Mała książeczka dla nastolatków, starszej młodzieży. Część 7 i 1/2.

Bajka o Kopciuszku w czasach rzeczywistych.
W tej części Mia zbliża się do swoich szesnastych urodzin. Nie chce ich obchodzić wcale.
Jej babcia jest jednak innego zdania. Chce wręcz rozdmuchać imprezę. Szybko jednak ustępuje. Rodzina, chłopak i przyjaciółka koniec końców stają na wysokości zadania. Nie jest tak tragicznie dla Mii.


Przez książkę przemawia naiwność ,nawet głupota i infantylność, błaha problematyka.
Książka niskich lotów, mało ambitna.
Musiałam przetrawić, gdyż dzieciaki dorastają i lada moment mogą zacząć to czytać.

Mała książeczka dla nastolatków, starszej młodzieży. Część 7 i 1/2.

Bajka o Kopciuszku w czasach rzeczywistych.
W tej części Mia zbliża się do swoich szesnastych urodzin. Nie chce ich obchodzić wcale.
Jej babcia jest jednak innego zdania. Chce wręcz rozdmuchać imprezę. Szybko jednak ustępuje. Rodzina, chłopak i przyjaciółka koniec końców stają na wysokości zadania. Nie...

Wystarczająco krótka żeby Mia nie zdążyła mnie zirytować. Średnio potrzebna część ale całkiem urocza.

Wystarczająco krótka żeby Mia nie zdążyła mnie zirytować. Średnio potrzebna część ale całkiem urocza.

Kolejna króciutka i zupełnie niepotrzebnie wydana historyjka z życia neurotycznej księżniczki Mii. Nie mam pojęcia dlaczego obchodzenie jej szesnastych urodzin nie mogło zostać dopisane w którejś ze zwyczajnych części, ale zapewne chodzi o dodatkowe pieniądze, które tak łatwo zarobić na czytelnikach zakochanych w serii. A szkoda, bo gdyby nie taka forma, cała historyjka byłaby nawet zabawna. Mia oczywiście nie chce urodzin, jej babka chce i to takie rodem z MTV, ale ta ostatnia jakoś tak szybko ustępuje co do tej pory się nie zdarzało. A koniec końców wjeżdża na biały koniu Michael i rodzina, którzy to wreszcie zachowali się jak ludzie. To pierwszy z tomików w którym nie czułam obrzydzenia do postaci z otoczenia głównej bohaterki. Nawet Lily potrafiła zachować się przyzwoicie, mam nadzieję że tak już zostanie i obie dziewczyny nareszcie sobie poukładają pewne wsprawy w głowach. Myślę że spokojnie można pominąć tą część, podobnie jak poprzednie opowiadanko (tom 4.5 o ile się nie mylę),bo nie wnoszą nic do fabuły a jedynie zapychają dziurę w czasie życia Mii zupełnie nieistotną treścią. Chociaż akurat do urodzin autorka mogła się bardziej przyłożyć, najwyraźniej jednak spieszyło jej się z wydawaniem kolejnych części, zamiast skupić się na napisaniu choćby jednej poprawnej i nieinfantylnej. Ale wyszło jak zwykle, pozostaję przy poprzednich opiniach i nie polecam serii, sama idę się dalej męczyć z nadzieją na sensowne zakończenie.

Kolejna króciutka i zupełnie niepotrzebnie wydana historyjka z życia neurotycznej księżniczki Mii. Nie mam pojęcia dlaczego obchodzenie jej szesnastych urodzin nie mogło zostać dopisane w którejś ze zwyczajnych części, ale zapewne chodzi o dodatkowe pieniądze, które tak łatwo zarobić na czytelnikach zakochanych w serii. A szkoda, bo gdyby nie taka forma, cała historyjka...

"No cóż. Stało się. Mam szesnaście lat. Nareszcie. Mogę teraz legalnie uprawiać seks w większości państw europejskich, włącznie z Genowią, i prawie we wszystkich stanach USA. Poza tym, w którym akurat mieszkam".

Jak mi przykro. Michael będzie niepocieszony i pewnie zostawi naszą księżniczkę dla jakiejś rozwiązłej studentki. Przynajmniej idąc tokiem rozumowania Mii. W końcu od części szóstej gdzieś tam ciągle przewija się TEN temat. Za naukę by się małolata wzięła, a nie.

Słodka szesnastka księżniczki jest takim ważnym wydarzeniem, że musiała zostać opisana w odrębnej książce. Żal mi drzew, które straciły życie, żeby świat mógł poznać tę historię.

"No cóż. Stało się. Mam szesnaście lat. Nareszcie. Mogę teraz legalnie uprawiać seks w większości państw europejskich, włącznie z Genowią, i prawie we wszystkich stanach USA. Poza tym, w którym akurat mieszkam".

Jak mi przykro. Michael będzie niepocieszony i pewnie zostawi naszą księżniczkę dla jakiejś rozwiązłej studentki. Przynajmniej idąc tokiem rozumowania Mii. W...

Opinia dotyczy całej serii "Pamiętnika księżniczki".


Typowa młodzieżówka. Ale baaardzo przyjemnie się ją czyta.

Księżniczka Mia musi odnaleźć się w nowej roli i sprostać wielu wyzwaniom w każdej dziedzinie nastoletniego życia. Obserwujemy jej poczynania, śledząc jej pamiętnik.

Niektóre wątki są poważne, pozostałe zabawne, inne typowe, a kolejne lekko irytujące - ale takie jest właśnie życie nastolatki! Barwne, pełne tych dobrych, radosnych, ale i złych chwil.

Każdą część "pochłaniałam" w kilka godzin i była to dla mnie, nastolatki, świetna rozrywka. I chętnie wracam do niej, gdy chcę sobie poprawić humor - a zwłaszcza do moich ulubionych tomów, czyli części 1, 3, i 10.

Na rozluźnienie dla młodych dziewczyn - polecam!

Opinia dotyczy całej serii "Pamiętnika księżniczki".


Typowa młodzieżówka. Ale baaardzo przyjemnie się ją czyta.

Księżniczka Mia musi odnaleźć się w nowej roli i sprostać wielu wyzwaniom w każdej dziedzinie nastoletniego życia. Obserwujemy jej poczynania, śledząc jej pamiętnik.

Niektóre wątki są poważne, pozostałe zabawne, inne typowe, a kolejne lekko irytujące - ale...

:)

:)

Bardzo fajna książka. Polecam każdej nastolatce na wieczór. ;)

Bardzo fajna książka. Polecam każdej nastolatce na wieczór. ;)

Świetna książka! Polecam!

Świetna książka! Polecam!

W tej książce czułam antypatie do Mii, która upiera się, że nie chce żadnej imprezy urodzinowej. Jej narzekania na zachowanie babci są jak dla mnie sztuczne, a ta historia nie jest zbyt wciągająca. Dobrze przynajmniej, że krótka

W tej książce czułam antypatie do Mii, która upiera się, że nie chce żadnej imprezy urodzinowej. Jej narzekania na zachowanie babci są jak dla mnie sztuczne, a ta historia nie jest zbyt wciągająca. Dobrze przynajmniej, że krótka

Myślałam, że w związku z tym, że Mia w tym tomie osiąga pełnoletność, zdecyduje się w końcu na seks z Michaelem.

Myślałam, że w związku z tym, że Mia w tym tomie osiąga pełnoletność, zdecyduje się w końcu na seks z Michaelem.