Mam mieszane uczucia, trochę mi się dłużyły ciągłe rozwarzania na jeden i ten sam temat. Jeszcze gdyby to było jedno dwa zdania co jakiś czas, no ale nie cala strona i więcej. Bo ile razy można czytać jedno i to samo.
Inyryga i bohaterowie na plus.
Rozczarowujące zakończenie zarówno romansu (wiecej chemi czułam między bohaterami przy ich drugim spotkaniu niż na samym końcu) jak i akcji ratowania świata, końcówka zrobiona na szybcika i ten dialog między bohaterami

Mam mieszane uczucia, trochę mi się dłużyły ciągłe rozwarzania na jeden i ten sam temat. Jeszcze gdyby to było jedno dwa zdania co jakiś czas, no ale nie cala strona i więcej. Bo ile razy można czytać jedno i to samo.
Inyryga i bohaterowie na plus.
Rozczarowujące zakończenie zarówno romansu (wiecej chemi czułam między bohaterami przy ich drugim spotkaniu niż na samym...

Zaciekawiła mnie okładka, a że zobaczyłam audiobooka, nie mogłam nie spróbować.
Pierwsze co mnie uderzyło w tej historii to jak nieprzyjemna, rozpuszczona i irytująca jest główna bohaterka. Tak wiem, taki był zamiar, ale ughhh... Nie ma nic gorszego niż rozkapryszona księżniczka i to taka co ciągle odwołuje się do bohaterek z książek które czytała. W trakcie swojej przygody się rozwija i stara porzucić uprzedzenia, przez co robi się trochę bardziej znośna.
Mix imion, tytułów i relacji tych wszystkich książąt to dla mnie totalny burdel, niestety kompletnie się w tym nie łapałam.
Sama historia jest połączeniem high fantasy, romansu i elementów steampunku a wszystko to zmierza ku apokalipsie. Dziwny mix. Czy działa? Nie mogę sie zdecydować, bo pewne elementy zgrzytają. Czy posłucham kolejnej części jeśli będzie? Tak.

Zaciekawiła mnie okładka, a że zobaczyłam audiobooka, nie mogłam nie spróbować.
Pierwsze co mnie uderzyło w tej historii to jak nieprzyjemna, rozpuszczona i irytująca jest główna bohaterka. Tak wiem, taki był zamiar, ale ughhh... Nie ma nic gorszego niż rozkapryszona księżniczka i to taka co ciągle odwołuje się do bohaterek z książek które czytała. W trakcie swojej...

Genialna! Nie bylo w niej chyba nic co by mi sie nie spodobało. Tylko to zakończenie 🥺😤😔 Mam nadzieje ze autorka napisze druga część!!!

Genialna! Nie bylo w niej chyba nic co by mi sie nie spodobało. Tylko to zakończenie 🥺😤😔 Mam nadzieje ze autorka napisze druga część!!!

Pierwsza połowa była naprawdę świetna ale potem coś poszło nie tak, pod koniec wręcz czułam jakiś niesmak, takie "co tu się do cholery właśnie wydarzyło?"

Pierwsza połowa była naprawdę świetna ale potem coś poszło nie tak, pod koniec wręcz czułam jakiś niesmak, takie "co tu się do cholery właśnie wydarzyło?"

7.5, moja ocena, zaokrąglona.
Choć bardziej podobały mi się poprzednie książki autorki, nie mogę powiedzieć, aby ta byla zła!
Ma bardzo kolorowy klimat, autorka pięknie i malarsko opisuje świat, duże tempo akcji, nie sposób się nudzić. Bohaterka jest sarkastyczna i zabawna, choć trochę zwariowana. Ork jest całkiem całkiem.
Styl jest nawet jakby lepszy niż w Uczniu, jakiś lżejszy i przystępniejszy.
W necie są na tą książkę jakieś hejty, ale nie wiem skąd pochodzą, bo książka jest na wysokim poziomie! Żadnych wpadek stylistycznych nie widać, a pracuję w dziennikarstwie, coś tam o tym wiem.
Obiła mi się o ucho ploteczka, że pani Raj nie jest zbyt sympatyczna i zraziła do siebie sporą grupę osób w środowisku fantasy.
Podobno nawet oskarżono ją o plagiat, ale okazalo się że Pożerca jest starszy niż książka, którą jakoby pani Raj plagiatowała, poręczyły za nią wydawnictwa do których ją wysyłała.
Ciekawa afera, autorka powinna popracować może na swoim PR, bo zrażanie do siebie kogo się da to prosta droga do darmowych pał. :) Taka mała porada od życzliwego anonimusa :)

7.5, moja ocena, zaokrąglona.
Choć bardziej podobały mi się poprzednie książki autorki, nie mogę powiedzieć, aby ta byla zła!
Ma bardzo kolorowy klimat, autorka pięknie i malarsko opisuje świat, duże tempo akcji, nie sposób się nudzić. Bohaterka jest sarkastyczna i zabawna, choć trochę zwariowana. Ork jest całkiem całkiem.
Styl jest nawet jakby lepszy niż w Uczniu, jakiś...

