Książka jest typowym romantasy, mamy więc dominujący wątek miłosny, pikantne sceny, mrocznego przystojniaka i zwyczajną -niezwyczajną bohaterkę.

Jest to moje pierwsze zetknięcie z autorką. Zaczynając czytać nie wiedziałam, że ta historia jest spin offem. I nie zorientowałam się do momentu, gdy zaczęłam czytać opinie już po skończonej lekturze. Zatem spokojnie można przeczytać ją solo.

Świat jest dobrze zbudowany i bardzo dużo się dzieje. Czasami można odnieść wrażenie, że autorka chciała wcisnąć trochę za dużo wątków do jednej powieści, dlatego wiele kwestii jest wyjaśnionych po prostu w dialogach. Niektóre motywy bohaterów też są nie do końca zrozumiałe, ale ogólnie czyta się przyjemnie i nie ma większych wpadek.

Jeżeli szukasz romantasy pełną gębą to nie zawiedziesz się na tej pozycji:)

Książka jest typowym romantasy, mamy więc dominujący wątek miłosny, pikantne sceny, mrocznego przystojniaka i zwyczajną -niezwyczajną bohaterkę.

Jest to moje pierwsze zetknięcie z autorką. Zaczynając czytać nie wiedziałam, że ta historia jest spin offem. I nie zorientowałam się do momentu, gdy zaczęłam czytać opinie już po skończonej lekturze. Zatem spokojnie można...

No poprostu obojętnie się nie da tego przeczytać. Uwielbiam ten świat i bohaterów.

No poprostu obojętnie się nie da tego przeczytać. Uwielbiam ten świat i bohaterów.

Świetna i wciągająca historia, dobrze się czyta, aż ciężko zrobić sobie przerwę. Postacie o pożądanych charakterach, dialogi w punkt, zabawna i porywająca. Dziwnie natomiast czyta się to znając już pewien bieg zdarzeń z serii o Poppy i Casteelu, zastanawiam się jak obie serie zostaną zakończone.

Świetna i wciągająca historia, dobrze się czyta, aż ciężko zrobić sobie przerwę. Postacie o pożądanych charakterach, dialogi w punkt, zabawna i porywająca. Dziwnie natomiast czyta się to znając już pewien bieg zdarzeń z serii o Poppy i Casteelu, zastanawiam się jak obie serie zostaną zakończone.

sera i nyktos>>> castel i poppy

sera i nyktos>>> castel i poppy

Wow!
Nie ma słów aby opisać jak dobra jest to książka!!! Idealny balans między akcją, worldbuildingem a romansem. A te emocje?
Chwila oddechu na pozbieranie się i biorę się za drugi tom!

Wow!
Nie ma słów aby opisać jak dobra jest to książka!!! Idealny balans między akcją, worldbuildingem a romansem. A te emocje?
Chwila oddechu na pozbieranie się i biorę się za drugi tom!

Strasznie topornie się to czytało. 80% to opisy świata - bardzo nudne, dodam. Świat przedstawiony nijak mnie nie wciągnął. Miałam wrażenie, że autorka - znana mi z lekkiej serii Lux, usiłuje udawać prawdziwą pisarkę fantasy. Niezbyt jej to wyszło. Na tym polu S.J. Maas wypada o niebo lepiej, choć też nie uważam jej za dobrą pisarkę. Ostatnie 20% książki najbardziej wciąga, ponieważ najwięcej się dzieje, a do akcji wkraczają mocniejsze postaci. Oczywiście po takim zakończeniu ma się ochotę na tom drugi, ale nie wiem, czy po niego sięgnę. Mam wrażenie, że obecne ceny książek nie odpowiadają ich zawartości...

Strasznie topornie się to czytało. 80% to opisy świata - bardzo nudne, dodam. Świat przedstawiony nijak mnie nie wciągnął. Miałam wrażenie, że autorka - znana mi z lekkiej serii Lux, usiłuje udawać prawdziwą pisarkę fantasy. Niezbyt jej to wyszło. Na tym polu S.J. Maas wypada o niebo lepiej, choć też nie uważam jej za dobrą pisarkę. Ostatnie 20% książki najbardziej wciąga,...

Bardzo mi się podobała ta historia. Była wciągająca, bardzo fajnie jest wyjaśniony tytuł oraz co najważniejsze są tu smoki! Uwielbiam takie książki. Widziała tu inspirację dworami Mass oraz reteling Hadesa i Persefony - a ten mix dał naprawdę ciekawą lekturę - czekam na drugi tom.

A, ja nie czytałam jeszcze głównej serii więc nie wiem jak bardzo historie i bohaterowie są do siebie podobni. Dla mnie było to coś nowego.

Bardzo mi się podobała ta historia. Była wciągająca, bardzo fajnie jest wyjaśniony tytuł oraz co najważniejsze są tu smoki! Uwielbiam takie książki. Widziała tu inspirację dworami Mass oraz reteling Hadesa i Persefony - a ten mix dał naprawdę ciekawą lekturę - czekam na drugi tom.

A, ja nie czytałam jeszcze głównej serii więc nie wiem jak bardzo historie i bohaterowie są...

