Kolejny bardzo ciekawy tom Askiru. Nic dodać, nic ująć.

Kolejny bardzo ciekawy tom Askiru. Nic dodać, nic ująć.

Ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu - najlepsza część tego cyklu :) Gorąco polecam!

Ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu - najlepsza część tego cyklu :) Gorąco polecam!

Kolejna odsłona powieści trochę mnie zaskoczyła. Muszę przyznać, że pomimo iż autor odskoczył od głównych bohaterów, co na początku trochę mi przeszkadzało, to powieść nic nie traci, a wręcz przeciwnie, jest bardziej interesująca. Poznajmy nowych bohaterów, nowe tajemnice i nadal czekamy na wielki finał, który prędko nie nastąpi 😁

Kolejna odsłona powieści trochę mnie zaskoczyła. Muszę przyznać, że pomimo iż autor odskoczył od głównych bohaterów, co na początku trochę mi przeszkadzało, to powieść nic nie traci, a wręcz przeciwnie, jest bardziej interesująca. Poznajmy nowych bohaterów, nowe tajemnice i nadal czekamy na wielki finał, który prędko nie nastąpi 😁

Moja kolejna cegła na półce i kolejna, z którą spędziłem świetnie czas.
Jeśli nie przerażając was tak "grube" wyzwania, to śmiało. Nie pożałujecie.

Moja kolejna cegła na półce i kolejna, z którą spędziłem świetnie czas.
Jeśli nie przerażając was tak "grube" wyzwania, to śmiało. Nie pożałujecie.

Nie spodziewałem się ,że ta książka będzię ciekawa.

Nie spodziewałem się ,że ta książka będzię ciekawa.

„Sowa z Askiru” opowiada o Desinie, pierwszej od wieków Sowie – maestrze z Wieży, która poza władaniem magią ma dostęp również do dawnej wiedzy zgromadzonej w siedzibie sów. Dziewczyna zostaje wezwana do zabójstwa, które wygląda na robotę nekromanty. W trakcie śledztwa odkrywa tajemnice z przeszłości – samego Askiru oraz własnego dzieciństwa, a Askir staje przed wizją wojny – wojny, którą toczą już dawne kolenie i których przedstawiciele zmierzają do nich po pomoc.

Początkowo, przez fakt, że to nie jest kontynuacja serii ciężko mi było się za nią zabrać, a gdy już zaczęłam potrzebowałam chwilę żeby się wciągnąć. „Sowa z Askiru” zdecydowanie trzyma poziom poprzednich 5 części. Nie brak jest w niej inteligentnie wplecionego w dialogi humoru, tajemnic i magi. Dowiadujemy się też nieco więcej o tym niemal mitycznym Askirze, ale też dostajemy przebłysk wroga – Thalaku. Żałuję, że szczegółowo nie pamiętam poprzednich części „Tajemnicy Askiru” i ciężko mi było spleść wzmianki odnoszące się do znanych mi już wydarzeń – mgliście je pamiętam, przez co dostaję niepełny obraz. Najlepiej byłoby mieć tą historię w głowie na świeżo lub wcale. Gdy tylko Wydawnictwo Initium wyda ostatni tom, to zanim go przeczytam zrobię reread wszystkich po kolei – już się nie mogę doczekać.

Tutaj muszę jeszcze wspomnieć o samym wydaniu – polska edycja ma przecudowne grafiki mieczy na okładkach.

Moja ocena: 8/10

Po wiecej recenzji zapraszam na mojego bloga - napolcerenaty.pl

„Sowa z Askiru” opowiada o Desinie, pierwszej od wieków Sowie – maestrze z Wieży, która poza władaniem magią ma dostęp również do dawnej wiedzy zgromadzonej w siedzibie sów. Dziewczyna zostaje wezwana do zabójstwa, które wygląda na robotę nekromanty. W trakcie śledztwa odkrywa tajemnice z przeszłości – samego Askiru oraz własnego dzieciństwa, a Askir staje przed wizją wojny...

Czytając i porównując do poprzednich części, miałem wrażenie, że mieszkańcy Askiru kompletnie nie wiedzą co się dzieje za murami ich stolicy. Wydaje im się, że nekromanci już wyginęli, że maestrowie to tylko Sowy itp. itd. A przecież w poprzednich częściach, gdzie bohaterowie usiłują dojść do Askiru, jak Koziołek Matołek do Pacanowa, ciągłe mają do czynienia z magią.
Nie mniej jednak akcja tej części wciąga równie mocno jak wcześniejsze. Nowi bohaterowie, nowe miejsca, a magia, z którą się stykają, jest dobrze znana uważnym czytelnikom.
Czekam z niecierpliwością na tłumaczenie ostatniej części z serii Tajemnica Askiru.

Czytając i porównując do poprzednich części, miałem wrażenie, że mieszkańcy Askiru kompletnie nie wiedzą co się dzieje za murami ich stolicy. Wydaje im się, że nekromanci już wyginęli, że maestrowie to tylko Sowy itp. itd. A przecież w poprzednich częściach, gdzie bohaterowie usiłują dojść do Askiru, jak Koziołek Matołek do Pacanowa, ciągłe mają do czynienia z magią.
Nie...

