Przyjemnie i lekko napisana książka. Doskonała na urlop. Historie w niej zawarte bywają zaskakujące, a postaci lekarzy i pacjentów różnorodne, przez co całość nie jest nudna. Miejscami bywa przegadana, ale ogólnie jest to ciekawa, a miejscami wzuszająca, pozycja.

Przyjemnie i lekko napisana książka. Doskonała na urlop. Historie w niej zawarte bywają zaskakujące, a postaci lekarzy i pacjentów różnorodne, przez co całość nie jest nudna. Miejscami bywa przegadana, ale ogólnie jest to ciekawa, a miejscami wzuszająca, pozycja.

Ciekawa lektura, godna polecenia. Jednak czytałam lepsze książki z zakresu neurochirurgii, więc tej nie mogę dać maksymalnej oceny. Ode mnie mocne 8,5/10. Uważam, że można było wycisnąć więcej z tego tematu. Czuję lekki niedosyt. Lepszą opcją byłoby skupienie się w każdym rozdziale na poszczególnych przypadkach medycznych plus do tego komentarz i ewentualny wywiad z lekarzem.

Ciekawa lektura, godna polecenia. Jednak czytałam lepsze książki z zakresu neurochirurgii, więc tej nie mogę dać maksymalnej oceny. Ode mnie mocne 8,5/10. Uważam, że można było wycisnąć więcej z tego tematu. Czuję lekki niedosyt. Lepszą opcją byłoby skupienie się w każdym rozdziale na poszczególnych przypadkach medycznych plus do tego komentarz i ewentualny wywiad z lekarzem.

„𝑆𝑘𝑜𝑟𝑜 𝑚𝑜́𝑧𝑔 𝑜𝑑𝑝𝑜𝑤𝑖𝑎𝑑𝑎 𝑧𝑎 𝑛𝑎𝑠𝑧𝑒 𝑧𝑎𝑐ℎ𝑜𝑤𝑎𝑛𝑖𝑒, 𝑐𝑧𝑦 𝑤ł𝑎𝑠́𝑛𝑖𝑒 𝑡𝑎𝑚 𝑚𝑖𝑒𝑠𝑧𝑘𝑎 𝑙𝑢𝑑𝑧𝑘𝑎 𝑑𝑢𝑠𝑧𝑎?” Czy podejmowane przez nas decyzje zależą od naszej woli? Czy jednak jesteśmy tylko niemymi świadkami działania naszego mózgu? Czy psychochirurgia w sztuczny sposób zmienia charakter człowieka?
W jaki sposób leczyć napady autoagresji, depresję, zespół obsesyjno-kompulsywny, inne zaburzenia i choroby, jeżeli są lekooporne i żadna farmakologia nie jest w stanie pomóc pacjentowi? Czy są jakieś inne możliwości i rozwiązania?
Czy neurochirurdzy to bogowie, czy po prostu ludzie, którzy opanowali odpowiednie umiejętności, mają znaczną odporność psychiczną, precyzję w rękach i otwarty umysł?

Marianna Fijewska w swoim reportażu odpowiada na te i na wiele innych pytań. Przeprowadziła wnikliwe rozmowy z wybitnymi lekarzami, naukowcami, specjalistami w zakresie neurochirurgii, psychochirurgii oraz z pacjentami i ich rodzinami, czyli z ludźmi, którzy doświadczyli „cudu” medycyny.

Autorka uzyskała wiele ciekawych informacji o chirurgicznej walce z depresją, lękami, zaburzeniami osobowości, o zamrażaniu ludzi, o etyce, o sklejaniu kręgosłupa.
Neuropsychochirurgia do dzisiaj kojarzy się przede wszystkim z lobotomią i taki mit na jej temat nadal pokutuje, co skutkuje tym, że nawet lekarze są sceptycznie nastawieni do nowych rozwiązań.

