Ostatnia część serii londyńskiej jest niezwykle poruszająca - wiele w niej tematów, które mogą wzruszyć. Akcja toczy się dość powolnym i swobodnym tempem, chociaż nie brakuje wątku tajemnicy, który wprowadza nieco niepokoju i niepewności - dzięki czemu jest ciekawie! Czytelnik może wczuć się nie tylko w los głównej bohaterki, ale może nawet przede wszystkim w atmosferę Londynu, którą autorka naprawdę świetnie przekazuje. Po lekturze aż ma się ochotę spakować walizkę i wyruszyć szlakiem Uli. I choć obyczajówki spod pióra Klaudii Muniak bardzo mi się podobają to jednak jestem większą fanką nieco mocniejszych jej książek.

Ostatnia część serii londyńskiej jest niezwykle poruszająca - wiele w niej tematów, które mogą wzruszyć. Akcja toczy się dość powolnym i swobodnym tempem, chociaż nie brakuje wątku tajemnicy, który wprowadza nieco niepokoju i niepewności - dzięki czemu jest ciekawie! Czytelnik może wczuć się nie tylko w los głównej bohaterki, ale może nawet przede wszystkim w atmosferę...

„Nim stracę to, co mi jeszcze pozostało” to opowieść o Uli Piątkowskiej, która pięła się po szczeblach kariery jako biotechnolog. Wszystko było pięknie, kiedy pewnego dnia, a właściwie nocą popełniła jeden, ale poważny błąd, który zrujnował jej dotychczasowe życie. W akcie desperacji, Ula postanawia odciąć się od aktualnego życia i zacząć wszystko od nowa, za granicą. Jej pierwotne plany dotyczyły przeprowadzki do Nowej Zelandii, jednakże po drodze nasza bohaterka postanawia zatrzymać się w Londynie, gdzie mieszka jej bliska przyjaciółka. Życie postanowiło po raz kolejny zaskoczyć Ulę, okazało się, że jej wyjazd do Nowej Zelandii jest niemożliwy… Dziewczyna zostaje w Londynie, gdzie podejmuje pracę, a po pewnym czasie poznaje pewnego mężczyznę, który nie pozostaje jej obojętny.

Autorka odsłania przed nami dużą część tego co dzieje się w głowie bohaterki, pokazuje jej wewnętrzne zmagania, gdzie dopadają ją demony przeszłości, które nie pozwalają jej żyć normalnie. Ula nie pozwala sobie być szczęśliwą, uważa, że nie ma już do tego prawa po tym co się wydarzyło…

W książce autorka zadbała również o to, żeby czytelnik dobrze poznał Londyn. W książce znajdziemy wiele ciekawych miejsc i obiektów, którym autorka nie szczędziła opisów. Również na samym początku książki znajdziemy mapkę z kluczowymi miejscami w Londynie. Bardzo mi się to podobało!

„Nim stracę to, co mi jeszcze pozostało” to niezwykle poruszająca przeprawa do wybaczenia samemu sobie, to rozprawienie się z błędami przeszłości oraz dostrzeżenie własnej wartości. To historia o tym, że każdy zasługuje na drugą szansę.

Serdecznie polecam!

„Nim stracę to, co mi jeszcze pozostało” to opowieść o Uli Piątkowskiej, która pięła się po szczeblach kariery jako biotechnolog. Wszystko było pięknie, kiedy pewnego dnia, a właściwie nocą popełniła jeden, ale poważny błąd, który zrujnował jej dotychczasowe życie. W akcie desperacji, Ula postanawia odciąć się od aktualnego życia i zacząć wszystko od nowa, za granicą. Jej...

Super książka, super seria. Coś innego niż zwykle patrząc na fabułę.

Super książka, super seria. Coś innego niż zwykle patrząc na fabułę.

Ula miała piąć się po szczeblach kariery jako biotechnolog. Miała osiągnąć sukces i wieść szczęśliwe życie, i właśnie na to się zapowiadało, dopóki nie zdarzyło się coś, co wszystko zmieniło.

Goniona poczuciem wstydu, wyrzutami sumienia i lękiem przed oceną, Ula postanawia bez słowa zniknąć i zacząć nowe życie w Londynie.
I ma na to szansę, bo nikt tutaj nie ma pojęcia o jej przeszłości. Wystarczy, że przed nikim się nie otworzy i nikt nie pozna jej mrocznych wspomnień.

