Podobnie jak w innych książkach autora, pan LeDuff lubuje się w wyciąganiu brzydkich spraw na światło dzienne. Także w tej książce skupia się mocno na historiach osób z niższych warstw społecznych (rzadko tylko nawet na klasie średniej). Mamy więc raczej niepochlebny i jednocześnie bardzo jednostronny obraz Nowego Jorku. Zdecydowanie Charlie LeDuff przedstawił tylko jedną stronę ,,prawdziwego" życia nowojorczyków.

Podobnie jak w innych książkach autora, pan LeDuff lubuje się w wyciąganiu brzydkich spraw na światło dzienne. Także w tej książce skupia się mocno na historiach osób z niższych warstw społecznych (rzadko tylko nawet na klasie średniej). Mamy więc raczej niepochlebny i jednocześnie bardzo jednostronny obraz Nowego Jorku. Zdecydowanie Charlie LeDuff przedstawił tylko jedną...

Chaotyczne i nudne niestety, forma też nie zachwyca.

Chaotyczne i nudne niestety, forma też nie zachwyca.

Jest okej, choć nie rewelacyjnie, jak to często w przypadku Serii Amerykańskiej bywa.
Reportaż czyta się płynnie, szybko i wciąga od pierwszych stron - i właściwie to jedyny mocny atut tej pozycji.
Historie pracy prawdziwych nowojorczyków są tak krótkie i płytkie, że jakiekolwiek zaangażowanie w przedstawione portrety jest wręcz niemożliwe.
A szkoda, bo potencjał na naprawdę dobry reportaż tu jest, tylko niewykorzystany.

Jest okej, choć nie rewelacyjnie, jak to często w przypadku Serii Amerykańskiej bywa.
Reportaż czyta się płynnie, szybko i wciąga od pierwszych stron - i właściwie to jedyny mocny atut tej pozycji.
Historie pracy prawdziwych nowojorczyków są tak krótkie i płytkie, że jakiekolwiek zaangażowanie w przedstawione portrety jest wręcz niemożliwe.
A szkoda, bo potencjał na...

Spodziewałem się reportaży o pracujących nowojorczykach. Dostałem o grzechach i półświatku stolicy świata. Najsłabszy rozdział to wg. mnie - ten poświęcony strażakom i ich życiu po 11/9. Poszczególne krótkie formy są całkiem smaczne, jednak zebrane w jedną (dość chaotycznie ułożoną) całość przelatują bez większej uwagi. Może warto "Praca..." czytać po jednej opowieści na dzień?

Spodziewałem się reportaży o pracujących nowojorczykach. Dostałem o grzechach i półświatku stolicy świata. Najsłabszy rozdział to wg. mnie - ten poświęcony strażakom i ich życiu po 11/9. Poszczególne krótkie formy są całkiem smaczne, jednak zebrane w jedną (dość chaotycznie ułożoną) całość przelatują bez większej uwagi. Może warto "Praca..." czytać po jednej opowieści na...

Zadziwiający jest fakt, że najciekawsze z całej książki jest wprowadzenie. Takie, że aż przysłowiowa ślinka cieknie na ciąg dalszy reportaży. A tymczasem kolejne historie opisujące nowojorczyków są wyjątkowo suche. Fakty, opowieść lakoniczna, krótka, taka z gatunku tych, co nim zdążą przykuć uwagę czytelnika już się skończą. Czasami można było odnieść wrażenie, że autor opisuje zdjęcie. Narkomana. Bezdomnego. Strażaka. Hazardzisty. Afroamerykanina. Meksykanina. Historie miały pokazać życie zwykłych ludzi. I to robią. Lecz w telegraficznym skrócie. Nim zdążymy przejąć się losem naszego bohatera, to reporter już opisuje kogoś innego. Zatem mamy przekrój społeczeństwa amerykańskiego, widzimy, że ich bytowanie nie jest usiane płatkami róż (często ze względu na ich wybory lub decyzje),lecz spływa ta wiedza po czytelniku niczym woda po kaczce. Przeczytałam. Ten reportaż nie poruszył mnie tak, jak opowieść o Detroit tegoż samego autora. Polecać się nie ośmielę.

Zadziwiający jest fakt, że najciekawsze z całej książki jest wprowadzenie. Takie, że aż przysłowiowa ślinka cieknie na ciąg dalszy reportaży. A tymczasem kolejne historie opisujące nowojorczyków są wyjątkowo suche. Fakty, opowieść lakoniczna, krótka, taka z gatunku tych, co nim zdążą przykuć uwagę czytelnika już się skończą. Czasami można było odnieść wrażenie, że autor...

