Widać, że to pierwsza książka Krakauera. Bardziej wprawka niż pełnowartościowy reportaż, niektóre fragmenty - nawet ciekawe, jednak inne - nudne i do wyrzucenia.

Widać, że to pierwsza książka Krakauera. Bardziej wprawka niż pełnowartościowy reportaż, niektóre fragmenty - nawet ciekawe, jednak inne - nudne i do wyrzucenia.

Tytuł książki sugeruje, że jest to książka o Eigerze i w tym właśnie celu została przeze mnie wypożyczona z biblioteki. Nic podobnego. To zbiór dwunastu górskich felietonów, z których Eiger jest tylko zaledwie kilkustronicowym opisem wyprawy północą ścianą Eigeru z 1936 roku. I tyle. Moja wina, bo książkę wzięłam w ciemno bez żadnego wczytywania się w opis na tylnej stronie okladki i teraz mam trochę problem z jej oceną, ponieważ z jednej strony książka nie do końca spełniła moje oczekiwania, z drugiej - czytało mi się ją zaskakująco dobrze. Opowiadania napisane są w stylu luźnym i rozrywkowym, z masą przeróżnych, fajnych ciekawostek i wskazówek m.in o sposobach dokonywania pomiarów wysokości gór czy o niebezpieczeństwwch transportu lotniczego w górach Alaski. Mowa też o tym jak radzić sobie z nudą w górach i o tym, co najlepiej ze sobą w nie zabrać - ponoć najlepiej sprawdzają się tutaj dobre, trafione lektury i sprawdzeni przyjaciele.

Miałam tę książkę pozostawić z początku bez żadnej oceny. Po namyśle stwierdziłam jednak, że zrobiłabym jej tym samym bardzo dużą krzywdę. Książka mimo, że zawiera bardzo skąpe informacje o Eigerze, o którym chciałam poczytać coś więcej, potrafi obronić się bogactwem naprawdę świetnych ciekawostek więc muszę oddać jej trochę sprawiedliwości i potraktować ją oceną trochę wyższą od tej początkowo zamierzonej, czyli - żadnej.

Tytuł książki sugeruje, że jest to książka o Eigerze i w tym właśnie celu została przeze mnie wypożyczona z biblioteki. Nic podobnego. To zbiór dwunastu górskich felietonów, z których Eiger jest tylko zaledwie kilkustronicowym opisem wyprawy północą ścianą Eigeru z 1936 roku. I tyle. Moja wina, bo książkę wzięłam w ciemno bez żadnego wczytywania się w opis na tylnej stronie...

Autor prezentuje nam zbiór opowiadań, wbrew tytułowi, nie tylko z zaśnieżonych Alp czy z Himalajów. Poznajemy również szczyty będące niezwykłym wyzwaniem w obu Amerykach.

Dowiadujemy się, że wysokość góry to nie wszystko, a stracić życie można na stokach wyglądających bardzo niewinnie. Jednak w tej opowieści najważniejsi są ludzie, którzy złapali tego bakcyla wspinaczki. Sam Krakauer przyznaje, że próbował to rzucić, ale pewne rzeczy są silniejsze. Na tle jednak innych wspinaczy, trzeba mu oddać, że nie szarżował i zawsze wiedział kiedy się wycofać. Nie wszyscy jednak mają taki instynkt, czasami cel przysłania zdobywcom wszystko.
Pod koniec książki, bardzo miły jest również motyw polskich wspinaczy, autor wyraża podziw i szacunek dla naszej szkoły wchodzenia na ośmiotysięczniki.

Książka pokazuje, czym góry są naprawdę, pozwala nam na chwilę stać się wspinaczem, poczuć zagrożenie a także cieszyć się razem z bohaterami z sukcesów. Jednak prawie pod koniec każdego rozdziału z tyłu głowy zostawało pytanie: teraz się udało, ale co będzie następnym razem?

Autor prezentuje nam zbiór opowiadań, wbrew tytułowi, nie tylko z zaśnieżonych Alp czy z Himalajów. Poznajemy również szczyty będące niezwykłym wyzwaniem w obu Amerykach.

Dowiadujemy się, że wysokość góry to nie wszystko, a stracić życie można na stokach wyglądających bardzo niewinnie. Jednak w tej opowieści najważniejsi są ludzie, którzy złapali tego bakcyla wspinaczki....

Eiger w tytule tej książki jest symbolem przewodnikiem. Doskonała narracja zmagań w zdobywaniu gór i marzeń , pokonywaniu tego co nieosiągalne wciąga niczym fascynujący kryminał. Kocham góry , chociaż już tylko platonicznie.Gorąco polecam tym co czują górskie emocje.

Eiger w tytule tej książki jest symbolem przewodnikiem. Doskonała narracja zmagań w zdobywaniu gór i marzeń , pokonywaniu tego co nieosiągalne wciąga niczym fascynujący kryminał. Kocham góry , chociaż już tylko platonicznie.Gorąco polecam tym co czują górskie emocje.

książki o górach mogą być, w najgorszym wypadku, sześciogwiazdkowe, znaczy DOBRE. Ta akurat ma mocne siedem gwiazdek. pewne błędy, może redakcyjne, może korektorskie(!!!),w żaden sposób nie obniżają mojej oceny.
Polecam. No. Raczej.

książki o górach mogą być, w najgorszym wypadku, sześciogwiazdkowe, znaczy DOBRE. Ta akurat ma mocne siedem gwiazdek. pewne błędy, może redakcyjne, może korektorskie(!!!),w żaden sposób nie obniżają mojej oceny.
Polecam. No. Raczej.

