Podróż w przyszłość na krochmalną za pomocą pióra Singera jest zawsze podróżą fascynującą. Czas na Odwiedziny.

Podróż w przyszłość na krochmalną za pomocą pióra Singera jest zawsze podróżą fascynującą. Czas na Odwiedziny.

Okropny świat, czasy, okrutne traktowanie kobiet. Trudno mi się czytało.

Okropny świat, czasy, okrutne traktowanie kobiet. Trudno mi się czytało.

Rozpocząłem poznawanie twórczości noblisty Isaaca B. Singera od powieści „Ruda Kejla”. Może ta powieść nie jest najważniejszą pozycją w jego dorobku, ale niewątpliwie jest niesamowicie ciekawa, zwłaszcza pod względem kulturowym opisanej przez niego ówczesnej społeczności żydowskiej, zarówno tej pobożnej jak i tej lekko szemranej.
Autor prowadzi nas biednymi i ciemnymi uliczkami stolicy, przybliża obyczaje, obrzędy i różne święta żydowskie. W poszukiwaniu szczęścia i spokojnego życia przenosi bohaterów do wymarzonej Ameryki, która nie do końca jest taką ziemią obiecaną jaką sobie wyobrazili.
Dla mnie ta historia była bardzo pouczającą lekcją historii, jak i też literacką ucztą zaserwowaną przez wybitnego autora. Polecam.

Rozpocząłem poznawanie twórczości noblisty Isaaca B. Singera od powieści „Ruda Kejla”. Może ta powieść nie jest najważniejszą pozycją w jego dorobku, ale niewątpliwie jest niesamowicie ciekawa, zwłaszcza pod względem kulturowym opisanej przez niego ówczesnej społeczności żydowskiej, zarówno tej pobożnej jak i tej lekko szemranej.
Autor prowadzi nas biednymi i ciemnymi...

Wspaniała książka, pokazuje świat sprzed 100 lat a niepokoje ludzkie jakby w ogóle nie straciły na swojej aktualności. Żywy język, historia, postacie.
Każdy szuka miłości, sensu życia, lepszego bytu. Ameryka okazuje się rozczarowaniem a problemy z Polski wracają. Gorąco polecam.

Wspaniała książka, pokazuje świat sprzed 100 lat a niepokoje ludzkie jakby w ogóle nie straciły na swojej aktualności. Żywy język, historia, postacie.
Każdy szuka miłości, sensu życia, lepszego bytu. Ameryka okazuje się rozczarowaniem a problemy z Polski wracają. Gorąco polecam.

