W zeszłym roku odkryłam Axelsoon i bardzo polubiłam styl autorki, to już ostatnia pozycja z dostępnych i, szczerze mówiąc, gdybym od niej zaczynała to raczej szybko rozstałybyśmy się ;) U Axelsoon typowe są zagmatwane początki, kiedy jest dużo imion i autorka od razu wrzuca nas w taką fabułę, że zanim rozeznamy się kto jest kim i o co chodzi to trochę trwa. W przypadku tej książki w jej połowie nadal nie widziałam o co chodzi ;)
Bohaterka, MaryMarie, raz jest Mary, raz Marie i w sumie nie wiadomo, które oblicze jest jej prawdziwym. Poruszany jest temat korzystania z płatnych usług seksaulnych, MatyMarie w pewien sposób mierzy się z tym pośrednio, jednak chodzi głównie o odnalezienie jej własnej tożsamości. Myślałam, że może zakończy się w typie Pępowiny, jednak niezupełnie, dużo tu chaosu i z niczym się nie utożsamiłam.

W zeszłym roku odkryłam Axelsoon i bardzo polubiłam styl autorki, to już ostatnia pozycja z dostępnych i, szczerze mówiąc, gdybym od niej zaczynała to raczej szybko rozstałybyśmy się ;) U Axelsoon typowe są zagmatwane początki, kiedy jest dużo imion i autorka od razu wrzuca nas w taką fabułę, że zanim rozeznamy się kto jest kim i o co chodzi to trochę trwa. W przypadku tej...

Dziwna książka. Dużo zamieszania. Ciężko się skupić. Niby wiadomo o co cicho, ale nie wiadomo. Myślę, że sporo czytelników odłoży tę książkę po 20 stronach. A ja zawsze mam nadzieję do ostatniego wyrazu na „coś”/„wyjaśnienie” -a tu nic. Jestem zawiedziona. Nie polecam.
Z szacunku do poświęconego czasu na napisanie daję te 3 gwiazdki.
Jednak mnie ta książka nie przekonała.

Dziwna książka. Dużo zamieszania. Ciężko się skupić. Niby wiadomo o co cicho, ale nie wiadomo. Myślę, że sporo czytelników odłoży tę książkę po 20 stronach. A ja zawsze mam nadzieję do ostatniego wyrazu na „coś”/„wyjaśnienie” -a tu nic. Jestem zawiedziona. Nie polecam.
Z szacunku do poświęconego czasu na napisanie daję te 3 gwiazdki.
Jednak mnie ta książka nie przekonała.

Mieszane uczucia. Z jednej strony dobrze wprowadzeni i ciekawi bohaterowie, iście „dickowski” zabieg z równoległymi narracjami „alternatywnych rzeczywistości”, dobrze punktowana, nielinearna narracja. Z drugiej jednak strony nie potrafiłem zaangażować się emocjonalnie w przeżycia Mary-Marie. Paradoksalnie to nie dramatyzm i konsekwencje jej wyborów przyciągały uwagę, a drugoplanowe, wstrząsające strzępki opowieści.

Rozumiem, że główna bohaterka miała być „everywomanką”, z którą będzie mogła utożsamić się przeciętna Szwedka. Najwyraźniej nie starczyło mi wyobraźni, bo nie potrafiłem się ani przejąć jej losami, nie mówiąc o utożsamieniu. Mimo wszystko dam jeszcze szansę pani Axelsson, bo jej techniczny warsztat pisarski jest najwyższej próby.

Mieszane uczucia. Z jednej strony dobrze wprowadzeni i ciekawi bohaterowie, iście „dickowski” zabieg z równoległymi narracjami „alternatywnych rzeczywistości”, dobrze punktowana, nielinearna narracja. Z drugiej jednak strony nie potrafiłem zaangażować się emocjonalnie w przeżycia Mary-Marie. Paradoksalnie to nie dramatyzm i konsekwencje jej wyborów przyciągały uwagę, a...

