🐇Ten tom nie należy do moich ulubionych – mimo że wiele elementów mi się w nim podoba, to jeden z głównych wątków niestety mocno mnie zniechęca do „Śladu dymu”. Już w poprzednich częściach się to przewijało i po raz kolejny napiszę – motyw zazdrości czy problemy związkowe zdecydowanie nie są dla mnie, nawet jeśli uwielbiam obie ze stron.

🐇W „Śladzie dymu” brakuje mi duetu Mercy i Adama… Pozwala to nieco poznać bliżej chociażby Auriele i Georga, którzy są ciekawymi bohaterami, jednak to nie to samo, kiedy główna bohaterka w głowie ma jedynie obawy, co jest nie tak między nią, a jej mężem. Było to momentami męczące, kiedy zamiast skupić się na tym, co kąsało istoty w Tri Cities, Mercy wciąż rozpracowywała swoje problemy z Adamem, bo choć oboje ich uwielbiam, to momentami nie było to sensowne.

🐇Gdyby jednak nie ten spory minus, to „Ślad dymu” mogłabym śmiało określić jako najlepszy pod względem fabuły i zwrotów akcji, które są dobrze przemyślane, zaskakują i wciągają, ale w moim odczuciu to właśnie wątek romantyczny wyjątkowo wysuwał się tu na pierwszy plan.

🐇Zakończenie było fajne, acz spodziewałam się czegoś innego, zważywszy na to, wokół czego kręcił się ten tom przez niemalże cały czas. Ostatnia scena jest ciekawa, ale też przypomina, że nie wszystkie wątki zostały wyjaśnione oraz że nie każda sprawa znalazła swoje rozwiązanie.

🐇Na pewno sięgnę po trzynasty tom serii, jednak mam nadzieję, że będzie on się różnił od „Śladu dymu” i „Klątwy burzy”, które z całego cyklu chyba najmniej mi przypadły do gustu. Mam nadzieję, że w „Czasie żniw” nieco bardziej będziemy mogli się skupić na fabule i zwrotach akcji, niż na emocjonalnych rozterkach bohaterów – bo co za dużo, to nie zdrowo, szczególnie dla zdrowia relacji naszych gołąbeczków!

🐇Ten tom nie należy do moich ulubionych – mimo że wiele elementów mi się w nim podoba, to jeden z głównych wątków niestety mocno mnie zniechęca do „Śladu dymu”. Już w poprzednich częściach się to przewijało i po raz kolejny napiszę – motyw zazdrości czy problemy związkowe zdecydowanie nie są dla mnie, nawet jeśli uwielbiam obie ze stron.

🐇W „Śladzie dymu” brakuje mi duetu...

Tego było mi trzeba - powrotu do Mercedes Thompson!

Co tym razem czeka na Mercy? Dziwnie skaczący (królik),jeszcze dziwniejsza zabawa z Podgórzem oraz niepokojące zachowanie Adama. Można powiedzieć, że dzień jak co dzień w Tri-Cites.😅

Autorka w swoim stylu zabiera nas w historię pełną tajemnic i niedopowiedzeń. Dodatkowo rozwinęła jeszcze wątek “Klątwy Burzy”, co jeszcze lepiej pokazało nam więzi panujące w stadzie oraz wpływ niedyspozycja jednostki. Nie zabrakło także enigmatycznych rad Brana i Zee. Ohh… i Wulfe. Słowo daje, ten wampirek wygrywa wszystko. 🤣

Tego było mi trzeba - powrotu do Mercedes Thompson!

Co tym razem czeka na Mercy? Dziwnie skaczący (królik),jeszcze dziwniejsza zabawa z Podgórzem oraz niepokojące zachowanie Adama. Można powiedzieć, że dzień jak co dzień w Tri-Cites.😅

Autorka w swoim stylu zabiera nas w historię pełną tajemnic i niedopowiedzeń. Dodatkowo rozwinęła jeszcze wątek “Klątwy Burzy”, co jeszcze...

