Czytałam tę książkę tak, jakbym się otulała kocem utkanym z najlepszych słów na świecie. Czasem trudnych, czasem niosących łzy ze śmiechu, a czasem smutku lub wzruszenia i poczucie, że czytam swoje własne emocje.
"Jesteś dość, madziulku. ty i każda madziulka na świecie"

Czytałam tę książkę tak, jakbym się otulała kocem utkanym z najlepszych słów na świecie. Czasem trudnych, czasem niosących łzy ze śmiechu, a czasem smutku lub wzruszenia i poczucie, że czytam swoje własne emocje.
"Jesteś dość, madziulku. ty i każda madziulka na świecie"

Cudowna książka ❤️ w zeszłym roku przeczytałam ją pierwszy raz, teraz stwierdziłam, że to idealny czas żeby do niej wrócić. Przeczytam na pewno jeszcze kilka razy w życiu. Mogę po prostu podsumować - ta książka jest jak terapia, daje ciepło, miłość i spokój. Brawo :)

Cudowna książka ❤️ w zeszłym roku przeczytałam ją pierwszy raz, teraz stwierdziłam, że to idealny czas żeby do niej wrócić. Przeczytam na pewno jeszcze kilka razy w życiu. Mogę po prostu podsumować - ta książka jest jak terapia, daje ciepło, miłość i spokój. Brawo :)

Świetny język, świetny humor. Przemyślenia ucelowane, śmieszno-smutne, szczere, intymne, i takie bliskie.

Świetny język, świetny humor. Przemyślenia ucelowane, śmieszno-smutne, szczere, intymne, i takie bliskie.

Książka bardzo fajna. Troszkę raził mnie brak dużych liter na początku zdań, ale to tylko kwestia kosmetyczna.
Treść potrzebna. Jesteśmy dość. Jesteśmy wystarczający. Nie musimy się zmieniać, aby gdzieś pasować i komuś się przypodobać. Żyjmy. Po prostu. Cieszmy się z życia już teraz, i nie czekajmy na lepszy czas. Teraz jest dobry czas.

Książka bardzo fajna. Troszkę raził mnie brak dużych liter na początku zdań, ale to tylko kwestia kosmetyczna.
Treść potrzebna. Jesteśmy dość. Jesteśmy wystarczający. Nie musimy się zmieniać, aby gdzieś pasować i komuś się przypodobać. Żyjmy. Po prostu. Cieszmy się z życia już teraz, i nie czekajmy na lepszy czas. Teraz jest dobry czas.

książka dla wszystkich. każdy jest dość. polskiemu społeczeństwu potrzebna jest radykalna zmiana myślenia

książka dla wszystkich. każdy jest dość. polskiemu społeczeństwu potrzebna jest radykalna zmiana myślenia

Tak rzadko możemy wejść w kogoś umysł, dowiedzieć się co myśli i co czuje, z jakimi demonami mierzy się na co dzień, czego się wstydzi i do czego dąży. Z reguły nie sięgam po książki tego typu, chyba doszczętnie zraziła mnie „Czuła przewodniczka”. U Magdy jednak historie nie są metafizycznie naszpikowane, może przebrzmiewa czasami wciśnięty na siłę humor, ale to ma na celu dodanie otuchy czytelnikowi. Irytowała mnie jednak oryginalna pisownia. Podczas gdy rozumiem, że taki autorka ma styl, to jednak to książka, a nie blog, więc jednak nie rozumiem tej mody na rozpoczynanie zdań małą literą. Kusi mnie by odjąć za to gwiazdkę.

Tak rzadko możemy wejść w kogoś umysł, dowiedzieć się co myśli i co czuje, z jakimi demonami mierzy się na co dzień, czego się wstydzi i do czego dąży. Z reguły nie sięgam po książki tego typu, chyba doszczętnie zraziła mnie „Czuła przewodniczka”. U Magdy jednak historie nie są metafizycznie naszpikowane, może przebrzmiewa czasami wciśnięty na siłę humor, ale to ma na celu...

Bardzo mi się ta książka nie podobała, to coś w rodzaju poradnika, felietonów, pamiętnika, napisanego w pseudośmieszny sposób. Jedyny problem polega na tym, że te treści w żaden sposób nie są śmieszne, ani troszeczkę. Są żenujące, takie w stylu dad's joke, tylko to są mum's joke. Niestety wiele treści o dzieciach, nie kupuję tego jako nie-matka. Nudna książka bez wartości literackiej. Nope.

