Książka sama w sobie okej
Ale czytałam ją i wprowadziła mnie w zastój czytelniczy

Książka sama w sobie okej
Ale czytałam ją i wprowadziła mnie w zastój czytelniczy

Anna i Charles coraz lepiej się poznają. Marrok jest pewny, że to dobry czas by wilkołaki wyszły z ukrycia. Jednak chce to zrobić w miarę uczciwie. Chce by, przedstawiciele innych grup z Europy miały czas na reakcję. Zaprasza wszystkich przedstawicieli do USA, by to omówić. Charles jednak tknięty przeczuciem postanawia pojechać za niego. Okazuje się, że miał racje, a rokowania przyniosą nowe problemy. Jak sobie poradzą?

Na tę część, czyli kontynuację „Alfy i Omegi” czekaliśmy naprawdę długo. Ale wreszcie doczekaliśmy się wydania u nas dalszej części. Mam nadzieje, że na trzeci tom nie będziemy tyle czekać.
W tym tomie rozwija się bardziej związek naszych zakochanych. Wzajemnie się poznają oraz tę nową moc, jaką daje połączenie. Bardziej jest zaznaczone, jak bardzo Anna była skrzywdzona oraz jej trauma. Bardzo podoba mi się, że wbrew wszystkiemu, strachowi, lęku stara się walczyć o swoje, oraz ze swoją traumą.
Oprócz dobrej akcji i niespodziewanego zaczerpnięcia z pewnej legendy, która nadaje historii smaczku. Mamy odsłonięcie części historii Marroka. Ciekawie było poznać kawałek historii tego wiekowego wilka. Jest też pewna zagadka kryminalna, ciekawa jestem czy zgadniecie, kto zabił?
Ogólnie podczas czytania bawiłam się świetnie. Jeśli tylko lubicie styl pisania autorki, to ta seria też wam przypadnie do gustu. Jest zagadka, są emocję, jest tajemnica, czego chcieć więcej? Polecam, a ja czekam na kolejny tom serii.

Anna i Charles coraz lepiej się poznają. Marrok jest pewny, że to dobry czas by wilkołaki wyszły z ukrycia. Jednak chce to zrobić w miarę uczciwie. Chce by, przedstawiciele innych grup z Europy miały czas na reakcję. Zaprasza wszystkich przedstawicieli do USA, by to omówić. Charles jednak tknięty przeczuciem postanawia pojechać za niego. Okazuje się, że miał racje, a...

Główna bohaterka tej historii bardzo mi się spodobała pod kątem charakteru. Przede wszystkim potrafiła być waleczna, a przy tym nie emanowała nadmierną pewnością siebie ani agresją tak jak miało to miejsce u pozostałych postaci, czyli członków jej stada oraz innych wilkołaków. Autorka stworzyła interesującą koncepcję Omegi, silnego wilkołaka, który chociaż wykazuje cechy uległości to tak naprawdę stanowi równego Alfie. Standardowo już jestem zachwycona wyobraźnią Patricii Briggs oraz wykreowanym przez nią uniwersum, w którym egzystują nie tylko wilkołaki (chociaż najwięcej jest właśnie o nich),ale także wampiry, pradawni, inne magiczne istoty, mające ogromny wpływ na losy bohaterów i rozwój fabuły. Każda z nich posiada również pewne szczególne cechy dokładnie i logicznie opisane przez pisarkę, co jest ogromnym plusem i świadczy o przemyślanym wykreowaniu świata przedstawionego.
Początkowe rozdziały nie wciągnęły mnie zbytnio w tę historię. Nie było spektakularnych scen, wybuchów fajerwerków, ot toczyła się zwykła debata pomiędzy poszczególnymi postaciami, od czasu do czasu pojawiły się drobne przekomarzanki pomiędzy Charlesem, a Anną. Kiedy myślałam już, że właściwie nic konkretnego nie będzie się działo do końca książki, w pewnym momencie nastąpił zwrot wydarzeń, który sprawił, iż z zaciekawieniem śledziłam losy Anny i Charlesa. Jednak według mojej oceny wstęp było odrobinę przydługi, pewne sceny mogłyby być wprowadzone odrobinę wcześniej.
Dalsza treść była już na tyle interesująca, że z przyjemnością płynęłam przez stronice książki. Pewne wątki związane z morderstwami i używaniem tajemniczych zaklęć przez bohaterów zostały poprowadzone w taki sposób, iż nie wpadłabym na to, kto może być zabójcą. Tutaj stawiam kolejnego plusa dla autorki, nie tylko świetnie poprowadziła zakończenie tej historii, ale także mnie zaskoczyła. Bardzo ciężko przychodziło mi oderwanie się od finału, niektóre sceny wręcz stawały mi przed oczami wyobraźni.
Cała powieść została utrzymana w konwencji doskonale znanej czytelnikom z poprzednich powieści pióra Patricii Briggs. Według mojej oceny, „Polowanie” ani trochę nie odstaje od pozostałych jej książek i na pewno sprawi, iż odbiorca będzie dobrze bawił się, sięgając po tę lekturę. Fanom opowieści o wilkołakach, jak i książek autorki bardzo polecam ten tytuł i gwarantuję udanie spędzony przy nim czas.

