Historia tej książki jest dla mnie niezwykła i nie umiem zachować obiektywizmu, ponieważ opisywane miasto i postacie mieszkające w nim istnieją naprawdę! To miejsce mojego zamieszkania przez kilka ładnych lat, mało tego -postaci są mi znane osobiście.
Nie ma wątpliwości, że autorka nie tylko odwiedziła zamek, ale i okoliczne sklepiki, co niezwykle upamiętniła.
Postacie głównych bohaterek są wyraziste, zagadka dość zawiła, a osadzenie zdarzeń w tak dobrze znanych mi miejscach powoduje, że widzę je jak żywe z mojej wyobraźni! A sceny są momentami iście komediowe. I chwała za to autorce, bo dzięki temu polubiłam tę rodzinę niezwykłych bohaterów i jestem ciekawa ich dalszych losów.

Historia tej książki jest dla mnie niezwykła i nie umiem zachować obiektywizmu, ponieważ opisywane miasto i postacie mieszkające w nim istnieją naprawdę! To miejsce mojego zamieszkania przez kilka ładnych lat, mało tego -postaci są mi znane osobiście.
Nie ma wątpliwości, że autorka nie tylko odwiedziła zamek, ale i okoliczne sklepiki, co niezwykle upamiętniła.
Postacie...

Po przeczytaniu mrocznego "Pancernego serca" Jo Nesbo zdecydowanie potrzebowałam sięgnąć po pozycję, która da mi gwarancję rozrywki. I w tym charakterze doskonale sprawdziły się "Żony Gniewu" Joanny Jodełki. Siostry Raj to postacie, które wywołują za każdym razem uśmiech na mojej twarzy, a zagadki, z którymi przychodzi im się zmierzyć, zawsze krążą wokół sztuki, co powoduje, że są na swój sposób wyjątkowe.

Mam wrażenie, że pani Jodełka z każdą częścią coraz lepiej się wyrabia, dlatego bardzo sobie życzę doczekania się kontynuacji powieści z siostrami Raj w roli głównej.

Po przeczytaniu mrocznego "Pancernego serca" Jo Nesbo zdecydowanie potrzebowałam sięgnąć po pozycję, która da mi gwarancję rozrywki. I w tym charakterze doskonale sprawdziły się "Żony Gniewu" Joanny Jodełki. Siostry Raj to postacie, które wywołują za każdym razem uśmiech na mojej twarzy, a zagadki, z którymi przychodzi im się zmierzyć, zawsze krążą wokół sztuki, co...

No no no, zdecydowanie najfajniejsza część i przede wszystkim jestem pod dużym wrażeniem umiejętności autorki w kreowaniu humoru sytuacyjnego - brawo! Polecam.

No no no, zdecydowanie najfajniejsza część i przede wszystkim jestem pod dużym wrażeniem umiejętności autorki w kreowaniu humoru sytuacyjnego - brawo! Polecam.

Tym razem ciotka Józefina postanowiła opanować Gniew, a konkretnie zamek w tymże mieście. Na swoje urodziny, które miała mieć za jakiś czas ale jak mówiła w jej wieku już można wybrać sobie samemu dzień urodzin zaprosiła siostry Raj z poznańskiego Sołacza. Tycjana, Angelina, Leo, Jagoda oraz jubilatka i były mąż jednej z sióstr znaleźli się na krzyżackim zamku. Jak się okazało w tym pięknym miejscu kręcono film o listach Sobieskiego do Marysieńki. Do tego w dość upiornym otoczeniu odnaleziono też trupa. Siostry jak zwykle zamieszały, a cała familia starała się pomagać w detyktywistycznej żmudnej robocie. Polecam więc tą pełną cientego humoru książkę.

Tym razem ciotka Józefina postanowiła opanować Gniew, a konkretnie zamek w tymże mieście. Na swoje urodziny, które miała mieć za jakiś czas ale jak mówiła w jej wieku już można wybrać sobie samemu dzień urodzin zaprosiła siostry Raj z poznańskiego Sołacza. Tycjana, Angelina, Leo, Jagoda oraz jubilatka i były mąż jednej z sióstr znaleźli się na krzyżackim zamku. Jak się...

Wysłuchane jako audiobook
Książka 8/10
Lektor 6/10 (Dorota......)
Siostry Raj znowu mieszają. Tym razem w Gniewie
Nie da się ukryć że rośnie następczyni Chmielewskiej. Masa humoru i przedziwnych sytuacji jak np Tycjana w krypcie
A scena pojedynku na szable Tycjany z Leo Ferrari? Wisienka na torcie.
Podejrzewam że Pan Wołodyjowski też by przegrał z Tucjaną
Plus masa fajnych historii o Sobieskim i Marysieńce.

