Tym razem Joe ucieka od zgiełku wielkiego miasta i przenosi się na spokojną wyspę. Jej duszny, małomiasteczkowy klimat nie przeszkadza mu w znalezieniu miłości. W lokalnej bibliotece poznaje jej kierowniczkę – Mary Kay DiMarco. Szybko się zakochuje, jak się zdaje – z wzajemnością. Na drodze do szczęścia mężczyzny u boku nowej wybranki staje jednak trudna przeszłość Mary Kay, a także otaczający ją ludzie – przyjaciele, córka i... mąż. Mimo tego Joe jest gotowy pokonać wszystkie przeszkody, aby zdobyć ukochaną. Jest jednak dobrym człowiekiem i tym razem postanawia nie uciekać się do swoich typowych, nieco drastycznych metod z przeszłości. Czy jednak staroświeckie sposoby wystarczą, aby utorować sobie drogę do szczęścia?

Caroline Kepnes po raz kolejny pozwala nam na spotkanie z Joe Goldbergiem i jego mrocznym umysłem. Tym razem obiektem jego uczuć staje się postać zupełnie odmienna od poprzednich bohaterek. Nie jest to jednak jej atut – na tle poprzednich wybranek Joego wydaje się pozbawiona charakteru, a jej niezdecydowanie bywa męczące. Stanowi jednak przez to dla głównego bohatera pewne wyzwanie, nieco większe niż jego poprzednie sympatie, co przy jego postanowieniu o zdobyciu jej tradycyjnymi sposobami, stanowi ciekawe połączenie.

Autorka, pomimo wprowadzenia nowej, nieco innej od poprzednich bohaterki, nie ma do opowiedzenia żadnej nowej historii – są to wciąż te same perypetie głównego bohatera, a w kolejnych tomach zmieniają się jedynie obiekty jego uczuć. Sprawia to, że trzecia część jego perypetii niektórym czytelnikom może się wydać nieco wtórna i mało zaskakująca. Sytuacji nie poprawia też forma, w jaką autorka postanowiła ubrać swoją historię. Poznajemy ją z perspektywy Joego, który jako narrator powieści skupia się na wszelkich swoich codziennych czynnościach, przedstawiając jak najwięcej szczegółów. Ten aspekt może nieco znużyć czytelników spragnionych szybkiej akcji od pierwszych stron powieści. Jednak spokojnie, bo każdy odbiorca dostanie to, czego chce. Pod koniec powieści akcja nabiera bowiem tempa, które powinno jej towarzyszyć od początku. Atmosfera gęstnieje, a w sennym miasteczku nareszcie coś zaczyna się dziać. To zakończenie zdecydowanie wynagradza poprzedzającą je monotonię, jest zaskakujące i spełnia oczekiwania czytelnika.

Atutem tej powieści, podobnie jak jej poprzedniczek, jest również to, że daje nam ona kolejny raz okazję do spojrzenia na świat oczami szaleńca. Uczynienie z niego narratora powieści nie tylko sprawia, że mamy okazję dobrze poznać odczucia i perspektywę człowieka o moralności znacznie odmiennej od tej, która jest uznawana za normę. Dzięki temu zabiegowi nawet wbrew sobie czytelnik ma skłonność usprawiedliwiać jego poczynania, które normalnie by potępił, a nawet mu kibicuje.

Trzeci tom cyklu o Joe Goldbergu stracił nieco na swojej innowacyjności, a wcześniej świeża koncepcja już tak nie zachwyca. Dla czytelnika zaznajomionego już z postacią Goldberga nie będzie to powieść odkrywcza. Jednak ten, dla którego „Ty kochasz mnie” jest pierwszym spotkaniem z tym bohaterem, prawdopodobnie nie odczuje tak mocno powyższych zarzutów. Choć przez większą część lektury nastrój oddaje dobrze atmosferę niewielkiej wyspy – jest senny, spokojny i mało zaskakujący, w końcu na jaw wychodzą głęboko skrywane w tej małej społeczności sekrety, które sprawiają, że zaczyna się robić o wiele ciekawiej. Nie warto zatem zniechęcać się do książki przez jej monotonny początek. Zakończenie, jakie serwuje nam autorka, w zupełności to wynagrodzi.

Andronika Sawicka