Wszystkie 3 książki z cyklu materia secunda wciągnąłem jednego dnia :) Chcę więcej!

Wszystkie 3 książki z cyklu materia secunda wciągnąłem jednego dnia :) Chcę więcej!

Na tej książce kończy się moja "przygoda" z wytworami autora. Nie mam już siły, a każdy kolejny tom z tego uniwersum przebija poprzednika powtarzalnością i brakiem pomysłu na pchnięcie fabuły do przodu.
Rudnicki swoim zwyczajem bez opamiętania "zgrzyta zębami" i "warczy gniewnie" (ulubione zwroty autora, na co trzeciej stronie),zachowując się jak niewidomy turysta dostępuje kolejnych zaszczytów w tempie wręcz groteskowym. Jest jakaś rzecz, którą umiał znikomy promil ludzi w historii tego świata? Żaden problem, Olaf w pół godziny ogarnie temat i będzie kosił chłopów setkami. Lawinowo też spadają na niego kolejne zaszczyty i tytuły, każdy jeszcze bardziej infantylnie nazwany niż poprzedni.
W tej serii nie ma żadnej rzeczy, ktora by się protagoniście nie udała, której by nie umiał. To już nawet nie tyle jest schematyczne, co raczej przypomina autoplagiat w obrębie jednej książki. Ten sam motyw jest w kółko powtarzany- rzadko widuje się tak prymitywne lanie wody i koncepcyjne ubóstwo
A, no i każda, KAŻDA kobieta chce zedrzeć z niego gacie. Może jakiś fetysz autora, a może niedobór w prawdziwym życiu każe mu wrzucać następne niczym nie różniące się, tekturowe bohaterki - nimfomanki. A, no i coś zaskakującego: tu nie ma fabuły. Nie ma jakiejś przewodniej rzeczy, do której by się dążyło. Ok, jest jakaś mglista misja do wykonania, ale to co jest po drodze, równie dobrze mogłoby być na początku książki, na jej końcu, albo w poprzednim tomie- bez znaczenia. Różnice są tylko w ilościach "elitarnych jednostek" którymi steruje Rudnicki. Sto, dwieście tysięcy, pół miliona- jeden wał, przy tej skali absurdu podobne liczby już nawet nie wywołują uśmiechu politowania. Poziom (szorujący po dnie) trzymają sceny walki alchemika z kolejnymi super-duper-koksami Świata Stali, mającymi po kilka wieków legendarnymi wojownikami, posiadającymi niemal boskie zdolności, które trwają raptem pół strony i przypominają zabawy z kotem. ZERO dynamiki, ZERO polotu, ZERO sensu. To samo jest ze (rany, jak ten zwrot nie pasuje) "scenami batalistycznymi" które idą w niezmiennym trybie:
- mistrzu, naciera na nas armia Białych
- (zgrzytając zębami): bez obaw, mam magiczne sztuczki i baby- tygrysy
- *Biali zyskują przewagę*
- urabura, srutututu dosz danthar!
- mistrzu, po stronie wroga sto tysięcy ofiar, drugie tyle do niewoli wzięliśmy
- (warcząc gniewnie) ha, dobrze im tak!
- losowa kobieta z otoczenia: weź mnie tu i teraz.
Czym wy się ludzie podniecacie? W obu cyklach nuda jest straszna i to co od biedy było ciekawe w pierwszym tomie "Materia Prima" z biegiem czasu rozrosło się do tragikomicznych rozmiarów. Żaden to spoiler, ale Samarin w bieżącym tomie gada sobie jak równy z równym z carem, czasem mu wręcz rozkazując, a jego koteria przypomina Avengersów: wszyscy są potężni poza skalę, najlepsi, najmądrzejsi i najbardziej lubiani.
Po trzydziestu stronach chciałem rzucić tym gniotem w kąt, ale siłą woli się zmusiłem. Żałuję każdej spędzonej na tym minuty, bo to popelina tylko kroczek wyżej stojąca od tego chłamu który ostatnio produkują Pilipiuk i Ziemkiewicz.
Dla kogo jest ta książka? Jeśli masz biegunkę i dużo czasu spędzasz w toalecie, to jest typ dla ciebie. Jeśli śmiejesz się na polskich kabaretach i oglądasz paradokumenty, to tu się będziesz świetnie bawić. Z dobroci serca dwie gwiazdki, bo to nie jest kompletna katastrofa. Autora dorzucam do worka "jeśli naprawdę musisz" i tak go będę przedstawiał, jeśli ktoś się mnie będzie o jego książki pytał. Ale z drugiej strony.. warto tracić czas na coś takiego? Sześć tomów, pewnie grubo ponad trzy tysiące stron, a radości z tego tyle, co kot napłakał.
Już wolę budzić się każdego dnia ze skurczem w łydce, niż sięgnąć po kolejną książkę pana Przechrzty.

