Pępowina

Szwecja ,sztorm. W gospodzie "U Sally " spotykają się przypadkowi ludzie , a łączy ich wielki bagaż doświadczeń , który dźwigają na swoich barkach.
Jest tam bardzo pięknie pokazane macierzyństwo , które ma wiele kolorów , lecz w tym przypadku głównie czerwony.
Niby zwykła historia , a opowiedziana w prosty , piękny sposób.

Szwecja ,sztorm. W gospodzie "U Sally " spotykają się przypadkowi ludzie , a łączy ich wielki bagaż doświadczeń , który dźwigają na swoich barkach.
Jest tam bardzo pięknie pokazane macierzyństwo , które ma wiele kolorów , lecz w tym przypadku głównie czerwony.
Niby zwykła historia , a opowiedziana w prosty , piękny sposób.

Pokaż mimo to

Opowieść ta jest oczyszczeniem bohaterów ze wszelkich ich ułomności. Dokonują spowiedzi poprzez wgląd w swe życie, w najciemniejsze zakamarki. Analizują, przypominają, dokonują wyborów. Życie w realnym świecie czy pływanie w przeszłości, zacierają się u nich te granice. Każda z postaci opowiada własną, indywidualną historie, lecz mają oni wspólny problem: cierpienie, samotność, poczucie niższości. Utrata bliskiej osoby, seksizm, nałogi, destrukcyjny mechanizm obronny przed traumatycznymi przeżyciami, są tylko niewielką częścią tego co buduje się w głowach bohaterów poprzez silny wpływ wczesnych relacji rodzinnych. W książce wybitnie opisana jest zależność zachowań dzieci od ich rodziców na podstawie przykładów z życia bohaterów. Jak wspomnienie wędrówek poprzez życie mamy, babki i prababki może wpłynąć na doczesność dziecka, a później dorosłego człowieka? Odpowiedź na to pytanie kształtuje się wraz z odkrywaniem kolejnych stronic książki.

Opowieść ta jest oczyszczeniem bohaterów ze wszelkich ich ułomności. Dokonują spowiedzi poprzez wgląd w swe życie, w najciemniejsze zakamarki. Analizują, przypominają, dokonują wyborów. Życie w realnym świecie czy pływanie w przeszłości, zacierają się u nich te granice. Każda z postaci opowiada własną, indywidualną historie, lecz mają oni wspólny problem: cierpienie,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Prozę Axelsson poznałam ponad 10 lat temu dzięki koleżance, która się nią zaczytywała. Nazwisko utkwiło mi w pamięci i wiedziałam, że nie zawiodę się, sięgając po "Pępowinę". Miałam rację. Losy kilku osób splatają się jednego wieczora z powodu lokalnej klęski żywiołowej. Każdy chowa w sobie jakieś lęki, nadzieje, tajemnice... Nie tylko bohaterowie tej powieści, każdy chyba... Skandynawska proza jest mi od dawna bardzo bliska...

Prozę Axelsson poznałam ponad 10 lat temu dzięki koleżance, która się nią zaczytywała. Nazwisko utkwiło mi w pamięci i wiedziałam, że nie zawiodę się, sięgając po "Pępowinę". Miałam rację. Losy kilku osób splatają się jednego wieczora z powodu lokalnej klęski żywiołowej. Każdy chowa w sobie jakieś lęki, nadzieje, tajemnice... Nie tylko bohaterowie tej powieści, każdy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ilość złych zdarzeń i złych emocji w tej książce chyba trochę mnie przerosła. Dołująca.

Ilość złych zdarzeń i złych emocji w tej książce chyba trochę mnie przerosła. Dołująca.

Pokaż mimo to

Pierwsza część wciąga, później niestety jest gorzej

Pierwsza część wciąga, później niestety jest gorzej

Pokaż mimo to

Świetna książka i powiem szczerze, że takiej było mi potrzeba. Autorka nie podaje czytelnikowi wszystkiego na tacy, zmusza go do myślenia. Różnorodność bohaterów, ich przeżyć, ich emocji wciąga z każdą stroną. To moje pierwsze spotkanie z tą autorką i na pewno nie ostatnie

Świetna książka i powiem szczerze, że takiej było mi potrzeba. Autorka nie podaje czytelnikowi wszystkiego na tacy, zmusza go do myślenia. Różnorodność bohaterów, ich przeżyć, ich emocji wciąga z każdą stroną. To moje pierwsze spotkanie z tą autorką i na pewno nie ostatnie