Jednak „Neurochirurdzy” to nie tylko reportaż o mózgu, możliwościach neurochirurgów i medycyny. To również, a może przede wszystkim historie ludzi i ich emocji, opowieść o biurokracji, o pokutujących przez lata uprzedzeniach, brakach w komunikacji i swobodnej wymiany opinii. O wszystkim co niszczy i co stoi na przeszkodzie rozwoju neurochirurgii.
To nieprawdopodobne jak daleko zaszła medycyna. Jakie możliwości, ale i ograniczenia napotyka na drodze.

Autorka stawia tezy i weryfikuje je wraz z rozmówcami. Nie każdy ma podobne zdanie, nie każdy dzieli się takimi samymi spostrzeżeniami na temat pracy neurochirurgów, ale jednak każdy upatruje w zbytniej biurokracji i specyficznym podejściu do nowych pracowników przyszłej zapaści zawodu. Co się stanie jeśli aktualnie specjaliści przejdą na emeryturę? Kto ich zastąpi?

Marianna Fijewska napisała bardzo dobry reportaż. Zapewniła czytelnikowi sporą dawkę informacji, jednak nie są to suche fakty, tylko tematy istotne z punktu widzenia lekarza i pacjenta. Książkę czytałam z zapartym tchem jakbym obcowała z wciągającym thrillerem, albo inną zagadkową powieścią.

To, co szczególnie zwróciło moją uwagę, to fakt, że reportażystka bardzo umiejętnie zadawała pytania i dzięki temu naprowadzała rozmówców na interesujące oraz istotne tematy. Rozdziały uzupełniają się, dopełniają i tworzą świetną całość.

„𝐺𝑑𝑦𝑏𝑦 𝑝𝑜𝑟𝑜́𝑤𝑛𝑎𝑐́ 𝑚𝑜́𝑧𝑔 𝑑𝑜 𝑚𝑎𝑝𝑦, 𝑚𝑜𝑧̇𝑛𝑎 𝑏𝑦 𝑝𝑜𝑤𝑖𝑒𝑑𝑧𝑖𝑒𝑐́, 𝑧̇𝑒 𝑛𝑒𝑢𝑟𝑜𝑐ℎ𝑖𝑟𝑢𝑟𝑑𝑧𝑦 𝑧𝑛𝑎𝑗𝑎̨ 𝑤𝑦ł𝑎̨𝑐𝑧𝑛𝑖𝑒 𝑎𝑢𝑡𝑜𝑠𝑡𝑟𝑎𝑑𝑦 𝑖 𝑔ł𝑜́𝑤𝑛𝑒 𝑑𝑟𝑜𝑔𝑖, 𝑎𝑙𝑒 𝑜 𝑎𝑙𝑒𝑗𝑘𝑎𝑐ℎ 𝑖 𝑢𝑙𝑖𝑐𝑧𝑘𝑎𝑐ℎ 𝑛𝑖𝑒 𝑚𝑎𝑗𝑎̨ 𝑗𝑒𝑠𝑧𝑐𝑧𝑒 𝑝𝑜𝑗𝑒̨𝑐𝑖𝑎.”

Za egzemplarz ksiażki do recenzji dziękuję Wydawnictwu Znak

Link do FB:
https://www.facebook.com/aniasztukaczytania/
Zapraszam:)

„𝑆𝑘𝑜𝑟𝑜 𝑚𝑜́𝑧𝑔 𝑜𝑑𝑝𝑜𝑤𝑖𝑎𝑑𝑎 𝑧𝑎 𝑛𝑎𝑠𝑧𝑒 𝑧𝑎𝑐ℎ𝑜𝑤𝑎𝑛𝑖𝑒, 𝑐𝑧𝑦 𝑤ł𝑎𝑠́𝑛𝑖𝑒 𝑡𝑎𝑚 𝑚𝑖𝑒𝑠𝑧𝑘𝑎 𝑙𝑢𝑑𝑧𝑘𝑎 𝑑𝑢𝑠𝑧𝑎?” Czy podejmowane przez nas decyzje zależą od naszej woli? Czy jednak jesteśmy tylko niemymi świadkami działania naszego mózgu? Czy psychochirurgia w sztuczny sposób zmienia charakter człowieka?
W jaki sposób leczyć napady autoagresji, depresję, zespół obsesyjno-kompulsywny, inne zaburzenia i...

