Książa podzielona jest na cztery części, rozdziały. Dwa pierwsze to niestety jakaś porażka. Czułam się zażenowana. Od połowy zaczyna się robić ciekawiej. Historia Michaliny bardzo mi przypadła do gustu, była ciekawa i wciągająca. Ostatnia część jest mocno zakręcona, wszystko dzieje się na raz, ale jest w sumie ciekawa. Spodziewałam się czegoś zupełnie innego, przede wszystkim myślałam, że będę sikać ze śmiechu. Było po prostu dobrze.

Książa podzielona jest na cztery części, rozdziały. Dwa pierwsze to niestety jakaś porażka. Czułam się zażenowana. Od połowy zaczyna się robić ciekawiej. Historia Michaliny bardzo mi przypadła do gustu, była ciekawa i wciągająca. Ostatnia część jest mocno zakręcona, wszystko dzieje się na raz, ale jest w sumie ciekawa. Spodziewałam się czegoś zupełnie innego, przede...

Lekka i przyjemna lektura :)

Lekka i przyjemna lektura :)

Lekka , przyjemna z dużą ilością humoru :)

Lekka , przyjemna z dużą ilością humoru :)

Paranormalne Ranczo. Nudne bohaterki, niepotrzebnie łzawa historia Michaliny, puenty niby cztery, a tak naprawdę brak choćby jednej. Szkoda papieru, liczba stron nieuzasadniona treścią.

Paranormalne Ranczo. Nudne bohaterki, niepotrzebnie łzawa historia Michaliny, puenty niby cztery, a tak naprawdę brak choćby jednej. Szkoda papieru, liczba stron nieuzasadniona treścią.

Swojska, pełna humoru, ale momentami mroczna polska fantastyka z kwartetem wiedźm z Dechowic w roli głównej. Cztery historie w czterech rozdziałach, przedstawione karykaturalnym okiem. Satyra o współczesnych mieszkańcach małej wioski, z ich zabobonami, wierzeniami ludowymi, legendami, w połączeniu z problemami współczesnego świata.
Wiedźmy, czyli Lucyna Kornikowa, Michalina, Mirka i Elżbietka rozwiązują zagadki kryminalne, rzucają uroki, warzą eliksiry i organizują sabat. Wszystkie starsze panie hartem ducha mogłyby zawstydzić niejednego młodzika. Fabuły poszczególnych części są ze sobą luźno powiązane, oprócz głównych bohaterek na uznanie zasługuje wnuk jedynej z nich, a jego udział w akcji jest niebagatelny 😉.

Jaką rolę w teamie siostrzanym ma do odegrania Antek i jak siostrunie poradzą sobie z piętrzącymi się przed nimi problemami?

Czytając tę książkę miotłą humoru wymiatasz to wszystko, co złe, agresywne i niepotrzebne – to, czego aktualnie nie chcesz w swoim życiu!
To był mój debiut w poznawaniu twórczości Piotra Jedlińskiego, miało być przede wszystkim śmiesznie i tak było. Akcja książki pozwoliła mi oderwać się od rzeczywistości i o to chodziło.😁
KSIĄŻKĘ POLECAM!

Swojska, pełna humoru, ale momentami mroczna polska fantastyka z kwartetem wiedźm z Dechowic w roli głównej. Cztery historie w czterech rozdziałach, przedstawione karykaturalnym okiem. Satyra o współczesnych mieszkańcach małej wioski, z ich zabobonami, wierzeniami ludowymi, legendami, w połączeniu z problemami współczesnego świata.
Wiedźmy, czyli Lucyna Kornikowa,...

„Wiedźmy z Dechowic” Piotra Jedlińskiego to opowieść fantasy, która opisuje perypetie wiedźm – Lucyny, Mirki, Michaliny i Elżbietki, mieszkających we współczesnej polskiej wsi. Mimo swojego niepozornego wyglądu, wiedźmy walczą z czarołowcami, przygotowują eliksiry, potrafią nawet rozwiązać sprawy kryminalne.

Książka podzielona jest na cztery rozdziały, dzięki czemu możemy lepiej poznać każdą z bohaterek. Autor umieścił tu nawiązania do popkultury i wykorzystał je w satyryczny sposób. Bawiło mnie, gdy starsze panie musiały radzić sobie w nowoczesnym świecie, co stanowi ciekawy aspekt tej historii – „internety”, telefony… Podobały mi się też różnorodne elementy fabuły, które czerpią z folkloru, mitów i wierzeń. Nadały one książce unikalny klimat.

Jest to lektura dla tych, którzy potrafią przyjrzeć się światu z dystansem i cenią sobie lekki i humorystyczny styl. Miłośnicy fantastyki, komedii i wątków kryminalnych z pewnością będą się przy niej dobrze bawić. Ja spędziłam z nią świetnie czas.

„Wiedźmy z Dechowic” Piotra Jedlińskiego to opowieść fantasy, która opisuje perypetie wiedźm – Lucyny, Mirki, Michaliny i Elżbietki, mieszkających we współczesnej polskiej wsi. Mimo swojego niepozornego wyglądu, wiedźmy walczą z czarołowcami, przygotowują eliksiry, potrafią nawet rozwiązać sprawy kryminalne.

Książka podzielona jest na cztery rozdziały, dzięki czemu możemy...