„Jestem człowiekiem, a nie zwierzęciem”.
Tę opinię o sobie Ruda Kejla broniła na każdym kroku, nieustannie ją udowadniając swoim zachowaniem. W półświatku szemranego towarzystwa skupionego wokół Krochmalnej nie było to łatwe. Towarzystwo alfonsów, prostytutek, handlarzy kobietami i złodziei, ale i zwykłych ludzi, nie chciał zapomnieć o przeszłości Kejli, która kiedyś „urzędowała już w trzech burdelach – raz na Krochmalnej, raz na Smoczej i raz na Tamce”, będąc „jak suka, za którą uganiają się wszystkie psy”.
Nie chciała tego i dopięła swego.
W wieku niespełna trzydziestu lat ustatkowała się, zostając żoną Jarmego. Prawdziwego artysty włamywacza, którego poznała na melinie. I może dotrwałaby w tym zawieszeniu w miarę względnej egzystencji, gdyby nie pojawił się kamrat jej męża z więzienia.
Maks Kuśtyga.
Przyjechał do Warszawy z Argentyny po świeży towar do burdelu w Buenos Aires. Ognistoczerwone, „rude włosy, zielone czy i olśniewająca biała skóra” nadal czyniły z Kejli atrakcyjną kobietę. Według męża i Maksa „ze swoim powabem i obrotnym językiem, potrafiłaby zwrócić w głowie największym mądralom”, przynosząc nawet kilkaset tysięcy rubli zysku. Tyle że Kejla nie chciała wrócić do dawnej profesji. Zejść ponownie na dno bagna przy Krochmalnej. Jedyne wyjście z tej pułapki dostrzegała w ucieczce do Ameryki.
Przygotowanie, planowanie, wyjazd i pobyt w Nowym Jorku okazał się bolesną i brutalną walką o siebie.
W przeciwieństwie do „Szumowin”, pierwszej części trylogii, autor w drugiej części uczynił głównym bohaterem kobietę, która za wszelką cenę dążyła do wydostania się z klatki zależności tworzonej przez środowisko Krochmalnej. Walki wręcz heroicznej, bo wymagającej porzucenia męża, zerwania kontaktu z rodziną i warszawską przeszłością oraz podjęcia nowego życia w nieznanym kraju, kulturze, języku jako analfabetka obcego pochodzenia.
W tej walce nie była jedyną osobą w powieści.
Bunem, jej towarzysz podróży i partner życiowy na obczyźnie, walczył z Bogiem. Syn rabina uważał, że „można wierzyć w Boga, a jednocześnie ignorować go w proteście przeciw temu, jak kieruje światem”, pozostawiając go w totalnym chaosie, w którym on, Bunem, nie mógł się odnaleźć. Z kolei jego narzeczona Salcia jako anarchistka walczyła z systemem społecznym, jakim był carat. Co ciekawe, autor przyznawał w tej walce więcej siły, woli i wiary kobiecie niż mężczyźnie. W drugiej części mężczyźni powielali charakter Maksa Barabandera z części pierwszej. Osób w permanentnej neurastenii w myślach, planach, fantazjach i wyborach, a tym samym w irracjonalnych zachowaniach i uczynkach prowadzących po równi pochyłej prosto ku samozniszczeniu. Mężczyzn, którzy bez zniewalanych przez nich kobiet ulegali autodestrukcji.
To kobiety uosabiały sens walki o byt.
To one, umieszczone przez mężczyzn na dole drabiny społecznej, dźwigały dzieje ludzkości, próbując zniwelować odwiecznie ziejące rozdarcie człowiecze między siłą ciągnącą w dół a odruchem wypłynięcia na powierzchnię bagna, między wzniosłością a upadkiem, wiarą a zwątpieniem i odrzuceniem Boga, nadzieją a pesymizmem.
Między wolą dalszej walki a poddaniem się fatalizmowi i determinizmowi życia.
To tę dychotomię natury człowieczej boleśnie rozdzierającej człowieka od wewnątrz autor umieścił w każdym bohaterze powieści. Przy okazji ukazując różnorodność charakteru relacji międzyludzkich opartych nie tylko na heteroseksualizmie czy monogamii, ale również poligamii, poliandrii, poligynii, homoseksualizmie, wolnych związkach partnerskich czy ich monetyzacji. Obnażając przy tym żydowski świat przestępczy Warszawy w 1911 roku oraz obalając amerykański mit szybkiego awansu społecznego, który tak naprawdę wymagał porzucenia tradycji i wiary przodków na rzecz religii dolara. Ta powyższa „śmiałość obyczajowa” jak napisał nagradzany tłumacz Krzysztof Modelski w swoim posłowiu oraz umieszczenie akcji powieści w półświatku, powodującej zaliczenie jej do literatury „szund”, czyli szmiry, tandety, literatury brukowej, wzbudziła sprzeciw żydowskich środowisk konserwatywnych przeciw jej publikacji w formie książki w wersji jidysz i angielskiej. W języku polskim ukazała się po pięćdziesięciu latach od cyklicznych publikacji w odcinkach w żydowskiej gazecie nowojorskiej w 1977 roku.
Warto podkreślić, że tłumaczoną bezpośrednio z języka jidysz.
Pomimo półwiecza powieść w swoim przesłaniu, problemach i stawianych pytaniach o naturę człowieczą i kondycję ludzkości nic nie straciła ze swej aktualności.
To powieść ponadczasowa.
naostrzuksiazki.pl

„Jestem człowiekiem, a nie zwierzęciem”.
Tę opinię o sobie Ruda Kejla broniła na każdym kroku, nieustannie ją udowadniając swoim zachowaniem. W półświatku szemranego towarzystwa skupionego wokół Krochmalnej nie było to łatwe. Towarzystwo alfonsów, prostytutek, handlarzy kobietami i złodziei, ale i zwykłych ludzi, nie chciał zapomnieć o przeszłości Kejli, która kiedyś...

