Geraint Jones dał się poznać jako twórca wypełnionych akcją oraz pełnokrwistymi bohaterami powieści historycznych o legioniście Corvusie. “Zdrajca” to już czwarta książka z tego cyklu, bezpośrednio kontynuujący wątki z poprzedniego tomu zatytułowanego “Legion”. Czytanie poprzednich części przyniosło mi masę frajdy i było pewnym powiewem świeżości w stawiających na akcję powieściach. Czy “Zdrajca” jest równie dobrą powieścią co poprzednicy?

Autor powraca do Panonii, gdzie trwa bunt przeciwko rzymskim legionom. Wyczerpany wielotygodniowymi zmaganiami Corvus, chorąży ósmego legionu znajduje się na skraju wyczerpania. W boju stracił wielu towarzyszy, a gwoździem do trumny była zdrada najlepszego przyjaciela Marcusa, który zamordował jego ukochaną. Legionista poszukując zemsty postanawia zdezerterować. Los rzuca go wprost do zbuntowanej armii, z którą niedawno walczył. Poznaje tam zarówno szeregowych wojowników w osobie Kułaka, jak i samego wodza powstania, króla Pinnesa.

Autor, który jest weteranem wojennym, ponownie stawia na sprawdzone z poprzednich tomów rozwiązania fabularne. Jest krwawo, akcja toczy się wartko, a całość okraszona jest celnymi przemyśleniami głównego bohatera. Podobnie jak w “Legionie”, Jones, pogłębia charakter Corvusa, wystawiając go na kolejne próby. Psychika bohatera odgrywa tu bardzo dużą rolę, a tragizm wojny i wydarzeń mających miejsca na kartach powieści, wciąż ją zmienia. Autor zadbał również o realia historyczne, a wiele postaci występujących w “Zdrajcy” to osoby, które rzeczywiście brały udział w przedstawionych wydarzeniach.

Tym razem jednak, zabrakło mi w powieści pewnej trudnej do scharakteryzowania iskry, która pojawiła się w poprzednich tomach. Niby wciąż kibicowałem Corvusowi i martwiłem się jego losem, ale już nie w taki sposób jak wcześniej. Może pozostałe części cyklu wyczerpały już w pewien sposób przedstawiany przez Jonesa schemat, stąd moje odczucia.

Mimo to “Zdrajca” to wciąż solidna, dobrze napisana, a przede wszystkim do bólu realistyczna powieść o żołnierskim losie w historycznych realiach. Dla fanów cyklu pozycja obowiązkowa, a pozostałych polecam rozpocząć przygodę z prozą Gerainta Jonesa od powieści “Krwawy las”.

Geraint Jones dał się poznać jako twórca wypełnionych akcją oraz pełnokrwistymi bohaterami powieści historycznych o legioniście Corvusie. “Zdrajca” to już czwarta książka z tego cyklu, bezpośrednio kontynuujący wątki z poprzedniego tomu zatytułowanego “Legion”. Czytanie poprzednich części przyniosło mi masę frajdy i było pewnym powiewem świeżości w stawiających na akcję...

To już czwarta książka z serii o Corvusie Legioniście, choć można powiedzieć, że druga jeśli chodzi o jego przeszłość zanim poznaliśmy go w Krwawym Lesie. Tutaj nadal jest niezdecydowany, niepewny, przestraszony ale powoli budzi się do życia i poznaje nowe osoby które chce bronić i chronić. Książka kilkoma fragmentami jest długa ale szybko to mija gdy akcja się znów wbija. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

To już czwarta książka z serii o Corvusie Legioniście, choć można powiedzieć, że druga jeśli chodzi o jego przeszłość zanim poznaliśmy go w Krwawym Lesie. Tutaj nadal jest niezdecydowany, niepewny, przestraszony ale powoli budzi się do życia i poznaje nowe osoby które chce bronić i chronić. Książka kilkoma fragmentami jest długa ale szybko to mija gdy akcja się znów wbija....