Wysłuchane jako audiobook
Książka 8/10
Lektor 6/10 (Dorota......)
Siostry Raj znowu mieszają. Tym razem w Gniewie
Nie da się ukryć że rośnie następczyni Chmielewskiej. Masa humoru i przedziwnych sytuacji jak np Tycjana w krypcie
A scena pojedynku na szable Tycjany z Leo Ferrari? Wisienka na torcie.
Podejrzewam że Pan Wołodyjowski też by przegrał z Tucjaną
Plus masa fajnych...

Może Joanna Jodełka jeszcze przez jakiś czas nie dorówna kunsztem Joannie Chmielewskiej, ale zbliża się.

Akcja toczy się w niewielkim pomorskim miasteczku Gniew, gdzie główną atrakcję stanowi krzyżacki zamek.
Tam urodziny (pół roku przed prawdziwymi, ale kto by się czepiał szczegółów! 😉) wyprawić pragnie ciotka sióstr Raj - specyficzna Pani Józefina.
Zjeżdża się rodzina, a w tle szaleje ekipa filmowa pracująca nad romansem historycznym o Marysieńce i Sobieskim.
Tu się zatrzymam, by nie spojlerować i nie psuć frajdy.

“Żony Gniewu” to dobre połączenie komedii kryminalnej z obyczajówką. Mamy tu fajny, niebanalny humor, wiele gaf sytuacyjnych, dość sporo śmiechu.
Niegłupim zabiegiem było umieszczenie fabuły na planie filmowym, bo wiadomo nie od dziś, że aktorzy to świetna mieszanina dziwaków, ekscentryków, których rozdmuchane ego zmienia ludzi w kabareciarzy lub szaleńców.
Dodajmy plastyczny język, zero przekleństw i mało krwi oraz flaków, znakomite tło społeczno-obyczajowe a otrzymamy lekką, zabawną, przyjemną lekturę! Z zaskakującym rozwiązaniem!
Ta część podobała mi się najbardziej z 3.

Polecam.

Może Joanna Jodełka jeszcze przez jakiś czas nie dorówna kunsztem Joannie Chmielewskiej, ale zbliża się.

Akcja toczy się w niewielkim pomorskim miasteczku Gniew, gdzie główną atrakcję stanowi krzyżacki zamek.
Tam urodziny (pół roku przed prawdziwymi, ale kto by się czepiał szczegółów! 😉) wyprawić pragnie ciotka sióstr Raj - specyficzna Pani Józefina.
Zjeżdża się rodzina, a...

Czy już kiedyś nie czytaliście historii z biżuterią królowej w tle? Hmm.. Tak, tak, to klasyka światowa pióra Dumasa o perypetiach muszkieterów i zawiłych kolejach losu naszyjnika pewnej francuskiej władczyni. A tu w “Żonach Gniewu” wcale niemało o biżuterii, portretach i fundacjach nie francuskiej, ale polskiej królowej. Takie skojarzenia przyszły mi do głowy, bo w obu historiach raz, że bardzo bliskie czasy, w każdym bądź razie XVII wiek, a dwa, że wokół drogocennych precjozów, i tam, i tu, nie lada zamieszanie...

Znacie już siostry Raj z poznańskiej willi na Sołaczu?

Jeśli nie, zachęcam Was do lektury także poprzednich tomów “Córka nieboszczyka” i “Pamiętnik karła”. W każdej znajdziecie inną intrygę kryminalną, ale z interesującym wątkiem historycznym.

Nie inaczej jest w tomie trzecim. Angelina (ta od Michelangela, czyli Michała Anioła) - charakteryzatorka teatralna – pracuje na planie filmowym przy produkcji filmu historycznego opisującego dzieje jednej z najbardziej znanych wielkich miłości na polskim dworze królewskim -Jana i Marysieńki Sobieskich. Tycjana (ta od malarza Tycjana) - konserwatorka zabytków i ich ekscentryczna ciotka Józefina naturalnie jej towarzyszą. Film kręcony jest w przepięknym Gniewie, w sceneriach gniewskiego krzyżackiego zamku. Wszędzie da się wyczuć powiew historii - tej bardziej i tej mniej odległej …

Jednak plan zdjęciowy to już absolutnie czasy współczesne. Rywalizacja między aktorkami, ponad miarę ambitny reżyser szalejący “w procesie tworzenia”, producent-biznesmen i kilku jeszcze w ekipie całkowicie artystycznych, zakręconych na punkcie filmu lub historii dusz to mieszanka iście wybuchowa, która raz po raz z różnym natężeniem eksploduje. W scenach filmowych wykorzystane zostają absolutnie autentyczne zabytki będące w posiadaniu gniewskiego kościoła, a fundowane ongiś przez królową Marysieńkę. W atmosferze kłótni, jazgotu, rwetesu i całego tego twórczego bałaganu ktoś chce wykorzystać nadarzającą się okazję i uszczknąć co nieco z tego narodowego dziedzictwa przechowywanego w gniewskiej świątyni .... Złodziejski plan napotyka nieco na przeszkody i zmienia się w scenariusz morderczy...