Krew i Popiół wielbię, ubóstwiam i wiedziałam, że Cień w Żarze również skradnie moje serce. Tak się stało i teraz nie wiem, czy wolę Poppy i Casa, czy Serę i Nyktosa…damn.

Cień w Żarze opisuje wydarzenia przed historią z FBAA i bardzo polecam czytać w kolejności, którą sugeruje autorka. Dzięki temu unikniemy spoilerów, ale również lepiej można zrozumieć to, co się dzieje w późniejszych tomach serii Krew i Popiół.

Uwielbiam pióro Jennifer, za każdym razem trafia idealnie w moje gusta. Jej kreacja świata, dynamika fabuły i złożoność postaci to tylko wierzchołek mojej miłości do tej autorki. Znając główną serię, mogłoby się wydawać, że nie ma co nas zaskoczyć. Cóż, nasza wiedza zostaje wywrócona do góry nogami. Pierwotni, bogowie, przeznaczenie - poznajemy podstawy funkcjonowania tego świata i nawet przez sekundę się nie nudzimy. Chłonęłam każdą stronę i było mi ciągle mało.

Główna para – Sera i Nyktos – duet idealny. Ona jest…wiem, że to takie bezosobowe słowo, ale miła, Sera jest na wskroś miła i dobra. Jest ciepłą i lojalną osobą, ale nie takie nudne kluchy, bo pazura też potrafi pokazać. Jej potyczki z Nyktosem, zarówno te słowne, jak i fizyczne, hihihi, to złoto. Namacalne napięcie, które buzuje przy każdej interakcji, no uwiebiam. I fakt, że to ona jest bardziej doświadczona w hmm… cielesnych doznaniach, no tak rzadko się to zdarza, super pomysł!

Nyktos to typowy shadow daddy (wiem, że niektórzy nie lubią tego określenia, ale ja je uwielbiam, jest hot). Jest wysoki, wyrzeźbiony, arogancki, zabójczy. Poproszę jeszcze!
Tym, co w tej serii chyba najbardziej zapada w pamięć są drakeny. Możemy poznać je od malutkiego, każde kapryśne prychnięcie, naukę latania, bezpośredniość. Są sercem i duszą krainy śmierci i głównym wątkiem humorystycznym. Reaver i Jadis to największe słodziaki pod słońcem.

Koniec, jak zwykle u tej autorki, pozostawia nas w szoku, niedowierzaniu, niedosycie, ogólnie masakra.

Krew i Popiół wielbię, ubóstwiam i wiedziałam, że Cień w Żarze również skradnie moje serce. Tak się stało i teraz nie wiem, czy wolę Poppy i Casa, czy Serę i Nyktosa…damn.

Cień w Żarze opisuje wydarzenia przed historią z FBAA i bardzo polecam czytać w kolejności, którą sugeruje autorka. Dzięki temu unikniemy spoilerów, ale również lepiej można zrozumieć to, co się dzieje w...

Książka „Cień w żarze” Jennifer L. Armentrout zabiera nas do pierwszego tomu cyklu " Z ciała i ognia".
Po książkę sięgnęłam w ramach nominacji Książka roku 2023.
Jestem zachwycona i oczarowana, słuchało mi się ją wyjątkowo lekko i sprawnie. Nie przypuszczałam, że polubię taki rodzaj literatury.
Poznajemy Seraphenę Mierel, która znała swoją przyszłość od urodzenia. Była Panną, Wybraną, oblubienicą przeznaczenia. Na mocy umowy zawartej przez przodka miała się stać Królową Małżonką Pierwotnego Śmierci i uratować kraj przed zagładą. Była ukrywana jej tożsamość, a pod osłoną była szkolona, aby przetrwać. Miała sprawić, aby jej małżonek się w niej zakochał. Wtedy stałaby się jego słabością i mogłaby go zgładzić. Jednak podczas pierwszego spotkania zachowanie oblubieńca niweczy ten przygotowywany plan. Otoczenie obwinia ją za porażkę, matka nieustannie okazuje jej swoje rozczarowanie. Dla Sery życie traci sens. Czuje tylko pustkę i chłód. Do czasu, gdy poznaje boga, któremu los śmiertelników nie jest obojętny.
Przeczytam kolejne tomy. Jednak teraz skupiam się na przeczytaniu jeszcze kilku książek nominowanych w plebiscycie.

Książka „Cień w żarze” Jennifer L. Armentrout zabiera nas do pierwszego tomu cyklu " Z ciała i ognia".
Po książkę sięgnęłam w ramach nominacji Książka roku 2023.
Jestem zachwycona i oczarowana, słuchało mi się ją wyjątkowo lekko i sprawnie. Nie przypuszczałam, że polubię taki rodzaj literatury.
Poznajemy Seraphenę Mierel, która znała swoją przyszłość od urodzenia. Była...

Ocenianie książek, od których trudno się oderwać, ale jednocześnie ma się zażenowanie sobą, że traci się na nie czas, jest doprawdy trudnym zadaniem :D

Ocenianie książek, od których trudno się oderwać, ale jednocześnie ma się zażenowanie sobą, że traci się na nie czas, jest doprawdy trudnym zadaniem :D