Świetnie opisany Nowy Jork.

Świetnie opisany Nowy Jork.

Biorę do ręki książkę Patti Smith. Zamieram, wpatrując się w zdjęcie na okładce. Po chwili spoglądam na tekst, zamieszczony obok fotografii. Fragment większej całości. Już wiem, że ta książka stanie się ważna, że będę się starała czytać ją powoli, uważnie...by delektować się każdym zdaniem...ale polegnę, zachłystując się słowami.

Patti Smith, pisarka, poetka, artystka, muzyk rockowy, kobieta wielowymiarowa. Robert Mapplethorpe, fotograf. Losy tych dwojga splotły się w Nowym Jorku, w roku 1967.

Idealiści, outsiderzy, pełni pasji, zachłanni na życie. Pragnęli wyrażać siebie - Ona w muzyce rockowej, On w fotografii. Zafascynowani Nowym Jorkiem, błąkali się po zgliszczach lat 60-tych, szukając inspiracji, poddając się magnetycznemu urokowi bohemy i kultowego hotelu Chelsea. Wolni duchem, nieco poszarpani, skupieni przede wszystkim na wielowarstwowym świecie wewnętrznym. Utalentowani.

Normy ograniczały ich wolność. Patti podkreślała, że zawsze będzie tylko sobą: "należę do klanu Piotrusia Pana i nigdy nie dorosnę". Pierwsze lata w Nowym Jorku były ciężkie, choć miasto niezmiennie inspirowało...

"Żyłam w świecie swoich książek, z których większość napisano w XIX wieku. Chociaż byłam gotowa spać na ławkach, w metrze i na cmentarzach, dopóki nie znajdę pracy, nie mogłam sobie poradzić z doskwierającym mi głodem. Byłam chudzielcem o szybkiej przemianie materii i dużym apetycie. Nie mogłam się wyżywić romantyzmem. Nawet Baudelaire musiał jeść. W jego listach często dochodziło do głosu rozpaczliwe wołanie o mięso i porter".

Patti i Robert przetrwali wiele, bo żyli sztuką. Ta kapryśna dama uskrzydlała ich codzienność, karmiła zmęczone dusze, dawała nadzieję na przyszłość. Uzależnieni od siebie, zafascynowani sobą, spełnieni. Piękni. W otoczeniu ówczesnych artystów rozkwitali, ciesząc się jak dzieci z wyjątkowych spotkań. Janis Joplin, Allen Ginsberg, Andy Warhol, Jimi Hendrix...cudowne lata 70-te.

Czytając wspomnienia Patti Smith, przenosimy się w czasie. Wszystko, czego doświadcza artystka, staje się bliskie. Słowa zapadają w pamięć. Inspirują do myślenia. Jej życie fascynuje.
Patti pozwala zajrzeć za kulisy swego życia, pokazując świat, którego już nie ma. Rozmawia z czytelnikiem językiem miłości, pokoju, pasji. Budzi do życia.

Poniedziałkowe dzieci to intelektualna uczta.
Tęsknię za taką literaturą.

Biorę do ręki książkę Patti Smith. Zamieram, wpatrując się w zdjęcie na okładce. Po chwili spoglądam na tekst, zamieszczony obok fotografii. Fragment większej całości. Już wiem, że ta książka stanie się ważna, że będę się starała czytać ją powoli, uważnie...by delektować się każdym zdaniem...ale polegnę, zachłystując się słowami.

Patti Smith, pisarka, poetka, artystka,...

Przepiękny i inspirujący tytuł, przeczytany kilkukrotnie w obu wersjach językowych. Uwielbiam wracać do tej książki <3

Przepiękny i inspirujący tytuł, przeczytany kilkukrotnie w obu wersjach językowych. Uwielbiam wracać do tej książki <3

Najpiękniejsza książka o miłości jaką czytałem

Bardzo szczera autobiografia, osadzona głównie w Nowym Jorku lat 60/70tych. W piękny sposób opowiada o odnajdywaniu własnej ścieżki, czasami pozwoleniu ścieżce na odnalezienie siebie pośród chaosu i skomplikowanych relacji. A to jak koniec książki doskonale łączy się z jej początkiem tylko dowodzi wyostrzonego zmysłu obserwacji i wrażliwości Patti Smith.