Historyczne klimaty, mocno związane z przeszłością, bardzo mi odpowiadały z racji mojego wykształcenia i zainteresowań. Filmowy konsultant historyczny przybliża w detalach dzieje miłosne Sobieskiego i Marysieńki primo voto Zamoyskiej... Czytałam z przejęciem i przyjemnością, raz po raz wybuchając śmiechem, bo perypetie śledcze sióstr nie pozwalają zachować powagi. A moje zaciekawienie rosło szybko, bo potencjalnych podejrzanych przybywało…

“Żony Gniewu” to rewelacyjna komedia kryminalna okraszona mnóstwem sytuacyjnych gaf i dobrym humorem. Galeria zwariowanych postaci, plastyczny język, zero wulgaryzmów, co zawsze doceniam i znakomite tło społeczno-obyczajowe czynią z niej świetną, lekką i przyjemną lekturę w sam raz na wakacje.

Świetne połączenie historii i kryminału z przymrużeniem oka.

Za całą serię biję autorce wielkie brawa!!!

Czy już kiedyś nie czytaliście historii z biżuterią królowej w tle? Hmm.. Tak, tak, to klasyka światowa pióra Dumasa o perypetiach muszkieterów i zawiłych kolejach losu naszyjnika pewnej francuskiej władczyni. A tu w “Żonach Gniewu” wcale niemało o biżuterii, portretach i fundacjach nie francuskiej, ale polskiej królowej. Takie skojarzenia przyszły mi do głowy, bo w obu...

53/180/2023
Wątek kryminalny jest niezły. Niestety, postacie z tomu na tom męczą coraz bardziej. Zwariowana Angelina. Ta to jeszcze ujdzie. Tycjana: pogubiona sierotka marysia, ładująca się we wszystkie tarapaty z powodu własnych fobii lub bezmyślności. Jarota z fochami jak stara panna w ciąży. Jagoda: kliszowa gotycka nastolatka. Aktorka Renata - stereotypowa aktorka: za staro wyglądam, za mało mam scen. Jezusie maryjo. I ciotka Józefina, stara intrygantka. Aha, jeszcze były mąż Tycjany: kołcz równie stereotypowy, jak Renata. Najlepszy z tego towarzystwa jest syn Tycjany, bo mdły. Cała reszta tak przejaskrawiona, że aż skręca od nadmiaru.
Za to niedobór Gniewu. Byłam, widziałam, nie tylko zamek. jest o czym pisać. To nie.
A wątek romansowy Tycjany i Jaroty... mój ty boże, następną część proszę umieścić na plantacji bawełny w XIX wieku. Będą tam pasowali oboje.
Czaszki na okładce też nużące. Jeszcze nie tak bardzo, jak postacie, ale robią, co mogą, żeby bohaterów dogonić w tym wyścigu.
Aha. PS. Wielkie dwa minusy za instruktarz i gówniarzerię. Morze pomorze na pżyszłość...

53/180/2023
Wątek kryminalny jest niezły. Niestety, postacie z tomu na tom męczą coraz bardziej. Zwariowana Angelina. Ta to jeszcze ujdzie. Tycjana: pogubiona sierotka marysia, ładująca się we wszystkie tarapaty z powodu własnych fobii lub bezmyślności. Jarota z fochami jak stara panna w ciąży. Jagoda: kliszowa gotycka nastolatka. Aktorka Renata - stereotypowa aktorka: za...

Nie byłabym rodowitą mieszkanką Gniewu, gdybym nie zachęcała was do przeczytania tej książki, w której akcja dzieje się w tym małym, historycznym miejscu. Styl tej książki przypomina mi trochę to, w jaki sposób pisała Joanna Chmielewska. Mamy tu kryminał z elementami humorystycznymi, co powoduje, że przyjemnie i lekko się ją czyta. Super lektura dla wszystkich, którym bliskie jest miasteczko Gniew, przed którymi jest jeszcze zwiedzanie tego miejsca i dla tych, którzy lubią kryminały z historią w tle.

Nie byłabym rodowitą mieszkanką Gniewu, gdybym nie zachęcała was do przeczytania tej książki, w której akcja dzieje się w tym małym, historycznym miejscu. Styl tej książki przypomina mi trochę to, w jaki sposób pisała Joanna Chmielewska. Mamy tu kryminał z elementami humorystycznymi, co powoduje, że przyjemnie i lekko się ją czyta. Super lektura dla wszystkich, którym...

I znowu siostry Raj namieszają. Tym razem na planie filmu o Sobieskim i Marysieńce.
Ciekawe postaci, szybka kreska, humor.
Urzekła mnie scena pojedynku – cudo!!

I znowu siostry Raj namieszają. Tym razem na planie filmu o Sobieskim i Marysieńce.
Ciekawe postaci, szybka kreska, humor.
Urzekła mnie scena pojedynku – cudo!!