Kolejna część z serii Mercedes Thompson, teraz już zamężnej kobietki. Jednak bycie żoną Alfy znanego stada wilkołaków to nie jedyny, jak się okazuje, magnez na kłopoty. Dobrze, że jak na półczłowieka ma wsparcie w swojej rodzinie, watasze i przyjaciołach. Teraz przyda się każda z nich, bo jak pokonać kogoś kto dosłownie rozpływa się w powietrzu? Jak ochronić najbliższych, gdy każdy może stać się twoim wrogiem? Jedyny znak po którym można go wytropić to ślad dymu. A jeżeli Mercy ma coś do powiedzenia w temacie, to na pewno nie odpuści.
Biorę w ciemno i nigdy się nie zawiodę. Ta pozycja dolewa oliwy do ognia w relacji miedzy Adamem i Mercy, bo jak okazuje się, że dymna sprawa nie jest jedyną, która Briggs wrzuciła do tego kociołka. Uwielbiam i wielbić będę dopóki nie dorwę kolejnej części. Polecam!

Kolejna część z serii Mercedes Thompson, teraz już zamężnej kobietki. Jednak bycie żoną Alfy znanego stada wilkołaków to nie jedyny, jak się okazuje, magnez na kłopoty. Dobrze, że jak na półczłowieka ma wsparcie w swojej rodzinie, watasze i przyjaciołach. Teraz przyda się każda z nich, bo jak pokonać kogoś kto dosłownie rozpływa się w powietrzu? Jak ochronić najbliższych,...

Świetna seria. Młodzieżowa ale z przyjemnością się czytało

Świetna seria. Młodzieżowa ale z przyjemnością się czytało

Z ogromnym entuzjazmem muszę napisać, że autorka wciąż trzyma poziom poprzedniej części. Wydaje mi się nawet, że ten tom jest znacznie lepszy od poprzedniego. Narzekałam na brak dramatu i w końcu się pojawił w postaci kłopotów małżeńskich Mercy i Adama. P. Briggs nie tylko pokazała ciekawy wątek z udziałem Pradawnych, który lubię najbardziej w jej książkach, ale również postanowiła dodać znacznie więcej, bo rozwinąć zakończenie „Klątwy burzy”. Także problemy w stadzie oraz wyzwanie rzucone przez obce wilkołaki sprawiły, że zainteresowałam się jeszcze bardziej całą akcją. Bardzo lubię, gdy w powieściach pojawia się więcej elementów fabularnych, dlatego z uwagą śledziłam to, co działo się na kartach książki.
Mercy jak zwykle zapunktowała u mnie niezłomnym charakterem i swoim uporem. Podoba mi się, gdy autorzy tworzą tak twarde bohaterki, a zmiennokształtnej siły oraz wytrwałości wcale nie brakuje. Poboczne postacie także są dość dobrze wykreowane i chociaż wiele dzieje się z perspektywy Mercy z powodu narracji, to jednak objaśnienia i opisy potrafią rzucić trochę światła na fantastyczne istoty oraz świat przestawiony.
Język literacki autorki jest dość lekki, szybko wprowadzający czytelnika w ciąg wydarzeń. Sama akcja uważam, że została w tym tomie świetnie poprowadzona, a przynajmniej ja ani razu nie nudziłam się, czytając „Ślad dymu”. Tym razem pojawiło się więcej wątków niż w pozostałych częściach, przez co ciężko było mi się zorientować, który z nich może być powiązany z mordującą na potęgę istotą. Samo zakończenie książki potoczyło się trochę inaczej niż zakładałam i nawet zdołało mnie zaskoczyć. Co prawda Mercy wciąż wydaje się być nieśmiertelna, bo z każdych kłopotów wychodzi cało, a jednak nie wszystko wydawało mi się takie oczywiste.
Czy polecam? Tak! Jak dla mnie jest to jeden z lepszych tomów serii o Mercedes Thompson i nie mogę się doczekać aż ukaże się kolejny.

