„Kiedy ktoś łamie ci serce, przynajmniej wiesz, że je masz.”
.
Kiedy pisałam, że drugi tom różni się bardzo od drugiego sezonu serialu, to byłam przed przeczytaniem trzeciego. On zdecydowanie wygrywa w kategorii najbardziej różniącej się części od serialu xd
.
To niesamowite jak autorka wykreowała głównego bohatera. Czytelnik co chwile zmienia wobec niego nastawienie. Raz go uwielbia, a zaraz nienawidzi. Manipulacja na najwyższym poziomie została osiągnięta.
.
W ostatnim tomie dowiadujemy się dlaczego Joe trafił do więzienia i jakie poniesie to za sobą konsekwencje. Poznamy tez jego nową „You” i całkiem nowe „przygody” związane z Mary Kay i jej otoczeniem.
Jak zwykle będzie mrocznie, brutalnie i zaskakująco nieprzewidywalnie.
Jednak jak pisałam w poprzednich recenzjach, zdecydowanie bardziej jestem team serial niż książka. Moim zdaniem scenarzyści lepiej pokazali dalsze losy Joego, stąd ta dość niska ocena.

„Kiedy ktoś łamie ci serce, przynajmniej wiesz, że je masz.”
.
Kiedy pisałam, że drugi tom różni się bardzo od drugiego sezonu serialu, to byłam przed przeczytaniem trzeciego. On zdecydowanie wygrywa w kategorii najbardziej różniącej się części od serialu xd
.
To niesamowite jak autorka wykreowała głównego bohatera. Czytelnik co chwile zmienia wobec niego nastawienie. Raz...

Wow, nigdy nie sądziłam, że dam książce Kepnes tak niską ocenę, ale najwyraźniej na wszystko jest pora. Ja wiem, że serial zaliczał upadek z sezonu na sezon, żeby przy czwartym wylądować pyskiem na jeżu, ale jednak nie wiem, czy ta książka nie jest gorsza. Bo pierwsze pół sezonu czwartego mi się podobało. Tu? Nie miałam ani chwili, żebym się dobrze bawiła. A to dosłownie jedyne, czego od tej serii oczekuję.

Widać, że Kepnes serial ogląda, bo Joe z tej części nie jest już Joe książkowym, a jego rozmiękczoną wersją z wielkimi, sarnimi oczami i pokręconą moralnością Penna Badgleya. Ten Joe nie sprowadza już każdej kobiety do seksu (te wstawki z Murakami Mary Kay (also - DLACZEGO) brzmią jak coś, co wymusza na Kepnes wyłącznie konsekwencja); ten Joe wie, że siedemnastolatki uwodzone przez dorosłych facetów to ofiary, ten Joe po raz pierwszy ma wzbudzać nasze współczucie. Co może by sie sprawdzało przy kimś, kto faktycznie całą książkę nikogo nie zabił, GDYBY NIE ISTNIAŁY DWA POPRZEDNIE TOMY. W ogóle z ciągłością dzieją się tu dziwne rzeczy, bo Joe niby wspomina o postaciach i wydarzeniach z poprzednich części (np. okazuje się, że utrzymuje kontakt z Ethanem, o którym nie było nic w "Ukrytych Ciałach"),ale jakby rozwojem całkowicie cofnął się dwie części i doświadczenia z nich do tyłu - zgrzytałam zębami na każdej wzmiance, jaki z Joe chuderlak na przykład, bo przecież poprzedniego tomu WCALE nie skończył przypakowany tak, że widziały to inne postaci. I najgorsze, że to wszystko ma sens, ponieważ to pierwszy tom, który powstał już po premierze serialu, który najwyraźniej mocno zainspirował Kepnes. Nawet za mocno, bo zamiast zostawić Joe w tyle, postanowiła zafundować mu twardy reset w połowie cyklu. Chociaż z drugiej strony, patrząc na to, jak surowo oceniana jest każda jej powieść NIE o Joe, nie można jej zarzucić zniechęcania się bez powodu.

