Nie dosyć, że to niezwykle klimatyczny i nietuzinkowy kryminał, to na dodatek doskonała zabawa w poszukiwanie nie tylko "kto zabił", ale przede wszystkim w odkrywanie różnych tropów historycznych, politycznych i literackich. Dostajemy galerię wspaniałych postaci na czele z Gombrowiczem, który zdecydowanie chce się "odpolaczyć" i w ciętych ripostach doskonale charakteryzuje nasze dwudziestolecie międzywojenne. Jest oczywiście dziennikarz faszysta (polski) i antysemita oraz plejada sławnych szachistów. I oczywiście nasz główny bohater - detektyw bystry, uważny i utalentowany. Nic dziwnego, skoro to przeniesiony nieco w czasie wybitny polski myśliciel, filozof, psycholog Stanisław Abramowski. Akcja nie pędzi z pieca na łeb. Czubaj daje nam poczuć atmosferę tego rejsu, poznać bohaterów i poczuć niepokój oraz niezbyt piękne oblicze samej końcówki II Rzeczpospolitej. Wspaniale spędziłam czas przy tej lekturze, która wynosi taki gatunek jak kryminał na zdecydowanie wyższy poziom.

Nie dosyć, że to niezwykle klimatyczny i nietuzinkowy kryminał, to na dodatek doskonała zabawa w poszukiwanie nie tylko "kto zabił", ale przede wszystkim w odkrywanie różnych tropów historycznych, politycznych i literackich. Dostajemy galerię wspaniałych postaci na czele z Gombrowiczem, który zdecydowanie chce się "odpolaczyć" i w ciętych ripostach doskonale charakteryzuje...

Książka napisana chyba wyłącznie dla własnej przyjemności. W "Półmistrzu" nie znalazłam ani sensacji, ani kryminału, ani retro klimatu. Niezapamiętywalni, płascy bohaterowie, nieangażująca intryga, Zazwyczaj daję się wciągnąć nawet marnym kryminałom, tutaj zupełnie nie zainteresowało mnie kto zabił.

Wątki historyczne - skupione wokół wojny, Gombrowicza i szachistów - Autor wplótł na siłę i bez polotu. Nie mam pojęcia czemu służyć miało wymienianie niebędących bohaterami książki mistrzów szachowych i ich cech charakterystycznych. Poza dodaniem objętości.

Książka z gatunku "za dwa lata zapomnę, że w ogóle ją czytałam". Nawet miałam myśl, że też byłabym w stanie coś takiego napisać, i to bynajmniej nie jest komplement. Do wspominanej w innych opiniach Agathy Christie nie ma nawet podejścia.

Książka napisana chyba wyłącznie dla własnej przyjemności. W "Półmistrzu" nie znalazłam ani sensacji, ani kryminału, ani retro klimatu. Niezapamiętywalni, płascy bohaterowie, nieangażująca intryga, Zazwyczaj daję się wciągnąć nawet marnym kryminałom, tutaj zupełnie nie zainteresowało mnie kto zabił.

Wątki historyczne - skupione wokół wojny, Gombrowicza i szachistów -...

Nudy na pudy! Fajny pomysł i jego słabiutka realizacja. Zupełny brak polotu.

Nudy na pudy! Fajny pomysł i jego słabiutka realizacja. Zupełny brak polotu.

Kryminalna historia warta Agathy Chrisite. Historia dzieje się na transatlantyku "Przyszłość". Jest dużo postaci bo trudno wyobrazić sobie taki rejs bez śmietanki towarzyskiej, celebrowanych posiłków czy wieczornych bali. Wszystko to w ostatnich dnia sierpnia 1939 roku i co za tym idzie zastaje ich na statku 1 września 1939 r. Chyba dlatego autor nazwał go "Przyszłość" bo każdy z pasażerów zastanawiał się co teraz powinien zrobić i właściwie co może zrobić. Niektórzy w Polsce zostawili rodziny, których potem już nie zobaczyli.
Na statku podróżuje drużyna szachistów płynąca do Buenos Aires na olimpiadę. Jest dużo o tej grze i ciekawostek z nią związanych. Jeszcze dodatkowo przewija się postać Gombrowicza, który zdaje się wtedy miał napisać Trans-Atlantyk.
A tak na marginesie zdarza się morderstwo, potem drugie, a nawet trzecie. Nasz bohater jest odpowiedzialny za znalezienie mordercy.
Zwolennicy retro kryminałów będą zachwyceni.