Na tej książce kończy się moja "przygoda" z wytworami autora. Nie mam już siły, a każdy kolejny tom z tego uniwersum przebija poprzednika powtarzalnością i brakiem pomysłu na pchnięcie fabuły do przodu.
Rudnicki swoim zwyczajem bez opamiętania "zgrzyta zębami" i "warczy gniewnie" (ulubione zwroty autora, na co trzeciej stronie),zachowując się jak niewidomy turysta...

Ostatnia część trylogii Materia secunda. Nieco mnie zmęczyła, za dużo bitew, za mało magii i alchemii.
Ale. Rudnicki wyrósł na superbohatera, zdobywając kolejne poziomy umiejętności i długowieczność. Wielokrotnie pokiereszowany, zawsze wychodzi wzmocniony. Przyjemnie było towarzyszyć mu w tej ewolucji przez 6 tomów przygód.

Generalnie bardzo przyjemna seria z ciekawie i spójnie wykreowanym światem i bohaterami.

Ostatnia część trylogii Materia secunda. Nieco mnie zmęczyła, za dużo bitew, za mało magii i alchemii.
Ale. Rudnicki wyrósł na superbohatera, zdobywając kolejne poziomy umiejętności i długowieczność. Wielokrotnie pokiereszowany, zawsze wychodzi wzmocniony. Przyjemnie było towarzyszyć mu w tej ewolucji przez 6 tomów przygód.

Generalnie bardzo przyjemna seria z ciekawie i...

Niezłe zakończenie serii o Olafie Rudnickim. Książkę czytało mi się przyjemnie, jednak jakoś inaczej niż w poprzednich częściach nie przejmowałam się za bardzo losem poszczególnych postaci. Jednak ogólnie cała ta seria jest naprawdę bardzo dobra.

Niezłe zakończenie serii o Olafie Rudnickim. Książkę czytało mi się przyjemnie, jednak jakoś inaczej niż w poprzednich częściach nie przejmowałam się za bardzo losem poszczególnych postaci. Jednak ogólnie cała ta seria jest naprawdę bardzo dobra.

"Sługa cesarstwa" wieńczy drugą trylogię o alchemiku Rudnickim? Jakie jest to zwieńczenie? Mam dość duży problem z oceną tej książki. Z jednej strony nadal wciągająca historia i lekkie pióro autora sprawiało, że nie chciało się przerywać lektury, z drugiej jednak strony niektóre wątki fabularne, przedstawienie jakichkolwiek działań militarnych i nie do końca zrozumiałe zabiegi narracyjne sprawiły, że cieszę się z dobrnięcia do końca... i chyba nie chciałbym kolejnej trylogii, chociaż zakończenie daje do myślenia.

"Sługa cesarstwa" wieńczy drugą trylogię o alchemiku Rudnickim? Jakie jest to zwieńczenie? Mam dość duży problem z oceną tej książki. Z jednej strony nadal wciągająca historia i lekkie pióro autora sprawiało, że nie chciało się przerywać lektury, z drugiej jednak strony niektóre wątki fabularne, przedstawienie jakichkolwiek działań militarnych i nie do końca zrozumiałe...

Niezmiennie przyjemnie mi się czytało, "łyknąłem" tę książkę w niecały tydzień. Polecam gorąco.

Niezmiennie przyjemnie mi się czytało, "łyknąłem" tę książkę w niecały tydzień. Polecam gorąco.

Przyzwoite zakończenie przyzwoitej serii. Polubiłem się z Rudnickim, z resztą postaci nieco mniej.

Szkoda tylko, że w 2 i 3 tomie Przeklęci byli znikomo obecni.