Wobec tej książki nie miałam żadnych oczekiwań, sięgnęłam po nią bo była w moim abonamencie na EmpikGo. Nie znałam jej wcześniej, nie słyszałam o niej, nawet nie do końca przyłożyłam się do przeczytano skróconego opisu. Na początku nie mogłam się odnaleźć. Dwie narracje, wspólna przeszłość - do pewnego momentu trochę się gubiłam, ale w końcu znalazłam nurt i dałam się ponieść. Marie i Mary to ta sama kobieta, wyobrażającą sobie alternatywną rzeczywistość odpowiadającą na pytanie ‚Jakby to wszystko wyglądało, gdyby stojąc przy łóżku nieprzytomnego męża postąpiła inaczej’. Książka trzymała mnie w napięciu, byłam ciekawa co się wydarzyło i jakie miało to skutki, ale mimo swojej obszerności wciąż pozostało kilka niejasności, na których wyjaśnienie lub rozwinięcie czekałam.

Wobec tej książki nie miałam żadnych oczekiwań, sięgnęłam po nią bo była w moim abonamencie na EmpikGo. Nie znałam jej wcześniej, nie słyszałam o niej, nawet nie do końca przyłożyłam się do przeczytano skróconego opisu. Na początku nie mogłam się odnaleźć. Dwie narracje, wspólna przeszłość - do pewnego momentu trochę się gubiłam, ale w końcu znalazłam nurt i dałam się...

Kolejna książka mojej ulubionej autorki i kolejny raz się nie zawiodłam.

Kolejna książka mojej ulubionej autorki i kolejny raz się nie zawiodłam.

48/2023

48/2023

Axelsson sięga do samych trzewi kobiecości. Sugestia, że Maria/Mary ma rozdwojeni jaźni jest bardziej przykrywką ukazującą złożoność ludzkiego życia. To nie dwa światy istniejące równolegle w Marii/Mary, to dwa światy zewnętrzne, w których próbuje odnaleźć się ta sama kobieta, dwa światy które ona chciałaby desperacko odseparować od siebie, a które w miarę rozwijana się powieści mają coraz więcej punktów wspólnych, co prowadzi do wniosku, że cokolwiek byśmy nie zrobili, jesteśmy igraszką w ręku losu, że w końcu zawsze dojdzie do spotkania z samym sobą. Bohaterka powieści, obojętnie w której odmianie, walczy o siebie, walczy przeciw społecznej roli kobiety, przeciw swojej pozycji w małżeństwie, walczy o prawo do określenia siebie w opozycji do tego jak chcieliby ją postrzegać inni. To nie jest opowieść o dwóch kobietach, z których jedna jest silna a druga słaba, nie, to jest opowieść o jednej i tej samej kobiecie, która potrzebuje miłości jak chleba, ale otrzymuje kołacz albo zatrute ciasto. Bo bohaterki Majgull Axelsson, w tej i w innych jej książkach, są kobietami zdominowanymi przez mężczyzn, zdominowanymi przez patriarchalne społeczeństwo, co chwila przypominające im, gdzie jest miejsce kobiety, grożące, że gdy się wychylą poza oczekiwania, spotka je kara. U tej autorki mężczyźni to wolne, drapieżne ptaki, nawet złapane w sidła posiadają swoją wolę, uwięzieni – jak stwierdza autorka — (jedynie) w marzeniach o sobie samych. Kobieta, nawet z pozoru wolna, jest zamknięta i ograniczona własnym wstydem, wpojonym, przekazanym jej przez całe pokolenia kobiet, nie ma żadnego wyboru, musi przystać na to co im jest pisane, bo kobieta nie uwolni się od swoich obowiązków, od swojej przeszłości, obojętne jaką życiową drogę obierze.
Cóż, tak to widzi autorka, stąd zarzut, że jej książki są do siebie takie podobne. Mnie bardziej zastanawia, że opisuje rzeczywistość krajów skandynawskich, gdzie wolność kobiet jest tak wysoko formalnie postawiona, gdzie ta wolność jest podstawą życia politycznego i społecznego. Jak widać przepisy to jedno, a nawyki społeczne to drugie.