Bardzo mi się ta książka nie podobała, to coś w rodzaju poradnika, felietonów, pamiętnika, napisanego w pseudośmieszny sposób. Jedyny problem polega na tym, że te treści w żaden sposób nie są śmieszne, ani troszeczkę. Są żenujące, takie w stylu dad's joke, tylko to są mum's joke. Niestety wiele treści o dzieciach, nie kupuję tego jako nie-matka. Nudna książka bez wartości...

Już trochę takich książek powstało, mają jakiś wspólny mianownik a różnią się przeżyciami autorów. Zbiór myśli autorki, która uchyla rąbka zasłony twórcy kabaretowego i wpuszcza nas za kulisy swojego życia. Trudno się czyta zdania, gdzie na początku nie znajdziesz wielkiej litery, ale zabieg ten umacnia poczucie, że czytamy dosłownie przytoczone myśli.

Już trochę takich książek powstało, mają jakiś wspólny mianownik a różnią się przeżyciami autorów. Zbiór myśli autorki, która uchyla rąbka zasłony twórcy kabaretowego i wpuszcza nas za kulisy swojego życia. Trudno się czyta zdania, gdzie na początku nie znajdziesz wielkiej litery, ale zabieg ten umacnia poczucie, że czytamy dosłownie przytoczone myśli.

Moja pierwsza "dycha"
Książka absolutnie rewelacyjna.
Dużo łez popłynęło, dużo uśmiechu, taka mini terapia.
Bardzo dobrze mi zrobiła na głowę ❤️

Moja pierwsza "dycha"
Książka absolutnie rewelacyjna.
Dużo łez popłynęło, dużo uśmiechu, taka mini terapia.
Bardzo dobrze mi zrobiła na głowę ❤️

"mam tak samo jak ty, że chleb za­wsze mi spada po­sma­ro­wa­ną stro­ną do dołu, a czar­ne koty prze­bie­ga­ją też przez moje ścież­ki. po­wiem cza­sem „cześć” komuś, kogo nie znam, a potem udaję, że to było do kogoś z tyłu, kto nie ist­nie­je. ja też muszę nagle za­wią­zać buty, kiedy pani wy­bie­ra ro­dzi­ców do trój­ki kla­so­wej."
⠀
I mi chleb zawsze spada tą posmarowaną częścią w dół, i zdarza się, że czarny kot gdzieś mi przebiegnie przez ulicę. No, takie rzeczy są normalne.
Hej hej mówię wielu osobom, nawet tym, których nie znam I cieszę się, że mieszkam w Szwecji. A co do trójki klasowej... Jest tu coś takiego :D?
⠀
Jestem dość to książka, którą przeczytałam już jakiś czas temu i w końcu zabrałam się na zdjęcia. Nie wiem, czy wiecie (kilka razy trąbiłam o tym na stories)... Autorka tej książki była 11 listopada w Malmö. Fajny to był wieczór.
Magda wprowadziła mnie w różniaste stany. Śmiałam się tak, że na drugi dzień bolały mnie policzki. Zadawałam sobie w myślach pytania, o które i ona nas pytała. Byłam też smutna, bo choroba dziecka, to nie powód do radości, natomiast powodem do radości są małe rzeczy, których dostrzeganie jest co raz łatwiejsze. O książce za wiele nie mogę napisać, bo uważam, że każdy, kto zastanawia się, czy warto po nią sięgnąć, powinien to zrobić. To książka idealna dla tych, którzy zastanawiają się, czy są dość.
Są! I Autorka zrobi wszystko, by Wam to udowodnić.

"mam tak samo jak ty, że chleb za­wsze mi spada po­sma­ro­wa­ną stro­ną do dołu, a czar­ne koty prze­bie­ga­ją też przez moje ścież­ki. po­wiem cza­sem „cześć” komuś, kogo nie znam, a potem udaję, że to było do kogoś z tyłu, kto nie ist­nie­je. ja też muszę nagle za­wią­zać buty, kiedy pani wy­bie­ra ro­dzi­ców do trój­ki kla­so­wej."
⠀
I mi chleb zawsze spada tą...