Muszę przyznać, że pierwsza książka tej autorki, którą czytałem czyli „Uczeń Nekromanty” bardzo mi się podobał to w przypadku „Pożercy” jakos się nie odnalazłem. Ogólnie jest to książka fantasy z elementami romansu – co do steampunkia to bym polemizował, jak dla mnie tam go nie było. Jeżeli chodzi o bohaterkę to prawda jest nietypowa – elfia księżniczka, która jest w jednej czwartej elementalem ognia. Maya jest specyficzna, humorzasta i zaczyna w romansach. Przez skandale musi opuścić stolicę i udać się na pogranicze i tam sprawować władzę. Na pograniczu czeka ją jednak oblężenie dzikich orków i zdrady jej własnych współplemieńców. W tej całej zawierusze pomocą służy jej więzień ork - Aryel. Jednak po pewnym czasie jej uprzedzenia się zmniejszają i na jaw wychodzi wiele tajemnic. Jak poradzi sobie z nimi nasza niesforna bohaterka? To już trzeba doczytać.
Muszę przyznać, że zmęczyłem się czytając tę książkę. Robiłem kilka podejść i finalnie udało mi się ją skończyć. Przynajmniej do połowy się trochę wynudziłem. Później już było tylko lepiej gdyż zostało wyjaśnionych wiele wątków. Książki albo się lubi albo nie lubi. Jeżeli „Ucznia Nekromanty” uwielbiam, tak „Pożerca” do mnie nie trafił.

Muszę przyznać, że pierwsza książka tej autorki, którą czytałem czyli „Uczeń Nekromanty” bardzo mi się podobał to w przypadku „Pożercy” jakos się nie odnalazłem. Ogólnie jest to książka fantasy z elementami romansu – co do steampunkia to bym polemizował, jak dla mnie tam go nie było. Jeżeli chodzi o bohaterkę to prawda jest nietypowa – elfia księżniczka, która jest w jednej...

Poległam na narracji pierwszoosobowej. Zazwyczaj doczytuję do końca, ale w przypadku tej utknęłam gdzieś w połowie i ruszyć nie mogę.
Tytuł swego czasu bardzo kontrowersyjny ze względu na oskarżenia o zrzynkę z innego opowiadania (bo panienka na więźnia poleciała). Zabawne, bo powinni obruszyć się ci od uniwersum Warcrafta, Tolkien z grobu wstać powinien i krzyczeć powinny także autorki romansów i erotyków.
Czytadełko do poduchy, o ile lubicie odmóżdżacze z wkurzającymi głównymi bohaterkami, co się bajek naczytały.

Poległam na narracji pierwszoosobowej. Zazwyczaj doczytuję do końca, ale w przypadku tej utknęłam gdzieś w połowie i ruszyć nie mogę.
Tytuł swego czasu bardzo kontrowersyjny ze względu na oskarżenia o zrzynkę z innego opowiadania (bo panienka na więźnia poleciała). Zabawne, bo powinni obruszyć się ci od uniwersum Warcrafta, Tolkien z grobu wstać powinien i krzyczeć powinny...

Lekka lektura do przeczytania w jeden jesienny wieczór. Historia kręci się wokół dwóch głównych bohaterów i choć sam pomysł na romans przedstawicieli różnych ras ciekawy, to sama fabuła jakoś mnie nie wciągnęła. Przeczytałam, bawiłam się dobrze, a teraz zapominam i szukam czegoś więcej.

Lekka lektura do przeczytania w jeden jesienny wieczór. Historia kręci się wokół dwóch głównych bohaterów i choć sam pomysł na romans przedstawicieli różnych ras ciekawy, to sama fabuła jakoś mnie nie wciągnęła. Przeczytałam, bawiłam się dobrze, a teraz zapominam i szukam czegoś więcej.

Zapałałam ogromną sympatią do książek Eli. Uniwersum Nekromanty pochłonęło mnie w całości i jest to jedna z moich ulubionych serii fantastycznych.