Axelsson sięga do samych trzewi kobiecości. Sugestia, że Maria/Mary ma rozdwojeni jaźni jest bardziej przykrywką ukazującą złożoność ludzkiego życia. To nie dwa światy istniejące równolegle w Marii/Mary, to dwa światy zewnętrzne, w których próbuje odnaleźć się ta sama kobieta, dwa światy które ona chciałaby desperacko odseparować od siebie, a które w miarę rozwijana się...

Żeby przetrwać tworzymy w sobie mechanizmy obronne, które niejednokrotnie, w perspektywie czasu, działają przeciwko nam. I zakładamy maski, bo najtrudniej wnikliwie spojrzeć we własną twarz i zapytać - kim jestem, czego chcę... Świetna książka.

Żeby przetrwać tworzymy w sobie mechanizmy obronne, które niejednokrotnie, w perspektywie czasu, działają przeciwko nam. I zakładamy maski, bo najtrudniej wnikliwie spojrzeć we własną twarz i zapytać - kim jestem, czego chcę... Świetna książka.

bardzo ciekawy zabieg literacki bazujący na rozszczepieniu osobowości, ale pokazujący przede wszystkim mechanizm bycia ofiarą i ulegania destrukcji niezależnie od inteligencji, umiejętności społecznych i kariery zawodowej. Tragiczne zdarzenie dotyczące męża prowokuje bohaterkę do odczucia emocji do tej pory wypieranych, ale czy to wystarczy, żeby zareagować bez dalszego uszkadzania siebie? Wieloaspektowy ogląd sytuacji i zachowań na tle powstawania nowej elity władzy i tzw inteligencji . A do tego utrzymująca napięcie dwutorowa fabuła.Dużo smutku i poczucia ulegania jakiejś presji życia , ale też empatii i zrozumienia powikłanych losów . Bardzo wartościowa pozycja

bardzo ciekawy zabieg literacki bazujący na rozszczepieniu osobowości, ale pokazujący przede wszystkim mechanizm bycia ofiarą i ulegania destrukcji niezależnie od inteligencji, umiejętności społecznych i kariery zawodowej. Tragiczne zdarzenie dotyczące męża prowokuje bohaterkę do odczucia emocji do tej pory wypieranych, ale czy to wystarczy, żeby zareagować bez dalszego...

A gdyby tak dokonać w życiu innego wyboru albo żyć w dwóch światach równolegle?
Mateczko! Cóż to była za lektura, stawiająca trudne pytanie o sprawczość jednostki? Majgull Axelsson zmusza do refleksji nad niewygodnym aspektem naszej bytności. Co ona robi z czytelnikami odzierając nas z iluzji bycia kowalami własnego losu? Na tyle istotnych składowych naszego życia nie mamy wpływu, tyle dzieje się bez naszego postanowienia, nie my podejmujemy decyzję w jakiej rodzinie przychodzimy na świat ani jacy rodzice nam przypadną, jak mamy być wychowani, w jakiej religii, jakimi talentami będziemy dysponować i jakich ludzi postawi przed nami los, byśmy mogli zbudować relacje. A gdybyśmy mieli wybór i wiedzę, i mogli zmienić jedną ale ważną rzecz, to czy zmieniłoby to nasze życie? A może w finale i tak znaleźlibyśmy się w tym samym punkcie?
Jak to u Majgull Axelsson, nic nie jest proste, oczywiste i jednoznaczne, świetnie wykreowane postaci zmagają się ze swoim życiem, ambicjami, lękami i własnymi demonami, szukając tego co każdy, szczęścia. Tak jak potok myśli tak i narracja jest tu nieliniowa co bardziej eksponuje złożoność ludzkiego życia. Autorka stworzyła opowieść, która zdecydowanie warto poznać. Polecam.

A gdyby tak dokonać w życiu innego wyboru albo żyć w dwóch światach równolegle?
Mateczko! Cóż to była za lektura, stawiająca trudne pytanie o sprawczość jednostki? Majgull Axelsson zmusza do refleksji nad niewygodnym aspektem naszej bytności. Co ona robi z czytelnikami odzierając nas z iluzji bycia kowalami własnego losu? Na tyle istotnych składowych naszego życia nie mamy...