Dla zainteresowanych obyczajami i życiem społeczności żydowskiej. Na końcu książki słowniczek trudnych terminów.

Dla zainteresowanych obyczajami i życiem społeczności żydowskiej. Na końcu książki słowniczek trudnych terminów.

Jedna z gorszych książek Singera.

Opowiada o nizinach społecznych z ul. Krochmalnej. Sam Singer mieszkał przy tej ulicy biedoty, ale on wywodził się z uczonej i pobożnej rodziny. Jednak domyślam się, że ludzie opisani w tej powieści, to był codzienny widok w tej okolicy.

Tytułowa Ruda Kejla jest byłą prostytutką. Wydaje jej się, że jest szczęściarą, bo niewiele dziewcząt takich jak ona, bierze ślub. Jednak jej życie z mężem, drobnym złodziejaszkiem, nie jest tak szczęśliwe, jak to sobie wyobrażała, odkąd pojawia się Maks Kuśtyga, który okazuje się dla nich "aniołem śmierci".

Mamy tu zawiedzione nadzieje, rozdarcie psychiczne, różne perwersje i dewiacje, zdrady, życie na obczyźnie, samotność w wielkim mieście, nieszczęśliwą miłość i brak sensu życia. Takie typowe tematy poruszane na co dzień przez Singera. Duża dawka przytłaczających, negatywnych emocji, a to wszystko okraszone językiem z rynsztoka.

Nie mówię, że nie warto (dla mnie warto, bo chcę przeczytać wszystkie książki Singera),ale jeżeli chcecie dopiero zapoznać się z autorem, polecam zacząć od innych jego dzieł.

Jedna z gorszych książek Singera.

Opowiada o nizinach społecznych z ul. Krochmalnej. Sam Singer mieszkał przy tej ulicy biedoty, ale on wywodził się z uczonej i pobożnej rodziny. Jednak domyślam się, że ludzie opisani w tej powieści, to był codzienny widok w tej okolicy.

Tytułowa Ruda Kejla jest byłą prostytutką. Wydaje jej się, że jest szczęściarą, bo niewiele dziewcząt...

To trzecia książka Singera przeczytana przeze mnie i każdą jestem zauroczona. Uwielbiam ten styl pisarza, choć na pewno wiele zależy też od tłumacza. Niemal plastycznie przedstawione środowisko i postaci, czytam i przed moimi oczami przesuwa się film. Tu nie ma mdłych bohaterów, każda postać jest charakterystyczna, pełna namiętności i pragnień oraz... odwagi. W pogoni za marzeniami podejmują odważne decyzje, szukają swojego szczęścia. Skutki bywają niestety tragiczne, upada też mit Ameryki miodem i mlekiem płynącej... Tło historyczne przedstawione przez autora jest przy okazji dobrą lekcją historii.
I nie wiem, czy to przypadek, ale w każdej z przeczytanych przeze mnie książek autorstwa Singera jest wymieniona nazwa miejscowości, obok której obecnie mieszkam, choć Singer nie był z nią osobiście związany. Był tu sztetl i getto i straszny antysemityzm pielęgnowany długo po wojnie, chyba aż do czasów obecnych.

To trzecia książka Singera przeczytana przeze mnie i każdą jestem zauroczona. Uwielbiam ten styl pisarza, choć na pewno wiele zależy też od tłumacza. Niemal plastycznie przedstawione środowisko i postaci, czytam i przed moimi oczami przesuwa się film. Tu nie ma mdłych bohaterów, każda postać jest charakterystyczna, pełna namiętności i pragnień oraz... odwagi. W pogoni za...

Odsłona warszawska miała cudny, jarmarczno-łotrzykowski swojski sznyt początku XX wieku. Za oceanem było już ciężko. Za ciężko.

Odsłona warszawska miała cudny, jarmarczno-łotrzykowski swojski sznyt początku XX wieku. Za oceanem było już ciężko. Za ciężko.

Obraz żydowskiego półświatka w przedwojennej Warszawie, historia życia poszukującej miłości Kejli. Świetnie napisana opowieść.

Obraz żydowskiego półświatka w przedwojennej Warszawie, historia życia poszukującej miłości Kejli. Świetnie napisana opowieść.