Zatrważające jest to, jak ten niegdyś doskonały cykl pikuje w dół! Już wcześniejszy tom, "Legion", był mocno przeciętny. Ale w porównaniu do opiniowanego "Zdrajcy" to był dziełem przez duże D. Bo "Zdrajca" jest tak słaby że głowa mała! Są tu dwa jaśniejsze elementy - kradzież żołdu z rzymskiego obozu - trzy rozdziały (!),oraz bitwa między połączonymi siłami Panonii i Dalmacji z rzymskimi legionami - AŻ dwa rozdziały!!! Nie wiem, śmiać się czy płakać, biorąc pod uwagę że książka tych rozdziałów ma 65... Dwie trzecie treści to są jakieś totalnie nudne i głupawe rozterki Corvusa - a to o zmarłym ojcu (którego nienawidził przez dwa i pół tomy cyklu, pstryknięcie palcami i nagle tatuś był cacy),o zmarłej ukochanej Beacie, o przyjacielu Cynbelu, i tak na okrągło. Najśmieszniejszy (czytaj: najbardziej głupi) temat powieści - wracając do tematu ojca Corvusa - on za wszelką cenę chce się dowiedzieć imion zabójców rodziciela, a kiedy dostaje je spisane na kartce to ze złości drze ją na kawałki nie przeczytawszy jej. Grubo. W powieści wszyscy nazywają go Corvus Zdrajca, ale bardziej właściwie byłoby Corvus Miękka Faja - bo tak się prezentuje ów (anty)bohater serii. Przede mną ostatni tom, za który zapewne się zaraz zabiorę - i choć 'wartość' "Zdrajcy" mnie mocno odrzuca, to jednocześnie mam nadzieję że Jones skończy to z twarzą... Póki co - trzy gwiazdki; na więcej to coś nie zasługuje.

Zatrważające jest to, jak ten niegdyś doskonały cykl pikuje w dół! Już wcześniejszy tom, "Legion", był mocno przeciętny. Ale w porównaniu do opiniowanego "Zdrajcy" to był dziełem przez duże D. Bo "Zdrajca" jest tak słaby że głowa mała! Są tu dwa jaśniejsze elementy - kradzież żołdu z rzymskiego obozu - trzy rozdziały (!),oraz bitwa między połączonymi siłami Panonii i...

Czwarta część opowieści o losach rzymskiego legionisty.
Seria słabnie, autor zmusza Corvusa do smętnych przemyśleń, rozwiązywania dylematów moralnych, od czasu do czasu zaskakując i epatując krwawymi walkami.

Czwarta część opowieści o losach rzymskiego legionisty.
Seria słabnie, autor zmusza Corvusa do smętnych przemyśleń, rozwiązywania dylematów moralnych, od czasu do czasu zaskakując i epatując krwawymi walkami.

Jones posługuje się prostym językiem i nie wszystkim to pasuje, mi jednak przypadł do gustu. Jest to idealna pozycja do odpoczynku po czymś trudniejszym. Fikcja historyczna rządzi się własnymi prawami i książki Jonesa, choć nie idealne, mają w sobie coś co wciąga.

Jones posługuje się prostym językiem i nie wszystkim to pasuje, mi jednak przypadł do gustu. Jest to idealna pozycja do odpoczynku po czymś trudniejszym. Fikcja historyczna rządzi się własnymi prawami i książki Jonesa, choć nie idealne, mają w sobie coś co wciąga.

