Co to była za kobieta! Nie do wiary, jaką przeszła przemianę od momentu wyjścia z eleganckich salonów do wejścia na dzikie ścieżki prowadzące do nieodkrytych terenów Tybetu. Książkę polecam dzisiejszym himalaistom wyposażonym w setki kilogramów sprzętu i specjalnie spreparowanej żywności oraz pomoc gromady szerpów. Odwaga autorki jest niesamowita, czasem myślałam, że graniczy nawet z bezmyślnością i szaleństwem:) Nieprzeciętnie wierząca w swoje instynkty, brawurowa, osiągnęła swój cel dzięki ogromnemu wysiłkowi i determinacji. Osobowość chyba już nie na dzisiejsze czasy.

Co to była za kobieta! Nie do wiary, jaką przeszła przemianę od momentu wyjścia z eleganckich salonów do wejścia na dzikie ścieżki prowadzące do nieodkrytych terenów Tybetu. Książkę polecam dzisiejszym himalaistom wyposażonym w setki kilogramów sprzętu i specjalnie spreparowanej żywności oraz pomoc gromady szerpów. Odwaga autorki jest niesamowita, czasem myślałam, że...

Książka to równie niezwykła, co jej autorka - pierwsza kobieta z Zachodu, która weszła do zakazanego miasta - do tybetańskiej Lhasy.

W 1923 roku Alexandra David-Neel osiągnęła swój cel, którym było wejście do tybetańskiej stolicy. Podróżniczka znała biegle różne dialekty używane w Tybecie i była dobrze zaznajomiona z panującymi tam zwyczajami. Do różnic między kulturą Tybetu a kulturą Zachodu podchodzi z ogromnym szacunkiem, którego brak wielu "europocentrycznym" osobom.

Ponieważ żadnej kobiecie, a tym bardziej kobiecie z Zachodu, nie pozwolono wejść wówczas do miasta, autorka użyła sierści jaka do przedłużenia włosów i przybrała strój żebraka. Niemal niemożliwe byłoby odbycie tej podróży w pojedynkę, biorąc pod uwagę trudny teren i trudne warunki pogodowe, które mogą wystąpić w Tybecie i jego okolicach. Udało jej się to z jej natomiast z jednym wiernym towarzyszem. Zniosła wiele trudów podróży, z których nie najmniejszym był ciągły strach przed zawróceniem na przejściach granicznych.

Książka zawiera mnóstwo kulturowych ciekawostek, niezwykle cennych dla każdego interesującego się Tybetem. Są tu też opisy tybetańskiej przyrody, codziennych trudów górskiej wędrówki (chłód, śnieg, spanie pod gołym niebem). Wszystko to opisane ładnym językiem, okraszone anegdotami. To książka pełna wiedzy i jednocześnie - po prostu - ciekawa. A temat wciąż niezgłębiony przez zbyt wiele osób!

Książka to równie niezwykła, co jej autorka - pierwsza kobieta z Zachodu, która weszła do zakazanego miasta - do tybetańskiej Lhasy.

W 1923 roku Alexandra David-Neel osiągnęła swój cel, którym było wejście do tybetańskiej stolicy. Podróżniczka znała biegle różne dialekty używane w Tybecie i była dobrze zaznajomiona z panującymi tam zwyczajami. Do różnic między kulturą...

Survival pełną gębą. Spanie na mrozie, kilka dni głodówki, zimowa bezdomność pielgrzyma- żebraka i takie tam z miłości do Tybetu. Podejście zdroworozsądkowe i pełne szacunku jest rzadkie ale tutaj go pełno.

Survival pełną gębą. Spanie na mrozie, kilka dni głodówki, zimowa bezdomność pielgrzyma- żebraka i takie tam z miłości do Tybetu. Podejście zdroworozsądkowe i pełne szacunku jest rzadkie ale tutaj go pełno.

Rok 1924, Tybet. Francuska podróżniczka Alexandra David-Neel wyruszyła nieznanymi dla Europejczyków drogami do Lhasy, stolicy Tybetu. Samo miasto, nieznane wówczas zachodnim podróżnikom, nie jest jakoś szczególnie eksponowane w książce. Jest to cel i marzenie autorki, aczkolwiek gros książki zajmuje sama podróż, więc jeśli ktoś liczy na retro reportaż z miasta, to pewnie będzie trochę rozczarowany. Ciekawostką jest natomiast fakt, że autorka dotarła do Lhasy w trakcie obchodów Nowego Roku, sporo więc miejsca poświęciła obchodom i tradycjom Tybetańczyków. Oprócz tego, Neel skupiła się na życiu miejskiej biedoty(wszak sama podróżowała jako żebraczka) oraz na życiu religijnym Tybetańczyków.
Książka ta z pewnością spodoba się miłośnikom literatury górskiej. Większa część treści koncentruje się na samej podróży po górach i wyżynach Tybetu. Jest w tym wszystkim sporo naturalności, głodu i hartu ducha. Dzikie zwierzęta, spanie pod gołym niebem, kontuzje-wszystko jest tutaj opisane bardzo dokładnie, ale często z humorem i dystansem. Towarzyszem podróży Francuski, był Jongden, tybetański mnich. Nie powinno więc dziwić, że książka pełna jest filozofii, religii czy nawet swego rodzaju mistycyzmu. Jeśli ktoś interesuje się, wierzeniami Tybetańczyków, to akurat w tym kontekście nie będzie zawiedziony, bo są te elementy mocno akcentowane przez samą książkę. Zresztą widać po autorce, że były to tematy, które ją inspirowały i fascynowały, więc starała się nimi dzielić z czytelnikiem.

Rok 1924, Tybet. Francuska podróżniczka Alexandra David-Neel wyruszyła nieznanymi dla Europejczyków drogami do Lhasy, stolicy Tybetu. Samo miasto, nieznane wówczas zachodnim podróżnikom, nie jest jakoś szczególnie eksponowane w książce. Jest to cel i marzenie autorki, aczkolwiek gros książki zajmuje sama podróż, więc jeśli ktoś liczy na retro reportaż z miasta, to pewnie...

Świetna, ciekawie napisana relacja z podróży, często zabawna ale też trzymająca w napięciu. A przy okazji wprowadza trochę w realia życia na dachu świata, pozycja warta przeczytania :)

Świetna, ciekawie napisana relacja z podróży, często zabawna ale też trzymająca w napięciu. A przy okazji wprowadza trochę w realia życia na dachu świata, pozycja warta przeczytania :)