Ale... czy aby na pewno? Czy tak łatwo będzie utrzymać tajemnicę przed osobami, na których jej zależy?
Tym bardziej, że w barze poznaje przystojnego Samuela, który coraz częściej pojawia się w jej myślach, a przeszłość dogoni ją szybciej niż się tego spodziewa.

Ta historia pokazuje nam, że nawet w najgorszym momencie życia możemy liczyć na przyjaciół. Że będą oni z nami, nie oceniając naszych błędów czy wyborów, a zwierzyć się z nich komuś, to tak, jakby zrzucić z barków ogromny ciężar.

"Nim stracę to co mi jeszcze pozostało" Klaudii Muniak, to trzecia i jednocześnie ostatnia cześć serii londyńskiej. Oprócz poruszającej historii dostajemy także dawkę ciekawostek o londyńskiej architekturze. Możemy oczami autorki dosłownie zobaczyć zabytki i urokliwe miejsca, pospacerować uliczkami Londynu i poczuć klimat tego angielskiego miasta.

Ula miała piąć się po szczeblach kariery jako biotechnolog. Miała osiągnąć sukces i wieść szczęśliwe życie, i właśnie na to się zapowiadało, dopóki nie zdarzyło się coś, co wszystko zmieniło.

Goniona poczuciem wstydu, wyrzutami sumienia i lękiem przed oceną, Ula postanawia bez słowa zniknąć i zacząć nowe życie w Londynie.
I ma na to szansę, bo nikt tutaj nie ma pojęcia o...

„Nim stracę to, co mi jeszcze pozostało” Klaudii Muniak to książka z którą spędziłam ostatnie dni.

Ula wyjechała do Anglii. Ucieczka wydaje jej się jedynym rozwiązaniem trudnej sytuacji w Polsce. Nowy etap, który zaczyna jest okraszony strachem i niepewnością.

Mało wymagająca praca, brak życia towarzyskiego. Kobieta nie jest wylewna, wszystko tłumi w sobie. Pomino skrytości może liczyć na wsparcie dwóch przyjaciółek: Rity i Róży.

Przypadkowa przeprowadzka w nowe miejsce sprawia, że w jej życiu pojawią się niespodziewane znajomosci i szanse.

Czy Samuel okaże się być dobrym przyjacielem a może kimś więcej ?
Czy można zaczynać życie na nowo nie zamykając pewnych etapów z przeszłości ?
Jakie sekrety skrywa Ula ?

Ta seria autorki osadzona jest w Wielkiej Brytanii. Mam tutaj do czynienia z ogromną paletą barw i odcieni. Kolorów wielkiego i pociągającego Londynu. Ludzkich emocji i dramatów.
Przyjaźni na dobre i na złe.

Historia daje do myślenia, Ula wiele przeszła i jej codzienne życie zostało zdeterminowane jednym wydarzeniem. Czy Wina to zawsze wina ?

Ciekawa pozycja, warta bliższego poznania. Nie tylko ze względu na przybliżenie uroków brytyjskiej stolicy. Relacje i ludzie, którzy nas otaczają to ogromna wartość nawet jeśli często nie zdajemy sobie z tego sprawy….

„Nim stracę to, co mi jeszcze pozostało” Klaudii Muniak to książka z którą spędziłam ostatnie dni.

Ula wyjechała do Anglii. Ucieczka wydaje jej się jedynym rozwiązaniem trudnej sytuacji w Polsce. Nowy etap, który zaczyna jest okraszony strachem i niepewnością.

Mało wymagająca praca, brak życia towarzyskiego. Kobieta nie jest wylewna, wszystko tłumi w sobie. Pomino...

Ula to młoda kobieta, która mieszka i pracuje właśnie w Londynie. Jest bardzo niezależna, jej kontakty z rodzicami są zdystansowane i dosyć chłodne. Ula ma swoje zaufane przyjaciółki, z którymi lubi spędzać czas, choć nie ze wszystkiego im się zwierza. Bohaterka staje na kolejnym życiowym zakręcie, a jest nim przymusowe odejście z pracy. Jedno wydarzenie z przeszłości już na zawsze odmieniło Ulę i zaważyło na jej podejmowanych decyzjach. Kobieta nosi na swoich barkach cienie wydarzeń minionych dni, tylko, czy w pojedynkę człowiek jest w stanie udźwignąć ten ciężar?

