Dwa wieczory wstecz skończyłam czytać,, Rok Małpy " Patti Smith. Książka ta jest kroniką podróż i trasy tej podróży. Jest też kroniką snów, które autorka śniła i zapamiętała. Jest również na swój sposób Księgą zmarłych, bo Patti Smith wspomina wszystkich swoich bliskich zarówno z rodziny jak i zmarłych. Wszystko tu się (prze) miesza jawa sny, buddyzm i chrześcijaństwo tworząc mimo wszystko przedziwną i wbrew pozorom spójną się całość dodatkowo wartością tej niebywałej książki poetycki język, styl pisania( proza poetycka) i jak zawsze szczerość wyrażania swoich myśli, uczuć i poglądów plus czarnobiałe zdjęcie jako dodatkowy , dopełniający opis danej sytuacji chwili wspomnianej w tej książce. Tyle o i po lekturze .

Dwa wieczory wstecz skończyłam czytać,, Rok Małpy " Patti Smith. Książka ta jest kroniką podróż i trasy tej podróży. Jest też kroniką snów, które autorka śniła i zapamiętała. Jest również na swój sposób Księgą zmarłych, bo Patti Smith wspomina wszystkich swoich bliskich zarówno z rodziny jak i zmarłych. Wszystko tu się (prze) miesza jawa sny, buddyzm i...

Surrealistyczna, lekko oniryczna. Trzeba mieć na uwadze, że Patti Smith jest także poetką, więc Jej prace zawsze będą miały swój klimat.

Surrealistyczna, lekko oniryczna. Trzeba mieć na uwadze, że Patti Smith jest także poetką, więc Jej prace zawsze będą miały swój klimat.

Patti filozofka.

Patti filozofka.

Pierwsze spotkanie z Patti Smith, nie licząc jej muzycznych działań, pozostawia mnie w zawieszeniu. W jakiś sposób spodziewałem się takiego doznania, jednak okazało się, że nie byłem do końca przygotowany na to.
Smith roztacza liryczną aurę nawet w swoich prozatorskich działaniach. To, co powstało po postawieniu ostatniej kropki w Roku Małpy, jest szczególnym rodzajem pamiętnika albo jakiegoś szczególnego rodzaju dziennika snów, którego ramy wyznacza chiński rok.
Język autorki jest poruszający, a to, co pisze, sprawia wrażenie bardzo osobistego, co jest dużym sukcesem przy uniknięciu tandety.
Patti Smith opisuje rzeczywistość za pomocą obrazów i po lekturze myślałem sobie: „Kurczę! Chciałbym patrzeć na świat podobnie do niej".
Bardzo często bohaterowie książek (a może tylko ja takie czytam) są młodzi i stoją dopiero na progu życia. Patti pisze jednak swoją książkę z perspektywy osoby, która przeżyła już szóstą dekadę swojego życia. Od autorki, pomimo wieku, cały czas czuć świeżość i zaangażowanie w otaczający ją świat. Zauważa ona, że już wielu jej bliskich osób odeszła, ale nie sprawia to u niej popadnięcia w jakiś marazm i rozgoryczenie. Podmiot liryczny jest aktywny i interesuje się tym, co go otacza oraz wychodzi naprzeciw nieprzychylnościom. Oprócz liryczności prozy zdziwił mnie też właśnie aspekt polityczności jej twórczości. Co prawda nie nazywa wprost polityków, jednak bezproblemowo można odcyfrować kim jest mężczyzna o zmierzwionych, blond włosach chcący zbudować mur, a wołając w imieniu sierot w Strefie Gazy, oczywistym jest, komu jej myślenie nie jest przychylne.
Jeśli chodzi o tłumaczenie… jest świetne. Pan Krzysztof Majer niejednokrotnie pokazał, że radzi sobie wspaniale z dużymi nazwiskami i tutaj też podołał. Także jak kiedyś zobaczycie, że książkę tłumaczył ten pan, możecie kupować w ciemno. Obyśmy mieli jak najwięcej takich tłumaczy.

Pierwsze spotkanie z Patti Smith, nie licząc jej muzycznych działań, pozostawia mnie w zawieszeniu. W jakiś sposób spodziewałem się takiego doznania, jednak okazało się, że nie byłem do końca przygotowany na to.
Smith roztacza liryczną aurę nawet w swoich prozatorskich działaniach. To, co powstało po postawieniu ostatniej kropki w Roku Małpy, jest szczególnym rodzajem...

Zwyobracała mi sny.

Rok później.
Jaką trzeba być twardzielką żeby zachować opalizujaco liryczne płynne żółtko.

Wiem ile waży mózg w korzystnym i ile w niekorzystnym środowisku.

Jeśli kto chce zobaczyć na czym polega błogosławieństwo tępostanu, niech liczy ze wzoru:
-1*(Patti Smith)

Zwyobracała mi sny.

Rok później.
Jaką trzeba być twardzielką żeby zachować opalizujaco liryczne płynne żółtko.

Wiem ile waży mózg w korzystnym i ile w niekorzystnym środowisku.

Jeśli kto chce zobaczyć na czym polega błogosławieństwo tępostanu, niech liczy ze wzoru:
-1*(Patti Smith)

Ciekawa oniryczna opowiastka o starości i przemijaniu.

Ciekawa oniryczna opowiastka o starości i przemijaniu.