Ale czuć w tej książce, że Kepnes się nie chce. Bo jej plot twisty nigdy nie były błyskotliwe, acz z CZEGOŚ wynikały - tutaj tego nie ma. Ani razu. Dosłownie na ostatnich 10% książki po sobie następują trzy zwroty akcji, i każdy z głębokiej DUPY, jakby Kepnes miała checklistę, co trzeba odhaczyć do końca powieści. A szkoda, bo pomysł z wątkiem Nomi naprawdę był fajny i uważam, że powinien grać dużo większą rolę niż wszystkie przeszkody Joe odprawiające po kolei rytualne samobójstwo, żeby on w tym tomie nie musiał nikogo zabijać. Najgorszy był chyba ten metakomentarz Olivera na temat mięknięcia - nie, Caroline, to nie było tak sprytne, jak ci się wydaje.

Jeszcze muszę, bo się uduszę: podczas trzeciego sezonu, gdy Joe w połowie nagle znalazł sobie nową obsesję, moja siostra, która nigdy nie wybucha, wybuchła, że to jest takie irytujące, jak na początku Joe miał obsesję na punkcie Beck nawet gdy go zdradzała, zrywała z nim, miał nowy związek etc, a teraz CO CHWILA znajduje sobie nowe obiekty, i ta frustracja idealnie oddaje moje odczucia wobec tego, że Joe z miejsca przeskakuje na Mary Kay, kiedy Love tak naprawdę NIC nie zrobiła. Mam uwierzyć, że typa serio by powstrzymało NDA? Że by za nią nie łaził i nie próbował jej przekonać? Faceta, który ZAMKNĄŁ BECK W KLATCE JAKO ETAP NAPRAWIANIA ICH ZWIĄZKU PO TYM, JAK GO ZDRADZIŁA I ZŁAPAŁA NA STALKERSTWIE I DOMYŚLIŁA SIĘ, ŻE ZABIŁ PEACH? Już więcej sensu miały powody tego serialowego. Ja rozumiem, że trzeba było wrzucić nową kobietę do nowego tomu, ale D A Ł O się to zrobić inaczej. Zwłaszcza z plot twistem Nomi. I gdyby Joe nadal kombinował, jak wrócić do Love, ta książka miałaby o wiele więcej sensu.

No cóż, szkoda.

Wow, nigdy nie sądziłam, że dam książce Kepnes tak niską ocenę, ale najwyraźniej na wszystko jest pora. Ja wiem, że serial zaliczał upadek z sezonu na sezon, żeby przy czwartym wylądować pyskiem na jeżu, ale jednak nie wiem, czy ta książka nie jest gorsza. Bo pierwsze pół sezonu czwartego mi się podobało. Tu? Nie miałam ani chwili, żebym się dobrze bawiła. A to dosłownie...

Nie będę ukrywać, że nie jestem fanką tej serii i cieszę się, że mam ją w końcu za sobą. To co najbardziej mnie uwierało to absurdalność, zarówno zdarzeń, jak i zachowań bohaterów. Były fragmenty, gdzie już myślałam, że ten tom jest znacznie lepszy od poprzednich i nagle autorka serwowała najgłupsze rozwiązanie fabularne jakie mogła wymyślić, a moja irytacja sięgała zenitu. W tytule nie znajduję nic co mogłabym wymienić jako pozytyw. Autorka kreuje wręcz spaczony i mocno spłycony obraz socjopaty. Nie powiem, że to dno, bo stylistycznie nie jest najgorzej, ale jednak zdecydowanie liczyłam na coś więcej już w pierwszym tomie, a drugi i trzeci niestety nie poprawiły złego pierwszego wrażenia. Nie próbuję nawet rozumieć skąd się wziął fenomen tej serii. Każdy lubi sięgać po coś innego, ja w tym wypadku nie znalazłam nic dla siebie i tego się trzymam.

Nie będę ukrywać, że nie jestem fanką tej serii i cieszę się, że mam ją w końcu za sobą. To co najbardziej mnie uwierało to absurdalność, zarówno zdarzeń, jak i zachowań bohaterów. Były fragmenty, gdzie już myślałam, że ten tom jest znacznie lepszy od poprzednich i nagle autorka serwowała najgłupsze rozwiązanie fabularne jakie mogła wymyślić, a moja irytacja sięgała zenitu....

Hmm, lubię postać Joe'ego Goldberga, jednak książka była dość chaotyczna, a fabuła trochę wyssana z palca.
Aczkolwiek czytało się bardzo przyjemnie i szybko, choć nie porywało jakoś mocno :) W tym przypadku muszę powiedzieć, że serial lepszy zdecydowanie.