„Nim stracę to, co mi jeszcze pozostało" to historia, która mnie zaskoczyła. To powieść obyczajowa, ale z wątkiem trudnych wydarzeń, które ciągnęły się za bohaterką jak smutny cień i nie dawały jej spokoju. To historia o poszukiwaniu spokoju, akceptacji i pogodzenia się z czynami, które się popełniło. To przedstawienie życia człowieka, który zmaga się z czymś bardzo trudnym, co rzutuje na jego dalsze losy, zachowanie i relacje z najbliższym otoczeniem. To nie jest słodka i lekka książka, mimo radosnej okładki. Historia ma w sobie element goryczy i melancholii, przedstawia psychikę człowieka, a jednocześnie ukazuje potęgę nadziei i kobiecej przyjaźni, z której pomocą człowiek jest w stanie przetrwać najgorsze momenty. Osadzenie losów bohaterki w Londynie i autentyczność stylu pisania autorki sprawiają, że naprawdę ma się odczucie, jakby się było w tym mieście.

To moje pierwsze spotkanie z autorką i serią londyńską, ale mogę je zaliczyć do udanych. W książce „Nim stracę to, co mi jeszcze pozostało" znajdziecie całą paletę barwnych emocji - od smutku i nienawiści po radość, przyjaźń i miłość. Zachęcam do lektury.

Ula to młoda kobieta, która mieszka i pracuje właśnie w Londynie. Jest bardzo niezależna, jej kontakty z rodzicami są zdystansowane i dosyć chłodne. Ula ma swoje zaufane przyjaciółki, z którymi lubi spędzać czas, choć nie ze wszystkiego im się zwierza. Bohaterka staje na kolejnym życiowym zakręcie, a jest nim przymusowe odejście z pracy. Jedno wydarzenie z przeszłości już...

Byliście kiedyś w Anglii / Londynie ? Ja niestety nie ale mam nawet listę miejsc, które z chęcią tam odwiedzę. Nie należę do osób kochających podróże, jednak tam z przyjemnością bym pojechała. Nawet mimo tej typowo angielskiej pogody. Tym bardziej, że obecnie ta nasza do lepszych nie należy.

Nie wiem czy znacie twórczość Klaudii Muniak. Mnie ciekawiła ona od dłuższego czasu. Mam całą listę naszych polskich autorek, których jeszcze, że tak powiem - nie zasmakowałam i chcę to zmienić. Seria angielska Klaudii wpadała w oko i okładki są tak śliczne w swej prostocie, że musiałam sprawdzić co kryje się w środku.

Przyznam, że spodziewałam się romansu i niby jest ale w malutkiej dawce. Cała książka skupia się na czymś innym i nie na tym czego się spodziewałam.

Muszę zaznaczyć, że to trzeci tom, nie czytałam poprzednich i mimo to bez problemu odnalazłam się w tej serii. Aczkolwiek jest tu sporo spoilerów poprzednich dwóch tomów, więc jednak warto czytać po kolei by nie psuć sobie radości z czytania.

Ula to wybitny umysł ścisły, kobieta inteligentna, mająca potencjał. Jednak można odnieść wrażenie, że zupełnie z niego nie korzysta. W końcu dlaczego tak wykształcona osoba pracuje zbierając zagubione na polu golfowym piłeczki? Jaki to ma sens ?

Od początku da się odczuć, że mimo iż ma znajomych, przyjaciółki, jest w pewnym stopniu osamotniona i sama do tego doprowadziła. Odsunęła się i ciężko zrozumieć z jakiego powodu. Za to pewne jest, że skrywa jakiś sekret, który wyjątkowo ją przytłacza, który zdecydowanie odbiera jej radość z życia. Dlaczego uciekła do Anglii i tak uparcie nie chce mieć kont w social mediach ? A zarazem z fałszywego profilu sprawdza czy nie ma gdzieś informacji na jej temat ? Czego szuka ?

Przyznam, że książka ma potencjał, ta historia z pewnością mogłaby mi się spodobać. Ma wiele zalet, porusza tematykę, która jest typowo w moim guście.
Trauma Uli, jej sekret to wyjątkowo kontrowersyjny temat, z którym wcześniej się nie spotkałam i wg mnie mimo, że ryzykowny, warto go wykorzystywać. Za to wielki plus dla autorki, bo pokazała taką drugą stronę medalu w kwestii, w której wielu z nas z góry potępiłoby tę bohaterkę. Ale tu w rewelacyjny sposób autorka otwiera oczy na fakt, że nie wszystko jest tak oczywiste.

