Czytałam. Płakałam. Śmiałam się. Notowałam. Wspominałam. Analizowałam.
Ogromnie mnie poruszyła. Niby nic, a w każdym rozdziale coś do zapamiętania. Niby nic, a ogrom emocji, które już przeżyłam w moim życiu. Opisane sytuacje, które znam z autopsji. Zanotowane wnioski, do których ja długo dochodziłam.
Oczywiście to wszystko "między wierszami", wątkami i słowami, które mnie nie dotyczą, ale dotyczą na przykład Ciebie.
"Wiem, co czujesz" dotknie każdą z nas na inny sposób, ale dotknie. Będę do niej wracać

Czytałam. Płakałam. Śmiałam się. Notowałam. Wspominałam. Analizowałam.
Ogromnie mnie poruszyła. Niby nic, a w każdym rozdziale coś do zapamiętania. Niby nic, a ogrom emocji, które już przeżyłam w moim życiu. Opisane sytuacje, które znam z autopsji. Zanotowane wnioski, do których ja długo dochodziłam.
Oczywiście to wszystko "między wierszami", wątkami i słowami, które mnie...

Wzruszająca, ciekawa, skłaniająca do przemyśleń książka po którą zdecydowanie warto sięgnąć.

Wzruszająca, ciekawa, skłaniająca do przemyśleń książka po którą zdecydowanie warto sięgnąć.

Popłakałam się

Popłakałam się

Mam je pierwsze spotkanie z tą autorką i jakże udane! Ta książka to taki plasterek na ukrytą ranę. Trochę idealistyczna, życiowa ale też dodająca otuchy i pomagająca ułożyć sobie pewne rzeczy w głowie. Słodko-gorzka bo jednak pokazuje że nie na wszystko w życiu mamy wpływ. Warto przeczytać i mieć w swojej biblioteczce.

Mam je pierwsze spotkanie z tą autorką i jakże udane! Ta książka to taki plasterek na ukrytą ranę. Trochę idealistyczna, życiowa ale też dodająca otuchy i pomagająca ułożyć sobie pewne rzeczy w głowie. Słodko-gorzka bo jednak pokazuje że nie na wszystko w życiu mamy wpływ. Warto przeczytać i mieć w swojej biblioteczce.

"Wiem co czujesz" to powieść obyczajowa Gabrieli Gargaś, która zabiera nas do świata Igi, kobiety, która uciekając od przeszłości, tworzy azyl na wsi. Tam, wśród zwierząt i przyrody, odnajduje spokój i ukojenie. Jednak życie stawia przed nią nowe wyzwania, zmuszając do konfrontacji z przeszłością i bolesnymi wspomnieniami.
G.Gargaś snuje opowieść prostym, ale ujmującym językiem. Barwne opisy wsi i otaczającej ją przyrody dają wytchnienie od codzienności, a ciepło i życzliwość bohaterów udzielają się czytelnikowi. Autorka z dużą wrażliwością opisuje uczucia i emocje, tworząc postaci, z którymi łatwo się utożsamić.
"Wiem co czujesz" to przede wszystkim historia o sile przyjaźni i miłości. Pokazuje, jak ważne jest wsparcie bliskich osób w trudnych chwilach i jak miłość potrafi uzdrowić nawet najgłębsze rany. Autorka udowadnia, że każdy z nas zasługuje na szczęście, niezależnie od przeszłości.
Powieść Gargaś z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom ciepłych i poruszających historii obyczajowych. To książka dla każdego, kto szuka ukojenia od codzienności i pragnie zanurzyć się w świecie pełnym życzliwości i nadziei. To książka, która na długo pozostaje w pamięci i skłania do refleksji nad własnym życiem.

"Wiem co czujesz" to powieść obyczajowa Gabrieli Gargaś, która zabiera nas do świata Igi, kobiety, która uciekając od przeszłości, tworzy azyl na wsi. Tam, wśród zwierząt i przyrody, odnajduje spokój i ukojenie. Jednak życie stawia przed nią nowe wyzwania, zmuszając do konfrontacji z przeszłością i bolesnymi wspomnieniami.
G.Gargaś snuje opowieść prostym, ale ujmującym...

