,,Miasto nie jest wielkie". I, dobrze. Pozwala mojemu rozbieganemu umysłowi trwać w nieustającej akcji. Zostałem uwięziony pod skorupą syfu jakiego jeszcze świat nie widział i wiem, że przeżyję (lub zginę między innymi graczami). Póki co. To sunięcie po idealnie gładkiej, zakrzywionej fali bólu śmierci cierpienia miłości upadku człowieka ocalenia szczęścia radości zachwytu szczęścia szaleństwa złości zrozumienia bólu śmierci cierpienia tęsknoty samobójstwa prawdopodobnie koprofili. Aaaa! Emocje... Akcja. Opisy, sceny, dialogi. Obrazy unoszone w mętnych wodach mojej wyobraźni.
Każde, obrazy.
To Twój kolejny odjechany HOME RUN oddychającej pełną parą rozgrzanego do czerwoności pieca Stefanu Kingu.
Dziękuje Stefanie za dorodną lochę emocji tych co we mnie i jeszcze gdzieś tam w krzakach kogo szukam, których mi przedstawisz bo właśnie teraz zabierasz się do roboty.
Jest ich cała plejada. I wszyscy grajmy razem. Łapię w czym rzecz.
Kotku ;-)

,,Miasto nie jest wielkie". I, dobrze. Pozwala mojemu rozbieganemu umysłowi trwać w nieustającej akcji. Zostałem uwięziony pod skorupą syfu jakiego jeszcze świat nie widział i wiem, że przeżyję (lub zginę między innymi graczami). Póki co. To sunięcie po idealnie gładkiej, zakrzywionej fali bólu śmierci cierpienia miłości upadku człowieka ocalenia szczęścia radości zachwytu...