Są tu bohaterowie czarnoskórzy i w Anglii to norma, jest ich znacznie więcej niż w Polsce. Ale wciąż związki międzyrasowe nie są w pełni akceptowane. Tu co prawda jest potencjalna możliwość utworzenia takiego związku i co też mi się podobało, nie ma żadnej aluzji, żadnego zachowania ze strony bohaterów sugerującego, że jest to coś nienormalnego. Samuel dla tutejszych polskich bohaterek jest jak każdy inny mężczyzna i to nie powinno zwracać uwagi, to powinno być standardem. Ale jednak zwróciło, bo niestety nadal nim nie jest.
" Nie spełniam wielu oczekiwań swoich rodziców, z upływem lat tylko się one kumulowały. Czasem nachodzą mnie myśli, że może gdybym wybrała pokorę i dostosowała się do ich wyobrażeń, moje życie byłoby łatwiejsze. Ale kim bym wtedy była? Czy nadal sobą?'

Powyższy cytat to kolejny problem z jakim zmaga się główna bohaterka i kolejny atut tej książki. Taki dylemat moralny, wieloletnia presja i poczucie braku akceptacji ze strony tych, którzy powinni nas kochać bezwarunkowo i akceptować takimi jacy jesteśmy. Lecz Ula nie mogła na to liczyć. Za to ma Różę, przyjaciółkę, która jest dla niej wyjątkowo ważna i boi się, że może ją stracić.

Tyle zalet, więc co poszło nie po mojej myśli i jednak ta historia nie jest taka jakbym chciała? Problem jest jeden. Anglia to z pewnością piękny kraj, jednak za dużo tu opisów architektury, zbyt często czułam się jakbym czytała przewodnik po Londynie. Jak wspomniałam chcę to zobaczyć ale połowa tej książki to nie emocje związane z dramatem jaki rozegrał się w życiu Uli, a wędrówka po mieście i opisy, opisy, opisy... Wolę jednak skupiać się na uczuciach, poznać lepiej bohaterów. Gdyby nie to, książka byłaby bez zarzutu.

Ale pierwsze koty za płoty. Swoją drogą jaka jest Wasza wersja - koty mają 7 czy 9 żyć?
Z pewnością chwycę jeszcze za książki autorki, spróbuję ponownie. Ciekawią mnie szczegóły z życia Róży, chciałabym ją lepiej poznać i zrozumieć. I też ciekawi mnie jak twórczość autorki z innego gatunku sie sprawdzi w moim przypadku. Bardzo mnie kusi jej ostatnia książka "Dom obok". Czytaliście już? Dajcie znać jaka książka Klaudii zrobiła na Was największe wrażenie.

Tymczasem dziękuję za egzemplarz tej książki @czwartastrona

Byliście kiedyś w Anglii / Londynie ? Ja niestety nie ale mam nawet listę miejsc, które z chęcią tam odwiedzę. Nie należę do osób kochających podróże, jednak tam z przyjemnością bym pojechała. Nawet mimo tej typowo angielskiej pogody. Tym bardziej, że obecnie ta nasza do lepszych nie należy.

Nie wiem czy znacie twórczość Klaudii Muniak. Mnie ciekawiła ona od dłuższego...

"Nim stracę to, co jeszcze mi pozostało" Klaudii Muniak, to historia o przyjaźni, początkach miłości i wielkiej tajemnicy.
Czasem potrzeba rzucić wszystko i zacząć od nowa. Tak tez zrobiła główna bohaterka tej powieści Ula. Spakowała małą torbę podróżną i wyjechała do Londynu. Mieszka w wynajmowanym pokoju i pracuje jako zbieraczka piłek golfowych, choć z wykształcenia jest doktorem biotechnologii. Kiedy pewnego dnia, okazuje się, że jej mieszkanie będzie remontowane przez właściciela, dostaje propozycje przeniesienia w inne miejsce. Klucze do nowego mieszkania odbiera z pewnego baru położonego tuż obok. W barze poznaje przystojnego Samulea, który okazuje się również bratem jej nowej sąsiadki.

