Mam ogromną słabość do autorki i wszystkiego co wyszło spod jej pióra. Jej niewymuszony, kameralny styl przemawia prosto do mojej świadomości. Pisze o sprawach zwykłych, którym stawia czoła większość z nas, a jednak potrafi w prostych słowach nadać tym niepozornym wydarzeniom sens. Jestem oczarowana jej ,,Trylogią kopenhaską'' i z radością sięgnęłam również po ten zbiór opowiadań. Przyjemna lekturka.

Mam ogromną słabość do autorki i wszystkiego co wyszło spod jej pióra. Jej niewymuszony, kameralny styl przemawia prosto do mojej świadomości. Pisze o sprawach zwykłych, którym stawia czoła większość z nas, a jednak potrafi w prostych słowach nadać tym niepozornym wydarzeniom sens. Jestem oczarowana jej ,,Trylogią kopenhaską'' i z radością sięgnęłam również po ten zbiór...

Piękna, dająca do myślenia, melancholijna książka .

Piękna, dająca do myślenia, melancholijna książka .

Bolesne

Bolesne

Po książki Ditlevsen mogę sięgać z zamkniętymi oczami. Jej świat jest jak zwykle pełen smutku, ale pokazujący niestety prawdziwe życie wielu par - szczególnie sytuację kobiet, mroczne tajniki ludzkiej duszy.

Po książki Ditlevsen mogę sięgać z zamkniętymi oczami. Jej świat jest jak zwykle pełen smutku, ale pokazujący niestety prawdziwe życie wielu par - szczególnie sytuację kobiet, mroczne tajniki ludzkiej duszy.

Zbiór opowiadań duńskiej pisarki Tove Ditlevsen to niezwykłe spotkanie z Literaturą przez duże L.
Opowiadania są krótkie i niezwiązane treściowo ze sobą, ale ich wspólnym mianownikiem jest piękny język (tu ukłony dla tłumaczki!) oraz niesamowita spostrzegawczość i wrażliwość Autorki.
W swoich opowiadaniach Ditlevsen opisuje duńskie społeczeństwo z klasy średniej. Autorka skupia się na zależnościach w społeczeństwie, roli mężczyzn i kobiet, na społecznych schematach, w które są wpisani Jej bohaterowie.
To, co niesamowicie ujęło mnie w tych opowiadaniach, to delikatność i czułość, z jaką Ditlevsen opisuje swoich bohaterów. Opisuje i pozwala im trwać, nigdy nie ocenia ich postępowania.
Dawno nie czytałam literatury, która tak bardzo by mnie poruszyła jak właśnie ten zbiór opowiadań.

Zbiór opowiadań duńskiej pisarki Tove Ditlevsen to niezwykłe spotkanie z Literaturą przez duże L.
Opowiadania są krótkie i niezwiązane treściowo ze sobą, ale ich wspólnym mianownikiem jest piękny język (tu ukłony dla tłumaczki!) oraz niesamowita spostrzegawczość i wrażliwość Autorki.
W swoich opowiadaniach Ditlevsen opisuje duńskie społeczeństwo z klasy średniej. Autorka...

Wspaniały zbiór różnych opowiadań. Wspaniale napisane, oddane opisy postaci, tylko czemu wszystkie o tym samym i pełne smutku? Może jednak tak wygląda prawdziwe życie, tylko ja żyję w optymistycznej bańce..

Wspaniały zbiór różnych opowiadań. Wspaniale napisane, oddane opisy postaci, tylko czemu wszystkie o tym samym i pełne smutku? Może jednak tak wygląda prawdziwe życie, tylko ja żyję w optymistycznej bańce..

króciutkie opowiadania przepełnione bezbrzeżnym smutkiem i poczuciem klasowej beznadziei, a jednocześnie tak urzekająco, wzruszająco wręcz piękne. długo o nich myślałam po zakończeniu, proza Ditlevsen ma w sobie ten szczególny rodzaj melancholii, który dobrze ze mną rezonuje i nie jest pretensjonalny.

króciutkie opowiadania przepełnione bezbrzeżnym smutkiem i poczuciem klasowej beznadziei, a jednocześnie tak urzekająco, wzruszająco wręcz piękne. długo o nich myślałam po zakończeniu, proza Ditlevsen ma w sobie ten szczególny rodzaj melancholii, który dobrze ze mną rezonuje i nie jest pretensjonalny.

Fenomenalne miniatury o meandrach ludzkich myśli i uczuć. Znakomite po prostu!

Fenomenalne miniatury o meandrach ludzkich myśli i uczuć. Znakomite po prostu!

Nie oceniam ponieważ zdołałam przeczytać tylko 4 opowiadania. Zawsze było mi ciężko z literaturą skandynawską, ale duńska to dopiero twardy orzech do zgryzienia. Niby wszystko rozumiałam, ale w pewnym momencie podczas czytania po prostu zamknęłam książkę i ją odłożyłam. Może kiedyś.... Życzę innym czytelnikom powodzenia!

Nie oceniam ponieważ zdołałam przeczytać tylko 4 opowiadania. Zawsze było mi ciężko z literaturą skandynawską, ale duńska to dopiero twardy orzech do zgryzienia. Niby wszystko rozumiałam, ale w pewnym momencie podczas czytania po prostu zamknęłam książkę i ją odłożyłam. Może kiedyś.... Życzę innym czytelnikom powodzenia!

Na tragach książki w Katowicach w ubiegłym roku przekonywano mnie, że to literatura feministyczna, więc nie kupiłem, ale tez nie pozbyłem się ciekawości. Sięgnąłem więc po opowiadania na Legimi i skojarzenia mam z prozą Alice Munro albo O'Connor Flannery, z tym że ta ostatnia mnie znudziła, za mało tam literatury, zbyt wiele behawioryzmu. Bliżej i jednak do Munro i Ditlevsen, która okazała się wnikliwa obserwatorką zwyczajnego życia zwykłych ludzi, podejmując analizę związków, nie stroniąc przy tym od psychologii i trafnych obserwacji. Czyli pozytywne zaskoczenie.

Na tragach książki w Katowicach w ubiegłym roku przekonywano mnie, że to literatura feministyczna, więc nie kupiłem, ale tez nie pozbyłem się ciekawości. Sięgnąłem więc po opowiadania na Legimi i skojarzenia mam z prozą Alice Munro albo O'Connor Flannery, z tym że ta ostatnia mnie znudziła, za mało tam literatury, zbyt wiele behawioryzmu. Bliżej i jednak do Munro i...