Można znaleźć informację, że książka ta została wydana po raz pierwszy w 1929 roku. Powstała zapewne wcześniej, to znaczy, że jakieś sto lat temu autorka zobaczyła "mistyków" z Tybetu właśnie tak, jak opisała.
Dziś zapewne Tybet (z wiadomych względów) nie wygląda już tak, jak wtedy.

Trudno jednoznacznie ocenić książkę. W naszej szerokości geograficznej nie zdarza się postępować ani myśleć tak, jak ludzie opisywani, ludzie z otoczenia autorki.
Mamy rodzimych cudotwórców, ale tamci z książki Pani Aleksandry zdają się być jacyś bardzo "pierwotni" przez to zaciekawiają o wiele mocniej.
Momentami trudno się oderwać od czytania, choć są i słabsze strony.

Książka, która daje bliższy obraz lamitów, pustelników, mnichów... i zwykłych mieszkańcow "tamtego" Tybetu. Jest trochę symboliki, wierzeń, rytuałów i tego, co zwykliśmy nazywać "magią".

Można znaleźć informację, że książka ta została wydana po raz pierwszy w 1929 roku. Powstała zapewne wcześniej, to znaczy, że jakieś sto lat temu autorka zobaczyła "mistyków" z Tybetu właśnie tak, jak opisała.
Dziś zapewne Tybet (z wiadomych względów) nie wygląda już tak, jak wtedy.

Trudno jednoznacznie ocenić książkę. W naszej szerokości geograficznej nie zdarza się...