Hmm, lubię postać Joe'ego Goldberga, jednak książka była dość chaotyczna, a fabuła trochę wyssana z palca.
Aczkolwiek czytało się bardzo przyjemnie i szybko, choć nie porywało jakoś mocno :) W tym przypadku muszę powiedzieć, że serial lepszy zdecydowanie.

„Większość ludzi z miejsca znielubiłaby swoich przyjaciół, gdyby zajrzała do ich telefonów.”

Trzecie spotkanie z Joe Goldbergiem i z tego co wiem nie ostatnie 🤭 Czy to oznacza, że będziemy czytać o tym samym?

Otóż nie. Nie jest już z Love i nie ma kontaktu z dzieckiem. Joe tym razem ucieka od miasta, przenosi się na spokojną wyspę. Odnajduje miejscową bibliotekę w której kierowniczką jest Mary Kay DiMarco. Podejmuje w niej pracę i robi wszystko, aby kobieta odwzajemniła jego uczucia.

Teraz nasz bohater chce się zmienić - co za tym idzie - nie rozwiązywać swoich problemów zabójstwami. Czy to się uda?

W tej części książki jest dużo mniej Love niż sugeruje okładka. Zapewne to dlatego, że w serialu odgrywa ona nadal główną rolę.

„Większość ludzi z miejsca znielubiłaby swoich przyjaciół, gdyby zajrzała do ich telefonów.”

Trzecie spotkanie z Joe Goldbergiem i z tego co wiem nie ostatnie 🤭 Czy to oznacza, że będziemy czytać o tym samym?

Otóż nie. Nie jest już z Love i nie ma kontaktu z dzieckiem. Joe tym razem ucieka od miasta, przenosi się na spokojną wyspę. Odnajduje miejscową bibliotekę w której...

Przez tę część przygód Joe Goldberga było mi z początku dość ciężko przebrnąć, głównie dlatego, że spodziewałam się w książce więcej Love niż tylko jej postać na okładce. W serialu, w trzecim sezonie jest ona jedną z głównych postaci, tymczasem w trzeciej książce, Joe zaczyna nowe życie bez Love i ich dziecka u boku. Mimo to powieść zachowuje tempo, jest mnóstwo zwrotów akcji i to tych typu "o matko, ale jak to?". Na dodatek styl pisania autorki jest dla mnie uzależniający. Jest mnóstwo nawiązań do muzyki, literatury i filmów, wiele pomysłowych gier słownych (bardzo sprawnie z resztą przetłumaczonych przez tłumacza na język polski),żarcików i ciekawych wtrąceń. Jeśli wyjdzie kolejna część to na pewno z chęcią ją przeczytam, mimo, że pewnie znów będzie się różniła od serialu, tak jak ta część ;)

Przez tę część przygód Joe Goldberga było mi z początku dość ciężko przebrnąć, głównie dlatego, że spodziewałam się w książce więcej Love niż tylko jej postać na okładce. W serialu, w trzecim sezonie jest ona jedną z głównych postaci, tymczasem w trzeciej książce, Joe zaczyna nowe życie bez Love i ich dziecka u boku. Mimo to powieść zachowuje tempo, jest mnóstwo zwrotów...

Historia Joe Goldberga nigdy mi się nie znudzi, szczególnie, że autorka unika powtórzeń motywów i każda książka jest jednak mocno inna. Łączy je soczyty, współczesny język, doskonale zbudowane psychologicznie postacie i thrillerowe napięcie. Po książki sięgnęłam znając już serial, ale mimo to nie wpłynęło to ani trochę na mój pełen zachwyt nad nimi! Chcę więcej!

Historia Joe Goldberga nigdy mi się nie znudzi, szczególnie, że autorka unika powtórzeń motywów i każda książka jest jednak mocno inna. Łączy je soczyty, współczesny język, doskonale zbudowane psychologicznie postacie i thrillerowe napięcie. Po książki sięgnęłam znając już serial, ale mimo to nie wpłynęło to ani trochę na mój pełen zachwyt nad nimi! Chcę więcej!

Żałuję, że poznawanie Joe Goldberga rozpoczęłam od trzeciej części. I tu muszę przyznać się do chwilowej czytelniczej nieuwagi – nie miałam świadomości, że „Ty. Kochasz mnie” Caroline Kepnes to kolejna część serii.