Z ogromnym entuzjazmem muszę napisać, że autorka wciąż trzyma poziom poprzedniej części. Wydaje mi się nawet, że ten tom jest znacznie lepszy od poprzedniego. Narzekałam na brak dramatu i w końcu się pojawił w postaci kłopotów małżeńskich Mercy i Adama. P. Briggs nie tylko pokazała ciekawy wątek z udziałem Pradawnych, który lubię najbardziej w jej książkach, ale również...

Czytam tę serię od długiego czasu, a nadal potrafi mnie zarówno wciągnąć, jak i zaskoczyć.

Czytam tę serię od długiego czasu, a nadal potrafi mnie zarówno wciągnąć, jak i zaskoczyć.

Pradawni do podstępne istoty. Podobnie jak Podgórze.
Część swoich więźniów pozostawiła samym sobie, a ci zaczęli grasować po Podgórzu siejąc tam chaos.
Teraz jeden z tych więźniów uciekł do naszego świata, a Mercy i wataha będą zmuszeni się z nim zmierzyć.
Do tego jeszcze dochodzą nieprzewidziane kłopoty z Adamem.
Czy i tym razem Mercedes uda się dokonać niemożliwego?
Jak blisko tragedii będzie tym razem, gdy wszystko się skumuluje?
Polecam gorąco.

Pradawni do podstępne istoty. Podobnie jak Podgórze.
Część swoich więźniów pozostawiła samym sobie, a ci zaczęli grasować po Podgórzu siejąc tam chaos.
Teraz jeden z tych więźniów uciekł do naszego świata, a Mercy i wataha będą zmuszeni się z nim zmierzyć.
Do tego jeszcze dochodzą nieprzewidziane kłopoty z Adamem.
Czy i tym razem Mercedes uda się dokonać niemożliwego?
Jak...

Problemy nie chodzą pojedynczo, one przychodzą watahą. To w przypadku Mercy adekwatne powiedzenie. Jeden potwór to za mało, kłopoty z partnerem oraz dużo akcji, tyle w jednej książce to miód na moje serce. Nawiązanie do baśni nabiera tu rumieńców i nie tylko to, ale nie jest to nachalne. Bohaterowie są wyraziści, zmieniają się, dorastają, a my możemy to przeżywać razem z nimi. Humor, zagadki i jeszcze więcej. Polecam, kolejna udana część przygód w fantastycznym świecie wilkołaków, wampirów oraz kojota, a także baśniowych postaci i Pradawnych.

Problemy nie chodzą pojedynczo, one przychodzą watahą. To w przypadku Mercy adekwatne powiedzenie. Jeden potwór to za mało, kłopoty z partnerem oraz dużo akcji, tyle w jednej książce to miód na moje serce. Nawiązanie do baśni nabiera tu rumieńców i nie tylko to, ale nie jest to nachalne. Bohaterowie są wyraziści, zmieniają się, dorastają, a my możemy to przeżywać razem z...

Kolejna część o Merce. I tu musi się ona zmierzyć z obcą watachą, z pradawnym który przejmuje ciała poprzez ugryzienie zmieniając się w dym. Jak sobie poradzi... jak to Merce rozwiąże każdy problem.

Kolejna część o Merce. I tu musi się ona zmierzyć z obcą watachą, z pradawnym który przejmuje ciała poprzez ugryzienie zmieniając się w dym. Jak sobie poradzi... jak to Merce rozwiąże każdy problem.

Patricia Briggs lubi zaskakiwać w książce " Ślad dymu". Przygody jej wymyślonych przyjaciół są po prostu niesamowite . Autorka ma niezwykły talent do pisania swoich powieści , jak i wielką wyobraźnię .

Patricia Briggs lubi zaskakiwać w książce " Ślad dymu". Przygody jej wymyślonych przyjaciół są po prostu niesamowite . Autorka ma niezwykły talent do pisania swoich powieści , jak i wielką wyobraźnię .