Przez całą książkę wybrzmiewało to, że do szczęścia poza uczciwością względem samego siebie wiele nie potrzeba i był to bardzo pozytywny przekaz, który towarzyszył mi przez cały czas, aż do ponownego powrotu do lektury

Najpiękniejsza książka o miłości jaką czytałem

Bardzo szczera autobiografia, osadzona głównie w Nowym Jorku lat 60/70tych. W piękny sposób opowiada o odnajdywaniu własnej ścieżki, czasami pozwoleniu ścieżce na odnalezienie siebie pośród chaosu i skomplikowanych relacji. A to jak koniec książki doskonale łączy się z jej początkiem tylko dowodzi wyostrzonego zmysłu...

Nosz kurde, słowa w tej książce są zajebiście pięknie poukładane po sobie.

Nosz kurde, słowa w tej książce są zajebiście pięknie poukładane po sobie.

bardzo dobre. kupuję szczerość autorki, jej otwartość i umiejętność opisywanie ciężkich spraw. do tego pozostaje skromna i autentyczna. plus życie godne oskarowego scenariusza.

bardzo dobre. kupuję szczerość autorki, jej otwartość i umiejętność opisywanie ciężkich spraw. do tego pozostaje skromna i autentyczna. plus życie godne oskarowego scenariusza.

Jestem zachwycona stylem pisania Patti Smith. Przed sięgnięciem po tę książkę znałam tylko jej jedną piosenkę i wiedziałam o niej i jej dorobku tyle, co nic. Książka porusza trudne tematy, zawiera w sobie historię Patti od jej dzieciństwa do śmierci wieloletniego partnera i przyjaciela Smith - Roberta. Istotne dla mnie było to, że książkę czytało się jak najlepszą powieść, a momenty trudne w odbiorze nie były przedstawione po to, aby szokować, były jedynie częścią opowieści. Sposób w jaki Smith opisała życie swoje i innych artystów, bez upiększeń i romantyzowania, spowodował, że od razu po zamknięciu książki zakupiłam dwie kolejne pozycje jej autorstwa.

Jestem zachwycona stylem pisania Patti Smith. Przed sięgnięciem po tę książkę znałam tylko jej jedną piosenkę i wiedziałam o niej i jej dorobku tyle, co nic. Książka porusza trudne tematy, zawiera w sobie historię Patti od jej dzieciństwa do śmierci wieloletniego partnera i przyjaciela Smith - Roberta. Istotne dla mnie było to, że książkę czytało się jak najlepszą powieść,...

8,5/10

8,5/10

Po przeczytaniu tej książki nasuwa mi się jedna refleksja… co każdy z nas powiedział czy pomyślałby o niej samej czy Robercie spotykając ich na ulicy? Widząc zdjęcia Roberta pełne perwersji? Ta książka pokazuje jaka wrażliwość maja Ci ludzie, nie da się ich nie polubić. Być może (albo nawet na pewno) to również jest subiektywny przekaz - ale i tak jest to wystarczające ćwiczenie jak nie oceniać książki po okładce…niestety my jako ludzie często o tym zapominamy.
A co do samej pozycji - bardzo przyjemnie spędziłam z nią czas. Polecam

Po przeczytaniu tej książki nasuwa mi się jedna refleksja… co każdy z nas powiedział czy pomyślałby o niej samej czy Robercie spotykając ich na ulicy? Widząc zdjęcia Roberta pełne perwersji? Ta książka pokazuje jaka wrażliwość maja Ci ludzie, nie da się ich nie polubić. Być może (albo nawet na pewno) to również jest subiektywny przekaz - ale i tak jest to wystarczające...

Bardzo dobra. Sposób prowadzenia narracji mi opowiadał, nie nudziłam się i z przyjemnością do niej wracałam. Ilość znanych osób, która przewija się na kartach książki i jednocześnie w życiu Patti wzbudza moją zazdrość ;)

Bardzo dobra. Sposób prowadzenia narracji mi opowiadał, nie nudziłam się i z przyjemnością do niej wracałam. Ilość znanych osób, która przewija się na kartach książki i jednocześnie w życiu Patti wzbudza moją zazdrość ;)