Joe Goldberg osiada na przytulnej wyspie na północno-zachodnim Pacyfiku. Chce złapać oddech i nawiązać kontakt z naturą. Dostaje pracę w miejscowej bibliotece. Poznaje Mary Kaye DiMarco. Joe proponuje kobiecie ramię do wypłakania się i pomocną dłoń. Nie wie tylko, że Mary ma swoje życie – córkę i… męża.

Pojawiło się wiele zarzutów, że trzecia część jest o tym samym, co dwie pierwsze. Niestety nie mam porównania, dla mnie Joe to biała karta. Jest szarmancki, na swój sposób drażniący i myślę, że w prawdziwym życiu wzbudził by moje podejrzenie. Joe’go poznałam w momencie gdy próbuje zdobyć miłość swojego życia. Domyśliłam się, że po raz kolejny i że poprzednie podboje – mówiąc delikatnie – nie skończyły się dobrze dla wybranek serca.

W powieści Kepnes każdy bohater jest mocno pokręcony psychicznie. O ich perypetiach nie czyta się z przyjemnością, a lekturze towarzyszy nieustanny niepokój i wyczekiwanie. Bohaterowie mają wiele twarzy i tak z jednej strony spełniają wszelkie oczekiwania na potrzeby związku, z drugiej strony są bezkompromisowi, wulgarni i niebezpieczni.

Mam mieszane uczucia co do „Ty. Kochasz mnie”. Z jednej strony postać Goldberga irytuje, z drugiej przyciąga. Mnogość wulgaryzmów w treści odstrasza, aby też realnie oddać klimat. Przez to, że czytelnik wchodzi w umysł psychopaty, lektura przestaje być rozrywką. Z jednej strony fascynuje, z drugiej mocno przytłacza. Dużą zaletą jest tutaj kreacja bohaterów – ich różnorodność i niepowtarzalność. Ujęły mnie nawiązania do popkultury - popularnych książek, muzyki czy filmów. Plus za poczucie humoru – autorki, bohaterów?

Nie potrafię jednoznacznie ocenić powieści Kepnes – z jednej strony przyciągała swoją innością, z drugiej przerażała złożonym umysłem psychopaty.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu W.A.B.

Żałuję, że poznawanie Joe Goldberga rozpoczęłam od trzeciej części. I tu muszę przyznać się do chwilowej czytelniczej nieuwagi – nie miałam świadomości, że „Ty. Kochasz mnie” Caroline Kepnes to kolejna część serii.

Joe Goldberg osiada na przytulnej wyspie na północno-zachodnim Pacyfiku. Chce złapać oddech i nawiązać kontakt z naturą. Dostaje pracę w miejscowej bibliotece....

Niektóre serie powinny skończyć się po pierwszym tomie.
Większe emocje towarzyszyły mi podczas oglądania 3. sezonu serialu na "Netflixie".

Tak czy inaczej, chętnie przeczytałabym Kepnes w innym wydaniu. Literacko wszystkie trzy pozycje z serii są bez zarzutu.

Niektóre serie powinny skończyć się po pierwszym tomie.
Większe emocje towarzyszyły mi podczas oglądania 3. sezonu serialu na "Netflixie".

Tak czy inaczej, chętnie przeczytałabym Kepnes w innym wydaniu. Literacko wszystkie trzy pozycje z serii są bez zarzutu.

Ufff... skończyłam... Sporo mnie kosztowało przebrnięcie przez tą pozycję. Niestety, trzecia część "przygód" Joe totalnie mnie znudziła, ba ona mnie irytowała i wkurzała.
Napiszę krótko: nie da się czytać trzeci raz praktycznie tego samego. Strasznie to było męczące. Do tego naprawdę wiało nudą, a pomysły Autorki jak dla mnie były wtórne i mało zaskakujące. Niestety. Wiem, że nie sięgnę po kolejne części (zakończenie jest otwarte, do tego serial na Netflixie na podstawie tej serii jest bardzo popularny, więc obstawiam, że temat będzie wyciskany do granic możliwości).

Ufff... skończyłam... Sporo mnie kosztowało przebrnięcie przez tą pozycję. Niestety, trzecia część "przygód" Joe totalnie mnie znudziła, ba ona mnie irytowała i wkurzała.
Napiszę krótko: nie da się czytać trzeci raz praktycznie tego samego. Strasznie to było męczące. Do tego naprawdę wiało nudą, a pomysły Autorki jak dla mnie były wtórne i mało zaskakujące. Niestety. Wiem,...