Sowa z Askiru. Szósty i zarazem ostatni przetłumaczony na polski tom serii Tajemnica Askiru autorstwa Richarda Schwartz.
Opowieść ta dotyczy śledztwa przeprowadzanego przez Sowę w sprawie śmierci kamerdynera z Ambasady Aldane. Sama akcja rozgrywa się kilka dni przed końcówką z poprzedniego tomu tzn. Przed wybuchem wulkanu, w czasie jak Havald i spółka starali się uwolnić posłankę Róży.
Mamy tutaj również do czynienia z inną formą narracji, w przeciwieństwie do poprzednich części gdzie mieliśmy pierwszoosobową tutaj mamy trzecioosobową. Czyta się przyjemnie jeśli jzu przyzwyczaimy się do ciągłego podkreślania figury i kształtów każdej napotkanej kobiety w niemalże każdym rozdziale. Mimo to książka wciąga zaś fabuła jest spójna. Brakowało mi nieco dłuższej pogawędki Desiny i Santera na temat tego kim on teraz jest i samego talentu Santera oraz jego nowej szaty. Brakło mi rowneiz nieco więcej o tym jak Balthasar zdołał przeżyć... A raczej zmienić postać na niematerialną oraz wyjaśnienia co robią dawne sowy w służbie Thalaku, jak zostały zniewolone.
Jeśli chodzi o końcówkę to mam zastrzeżenie do walki Santera a mianowicie tego jak on zdołał odesłać kule ognia skoro nawet nie znam swojego talentu i nie potrafił używać magii.
Wystawiam ocenę 8/10 i ubolewam nad brakiem możliwości wystawienia "połówek".

Polecam i pozdrawiam Kyouko Vi Polonia.

Sowa z Askiru. Szósty i zarazem ostatni przetłumaczony na polski tom serii Tajemnica Askiru autorstwa Richarda Schwartz.
Opowieść ta dotyczy śledztwa przeprowadzanego przez Sowę w sprawie śmierci kamerdynera z Ambasady Aldane. Sama akcja rozgrywa się kilka dni przed końcówką z poprzedniego tomu tzn. Przed wybuchem wulkanu, w czasie jak Havald i spółka starali się...

Askir ma 14 lub już więcej części, niestety zaledwie 6 jest dostępnych po polsku. Ta jest ostatnią po Polsku. A szkoda, że reszta w języku szatana czyli po niemiecku. Nie wiem czy będą kiedyś przetłumaczone, mam duże wątpliwości.

Askir ma 14 lub już więcej części, niestety zaledwie 6 jest dostępnych po polsku. Ta jest ostatnią po Polsku. A szkoda, że reszta w języku szatana czyli po niemiecku. Nie wiem czy będą kiedyś przetłumaczone, mam duże wątpliwości.

Dzisiejsza recenzja udowodniła mi, że nie trzeba czytać danej serii po kolei, żeby zrozumieć co się dzieje, żeby tak się spodobała, że aż ma się ochotę kupić poprzednie części i szybko nadrobić. To jest moje pierwsze spotkanie z autorem i już wiem jak wcześniej napisałam, że nieostatnie. Przed wami szósty tom serii Tajemnica Askiru pt. „Sowa z Askiru” która skradła moje serce, a to za sprawą fantastycznie rozbudowanym rozdziałom, które przykuwają twoją uwagę. Nie będę powielała opisów książki, bo sama jestem z tych, która stara się nie czytać ich, bo w dużej mierze zdradzają część fabuły, a przyznam, że lubię być zaskakiwaną. Jeżeli masz na odwrót i chcesz wiedzieć, z czym przyjdzie się zmierzyć to z całego serca zapraszam np. na stronie wydawnictwa Initium i przeczytać, z kim tym razem przyjdzie się zmierzyć.

Moimi ulubieńcami oraz jednymi z głównych bohaterów jest nikt inny jak Łasica i Desina która objęła tytuł Sowy, a co za tym idzie włada magią, dzięki której potrafi w łatwy sposób dotrzeć do prawdy, a co łączy ja z Łasicą…? No tego to już nie zdradzę. W Askirze zostaje zamordowana pewna osoba i nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie ślady prowadzące do nekromanty, który pała się magią krwi. Książka ma 776 stron i niech was nie zwiedzie taka cegiełka, ponieważ wszystko w niej jest naprawdę przemyślane co powoduje, że w żadnym rozdziale nie nudziłam się. Wszystko idzie tak jak powinno, lecz czasem występują małe „chochliki”, nasuwając czytelnikowi błędne stwierdzenie tego, jak może się skończyć tzn. tak było w moim przypadku. Czytając już myślisz, że jesteś na dobrej drodze, żeby rozwikłać zagadkę, a tu „figa z makiem” czytaj dalej Ania.

Całość polecam wszystkim, którzy lubią fantastykę, czarodziejów, przygody z nutą detektywistycznej zabawy. Za książkę mogą wziąć się też ci, którzy chcieliby poznać ten rodzaj książek. Jeszcze raz podkreślę, że nie znam poprzednich części i w niczym nie miałam kłopotu, czytając ten tom. Czekam na siódmą część.

Dzisiejsza recenzja udowodniła mi, że nie trzeba czytać danej serii po kolei, żeby zrozumieć co się dzieje, żeby tak się spodobała, że aż ma się ochotę kupić poprzednie części i szybko nadrobić. To jest moje pierwsze spotkanie z autorem i już wiem jak wcześniej napisałam, że nieostatnie. Przed wami szósty tom serii Tajemnica Askiru pt. „Sowa z Askiru” która skradła moje...