Książka nie jest wybitna (słyszałem, że autor ma lepsze, więc niedługo powinienem móc potwierdzić lub obalić ten pogląd),jednak niektóre smaczki są zdecydowanie warte uwagi.
Najbardziej zapadający w pamięć jest chyba rozdział poświęcony strażakom walczącym ze skutkami 9/11. Cała książka jest raczej zbiorem opowiadań o różnej jakości, niżeli holistyczną panoramą pracowników Wielkiego Jabłka.
Niektóre teksty miałem wrażenie, że zostały nieco na siłę dopchane do zbioru. Historie dealerów choć ciekawe jakoś nie korespondowały mi z całością książki.
Zabrakło również poszerzonego spojrzenia na pracę, gdyż albo autor pomija Nowy Jork jakim żyje mnóstwo ludzi, albo tylko pracę fizyczną uznaje za prawdziwą pracę.
Nie zniechęcam się do autora, ale książka jest raczej luźno powiązania i mało spójna. "Detroit" musi być lepsze. (Nie przyjmuję innej możliwości.

Książka nie jest wybitna (słyszałem, że autor ma lepsze, więc niedługo powinienem móc potwierdzić lub obalić ten pogląd),jednak niektóre smaczki są zdecydowanie warte uwagi.
Najbardziej zapadający w pamięć jest chyba rozdział poświęcony strażakom walczącym ze skutkami 9/11. Cała książka jest raczej zbiorem opowiadań o różnej jakości, niżeli holistyczną panoramą pracowników...

Najbardziej chaotyczna książka Charliego LeDuffa, jaką czytałam. Troszkę męcząca.. Rozdział o strażakach z 11 września najlepszy.

Najbardziej chaotyczna książka Charliego LeDuffa, jaką czytałam. Troszkę męcząca.. Rozdział o strażakach z 11 września najlepszy.

Taka sobie. Podoba mi się styl Charliego LeDuffa, ale już treść tej książki niekoniecznie. Więcej, niż o pracy jest faktycznie o "innych grzechach" - piciu w barach i innych lokalach, prostytutkach, hazardzie i wszelakim tego typu marginesie życia społecznego. Wolałabym poczytać o zwykłych, ciężko pracujących ludziach. Wyróżnia się tu rozdział o strażakach, którzy zginęli w WTC.

Taka sobie. Podoba mi się styl Charliego LeDuffa, ale już treść tej książki niekoniecznie. Więcej, niż o pracy jest faktycznie o "innych grzechach" - piciu w barach i innych lokalach, prostytutkach, hazardzie i wszelakim tego typu marginesie życia społecznego. Wolałabym poczytać o zwykłych, ciężko pracujących ludziach. Wyróżnia się tu rozdział o strażakach, którzy zginęli w...

Niestety, straszna nuda. Jeśli przyjmiemy, że Nowy Jork jest jak tort: potrafi być słodki, piękny, aromatyczny i wyrafinowany, choć wiemy, że nie jest to podstawa codziennej diety, tylko przynęta, wisienka, to autor tej książki przedstawił nam raczej kulinarny koszmar. W biszkopcie zakalec, krem zważył się i już nawet pośmierduje, a cała konstrukcja chyli się ku upadkowi konsumowana przez gryzonie. Na skutek lektury można odnieść wrażenie, że miasto, a może i cały kraj popadł w ruinę i generanie zgliszcza i pożoga. Czy to jest prawda o Nowym Jorku? Nie sądzę.
Podobał mi się tylko jeden rozdział tej książki, ten o 11 września. Opowiedziany z perspektywy wdów i sierot po strażakach, był żywy i prawdziny. Jak w życiu, gdzie dobro i szlachetność przeplatają się z upadkiem, cierpieniem i śmiercią. Takie opowieści na mnie działają.

Niestety, straszna nuda. Jeśli przyjmiemy, że Nowy Jork jest jak tort: potrafi być słodki, piękny, aromatyczny i wyrafinowany, choć wiemy, że nie jest to podstawa codziennej diety, tylko przynęta, wisienka, to autor tej książki przedstawił nam raczej kulinarny koszmar. W biszkopcie zakalec, krem zważył się i już nawet pośmierduje, a cała konstrukcja chyli się ku upadkowi...

Potężnie melancholijna i jakby noirowa - czytając, miałem przed oczami słynny obraz "Nighthawks" Edwarda Hoppera - pozycja "bardzo o życiu". Trochę inna od "gonzowatego" stylu pozostałych książek LeDuffa wydanych w Amerykańskiej, nie tylko dlatego, że bardziej "z offu", ale i dlatego, że pozostaje mniej zanurzona w -tfu!- polityce. Tutaj czujemy się nie oburzonym ekscesami/zachwyconym mądrością (niepotrzebne skreślić) establishmentu osobnikiem, ale raczej potulną ćmą barową z zadumą patrzącą, jak kolejne grupy ludzi wegetują/wymierają/rozmieniają się na drobne (tu już niczego nie skreślamy).

Lekturze towarzyszyły osobliwe doznania, których chyba nie jestem w stanie ubrać w precyzyjne słowa, więc nawet nie podejmę próby.

Potężnie melancholijna i jakby noirowa - czytając, miałem przed oczami słynny obraz "Nighthawks" Edwarda Hoppera - pozycja "bardzo o życiu". Trochę inna od "gonzowatego" stylu pozostałych książek LeDuffa wydanych w Amerykańskiej, nie tylko dlatego, że bardziej "z offu", ale i dlatego, że pozostaje mniej zanurzona w -tfu!- polityce. Tutaj czujemy się nie oburzonym...