Wysłuchany audiobook. Historia o inkwizyratorach i epidemi kaszlu przeplatana zbyt długimy i niepotrzebnymi wątkami. Sceny nudnych i mających słabą kontynuację rozmów, jak również opisychu zauroczenia kobiecymi kształtami i seksu. Na plus można dodać kilka ciekawych przemyśleń na temat zarazy (stanu epidemiologicznego) i polityki.

Wysłuchany audiobook. Historia o inkwizyratorach i epidemi kaszlu przeplatana zbyt długimy i niepotrzebnymi wątkami. Sceny nudnych i mających słabą kontynuację rozmów, jak również opisychu zauroczenia kobiecymi kształtami i seksu. Na plus można dodać kilka ciekawych przemyśleń na temat zarazy (stanu epidemiologicznego) i polityki.

To pierwsze zetknięcie się z cyklem inkwizytorskim nie uważam za falstart. Raczej natychmiastowy wybuch wehikułu już na miejscu startu, ostrzelanie z ckm-u, obrzucenie granatami przy wtórze odgłosów praktyk fekalnych i na koniec oplucie przez samego autora.
Bohater to w zasadzie ubek z irytującą manierą mówienia, jakby nie umiał nic ciekawego powiedzieć, za to chce ładnie brzmieć.
Fabuła stricte covidowa, a emocje jak przy myciu naczyń, gdzie niecierpliwie oczekując końca, nagle zostajemy zbędnie zatrzymani przy tej udręce słowami "k***a, jeszcze patelnia".

To pierwsze zetknięcie się z cyklem inkwizytorskim nie uważam za falstart. Raczej natychmiastowy wybuch wehikułu już na miejscu startu, ostrzelanie z ckm-u, obrzucenie granatami przy wtórze odgłosów praktyk fekalnych i na koniec oplucie przez samego autora.
Bohater to w zasadzie ubek z irytującą manierą mówienia, jakby nie umiał nic ciekawego powiedzieć, za to chce ładnie...

Książka kompletnie o niczym, nic nowego nie wnosi, nic ciekawego nie oferuje. Historia to w 90% polityczne i pandemiczne rozterki z naszego, realnego świata. Jedynym plusem jest to, że czyta się ją dość szybko. Ogólnie nie polecam (nawet najwierniejszym fanom Cyklu Inkwizytorskiego).

Książka kompletnie o niczym, nic nowego nie wnosi, nic ciekawego nie oferuje. Historia to w 90% polityczne i pandemiczne rozterki z naszego, realnego świata. Jedynym plusem jest to, że czyta się ją dość szybko. Ogólnie nie polecam (nawet najwierniejszym fanom Cyklu Inkwizytorskiego).

Mam z ta książką duży problem. Długo wahałem się nad tym jakąż to ocenę wystawić.
Minusy:
1. książka nie wnosi nic do całego cyklu jako całości,
2. przedstawiona w niej opowieść jest po prostu nudna,
3. dla mnie ubogi przedstawiony świat (miasto),
4. temat zerżnięty z szalejącej pandemii nieco oklepany.
5. Cena kosmos

Plusy:
1. Chyba jedynym plusem jest fakt, że świat inkwizytorów jeszcze żyje... ale co to za życie...

Mam z ta książką duży problem. Długo wahałem się nad tym jakąż to ocenę wystawić.
Minusy:
1. książka nie wnosi nic do całego cyklu jako całości,
2. przedstawiona w niej opowieść jest po prostu nudna,
3. dla mnie ubogi przedstawiony świat (miasto),
4. temat zerżnięty z szalejącej pandemii nieco oklepany.
5. Cena kosmos

Plusy:
1. Chyba jedynym plusem jest fakt, że świat...

Nie ukrywam, że czułem lekką niechęć do czytania tej zaległej powieści z cyklu inkwizytorskiego. I to nie ze względu na coraz bardziej kontrowersyjne wypowiedzi autora m.in. na platformie X, a raczej z uwagi na słabą jakość poprzedniego tomu, który wpadł mi w ręce. Na szczęście pozytywnie się zaskoczyłem. "Dziennik czasu zarazy" jest powieścią, która być może nie wpływa szczególnie na cały cykl, natomiast jest jego przyjemnym uzupełnieniem. Widać w niej kilka inspiracji, po pierwsze epidemią Covid-19, po drugie studium zamkniętej społeczności niczym z "Pod kopułą" Stephena Kinga. Z zachowaniem pełnej spójności z multiwersum cyklu. Taka typowa wakacyjna powiastka, może nie pozostająca na lata w pamięci, ale umilająca czas.

Nie ukrywam, że czułem lekką niechęć do czytania tej zaległej powieści z cyklu inkwizytorskiego. I to nie ze względu na coraz bardziej kontrowersyjne wypowiedzi autora m.in. na platformie X, a raczej z uwagi na słabą jakość poprzedniego tomu, który wpadł mi w ręce. Na szczęście pozytywnie się zaskoczyłem. "Dziennik czasu zarazy" jest powieścią, która być może nie wpływa...