Książka Marianny Fijewskiej, niemal na równi oddaje głos lekarzom oraz samym pacjentom. Historie w niej opisane są bardzo poruszające. Oprócz "typowych" operacji neurochirurgicznych, dużo miejsca zajmuje również omówienie nowatorskich zabiegów, jak ten przeprowadzany przez zespół doktora Tabakowa we Wrocławiu (Rozdział 8). Czytelnik otrzymuje również, bardzo przystępnie podaną dawkę informacji na temat psychoneurochirurgii i pierwszych udanych zabiegów zaimplantowania pacjentom elektrod w celu łagodzenia objawów zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych i/lub depresji. A do tego rozdział o krioprezerwacji i szczegółach procedury, której poddawane są ciała klientów firmy "Alcor", zajmującej się pośmiertnym zamrażaniem ludzi.

Książka Marianny Fijewskiej, niemal na równi oddaje głos lekarzom oraz samym pacjentom. Historie w niej opisane są bardzo poruszające. Oprócz "typowych" operacji neurochirurgicznych, dużo miejsca zajmuje również omówienie nowatorskich zabiegów, jak ten przeprowadzany przez zespół doktora Tabakowa we Wrocławiu (Rozdział 8). Czytelnik otrzymuje również, bardzo przystępnie...

Zawsze powtarzałam, że jak już bym poszła studiować medycynę, to potem zostałabym neurochirurgiem. I wtedy często słyszę, że musiałabym chyba dużo pić, bo Ci ludzie nie są sobie w stanie radzić ze stresem, który towarzyszy ich pracy. Cóż, okazuje się, że nie do końca… I częściowo uświadomiła mi to książka Marianny Fijewskiej, „Neurochirurdzy”. Oto historie pacjentów i lekarzy, którzy podjęli się takiej kariery zawodowej… To właśnie w ich opowieściach odkryłam, że po prostu nie mogą się obwiniać za pewne niepowodzenia czy nagłe zgony pacjentów, choć operacja przeszła pomyślnie. To po prostu statystyka – i choć pierwsze razy są trudne i głowę nawiedzają myśli „mogłem to zrobić inaczej”, to z czasem człowiek zaczyna na to patrzeć zupełnie inaczej. Bo w przeciwnym wypadku faktycznie by zwariował.
Ciekawy reportaż, pełen wywiadów z neurochirurgami i osobami, które cierpiały na różnego rodzaju zaburzenia związane z układem nerwowym. Oto pasjonaci, którzy uwielbiają grzebać w mózgach i historie zdesperowanych pacjentów i ich rodzin, które chwilami ryzykowali wszystko, aby ratować swoich bliskich. Widać tutaj akty desperacji, widać próby pogodzenia się z chorobami, widać nadzieję. Sporo różnego rodzaju przypadków oraz opowieści o tym, co neurochirurg może robić na wojnie, dlaczego niektórzy decydują się wyjechać z naszego kraju, co kieruje człowiekiem, że postanawia iść w taką specjalizację, która nie jest zbyt oblegana, dlaczego jednak częściej wśród ludzi nauki i medycyny spotyka się mężczyzn a nie kobiety… Dużo ciekawostek, choć nie spodziewajcie się tutaj naukowych opracowań z zakresu neurochirurgii. Mimo wszystko książka interesująca, pokazująca różne perspektywy i wyjaśniająca pewne zagwozdki.
instagram.com/bookeaterreality

Zawsze powtarzałam, że jak już bym poszła studiować medycynę, to potem zostałabym neurochirurgiem. I wtedy często słyszę, że musiałabym chyba dużo pić, bo Ci ludzie nie są sobie w stanie radzić ze stresem, który towarzyszy ich pracy. Cóż, okazuje się, że nie do końca… I częściowo uświadomiła mi to książka Marianny Fijewskiej, „Neurochirurdzy”. Oto historie pacjentów i...

