depresja i chce zabrać osobę w swoje ramiona i pokazać mu wszystko co najgorsze.
Świat nagle staje się pułapką, a najbezpieczniejszym miejscem jest łóżko, a jej macki sięgają coraz dalej i dalej.
⠀
Wtedy właśnie potrzebna jest rodzina, rodzina, która wspiera, czasem po prostu tylko jest i nie dopuści do tego, żeby przyjaciółka zabrała członka rodziny na swoją stronę.
I myślę, że książka jest bardzo ważnym krokiem w kierunku poznawania tej choroby i rzeczywistości, która nie jest kolorowa. Bo statystyki dotyczące zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży są przerażające. I o ile sceptycznie podchodziłam do tej lektury, teraz wiem, że pomoc to zadanie dla całej rodziny, nie tylko dla jednostki. I prócz wzlotów, jest mnóstwo upadków.

"NIE RÓB TEGO."
⠀
"Mój ukochany Syn" to trochę rodziny pamiętnik, w którym mama Amanda Prowse i syn Josiah Hartley opowiadają o tym, jak to wszystko się zaczęło.
Rodzina jak każda inna, z marzeniami i z codziennością, do której z czasem w odwiedziny wpadła depresja.
⠀
Kiedy ma się dziewiętnaście lat, ma się świat u stóp. Ma się przyjaciół, ma się plany na przyszłość,...

Depresja... hasło, które w naszych czasach zakotwiczyło się już na dobre, ale nadal sama choroba pozostaje tematem tabu i powodem do wstydu. Ale ta podstępna doleglowość może dopaść każdego z nas, bezpośrednio, lub też pośrednio, w najmniej oczekiwanym momencie życia. No ale przecież nie ma dobrego czasu na chorobę.
Josh poczuł spadek kondycji psychicznej w wieku dziewiętnastu lat, dosłownie na chwilę przed rozpoczęciem studiów na które bardzo się cieszył. Jako dziecko zmagał się z pewnymi dolegliwościami fizycznymi, które spychały go na margines towarzystwa w którym się obracał, więc przepustka na dobry uniwersytet była dla niego powodem do dumy. Ale tu nastąpiło to, czego nikt by nie oczekiwał- nagłe załamanie, jednak długo nikt nie potrafił nazwać rzeczy po imieniu...
"Mój ukochany syn" to książka, którą możnaby nazwać biografią rodziny zmagającej się z depresją, czymś w rodzaju pamiętnika choroby. Jest to autentyczna historia autorki książki i jej syna, a ich walkę obserwujemy z perspektywy każdego z nich. Bo kiedy w rodzinie choruje na depresję jedna osoba, to tak naprawdę chorują wszyscy jej członkowie, próbując pomóc i przetrwać.
Wahałam się odrobinę, czy to jest książka dla mnie, bo z reguły trzymam się z daleka od wszelkich poradników, książek psychologicznych i temu podobnych. Ale historia Amandy i Josha wciągnęła mnie bardzo, być może ze względu na jej realizm i autentyczność. I na szczęście nie stało się to, czego się obawiałam... Nie zostałam przytłoczona psychologicznym "bełkotem". Autorom udało się mnie zaciekawić a w przypadku tego typu publikacji nie jest to łatwe.
Jeżeli tematyka depresji jest Wam bliska, albo tak po prostu wywołuje u Was większe zainteresowanie, to polecam. Temat jest trudny, ale lepiej wiedzieć o nim więcej, na wypadek gdyby miał się pojawić, czego nikomu nie życzę. Bo to mozolna, długotrwała walka, z której nie zawsze pacjent wychodzi cało, a przy okazji jak gangrena niszczy rodzinę od środka.

Depresja... hasło, które w naszych czasach zakotwiczyło się już na dobre, ale nadal sama choroba pozostaje tematem tabu i powodem do wstydu. Ale ta podstępna doleglowość może dopaść każdego z nas, bezpośrednio, lub też pośrednio, w najmniej oczekiwanym momencie życia. No ale przecież nie ma dobrego czasu na chorobę.
Josh poczuł spadek kondycji psychicznej w wieku...