Piękne historie ludzi. Samotność w kilku odsłonach. Spotkałam się kilkakrotnie czytając. Zbiór wartości, uniwersalnych prawd, życiowych rad itd. Czy dla wszystkich ? Na pewno nie. Pewnie przypomina trochę górnolotność Coelho i może odstraszyć. Ja trafiłam na nią w odpowiednim momencie mojego życia. Polecam

Piękne historie ludzi. Samotność w kilku odsłonach. Spotkałam się kilkakrotnie czytając. Zbiór wartości, uniwersalnych prawd, życiowych rad itd. Czy dla wszystkich ? Na pewno nie. Pewnie przypomina trochę górnolotność Coelho i może odstraszyć. Ja trafiłam na nią w odpowiednim momencie mojego życia. Polecam

piękna i wzruszająca do szpiku kości !!

piękna i wzruszająca do szpiku kości !!

Nastawiłam się na emocjonalną, piękną literaturę. Odrobinę się zawiodłam. Owszem, książka poruszyła mnóstwo trudnych tematów (możliwe, że nawet aż za dużo na raz...),jednak przez większość lektury było to dla mnie rażąco sztuczne. Ledwo poznane postaci po kilku wymienionych między sobą zdaniach otwierały serce i mówiły o problemach, z którymi zmagały się całe życie. Brakowało mi powolnego wprowadzenia, stopniowego odsłaniania tajemnic. Tu wszystko było od razu podane na tacy, jedynie główna postać miała (chyba?) w zamierzeniu być owiana nimbem tajemnicy, której zdecydowanej większości czytelnik domyślał się już na samym początku. Podsumowując, pomysł był dobry, z wykonaniem trochę gorzej. Może gdyby te wszystkie tematy i problemy podzielić na kilka książek, w ten sposób porządnie się w nie zagłębić? Chociaż daję plus za to, że pomimo pośpiechu w budowaniu relacji udało się autorce stworzyć wzruszające zakończenie.

Nastawiłam się na emocjonalną, piękną literaturę. Odrobinę się zawiodłam. Owszem, książka poruszyła mnóstwo trudnych tematów (możliwe, że nawet aż za dużo na raz...),jednak przez większość lektury było to dla mnie rażąco sztuczne. Ledwo poznane postaci po kilku wymienionych między sobą zdaniach otwierały serce i mówiły o problemach, z którymi zmagały się całe życie. ...

Iga to wyjątkowa dziewczyna, która lubi pomagać innym. Rzuciła pracę w stolicy i postanowiła zamieszkać w wiejskiej chatce. Ma swoje grono przyjaciół z którymi dobrze się czuje i dogaduje. Dziewczyna jest uśmiechnięta, miła, wydawać by się mogło normalna młoda osoba ciesząca się życiem. Jak jest naprawdę? Jakie problemy i tajemnice skrywa w sobie Iga? Jak długo będzie w stanie to coś ukrywać? Dziewczyna pisze swoją trzecią książkę i szuka rozmówców aby zbierać materiały do niej. W ten sposób poznaje Michała, który miał być jedną z osób do rozmowy. Czy będzie to jednorazowe spotkanie? A może będą kolejne i znajomość się rozwinie? Czy się polubią, czy też nie? Jaki los dla naszej głównej bohaterki przygotowała autorka? Czas pokaże...

"Samotność niekiedy boli, drapie, wchodzi pod naskórek. Samotni w związkach, samotni w swoich mieszkaniach, w pracy, w szkole... Osamotnieni ludzie idący chodnikami miasta i ci w kawiarni przy stolikach. Pary z dwudziestoletnim stażem siedzące w restauracji, patrzące w telefony, bo już nie mają wspólnych tematów. Przeprowadziła kilka rozmów i od kilku tygodni je spisywała. Z każdej wyłaniał się potworny smutek".