Typowy Piekara w sumie. Życie jako forma poświęcenia się idei (albo podporządkowanie sobie idei dla własnych potrzeb, bo to chyba konsekwentnie robi Mordimer),sporo intryg, dużo seksu i jeszcze więcej przemocy. I ta przemoc jakoś mi przeszkadzała w tej książce, chociaż wcześniej tego inkwizytorowi nie wyrzucałem.
Dotąd nie dostrzegałem tendencji spadkowej jeśli chodzi o kolejne książki w tym uniwersum, ale ta była taka... no średnia była. Może w nowym wydawnictwie Piekara odpali czymś na miarę Ani słowa prawdy. To by było dopiero. Ogółem nie powiem że nie.

Typowy Piekara w sumie. Życie jako forma poświęcenia się idei (albo podporządkowanie sobie idei dla własnych potrzeb, bo to chyba konsekwentnie robi Mordimer),sporo intryg, dużo seksu i jeszcze więcej przemocy. I ta przemoc jakoś mi przeszkadzała w tej książce, chociaż wcześniej tego inkwizytorowi nie wyrzucałem.
Dotąd nie dostrzegałem tendencji spadkowej jeśli chodzi o...

W mieście Weilburg zamknięto bramy. Spowodowała to nie tylko epidemia, ale również polityczne zagrywki. W tym całym zamieszaniu znalazł się Mordimer, nasz znajomy Inkwizytor. Będzie nie tylko musiał stawić czoło epidemii, ale i innym zagrożeniom. Jak sobie z tym poradzi? Co z tego wyniknie?

Ten tom można spokojnie czytać bez znajomości poprzednich. Po tę część mogą więc sięgnąć ci, co chcą zacząć przygodę z Inkwizytorem.
W książce mamy wyraźne nawiązanie do epidemii, jaką sami ostatnio przeżyliśmy. Poprzez zamknięte miasto autor chciał pokazać różne typy ludzi oraz ich zachowań. Niektórzy, poprzez zamknięcie zauważyli okazję do zysku, zyskania władzy, pozbycia się konkurencji czy znienawidzonej osoby, jednym słowem do zła. Inni kierowani szukali pomocy u Boga i praktyk religijnych (lepszych lub dziwniejszych),jeszcze inni szukali wszędzie po spisku. Poprzez tę grupę pokazał, jak łatwo jest sterować tłumem, gdy wie się, za jakie sznurki i kiedy trzeba pociągnąć. Jest to poniekąd charakterystyka tłumu.
Oprócz tego, mamy tu pewne zagadki kryminalne, z którymi trzeba będzie się zmierzyć.
Dawno temu czytałam prawie wszystkie tomy z cyklu „Ja, Inkwizytor”. Miło było wrócić do tego świata i trzeba przyznać, sporo oczekiwałam po tym tomie. Niby wszystko jest, jest akcja, dobre rozgrywki, wrogowie itp. Czyta się też bardzo szybko. Jednak czegoś mi zabrakło, sama nie wiem czego, ale to sprawia, że nie jest tak dobra jak poprzednie części.
Nie nudziłam się, przyjemnie spędziłam czas, jednak zabrakło tu jakieś magii. Ciekawa jestem jak wypadły inne tomy, których jeszcze nie przeczytałam.

W mieście Weilburg zamknięto bramy. Spowodowała to nie tylko epidemia, ale również polityczne zagrywki. W tym całym zamieszaniu znalazł się Mordimer, nasz znajomy Inkwizytor. Będzie nie tylko musiał stawić czoło epidemii, ale i innym zagrożeniom. Jak sobie z tym poradzi? Co z tego wyniknie?

Ten tom można spokojnie czytać bez znajomości poprzednich. Po tę część mogą więc...

Dobra ale nie rewelacyjna.

Dobra ale nie rewelacyjna.

Książka jest o niczym.

Książka jest o niczym.

Dawno nie czytałem czegoś tak nudnego.... książka o niczym, zaś przemyślenia bohatera, które w poprzednich częściach były ciekawe tutaj są irytujące lub usypiające. Myślę że Piekara powinien już zamknąć ten projekt, nie ma nic ciekawego do napisania, tylko odcina kupony. Niby to rozumiem, ale niesmak coraz większy.

Dawno nie czytałem czegoś tak nudnego.... książka o niczym, zaś przemyślenia bohatera, które w poprzednich częściach były ciekawe tutaj są irytujące lub usypiające. Myślę że Piekara powinien już zamknąć ten projekt, nie ma nic ciekawego do napisania, tylko odcina kupony. Niby to rozumiem, ale niesmak coraz większy.