Kryminalna historia warta Agathy Chrisite. Historia dzieje się na transatlantyku "Przyszłość". Jest dużo postaci bo trudno wyobrazić sobie taki rejs bez śmietanki towarzyskiej, celebrowanych posiłków czy wieczornych bali. Wszystko to w ostatnich dnia sierpnia 1939 roku i co za tym idzie zastaje ich na statku 1 września 1939 r. Chyba dlatego autor nazwał go "Przyszłość"...

Statek translatlantyk to najlepsze miejsce na intrygę kryminalną w stylu Agathy Christie - stąd naprawdę nie ma gdzie uciec. Do tego wątek szachowy. Niestety potencjał zupełnie niewykorzystany, a powieść jest przeciętna:
- za dużo bohaterów wprowadzonych na raz - trudno się zorientować kto jest kim,
- do połowy książki w zasadzie nic się nie dzieje, bohater - narrator (który jest nie wiadomo kim) snuje się tylko po statku i gada z pasażerami,
- kompletny brak napięcia - a jeśli już to wiąże się ono tylko z wiszącą nad światem wojną,
- szachy i szachiści nic nie wnoszą.
No i kompletnie niewciągająca intryga kryminalna - ktoś tam kogoś szuka, goni, szpieguje, ale o co chodzi do końca nie wiadomo, i ani to ziębi, ani grzeje. Efekt jest taki, że po godzinie od skończenia książki już zapomniałam o czym ona była.

Statek translatlantyk to najlepsze miejsce na intrygę kryminalną w stylu Agathy Christie - stąd naprawdę nie ma gdzie uciec. Do tego wątek szachowy. Niestety potencjał zupełnie niewykorzystany, a powieść jest przeciętna:
- za dużo bohaterów wprowadzonych na raz - trudno się zorientować kto jest kim,
- do połowy książki w zasadzie nic się nie dzieje, bohater - narrator...

Fajnie się czyta, połączenie krymi z historią..... Pewnie jak zwykle zawyżam,ale lubię tego typu lekturę.

Fajnie się czyta, połączenie krymi z historią..... Pewnie jak zwykle zawyżam,ale lubię tego typu lekturę.

Pomysł może i ciekawy, ale realizacja co najwyżej średnia. Wieje nudą.

Pomysł może i ciekawy, ale realizacja co najwyżej średnia. Wieje nudą.

Przyjemny kryminał osadzony w czasach tuż przed II wojną światową. Lekki, przyjemny, nie przytłacza krwawymi szczegółami. Dobrze napisani bohaterowie oraz cała fabuła.

Przyjemny kryminał osadzony w czasach tuż przed II wojną światową. Lekki, przyjemny, nie przytłacza krwawymi szczegółami. Dobrze napisani bohaterowie oraz cała fabuła.

Ponowne spotkanie z Panem Mariuszem. Kolejny kryminał, tym razem jesteśmy na statku i płyniemy daleko i długo i musi się coś zdarzyć na 100%. I sie zdarza. Do ostatnich stron nie wiadomo kto jest po czyjej stronie. Fajna opowieść w tle z szachownicą i Panem Gombrowiczem.

Ponowne spotkanie z Panem Mariuszem. Kolejny kryminał, tym razem jesteśmy na statku i płyniemy daleko i długo i musi się coś zdarzyć na 100%. I sie zdarza. Do ostatnich stron nie wiadomo kto jest po czyjej stronie. Fajna opowieść w tle z szachownicą i Panem Gombrowiczem.

Plus za Gombrowicza, transatlantyk i duszną atmosferę w przededniu wybuchu wojny. Ale poza tym, nic się nie zgadza. Akcja się ślimaczy, bohaterowie się snują, trup niby ściele się gęsto, ale szybko przestało mnie interesować, kto zabił. Zresztą, wyjaśnienie wygląda na skonstruowane naprędce... Odetchnęłam, jak dopłynęli do Buenos Aires...

Plus za Gombrowicza, transatlantyk i duszną atmosferę w przededniu wybuchu wojny. Ale poza tym, nic się nie zgadza. Akcja się ślimaczy, bohaterowie się snują, trup niby ściele się gęsto, ale szybko przestało mnie interesować, kto zabił. Zresztą, wyjaśnienie wygląda na skonstruowane naprędce... Odetchnęłam, jak dopłynęli do Buenos Aires...