Przyzwoite zakończenie przyzwoitej serii. Polubiłem się z Rudnickim, z resztą postaci nieco mniej.

Szkoda tylko, że w 2 i 3 tomie Przeklęci byli znikomo obecni.

Napiszę o całej trylogii.
To jest gotowy scenariusz na grę komputerową - rozwój postaci - siła, mana, zbroje, miecze, coraz silniejsi przeciwnicy, coraz większe armie, którymi dowodzi Rudnicki.
A teraz coś z czego miałam wręcz ubaw - ta trylogia to jest mokry sen konserwatysty - te kobiety wpatrzone w Rudnickiego jak w bohatera i boga :D Fakt, kobiety są tu i sługami i wojowniczkami i też władają armiami, ale jednocześnie wszystkie ulegają niebywałemu urokowi Rudnickiego, ach, jak one są w niego wpatrzone, ach, jak chętnie noszą go w lektyce, ach, jak o nim fantazjują, ach, jak chętnie go opatrują po straszliwych pojedynkach. A on, ten dzielny rycerz na białym koniu, ratuje je wszystkie i gromadkę dzieci też :D Fiksacje seksualne prawicy widoczne jak na dłoni.
A jakie kompleksy są tu leczone! :D Jacyż ci bohaterowie honorowi! Nawet cesarz je mu z ręki, a każdy przeciwnik darzy go niezmiernym szacunkiem :P
No ubaw po pachy! :D

Napiszę o całej trylogii.
To jest gotowy scenariusz na grę komputerową - rozwój postaci - siła, mana, zbroje, miecze, coraz silniejsi przeciwnicy, coraz większe armie, którymi dowodzi Rudnicki.
A teraz coś z czego miałam wręcz ubaw - ta trylogia to jest mokry sen konserwatysty - te kobiety wpatrzone w Rudnickiego jak w bohatera i boga :D Fakt, kobiety są tu i sługami i...

Uznałam iż lepiej ocenić całą serie niż po kolei każdy tom. Ciekawy zabieg z nowym , nieznanym światem się sprawdził. Wprowadzenie nowych nowych bohaterów , nie kolidowało z przeżywaniem wraz z nimi przygód. Materia secunda jest kolejną serią dla dojrzałych czytelników , a takich ostatnio szukam. Przejadły mi się te nastoletnie rozważania bohaterek czy oby na pewno on ją kocha. W seriach , które ostatnio wybieram miłość , romans jeśli są to tylko tłem do przygód bohaterów. Reasumując ta seria może nie zaskoczyła mnie tak jak poprzednia, ale nadal trzyma poziom. Z czystym sercem polecam.

Uznałam iż lepiej ocenić całą serie niż po kolei każdy tom. Ciekawy zabieg z nowym , nieznanym światem się sprawdził. Wprowadzenie nowych nowych bohaterów , nie kolidowało z przeżywaniem wraz z nimi przygód. Materia secunda jest kolejną serią dla dojrzałych czytelników , a takich ostatnio szukam. Przejadły mi się te nastoletnie rozważania bohaterek czy oby na pewno on...

Ostatnia część trylogii cyklu Materia Secunda, więc można trochę podsumować całość. Bardzo miłe zaskoczenie z całą seria z Olafem Rudnickim w roli głównej - w tej części jest sporo dobrej fantastyki, trochę elementów militarnych i zwroty akcji. W dalszym ciągu większość akcji rozgrywa się w świecie stali, trwa wojna między Cesarstwem, a Białym Chanatem, do tego dochodzą spiski na dworze cesarskim i w samym środku tego znajduje się protagonista z innego świata. Pomyśl bardzo ciekawy, seria godna polecenia, zapoznałem się ciągiem z seriami Materia Prima i Materia Secunda, i serdecznie zachęcam, żeby zrobić to samo.

Ostatnia część trylogii cyklu Materia Secunda, więc można trochę podsumować całość. Bardzo miłe zaskoczenie z całą seria z Olafem Rudnickim w roli głównej - w tej części jest sporo dobrej fantastyki, trochę elementów militarnych i zwroty akcji. W dalszym ciągu większość akcji rozgrywa się w świecie stali, trwa wojna między Cesarstwem, a Białym Chanatem, do tego dochodzą...