Główna bohaterka tej historii bardzo mi się spodobała pod kątem charakteru. Przede wszystkim potrafiła być waleczna, a przy tym nie emanowała nadmierną pewnością siebie ani agresją tak jak miało to miejsce u pozostałych postaci, czyli członków jej stada oraz innych wilkołaków. Autorka stworzyła interesującą koncepcję Omegi, silnego wilkołaka, który chociaż wykazuje cechy...

Więcej, więcej, więcej. Czekam na kolejne tomy.

Więcej, więcej, więcej. Czekam na kolejne tomy.

Po pierwszym tomie "Alfy & Omegi" podejrzewałam, że dostaniemy coś z większą ilością bardziej zagęszczonej akcji i tak też się stało.

"Wilczy Trop" był dobrym wstępem, a "Polowanie" - dobrym początkiem rozwinięcia, bo choć dzieje się tutaj dużo, to jednak mam wciąż niedosyt po skończeniu jej, wydaje mi się wręcz... za krótka, choć może to przez fakt, że pozostałe tomy nie zostały przetłumaczone.

W tym tomie tak naprawdę większość minusów, które miałam do pierwszej części zostaje naprawionych:
+ autorka stara się jednak brać pod uwagę traumę Anny i Charles zaczyna więcej (chyba momentami aż za dużo...) o niej myśleć, a także sama kobieta zaczyna sobie z nią powoli radzić, a nie ignorować;
+ między główną parą zaczyna się pojawiać tak bardzo wyczekiwana chemia, przez co lepiej się czyta o ich relacji;
+ dostajemy smaczki w postaci przeszłości Brana i sporo dowiadujemy się o ustroju wilkołaków na całym świecie, nie tylko w Ameryce Północnej.

Ze względu na to oceniam tę książkę wyżej, choć nie jest arcydziełem - zwyczajnie lubię styl pisania autorki, chciałam spędzić miły wieczór w obecności Anny i Charlesa, kilka razy poczuć większe emocje przez akcję, ale niczego wielkiego. I to właśnie dostałam. Styl Briggs po prostu do mnie przemawia, kiedy mam ochotę na lekką lekturę.

Po pierwszym tomie "Alfy & Omegi" podejrzewałam, że dostaniemy coś z większą ilością bardziej zagęszczonej akcji i tak też się stało.

"Wilczy Trop" był dobrym wstępem, a "Polowanie" - dobrym początkiem rozwinięcia, bo choć dzieje się tutaj dużo, to jednak mam wciąż niedosyt po skończeniu jej, wydaje mi się wręcz... za krótka, choć może to przez fakt, że pozostałe tomy nie...

“Polowanie” autorstwa Patricii Briggs przeczytałam na raz. Choć książka nie wciągnęła mnie od pierwszych stron i czułam ogromny niedosyt, całość oceniam naprawdę bardzo pozytywnie. Pierwszy tom pokochałam całym sercem, jednak wiem, że książki autorki nie zawsze, przynajmniej w moim odczuciu, są równe. Tak było w przypadku serii z Mercedes Thompson, którą uwielbiam, a nie zachwycała mnie w każdym momencie.

“Polowanie” to drugi tom serii Alfa i Omega, który porwał mnie w wir przygody pod koniec lektury. Ostatnie 150 stron pochłonęłam w kilka chwil i nie mogłam się oderwać. Budowanie napięcia przez większość książki nie należy do moich ulubionych zabiegów, ale kiedy skończyłam czytać, zupełnie zapomniałam o rzeczach, które nieco mi nie pasowały. Całokształt zgrał się idealnie i wszystko miało sens.

W tej części sporo się dzieje, ale muszę zaznaczyć, że ten tom jest bardzo krótki bo ma tylko 310 stron! Jest to książka do schrupania na jeden wieczór i pozostawia po sobie ogromny niedosyt. Żałuję, że nie mam pod ręką kolejnych części, po które mogłabym sięgnąć. Bo te 310 stron spokojnie można by mnożyć razy dwa.

Jestem bardzo ciekawa wątku Anny - Omegi. Fascynuje mnie jej postać i cieszę się, że powoli możemy obserwować jej rozwój. W sumie to ona zaskakuje mnie w tej książce najbardziej, ma swoje zdanie i podejmuje akcje. Choć przeszła przez piekło i z pewnością rany długo się w niej nie zagoją, daje z siebie wszystko i jeszcze więcej.