Pokaż mimo to

Przeczytałam Czy mi się podobała? Tak, ale…
Mamy małe miasteczko w Szwecji, jesienny sztorm niesie ze sobą powódź i przypadkowa grupa ludzi znajduje schronienie w gospodzie Minny. Ale o czym naprawdę jest ta książka?
„Pępowina” to niezły portret psychologiczny kilku kobiet i jednego mężczyzny. Pokazuje jak silnie rodzice wczepiają się w swoje dzieci, wpływając na emocje sterują ich życiem i jak ciężko stawić im opór.
Podobało mi się jak autorka poprowadziła narrację, którą w kluczowym momencie powierzyła uczestnikom zdarzenia, mamy więc obraz od wielu obserwatorów. Możemy też zobaczyć pępowiny, którymi oni są spętani. To nie tylko świat Minny jest zaburzony poprzez wypełniające ją emocje, każdy narrator tej książki postrzega świat przez pryzmat swoich rodziców. Ci ludzie mogli by wieść spokojne, przyjemne życie, a są tak uwikłani w przeszłość, że nie pozwalają sobie na szczęście.
To też feministyczna książka. Axelsson pokazuje jak trudno kobiecie znaleźć się we współczesnym świecie, wśród ojców, mężów, szefów. Bo to nadal jest męski świat, gdzie o niezależność trzeba walczyć. Równość płci w zapisach prawa miernie ma się do realnego życia.
Mam też pewne zastrzeżenie. Elementy magiczne wprowadzone przez autorkę, słabo korespondowały z całością przekazu. Zupełnie nie wiem czemu ten zabieg miał służyć.
Poza tym małym ale, książka do mnie przemawia i cieszę się, że sięgnęłam po tę pozycję.

Przeczytałam Czy mi się podobała? Tak, ale…
Mamy małe miasteczko w Szwecji, jesienny sztorm niesie ze sobą powódź i przypadkowa grupa ludzi znajduje schronienie w gospodzie Minny. Ale o czym naprawdę jest ta książka?
„Pępowina” to niezły portret psychologiczny kilku kobiet i jednego mężczyzny. Pokazuje jak silnie rodzice wczepiają się w swoje dzieci, wpływając na emocje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Beznadziejna książka, nudna, Czasami czytając nie wiedziałem co się dzieje wątek teraźniejszy nagle odwołanie kilka stron do przeszłości, inny bohater, nie wiadomo co się dzieje, wątki nudne i nieciekawe. Bohaterowie nie wyraziści zmarnowany czas i pieniądze

Beznadziejna książka, nudna, Czasami czytając nie wiedziałem co się dzieje wątek teraźniejszy nagle odwołanie kilka stron do przeszłości, inny bohater, nie wiadomo co się dzieje, wątki nudne i nieciekawe. Bohaterowie nie wyraziści zmarnowany czas i pieniądze

Pokaż mimo to

Po przeczytaniu tej ksiązki został we mnie niepokój. Bardzo wartościowa książka, pokazuje jak relacje (lub ich brak) z najbliższą rodziną mogą zniszczyć życie. Nawet takie najmniejsze głupotki na pierwszy rzut oka.

Po przeczytaniu tej ksiązki został we mnie niepokój. Bardzo wartościowa książka, pokazuje jak relacje (lub ich brak) z najbliższą rodziną mogą zniszczyć życie. Nawet takie najmniejsze głupotki na pierwszy rzut oka.

Pokaż mimo to

Jak zwykle u Axelsson: wiwisekcja ludzkich dramatów. Spaprane dzieciństwo, które rzutuje potem na resztę życia, odrzucenie, potrzeba niezależności, śmierć dziecka, wyparcie. A wszystko to w niemal klaustrofobicznej atmosferze, gdy grupa bohaterów zmuszona jest na własne przymusowe towarzystwo...

Opowieść rozbita jest na kilka głosów, ale ta polifoniczność wzajemnie się uzupełnia, nie utrudniając lektury. Plusem jest też klimat: człowiek od początku podejrzewa, że coś jest nie tak, a czytaniu towarzyszy poczucie niepokoju. Ale wyjaśnienia dozowane są stopniowo, cały dramat odsłania się kawałeczek po kawałeczku. A w finale, jak w greckim dramacie - katharsis...

Jak zwykle u Axelsson: wiwisekcja ludzkich dramatów. Spaprane dzieciństwo, które rzutuje potem na resztę życia, odrzucenie, potrzeba niezależności, śmierć dziecka, wyparcie. A wszystko to w niemal klaustrofobicznej atmosferze, gdy grupa bohaterów zmuszona jest na własne przymusowe towarzystwo...

Opowieść rozbita jest na kilka głosów, ale ta polifoniczność wzajemnie się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to