WIEDŹMY Z DECHOWIC
Opowieść o plagach, czarołowczych i sabatach
Piotr Jedliński

W kilku słowach opowiem Wam o tym, dlaczego powieśc "Wiedźmy z Dechowic" wprawiła mnie w niemałe zaskoczenie, zdumienie, a nade wszystko dobry humor. Ciekawi? Przeczytajcie zatem rzeczone słowa recenzji.

Na samym początku uderzę w nieco wyświechtane u mnie powiedzenie: polska literatura współczesna fantastyką stoi! Tak, brzmię trochę, jak zdarta płyta, jednak jednocześnie zachwycają i zadziwiają mnie fantastyczne książki z rodzimego "podwórka", a co za tym idzie będę je Wam polecać.

Nie inaczej sprawa się ma z "Wiedźmami z Dechowic". Zacznę może od zaskoczenia, które z pozoru niezbyt dla mnie miłe, okazało się interesującym. Otóż, przystępując do lektury blisko sześciuset stronicowego grubaska nie spodziewałam się, że znajdę w nim coś na kształt zbioru opowiadań. Z początku byłam nieco tym skonsternowana i trochę zawiedziona, ponieważ opowiadań nie lubię ze względu na krótką ich formę. Tutaj jednak każda część książki prezentuje inną historyjkę, jednak są one ze sobą ściśle powiązane kontekstem oraz bohaterami. I tak, finalnie każdą z opowieści można przeczytać osobno bez konsternacji, ale jednak to całość pozwala dostrzec najlepszą, najpełniejszą perspektywę i poznać bohaterów. Dla wtajemniczonych powiem, że najbardziej przypadła mi do gustu historia Michaliny.

"Wiedźmy z Dechowic" utrzymana jest w świetnym, "swojskim", rasowym klimacie. Opowieść ma bardzo humorystyczny, rubaszny wydźwięk i przy lekturze niejednokrotnie pojawiał się uśmiech, a nawet rechot rozbawienia. Wspomniana swojskość powieści wynika na pewno z wiejskiego miejsca akcji, przetaczania się przez opowieść mnóstwa guseł, wierzeń, zdarzeń wykraczajacych poza racjonalne pojmowanie, a także ze stosowania specyficznego żargonu w dialogach oraz opisach. Wprawdzie momentami czułam przesyt w czytaniu wspomnianego żargonu, ale w ostatecznym rozrachunku stwierdziłam, że inaczej tego nie dało się przedstawić, a już na pewno nie dałoby to tak ciekawego efektu.

Ankrą, spoiwem, wspólnym mianownikiem spajającym wszystkie zawarte w książce opowieści są przede wszystkim bohaterki. Oj, specyficzne, charakterne, nie do podrobienia zastałam tutaj towarzystwo: cztery tytułowe wiedźmy jednocześnie tak od siebie różne, a jednak tworzące niemal wspólny organizm. Świetnie autor wykreował bohaterów  - postaci są wyraziste, naturalne, autentyczne, idealnie pasujące do odgrywanej roli. Wprawdzie momentami charakterystyka bohaterów trąci stereotypami, ale takie miejscowe przerysowanie zupełnie postaciom nie zaszkodziło.
.
Jeśli macie ochotę na interesującą, swojską, pełną humoru, ale momentami duszną i mroczną polską fantastykę, to koniecznie przeczytajcie "Wiedźmy z Dechowic". Świetnie spędziłam czas z tą lekturą i bardzo dobrze się bawiłam śledząc perypetie niezwykłej wiedźmiej ferajny - polecam Wam tę książkę.
.
#książki #wiedźmyzdechowic #piotrjedliński #wydawnictwoinitium

WIEDŹMY Z DECHOWIC
Opowieść o plagach, czarołowczych i sabatach
Piotr Jedliński

W kilku słowach opowiem Wam o tym, dlaczego powieśc "Wiedźmy z Dechowic" wprawiła mnie w niemałe zaskoczenie, zdumienie, a nade wszystko dobry humor. Ciekawi? Przeczytajcie zatem rzeczone słowa recenzji.

Na samym początku uderzę w nieco wyświechtane u mnie powiedzenie: polska literatura...

Ciekawa i klimatyczna, chociaż chyba spodziewałam się, że bardziej mnie porwie. Niemniej historia jest wciągająca i dużo się dzieje, bohaterki wymiatają, humor dopisuje, a i lektorka wykonałam kawał dobrej roboty. Chętnie zapoznam się z kolejnym tomem.

Ciekawa i klimatyczna, chociaż chyba spodziewałam się, że bardziej mnie porwie. Niemniej historia jest wciągająca i dużo się dzieje, bohaterki wymiatają, humor dopisuje, a i lektorka wykonałam kawał dobrej roboty. Chętnie zapoznam się z kolejnym tomem.

Zawiodłam się. Historie są przegadane. Bohaterki nie są barwnymi wiedźmami, są raczej nijakie i nie budzą przywiązania czytelnika. Mnóstwo stereotypów społecznych, nieudolne próby korzystania z gwary nie wiadomo jakiej, humor nijaki i bez smaku, niczym odgrzewany kotlet. Nuda.

Zawiodłam się. Historie są przegadane. Bohaterki nie są barwnymi wiedźmami, są raczej nijakie i nie budzą przywiązania czytelnika. Mnóstwo stereotypów społecznych, nieudolne próby korzystania z gwary nie wiadomo jakiej, humor nijaki i bez smaku, niczym odgrzewany kotlet. Nuda.

Ebook,sympatyczne to . Dobre i mądre .

Ebook,sympatyczne to . Dobre i mądre .