W “Polowaniu” pojawia się mnóstwo nowych postaci, naprawdę ogrom wilkołaków, ale przyplątają się też stare, poczciwe wampiry oraz Pradawni. Wątek magii i Szarych Panów jest jednym z moich ulubionych. W książkach Patricii znajdziemy wszystko, od wilkołaków po magiczne stworzenia, duchy, zmiennokształtnych czy wiedźmy. Zestawienie idealne dla mnie!

“Polowanie” autorstwa Patricii Briggs przeczytałam na raz. Choć książka nie wciągnęła mnie od pierwszych stron i czułam ogromny niedosyt, całość oceniam naprawdę bardzo pozytywnie. Pierwszy tom pokochałam całym sercem, jednak wiem, że książki autorki nie zawsze, przynajmniej w moim odczuciu, są równe. Tak było w przypadku serii z Mercedes Thompson, którą uwielbiam, a nie...

Charles i Anna znowu w grze.
Tym razem ścierają się z politycznymi zagrywkami i obłąkańczymi przekonaniami.
Związek Charlesa i Anny jest pełniejszy, choć nadal zmaga się z wieloma barierami.
Fabuła ma parę chwytających zwrotów akcji i jak zwykle zabawnych, mądrych dialogów.
Ładnie skrojona historia, choć szkoda, że taka krótka.
Uwielbiam Briggs. Zarówno Mercedes i Anna są silnymi kobietami, które walczą o to co kochają.
Czekam z utęsknieniem na przetłumaczenie kolejnego tomu.

Charles i Anna znowu w grze.
Tym razem ścierają się z politycznymi zagrywkami i obłąkańczymi przekonaniami.
Związek Charlesa i Anny jest pełniejszy, choć nadal zmaga się z wieloma barierami.
Fabuła ma parę chwytających zwrotów akcji i jak zwykle zabawnych, mądrych dialogów.
Ładnie skrojona historia, choć szkoda, że taka krótka.
Uwielbiam Briggs. Zarówno Mercedes i Anna...

Kolejna część przygód Anny i Charlesa. Pojawia się szerszy kontekst i więcej magicznych istot.
Szkoda, że na razie nie ma kolejnych części przetłumaczonych na polski.

Kolejna część przygód Anny i Charlesa. Pojawia się szerszy kontekst i więcej magicznych istot.
Szkoda, że na razie nie ma kolejnych części przetłumaczonych na polski.

Może sztampowe, może bez sensu, ale zapewnia emocje i rozrywkę na poziomie resetu.

Może sztampowe, może bez sensu, ale zapewnia emocje i rozrywkę na poziomie resetu.

Pierwszy tom serii "Alfa i Omega" Patricii Briggs, czyli "Wilczy trop" nie do końca przekonał mnie do siebie, pomimo oczekiwań i potencjału, jednakże za namową innych czytelników sięgnąłem po kontynuację tej powieści, czyli "Polowanie". Zdecydowanie nie żałuję tej decyzji, ponieważ uważam, że ta część jest lepsza od tomu pierwszego.

"Wilczy trop" pod względem fabuły nie był zły, jednak w pewnym momencie według mnie autorka zbyt dużo miejsca poświęcała relacji bohaterów niż akcji, przez co miałem lekki kryzys podczas lektury. W "Polowaniu" fabuła jest jeszcze ciekawsza i jak dla mnie lepiej napisana. Przez cały czas trwania akcji coś się dzieje, czasem mniej, czasem więcej, ale nie ma nudy. Można delikatnie przyczepić się jedynie do finału, ponieważ w pewnym momencie odniosłem wrażenie, że już nie poznam rozwikłania zagadki w tym tomie, po czym akcja przyspieszyła i wszystko się rozwiązało, w dosyć szybkim tempie.

Co do bohaterów, to uwazam, że relacja między nimi jest lepiej wyważona względem całej fabuły i nie dominuje nad akcją. Zarówno Annę, jak i Charlesa lubię coraz bardziej, więc czytało się to dobrze. Podobali mi się również nowi bohaterowie, którzy są różnorodni i wnoszą nowe okruchy magicznego świata do miejskiego klimatu.

Uważam, że "Polowanie" to pozycja, która przypadnie do gustu zarówno kobietom, jak i mężczyznom, dlatego idealnie nada się na prezent walentynkowy lub na inną okazję 😉
Zdecydowanie sięgnę po kolejną książkę z serii Patricii Briggs, gdy tylko pojawi się w Polsce.

Więcej recenzji znajdziecie na moim Instagramie @chomiczkowe.recenzje, gdzie serdecznie zapraszam

Pierwszy tom serii "Alfa i Omega" Patricii Briggs, czyli "Wilczy trop" nie do końca przekonał mnie do siebie, pomimo oczekiwań i potencjału, jednakże za namową innych czytelników sięgnąłem po kontynuację tej powieści, czyli "Polowanie". Zdecydowanie nie żałuję tej decyzji, ponieważ uważam, że ta część jest lepsza od tomu pierwszego.

"Wilczy trop" pod względem fabuły nie...