Czy Uli poukłada na nowo swoje życia?
Czy uda jej się zapomnieć o tym, przed czym ucieka?
Jedna sytuacja, chwila zmęczenia, alkohol i nieuwaga może zmienić całe życie, może je również odebrać, bądź skazać na kalectwo.
W jaki sposób podejmujemy decyzje na jakiś temat?
Czasami pochopnie pod wpływem emocji, czasami decyzja jest analizowana i podjęta po dłuższym czasie. Jednak każda decyzja, ma na nas i na innych jakiś wpływ. Czasami nie zdajemy sobie z tego sprawy.
To już trzecia cześć Serii Londyńskiej, co prawda nie czytałam dwóch poprzednich, ale chętnie do nich wrócę.
Pióro Klaudii Muniak poznałam przy thrillerze psychologicznym "Nie zabiłam". Ta sama autorka, a idealnie odnalazła się w dwóch różnych rodzajach literatury. Nie mniej jednak, tajemniczy wątek w "Nim stracę to, co mi jeszcze pozostało” buduję napiętą atmosferę przez całą książkę. Pokazana w tej historii przyjaźń jest piękna, choć nie jest łatwa. Okazuje się jednak, że prawdziwej przyjaźni nic nie jest w stanie zburzyć.
Dziękuję wydawnictwu Czwarta Storna za egzemplarz do recenzji.

"Nim stracę to, co jeszcze mi pozostało" Klaudii Muniak, to historia o przyjaźni, początkach miłości i wielkiej tajemnicy.
Czasem potrzeba rzucić wszystko i zacząć od nowa. Tak tez zrobiła główna bohaterka tej powieści Ula. Spakowała małą torbę podróżną i wyjechała do Londynu. Mieszka w wynajmowanym pokoju i pracuje jako zbieraczka piłek golfowych, choć z wykształcenia jest...

Jak najłatwiej jest rozpocząć nowe życie? Rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady? Hmm… prawie. Najatrakcyjniejszą opcją będzie „ucieczka” zagranicę. Główna bohaterka książki p. … obiera na cel Londyn. Jeśli jeszcze w nim nie byliście, autorka oprowadzi nas po nim swoimi oczami.

„Nim stracę to co mi jeszcze pozostało” opowiada historię Uli, która próbuje odnaleźć się w nowej, angielskiej rzeczywistości, a jest ona zdecydowanie odmienna niż nasza. Ale czy łatwo jest ruszyć do przodu kiedy głowa pełna jest przeszłych problemów, a sumienie stale gryzie? Pierwsze dni wydają się być pozytywnym zaskoczeniem, wsparcie przyjaciółek jest nieocenione, ale czy przeszłość da o sobie zapomnieć?

Historia emocjonalna, pełna sekretów które światło dzienne ujrzą pod koniec książki, ale również obfitująca w nadzieję. Mamy prawdziwą przyjaźń, wizję uczucia, choć w tle wciąż czai się lęk. Historia pokazuje jak ułożone życie może zmienić się po jednej złej decyzji.

Żałuję, że nie znam dwóch poprzednich części serii, ale mam nadzieję je nadrobić.

Jak najłatwiej jest rozpocząć nowe życie? Rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady? Hmm… prawie. Najatrakcyjniejszą opcją będzie „ucieczka” zagranicę. Główna bohaterka książki p. … obiera na cel Londyn. Jeśli jeszcze w nim nie byliście, autorka oprowadzi nas po nim swoimi oczami.

„Nim stracę to co mi jeszcze pozostało” opowiada historię Uli, która próbuje odnaleźć się w...

Do Klaudii Muniak mam ogromną słabość. A to wszystko przez jej poruszającą Serię Londyńską. Tak mi smutno, że trzeci tom zapowiedziany jest jako ostatni.
Nim stracę to, co mi jeszcze pozostało to piękna, niesamowicie poruszająca historia już trzeciej bohaterki poszukującej swoistego odkupienia w Londynie.
Ból i problemy, z którym boryka się Ula są zupełnie odmienne, od poprzednich postaci Serii Londyńskiej. Odmienne, ale dalej tak samo prawdziwe.
Nim stracę to, co mi jeszcze pozostało to historia o staraniu się żyć w poczuciu winy, szukania ucieczki od tego uczucia i starania się odkupienia swoich win. Historia też o tym, że mimo popełnionych błędów jesteśmy warci i godni tego, by zaznać z powrotem szczęścia.
Ta książka grzmi problemami i uczuciami, które mogą spotkać każdego z nas.
Niesamowicie polecam i ogromnie żałuję, że to już koniec Serii Londyńskiej. Ale może się mylę i Klaudia Muniak nas zaskoczy? Oby.

Do Klaudii Muniak mam ogromną słabość. A to wszystko przez jej poruszającą Serię Londyńską. Tak mi smutno, że trzeci tom zapowiedziany jest jako ostatni.
Nim stracę to, co mi jeszcze pozostało to piękna, niesamowicie poruszająca historia już trzeciej bohaterki poszukującej swoistego odkupienia w Londynie.
Ból i problemy, z którym boryka się Ula są zupełnie odmienne, od...