Jest to piękna powieść w której pojawia się wiele mądrych stwierdzeń, które mogłyby być takimi życiowymi poradami. Można by je sobie przytaczać w różnych trudnych sytuacjach, gdy jest nam źle i nie wiemy co robić, jaką podjąć decyzję. Często w książkach autorki pojawiają się takie fragmenty wartościowe i prawdziwe o życiu za to właśnie lubię powieści Gabrieli Gargaś są one prawdziwymi skarbnicami wiedzy. Są one bardzo cenne, często sobie je spisuję i zbieram, aby móc do nich wrócić za jakiś czas.
Lubię w książkach autorki to, że są pełne emocji, nie brakuje ich również tutaj. Muszę przyznać, że historia Igi tak mnie pochłonęła i tak się nią przejęłam, że w moich oczach pojawiły się łzy. Co zdarza mi się bardzo rzadko. Także o czymś to świadczy. To książka, którą serdecznie Wam polecam, zdecydowanie dołączy ona do moich ulubionych powieści autorki. Długo o niej nie zapomnę i uważam, że warto po nią sięgnąć. Pojawia się w niej przyjaźń, samotność, miłość, nadzieja, ból, emocje, pomoc drugiej osobie, wybaczenie, problemy rodzinne, zerwane więzi. Czego chcieć więcej?

„Wie pani, kiedyś spotkałam na mieście koleżankę. Robiłam zakupy w warzywniaku i wpadłyśmy na siebie. Ona pochwaliła się osiągnięciami swoich dzieci i zapytała o moją córkę. Powiedziałam, że ma depresję. Wtedy chciałam, by ktoś klepnął mnie po plecach i powiedział, że rozumie. Nie dostałam tego. Usłyszałam, że teraz co druga osoba, która ma lenia, mówi, że ma depresję”.

Myślę, że warto przeczytać tą książkę, ponieważ można z niej zaczerpnąć wiele mądrości życiowych dla siebie, może ona skłonić nas do zmiany swojego postępowania, a nawet życia, dzięki czemu stanie się ono bogatsze i lepsze. Jak zakończy się ta powieść? Musicie dowiedzieć się sami. Czyta się tak szybko, że nie wiadomo kiedy okazuje się, że to już koniec. Bardzo polubiłam bohaterkę, taka dobra dusza z niej, chociaż miała ona też coś na sumieniu, jak się okazuje nikt nie jest idealny. Co to takiego? Dowiecie się z powieści.
Książka już od pierwszych stron przypadła mi do gustu. Zresztą mogłam się tego spodziewać, przecież to książka Gabrysi Gargaś zawierająca tak wiele prawd z którymi nie sposób się nie zgodzić. Jeszcze raz gorąco Was zachęcam do lektury.

„Lubimy zwalać winę na zły los, na dzieciństwo, na rodziców… Tylko nie zapominajmy, że to my dokonujemy ostatecznych wyborów i podejmujemy decyzje w swoim życiu. Mamy wybór, żeby pewne rzeczy przerobić albo tkwić w naszym bagienku i się w nim podtapiać. Teraz ci wszyscy psychologowie i terapeuci są na czasie. I super, można zgłosić się o pomoc, jeśli brak nam siły, by się wykaraskać”.

Iga to wyjątkowa dziewczyna, która lubi pomagać innym. Rzuciła pracę w stolicy i postanowiła zamieszkać w wiejskiej chatce. Ma swoje grono przyjaciół z którymi dobrze się czuje i dogaduje. Dziewczyna jest uśmiechnięta, miła, wydawać by się mogło normalna młoda osoba ciesząca się życiem. Jak jest naprawdę? Jakie problemy i tajemnice skrywa w sobie Iga? Jak długo będzie w...

Witajcie kochani kolejna książką ,która bardzo mi się podobała była książka Gabrieli Gargaś ,, Wiem co czujesz ". Książka od samego początku jest przepełniona różnymi emocjami : radość ,smutek ,strach , walka z chorobą ,ale pomimo to myślę ,że naprawdę warto po nią sięgnąć.

Witajcie kochani kolejna książką ,która bardzo mi się podobała była książka Gabrieli Gargaś ,, Wiem co czujesz ". Książka od samego początku jest przepełniona różnymi emocjami : radość ,smutek ,strach , walka z chorobą ,ale pomimo to myślę ,że naprawdę warto po nią sięgnąć.