Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dom Gucci nie należy co prawda do literatury dla mnie typowej, jednak wyjazd do Mediolanu zainspirował mnie do zapoznania się z historią tej marki. Marki… Bardziej rodziny Gucci!
Czułam się troszkę zrażona do lektury i podchodziłam do niej jak do przysłowiowego jeża. Przeczytałam bowiem, że książka jest nie dość, że nudna, to jeszcze napisana trudnym językiem. W skrócie podobno źle się ją czyta.
Nie zgodzę się! Jak zawsze postanowiłam zweryfikować czyjeś opinie i moja jest odmienna.
Nie jest to co prawda lektura wielce porywająca, ale fragmentami byłam niesamowicie zaintrygowana.
Końcówka, historia zlecenia morderstwa Maurizia Gucci – mega ciekawe.
Generalnie całą historia rodziny, od samych początków ze wszystkimi wielkimi sukcesami i upadkami jak dla mnie jest bardzo porywająca. Trudo oczekiwać, by lektura opowiadająca taki kawał historii nasycony pod koniec wszystkimi układami inwestycyjnymi mógł porywać i być uznawany za super lekką lekturę.
Książka zainspirowała mnie dalej do obejrzenia sławetnej ekranizacji. Ciekawa jestem, jak to przedstawiono w wersji kinowej…

Dom Gucci nie należy co prawda do literatury dla mnie typowej, jednak wyjazd do Mediolanu zainspirował mnie do zapoznania się z historią tej marki. Marki… Bardziej rodziny Gucci!
Czułam się troszkę zrażona do lektury i podchodziłam do niej jak do przysłowiowego jeża. Przeczytałam bowiem, ...

Rozwiń

Zwiń

Mam tutaj coś dla fanów klasycznych kryminałów rodem powieści Agathy Christie!
Klub miłośniczek zbrodni – Robert Thorogood.
Ja osobiście nie jestem fanką twórczości Agathy Christie (oceniam po przeczytaniu jednej książki, więc moja ocena nie jest potwierdzona!).
Klub miłośniczek zbrodni to bardzo zabawna historia z klasycznym motywem „Panie z sąsiedztwa przejmują śledztwo w sprawie zbrodni na przedmieściach”. Motyw ten jest dla mnie najbardziej naiwnym motywem książkowo/serialowym. Przez co książka sama w sobie mnie nie zachwyciła.
Nie ukrywam, ze męczyłam tę książkę dosyć długo, co już świadczy o tym, że nie należy ona do tych, które wzbudzają we mnie większe emocje.
Jeśli lubicie motywy lekkie, zabawne i nie przeszkadza Wam naiwność historii – czytajcie, jeśli jednak tak jak ja czujecie się delikatnie zażenowani takimi motywami – odpuśćcie sobie.
Pozostawiam do Waszej decyzji, czy sięgniecie po nią.

Mam tutaj coś dla fanów klasycznych kryminałów rodem powieści Agathy Christie!
Klub miłośniczek zbrodni – Robert Thorogood.
Ja osobiście nie jestem fanką twórczości Agathy Christie (oceniam po przeczytaniu jednej książki, więc moja ocena nie jest potwierdzona!).
Klub miłośniczek zbrodni t...

Rozwiń

Zwiń

Kochani, za mną w końcu lektura drugiej części historii Komisarz Iwony Banach – byłej komisarz nieoszczędzonej przez los.
Moim zdaniem część pierwsza była o wiele lepsza, jednak druga część też coś w sobie ma. Brakowało mi tych utarczek słownych Iwony z Kurą… Nadawały one sporo klimatu pierwszej części.
Po skoczeniu tej części, czułam że ta historia może być kontynuowana, aż miałam ochotę poznać dalsze losy Iwony, po tym co wydarzyło się po wyruszeniu przez Iwonę na poszukiwanie Matta i Krzysztofa. Nie będę Wam spoilować jak ten pościg się zakończył, ale wraz z pościgiem zwiedzicie z Iwoną prawie całą Polskę! Fascynujące…
Z posłowia jednak wyczytałam, że kontynuacji nie będzie, a szkoda, bo postać Iwony miała w sobie coś inspirującego.
Może jednak Marek Stelar przemyśli te zakończenie historii i pociągnie ją dalej?

Kochani, za mną w końcu lektura drugiej części historii Komisarz Iwony Banach – byłej komisarz nieoszczędzonej przez los.
Moim zdaniem część pierwsza była o wiele lepsza, jednak druga część też coś w sobie ma. Brakowało mi tych utarczek słownych Iwony z Kurą… Nadawały one sporo klimatu pi...

Rozwiń

Zwiń

Ruth Ware to jedna z najbardziej przewrotnych autorek.
Przeczytałam dotychczas większość jej książek wydanych w Polsce, jednak jej najnowszą pozycję, Dzień zero, uznać muszę za najgorszą.
Nie zrozumcie mnie źle – ta książka jest świetna, ale Ruth Ware przyzwyczaiła mnie do pewnego poziomu. Mam w stosunku do niej już spore oczekiwania. Jej książki bywały tak fascynujące, że nie mogłam się od nich oderwać.
Dzień zero też wciąga, ale to zupełnie inna lektura, niż np. Ta dziewczyna czy Pod kluczem.
Dzień zero jest lekturą o wiele bardziej sensacyjną niż kryminalno-thrillerową, moim zdaniem.
To, że to dotychczas najsłabsza książka Ruth Ware nie oznacza, że jej Wam nie polecę, bo to dalej RUTH WARE, czyli klasa sama w sobie i tę książkę trzeba przeczytać!