Trochę niejasne okoliczności zmiany nastawienia bohatera, z bezrefleksyjnego wykonawcy do szlachetnie rozsądzającego dobro i zło.
Poza tym: ja- zdrajca. i obok: ja - zabójca.
Trochę nadmiar tych obsesji. Jedno i drugie masowo i czasem wręcz bezzasadnie wciąż od nowa pojawiają się w głowie bohatera - w dalekich zakątkach rzymskich peryferii kto na niego spojrzy, wie, poznaje ZDRAJCĘ. I dla odmiany, wszyscy, którzy go widzą natychmiast spostrzegają w nim ZABÓJCĘ. Do tego on sam bez przerwy, nawet w sytuacjach nie całkiem uzasadnionych, samookreśla się w obu tych kategoriach, znajdując w tym powody do dumy (?). Trochę trąci to swoistym narcyzmem...

Trochę niejasne okoliczności zmiany nastawienia bohatera, z bezrefleksyjnego wykonawcy do szlachetnie rozsądzającego dobro i zło.
Poza tym: ja- zdrajca. i obok: ja - zabójca.
Trochę nadmiar tych obsesji. Jedno i drugie masowo i czasem wręcz bezzasadnie wciąż od nowa pojawiają się w głowie bohatera - w dalekich zakątkach rzymskich peryferii kto na niego spojrzy, wie,...

Dobrze zapowiadający się cykl. Niestety, tego tomu nie dałem rady przeczytać do końca, zanudził mnie.

Dobrze zapowiadający się cykl. Niestety, tego tomu nie dałem rady przeczytać do końca, zanudził mnie.

Najsłabsza z serii. Niby jest akcja, a jednak z trudem dobrnęłam do końca. Corvus w kółko powtarza to samo, jęczy nad swoją przeszłością, a pozostali bohaterowie jacyś tacy wtórni w porównaniu z poprzednimi tomami.

Najsłabsza z serii. Niby jest akcja, a jednak z trudem dobrnęłam do końca. Corvus w kółko powtarza to samo, jęczy nad swoją przeszłością, a pozostali bohaterowie jacyś tacy wtórni w porównaniu z poprzednimi tomami.

Dalsze losy Corvusa. Tym razem już nie w legionie, ale z piętnem zdrajcy. Jest to życie w ciągłym zagrożeniu i napięciu. Na szczęście na drodze Corvusa pojawią się przyjaciele na dobre i złe. Niektóre postacie są super jak np. Kułak. Niesamowity człowiek:) ale były też i denerwujące np. Miran. To znaczy wątki z nią były na dłuższą metę męczące. Ale Autor nie zwalnia tempa, książkę czyta się z zapartym tchem. ... Mam nadzieję że szybko się ukaże kolejny tom.

Dalsze losy Corvusa. Tym razem już nie w legionie, ale z piętnem zdrajcy. Jest to życie w ciągłym zagrożeniu i napięciu. Na szczęście na drodze Corvusa pojawią się przyjaciele na dobre i złe. Niektóre postacie są super jak np. Kułak. Niesamowity człowiek:) ale były też i denerwujące np. Miran. To znaczy wątki z nią były na dłuższą metę męczące. Ale Autor nie zwalnia tempa,...

Mam wrażenie, że każda kolejna książka autora jest coraz gorsza. Ciągnęła się niemiłosiernie. Przez kolejność wydawanych części również się nieco pogubiłam.
Cały czas te same przemyślenia, nic się ciekawego nie dzieje, a ciągłe: "postanowiłem milczeć", " nie miałem nic do dodania", "przemilczałem", itd. + wspominanie imienia "Beata" jakiś milion razy, po prostu zalewało tę książkę i wywoływało we mnie przewracanie oczami z jeszcze większą niechęcią do głównego bohatera.

Nie polecam tej pozycji.

Mam wrażenie, że każda kolejna książka autora jest coraz gorsza. Ciągnęła się niemiłosiernie. Przez kolejność wydawanych części również się nieco pogubiłam.
Cały czas te same przemyślenia, nic się ciekawego nie dzieje, a ciągłe: "postanowiłem milczeć", " nie miałem nic do dodania", "przemilczałem", itd. + wspominanie imienia "Beata" jakiś milion razy, po prostu zalewało tę...