Tym razem wyszłam z mojej strefy komfortu i przeczytałam fantastykę połączoną z romansem. Początkowo obawiałam się tego tytułu. Zupełnie niepotrzebnie. Pożerca to bardzo przyjemna fantastyka. Tych erotyczno romantycznych scen nie było więcej niż w normalnych książkach klasyfikowanych jako thriller czy horror. Pierwsze rozdziały nasunęły mi na myśl klimat z Sekretów autorki i arystokratyczną postać Fenrila. Wkraczamy w świat elfów, pełny dostojeństwa i blichtru. Księżniczka Maya jest nieczystej krwi elfem. Posiada domieszkę genów od elementali ognia. Kiedy wywołuje skandal na dworskim przyjęciu zostaje zesłana do najodleglejszego księstwa na pustyni, które jest notorycznie napadane przez wrogą rasę orków. Dziewczyna jest przerażona, nienawidzi wszystkich i obawia się rychłej śmierci. Kiedy dociera do zamku jest świadkiem tortur na jednym z nich. Zamiast wzgardy i odrazy odczuwa współczucie i fascynację, a tym samym odmienia los orka o imieniu Aryel. No i nie da się ukryć, że bardzo się do siebie zbliżają.

Książki Eli są wręcz cudownie dopracowane. Szczegółowo opisane uniwersum sprawia, że chciałoby się tam być. Pożerca zawiera w sobie wiele ciekawych i fantastycznych wątków. Odmiany istot, kreatywne machiny, złowroga natura czy magiczne umiejętności. Historia nie wlecze się a bohaterowie sprawnie przemieszczają się po kartkach książki. Przeczytałam ją jednym ciągiem i chciałabym wiedzieć co będzie dalej. Polubiłam tą parę, chociaż zdarzały się fragmenty w których byli irytujący i klika razy przewróciłam oczami. Mogę chyba powiedzieć, że już wiem co to jest motyw hate-love. Człowiek całe życie się czegoś uczy a durny umiera :D Widziałam, że w opiniach pojawiają się krytyczne głosy co do charakteru głównej bohaterki. Zgadzam się z tym, że była bardzo irytująca i rozpieszczona, ale myślę że taka powinna być. Pasowała tutaj idealnie. Co do narracji pierwszoosobowej to jest mi to obojętne kto opowiada. Ogromnie was zachęcam do sięgnięcia po Pożercę jako po książke z gatunku fantastyki i przekonanie się czy jest dla was.

Zapałałam ogromną sympatią do książek Eli. Uniwersum Nekromanty pochłonęło mnie w całości i jest to jedna z moich ulubionych serii fantastycznych.

Tym razem wyszłam z mojej strefy komfortu i przeczytałam fantastykę połączoną z romansem. Początkowo obawiałam się tego tytułu. Zupełnie niepotrzebnie. Pożerca to bardzo przyjemna fantastyka. Tych erotyczno romantycznych scen...

Przemyślany,spójny elfi świat i ciekawa oryginalna historia.Elfy w tej książce są dokładnie takie jakie dla mnie powinny być.Okrutne,podstępne i intryganckie,przekonane o własnej wyższości,często równie piękne z wierzchu,co brzydkie w środku.Główną bohaterkę trudno na początku polubić,miejsce w którym żyje nie należy do sympatycznych czy komfortowych i ma to negatywny wpływ na jej charakter.Maya z czasem wykazuje się i dobrymi cechami,częściowo zmienia swoje myślenie i zachowanie.Ork Aryel to od początku do końca dość tajemnicza postać,mam niedosyt poznania go.Bardziej wciągnęła mnie ich relacja i dworskie intrygi niż sam Pożerca i zagłada świata,jednak to raczej kwestia mojego gustu,a nie braków tej historii.Mimo powtarzalnych elementów dotyczących elfów i magii, znajdzie się też tu wiele tych nowych i świeżych.Przyznam ,że zakończenie może podnieść ciśnienie, ale to nie jest żaden zarzut.Mniej znana ,ale warta sprawdzenia książka.

Przemyślany,spójny elfi świat i ciekawa oryginalna historia.Elfy w tej książce są dokładnie takie jakie dla mnie powinny być.Okrutne,podstępne i intryganckie,przekonane o własnej wyższości,często równie piękne z wierzchu,co brzydkie w środku.Główną bohaterkę trudno na początku polubić,miejsce w którym żyje nie należy do sympatycznych czy komfortowych i ma to negatywny...