Bardzo ciekawy i wciągający styl. Lektura obowiązkowa dla wszystkich miłośników gór.

Bardzo ciekawy i wciągający styl. Lektura obowiązkowa dla wszystkich miłośników gór.

Mam problem z tą książką. Ładnie napisana, przystępna w odbiorze, masa ciekawych informacji. Z drugiej strony całość brzmi nie jak zbiór reportaży, a fragmenty pamiętników z różnych wypraw. Skomponowane odrobinę "po łebkach", z kilkoma błędami merytorycznymi (tragiczne lato na K2 miało miejsce w 1986, nie w 1982, poza tym we wspinaczce używamy zwrotu "droga wspinaczkowa", a nie "trasa").

Stąd taka, a nie inna ocena.

Mam problem z tą książką. Ładnie napisana, przystępna w odbiorze, masa ciekawych informacji. Z drugiej strony całość brzmi nie jak zbiór reportaży, a fragmenty pamiętników z różnych wypraw. Skomponowane odrobinę "po łebkach", z kilkoma błędami merytorycznymi (tragiczne lato na K2 miało miejsce w 1986, nie w 1982, poza tym we wspinaczce używamy zwrotu "droga...

Ogromnie lubie styl autora, jego poczucie humoru i porownania. Przeczytalam blyskawicznie. Szalenie ciekawe. Dowiedzialam sie wiele, a niektore fragmenty o pracy pilotow na Alasce czytalam na glos domownikom. Nie przeszkadzalo mi nawet to, ze to luzno powiazane ze soba felietony.

Ogromnie lubie styl autora, jego poczucie humoru i porownania. Przeczytalam blyskawicznie. Szalenie ciekawe. Dowiedzialam sie wiele, a niektore fragmenty o pracy pilotow na Alasce czytalam na glos domownikom. Nie przeszkadzalo mi nawet to, ze to luzno powiazane ze soba felietony.

Jon Krakauer to jeden z moich ulubionych autorów non-fiction dlatego z przyjemnością sięgnęłam po nowe wydanie jego pierwszej książki "Eiger wyśniony", która ukazała się niedawno nakładem @wydawnictwoczarne.
Jest to zbiór młodzieńczych reportaży pisarza dotyczących wspinaczki. Znajdziemy tu fascynujące relacje z niebezpiecznych wypraw i wskazówki, jak radzić sobie z nudą w czasie wielodniowego oczekiwania na atak szczytowy, jest podpowiedź, co najlepiej zabrać ze sobą w góry, są historie górskich celebrytów i innych, mniej znanych "wspinaczy".

W odróżnieniu od felietonów o tej tematyce, które czytałam wcześniej, teksty Krakauera mają dużo lżejszy, niemal rozrywkowy charakter. Nie znajdziemy tu mrocznych, pełnych napięcia scen, choć autor nie ukrywa, że jest to dziedzina, która wielu kosztowała życie bądź utratę zdrowia. Każdy rozdział jest swoistą anegdotą, krótkie rozdziały opowiadają o ciekawych postaciach lub wydarzeniach ze świata alpinizmu, jest też wątek autobiograficzny a także akcent polski!

Świetny styl autora sprawia, że kolejne opowiadania czyta się z zapartym tchem, jednak miałam wrażenie, że często dana historia urywa się zbyt szybko, pozostawiając uczucie niedosytu.

Co sprawia, że człowiek jest gotowy zaryzykować wszystko, żeby zdobyć niedostępny szczyt? Dlaczego niektórzy mają taką obsesję wspinaczki, że nawet w obliczu ogromnego niebezpieczeństwa nie są w stanie przerwać swojej wyprawy? Co powiedzieć o sporcie, w którym podejmowanie wyzwań wiąże się z tak dużą niepewnością? Jak rozpoznać w którym momencie odwaga przechodzi w brawurę i chorobliwą ambicję?

Przyznaję, że mimo całej sympatii do J.Krakauera nie znajduję tu odpowiedzi na większość tych pytań, być może rzeczywiście zrozumienie tej pasji dane jest tylko nielicznym.

Z pewnością zbyt często wiara we własne umiejętności i zbyt duża pewność siebie stają się przyczynkami do upadku i porażki, z którą nie każdy potrafi sobie poradzić.

Być może tajemnica sukcesu tkwi w jakimś sekretnym "górskim zmyśle", nie wiem, natomiast każdy, kogo kuszą śnieżne szczyty może zażyć tutaj - niczym w pigułce - dawkę tego osobliwego, rządzącego się własnymi prawami, świata.

"Eiger wyśniony" będzie dobrym początkiem dla wszystkich tych, którzy dopiero zainteresowali się tematem wysokogórskich wypraw, jeśli jesteście znawcami tego zagadnienia możecie być tą pozycją nieco rozczarowani.

Jon Krakauer to jeden z moich ulubionych autorów non-fiction dlatego z przyjemnością sięgnęłam po nowe wydanie jego pierwszej książki "Eiger wyśniony", która ukazała się niedawno nakładem @wydawnictwoczarne.
Jest to zbiór młodzieńczych reportaży pisarza dotyczących wspinaczki. Znajdziemy tu fascynujące relacje z niebezpiecznych wypraw i wskazówki, jak radzić sobie z nudą w...

bardzo ciekawe opowiadania o górach

bardzo ciekawe opowiadania o górach