Interesujący temat, interesujące rozmowy no i oczywiście błąd w książce podczas wywiadu z żoną Pjusa:"od radiologów wykonujących badanie RTG...." strona 80
Dawno takich bzdur nie czytałam. Radiolodzy OPISUJĄ badania RTG
TECHNICY RTG WYKONUJĄ BADANIA RTG!!!!!
Zarówno żona Pjusa jak i autorka powinny się dokształcić, bo potem wychodzą takie "kwiatki" i przez to ocena książki znacznie spada.

Interesujący temat, interesujące rozmowy no i oczywiście błąd w książce podczas wywiadu z żoną Pjusa:"od radiologów wykonujących badanie RTG...." strona 80
Dawno takich bzdur nie czytałam. Radiolodzy OPISUJĄ badania RTG
TECHNICY RTG WYKONUJĄ BADANIA RTG!!!!!
Zarówno żona Pjusa jak i autorka powinny się dokształcić, bo potem wychodzą takie "kwiatki" i przez to ocena...

Tematyka medyczna to coś, co wielce mnie interesuje. Oczywistym więc było, że sięgnę po reportaż M. Fijewskiej. Cóż mogę powiedzieć... To był świetny wybór. W zasadzie od pierwszych stron czytelnik może "wsiąknąć" w książkę. Autorka prezentuje krótsze i dłuższe historie pacjentów, lekarzy w formie wywiadów. Ogromnym plusem był dla mnie walor edukacyjny - w życiu nie pomyślałbym, że na naszym polskim podwórku wykonuje się tyle innowacyjnych operacji! Rozmówcy autorki zgrabnie wprowadzają w świat neurochirurgii, co jeszcze mocniej pogłębią immersję. Polecam wszystkim, którzy mają kontakt ze opieką zdrowotną, a szczególnie tym zainteresowanym ludzkim mózgiem (i nie tylko).

Tematyka medyczna to coś, co wielce mnie interesuje. Oczywistym więc było, że sięgnę po reportaż M. Fijewskiej. Cóż mogę powiedzieć... To był świetny wybór. W zasadzie od pierwszych stron czytelnik może "wsiąknąć" w książkę. Autorka prezentuje krótsze i dłuższe historie pacjentów, lekarzy w formie wywiadów. Ogromnym plusem był dla mnie walor edukacyjny - w życiu nie...

Lubię poszerzać swoją wiedzę o informacje około medyczne. Człowiek robi się coraz starszy, od czasu do czasu coś dolega. Większość książek niestety nie napawa optymizmem. Stan służby zdrowia jest (delikatnie mówiąc) słaby i nie zanosi się na poprawę. Nawet neurochirurdzy pracujący w dziedzinie, która się dynamicznie rozwija nie niekiedy nie mają możliwości rozwoju. Powstają nowe odkrycia i możliwości i są blokowane ze względu na pieniądze i biurokrację. Dziedzina ciekawa i jednocześnie na swój sposób przerażająca: może prowadzić poprzez stymulację mózgu do "produkcji" ludzi ukierunkowanych w odpowiedni sposób.

Lubię poszerzać swoją wiedzę o informacje około medyczne. Człowiek robi się coraz starszy, od czasu do czasu coś dolega. Większość książek niestety nie napawa optymizmem. Stan służby zdrowia jest (delikatnie mówiąc) słaby i nie zanosi się na poprawę. Nawet neurochirurdzy pracujący w dziedzinie, która się dynamicznie rozwija nie niekiedy nie mają możliwości rozwoju. Powstają...

Świetnie napisany reportaż, który jako pierwszy porusza tematykę polskich neurochirurgów i ich pacjentów. Dla zainteresowanych tematem do przeczytania w jeden (naprawdę wartościowy) wieczór 😉

Świetnie napisany reportaż, który jako pierwszy porusza tematykę polskich neurochirurgów i ich pacjentów. Dla zainteresowanych tematem do przeczytania w jeden (naprawdę wartościowy) wieczór 😉

Bardzo lubię reportaże pani Fijewskiej, tym razem również się nie rozczarowałam- autorka zaserwowała mi kawałek pysznej lektury, za który ogromnie dziękuję!

Bardzo lubię reportaże pani Fijewskiej, tym razem również się nie rozczarowałam- autorka zaserwowała mi kawałek pysznej lektury, za który ogromnie dziękuję!