Alexandra David-Néel

Książka to równie niezwykła, co jej autorka - pierwsza kobieta z Zachodu, która weszła do zakazanego miasta - do tybetańskiej Lhasy. W 1923 roku Alexandra David-Neel osiągnęła swój cel, którym było wejście do tybetańskiej stolicy. Podróżniczka znała biegle różne dialekty używane w Tybecie i była dobrze zaznajomiona z panującymi tam zwyczajami. Do różnic między kulturą Tybetu a kulturą Zachodu podchodzi z ogromnym szacunkiem, którego brak wielu "europocentrycznym" osobom. Ponieważ żadnej kobiecie, a tym bardziej kobiecie z Zachodu, nie pozwolono wejść wówczas do miasta, autorka użyła sierści jaka do przedłużenia włosów i przybrała strój żebraka. Niemal niemożliwe byłoby odbycie tej podróży w pojedynkę, biorąc pod uwagę trudny teren i trudne warunki pogodowe, które mogą wystąpić w Tybecie i jego okolicach. Udało jej się to z jej natomiast z jednym wiernym towarzyszem. Zniosła wiele trudów podróży, z których nie najmniejszym był ciągły strach przed zawróceniem na przejściach granicznych. Książka zawiera mnóstwo kulturowych ciekawostek, niezwykle cennych dla każdego interesującego się Tybetem. Są tu też opisy tybetańskiej przyrody, codziennych trudów górskiej wędrówki (chłód, śnieg, spanie pod gołym niebem). Wszystko to opisane ładnym językiem, okraszone anegdotami. To książka pełna wiedzy i jednocześnie - po prostu - ciekawa. A temat wciąż niezgłębiony przez zbyt wiele osób!