Ruth Ware to jedna z najbardziej przewrotnych autorek.
Przeczytałam dotychczas większość jej książek wydanych w Polsce, jednak jej najnowszą pozycję, Dzień zero, uznać muszę za najgorszą.
Nie zrozumcie mnie źle – ta książka jest świetna, ale Ruth Ware przyzwyczaiła mnie do pewnego poziom...

Rozwiń

Zwiń

Kochani, książki Natalii Sońskiej potrafią wzruszyć. TO już wiem. Zabrałam się w końcu za jej dosyć kultową serię „Love story”, tym razem padło na Hiszpanię. Chciałam przekonać się jak bardzo hiszpańska historia poruszy moim sercem.
I wiecie co? Moje serce nie zostało aż tak mocno wzruszone, jak chciało być!
Książka jest dobra, bardzo dobra może, ale nie rewelacyjna.
Zdecydowanie jest to lektura z kategorii lekkich lektur, które nie przytłoczą czytelnika zbyt mocno. Można więc spokojnie pakować ją do walizki na letni/wiosenny wyjazd i nie martwić się, że gdzieś po drodze będą nam spływać po policzkach łzy. Bo tak wzruszająco nie jest! A może właśnie tego oczekiwałam, tego pragnęłam?
Nie zmienia to faktu, że z Hiszpańskim Love Story spędziłam bardzo miły czas w Barcelonie – och przez przypadek też tam ją właśnie czytałam (dobra, nie był to przypadek). I ten wybór akurat był doskonały.

Kochani, książki Natalii Sońskiej potrafią wzruszyć. TO już wiem. Zabrałam się w końcu za jej dosyć kultową serię „Love story”, tym razem padło na Hiszpanię. Chciałam przekonać się jak bardzo hiszpańska historia poruszy moim sercem.
I wiecie co? Moje serce nie zostało aż tak mocno wzruszon...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo lubię twórczość Bartosza Szczygielskiego.

I nie ukrywam, że bardzo chętnie przeczytałabym dłuższą serię jego pióra. Taką możliwość zapowiada mi pierwsza część serii o Alicji Mort – kiedyś wspaniale zapowiadającą się policjantką, dziś detektywem.

Asymetria.

Problem tylko w tym, ze jak na twórczość Bartosza Szczygielskiego, to ta książka nie porwała mnie aż tak. Były momenty, gdy czytałam ja zafascynowana, łaknąca wiedzy co dalej, jednak globalnie ta książka jak na Bartosza Szczygielskiego była… przeciętna?

Nie zmienia to faktu, że po drugi tom też sięgnę, bo do twórczości tego autora nie trzeba mnie długo przekonywać.

Bardzo lubię twórczość Bartosza Szczygielskiego.

I nie ukrywam, że bardzo chętnie przeczytałabym dłuższą serię jego pióra. Taką możliwość zapowiada mi pierwsza część serii o Alicji Mort – kiedyś wspaniale zapowiadającą się policjantką, dziś detektywem.

Asymetria.

Problem tylko w tym, ze...

Rozwiń

Zwiń

Czytając przewodnik po Barcelonie, wiele razy dostrzegłam w nim nawiązanie do bestsellerowej serii Carlosa Ruiza Zafon o Cmentarzu Zapomnianych Książek. Dotychczas nie planowałam lektury tej serii, bo w momencie gdy była ona na najwyższym topie, chyba byłam zainteresowana zupełnie inną literaturą.
Zmieniłam zdanie i zapragnęłam zwiedzić Barcelonę śladami Zapomnianych Książek.
To był strzał w dziesiątkę.
Nie dość, że książka jest rewelacyjna, tak głęboka, powolna pachnąca słoną wodą i owocami morza, to na dodatek idealnie wprowadziła mnie w klimat Barcelony. Zwiedzanie Barcelony po lekturze tej książki to niesamowite doświadczenie. Wychodząc krętymi schodami z Hostelu na samem starówce czułam ten klimat, te uliczki, te kamienice, po których biegał dorastający Daniel Sempere.
Rewelacja.
Kierowana śladami pierwszej części serii – Cieniem Wiatru, zaszłam pod restauracje Els Quatre Gats, samo wejście już brało mnie za serce, jednak ceny w restauracji nie pozwoliły mi na to, by siąść przy jednym ze stolików, przy których siadał Daniel.
Na pewno sięgnę po więcej części tej serii. Aż nie mogę się doczekać.

Czytając przewodnik po Barcelonie, wiele razy dostrzegłam w nim nawiązanie do bestsellerowej serii Carlosa Ruiza Zafon o Cmentarzu Zapomnianych Książek. Dotychczas nie planowałam lektury tej serii, bo w momencie gdy była ona na najwyższym topie, chyba byłam zainteresowana zupełnie inną lit...

Rozwiń

Zwiń