Guy Grieve

To, co ujmuje w tej książce, to szczerość i naiwność. Autor ani przez chwilę, jak się zdaje, nie wymyśla, nie manipuluje dla podniesienia nakładu, nie koloryzuje dla poklasku ani nie udaje dla efektu. Jeśli się boi, tęskni lub czegoś nie wie – przyznaje, jeśli się wzrusza – umie to oddać z prostotą i bez emfazy. To sprawia, że jego prostą opowieść o próbie przetrwania w ciężkich i, z rozmysłem wybranych, pierwotnych warunkach zimowego interioru Alaski, odbieramy z pełną życzliwością i zainteresowaniem. Identyfikując się z Autorem, natychmiast zaczynamy zadawać sobie pytanie, jak sobie poradzić z problemami, więc dużym atutem książki są szczegóły techniczne i relacja każdego elementu budowania schronienia i radzenia sobie z ekstremalnymi warunkami. I, znowu, bez pruderii czy owijania w bawełnę, dowiadujemy się np. jak zbudować zimową latrynę i jak o nią dbać (tak!). Cała ta opowieść, jak dla mnie, jest hymnem pochwalnym na cześć prostego życia, gdzie poprzez fizyczną pracą, z cierpliwością i rozwagą, człowiek może współistnieć z naturą, korzystać oszczędnie lecz wystarczająco z jej darów i uzyskać w nagrodę spokój, radość życia i poczucie spełnienia. Oddalenie od złudnych przyjemności i wygód, jakie oferuje współczesna cywilizacja, przywraca podstawowe proporcje tego, co ważne i tego, kim jesteśmy. To również najlepsze warunki, by przywrócić znaczenie podstawowym wartościom budującym relacje między ludźmi, jak zaufanie, przyjaźń, wiarygodność czy empatia. Ta opowieść to również relacje ze zwierzętami. I znowu: bez czułostkowości i bez okrucieństwa: dbałość i hierarchia, zaufanie i porozumienie, zagrożenia i śmierć, wybory dla przetrwania. Na minus zapisuję słabą jakość czarno-białych zdjęć, dokumentujących relację. Ogólnie: polecam „Zew natury” wśród innych publikacji typu Fiction; to jak wpuszczenie świeżego powietrza do dusznego pokoju. Zobaczcie sami: „Pochylam się, by dźwignąć przeładowany plecak, i wtedy, w stwardniałym od zimna błocie, dostrzegam głęboki odcisk sporych rozmiarów łapy. Gwałtowne łomotanie serca przyprawia mnie niemal o ból i nie potrzebuję żadnego przewodnika, by zrozumieć, że przed chwilą, zanim postawiłem stopę na tej plaży, w tym samym miejscu stał niedźwiedź grizzly.”