Gdybym pisała tekst do gazety albo dajmy na to felieton nosiłby on tytuł „Jak pokochałam Patti Smith”. Bo nie było to takie oczywiste. Muzycznie to pokoleniowo nie moje klimaty, a jej „Poniedziałkowe dzieci” wcale mi się nie podobały. Wszystko jednak zmieniło się od pierwszego spojrzenia, w jednym momencie, w momencie, kiedy zobaczyłam ją na scenie. 13 czerwca 2022 w Stuttgarcie (wpisane do sztambucha :). To był typowy coup de foudre, co po naszemu oznacza mniej więcej, że piorun mnie strzelił. Z zachwytu. Podziwu. Zakochania.
Patti Smith to charyzma, dynamit, młodość (tak, tak),energia, poezja, petarda. Proszę zatem nie dziwić się, że napiszę teraz, że „Rok Małpy” to książka wspaniała. Nieduża a wielka. To kwintesencja Patti. Liryzm i konkret. Poczucie humoru i głęboka refleksja, nad życiem i przemijaniem. Weszłam w tę książkę jak wchodzi się do wody, która unosi nas dając nam swobodę, która zaczyna pulsować nam w żyłach. To zapis jednego roku, w którym Patti żegna swoich dwóch przyjaciół, jednego po drugim. Sama jest u progu siedemdziesiątki. Nie jest to jednak pamiętnik ani dziennik, raczej luźne zapiski, refleksje, fantasmagorie. Patti unosi się w wąskim przesmyku między rzeczywistości a fantazją, między światem konkretnym a światem rozgrywającym się w jej głowie, wyobraźni i sercu, zawiesza na kołku prawa logiki i prawidła snucia opowieści. Ma je w nosie. W tym, co pisze i jak pisze jest absolutnie wolna. I to jest piękne. I dotyka najgłębszych strun naszego człowieczeństwa. W sumie filozoficzna książeczka.

Gdybym pisała tekst do gazety albo dajmy na to felieton nosiłby on tytuł „Jak pokochałam Patti Smith”. Bo nie było to takie oczywiste. Muzycznie to pokoleniowo nie moje klimaty, a jej „Poniedziałkowe dzieci” wcale mi się nie podobały. Wszystko jednak zmieniło się od pierwszego spojrzenia, w jednym momencie, w momencie, kiedy zobaczyłam ją na scenie. 13 czerwca 2022 w...

Oniryczno-psychotyczna. Czytałam przed zaśnięciem, bo tylko będąc w stanie półśnienia, byłam w stanie połączyć wątki.
"Problem ze śnieniem, rozumowałam, jest taki, że można dać się wciągnąć w zagadkę, która nie jest żadną zagadką, prowadzi do absurdalnych spostrzeżeń i konstatacji, z których nie płynie ani jeden wniosek zakorzeniony w rzeczywistości." - ten cytat stanowi zarówno esencję jak i mój klucz do interpretacji.

Oniryczno-psychotyczna. Czytałam przed zaśnięciem, bo tylko będąc w stanie półśnienia, byłam w stanie połączyć wątki.
"Problem ze śnieniem, rozumowałam, jest taki, że można dać się wciągnąć w zagadkę, która nie jest żadną zagadką, prowadzi do absurdalnych spostrzeżeń i konstatacji, z których nie płynie ani jeden wniosek zakorzeniony w rzeczywistości." - ten cytat stanowi...

Piękna oniryczna podróż po roku małpy pióra Patti Smith to znakomita lektura na zimowe melancholijne wieczory. Jest to moje pierwsze spotkanie z literacką twórczością Patti i od razu się zakochałam na zabój tak samo jak lata temu w jej muzyce. W "Roku Małpy" znajdziemy również wiele nawiązań do innych dzieł zarówno popkulturowych jak i niszowych, co nadaje całości wyjątkowy klimat oraz budzi ciekawość i chęć by samemu poszperać w oceanie zwanym kulturą.
Dla fanów artystki to pozycja obowiązkowa,

Piękna oniryczna podróż po roku małpy pióra Patti Smith to znakomita lektura na zimowe melancholijne wieczory. Jest to moje pierwsze spotkanie z literacką twórczością Patti i od razu się zakochałam na zabój tak samo jak lata temu w jej muzyce. W "Roku Małpy" znajdziemy również wiele nawiązań do innych dzieł zarówno popkulturowych jak i niszowych, co nadaje całości wyjątkowy...

Uwielbiam Patti Smith. Za muzykę, za książki, ale przede wszystkim za to, że jest jedyna w swoim rodzaju. I jej książki też są jedyne w swoim rodzaju. Jest tu poezja, muzyka, fotografia, trochę magii. Fabuła pełni chyba najmniej ważną rolę. Odpoczęłam czytając Rok Małpy, zadumałam się nad upływającym czasem i tym co naprawdę ważne. Za to dziękuję.

Uwielbiam Patti Smith. Za muzykę, za książki, ale przede wszystkim za to, że jest jedyna w swoim rodzaju. I jej książki też są jedyne w swoim rodzaju. Jest tu poezja, muzyka, fotografia, trochę magii. Fabuła pełni chyba najmniej ważną rolę. Odpoczęłam czytając Rok Małpy, zadumałam się nad upływającym czasem i tym co naprawdę ważne. Za to dziękuję.