W mojej nic nie znaczącej ocenie kolejne trzewia Ameryki według Charlie' go Le D. Okraszone bohemiastodziennikarskim językiem. Pomarańczowy Don wygrywa a publika robi Pikachu z mema. Oni nadal bezlitośni a Nas nie ma.

W mojej nic nie znaczącej ocenie kolejne trzewia Ameryki według Charlie' go Le D. Okraszone bohemiastodziennikarskim językiem. Pomarańczowy Don wygrywa a publika robi Pikachu z mema. Oni nadal bezlitośni a Nas nie ma.

Reportaż stanowi podsumowanie trzech lat pracy Charliego LeDufff'a w latach 2013-2016. W tym czasie autor przemierzał Stany Zjednoczone i rozmawiał z ludźmi z różnych grup społecznych. W książce poruszone są między innymi tematy nielegalnych imigrantów z Meksyku, obniżenia jakości życia białych Amerykanów, wyborów prezydenckich, w tym kampanii Donalda Trumpa, braku zaufania społeczeństwa do aparatu władzy. Żeby lepiej zrozumieć pozycję warto zagłębić się w temat polityki w Stanach. Pada wiele nazwisk, bez których znajomości, reportaż może być mniej zrozumiały.
Język z pewnością nieakademicki, ale bezpośredni i dosadny, co właściwie tylko lepiej oddaje klimat nastrojów społecznych i oburzenia sytuacją polityczną.

Reportaż stanowi podsumowanie trzech lat pracy Charliego LeDufff'a w latach 2013-2016. W tym czasie autor przemierzał Stany Zjednoczone i rozmawiał z ludźmi z różnych grup społecznych. W książce poruszone są między innymi tematy nielegalnych imigrantów z Meksyku, obniżenia jakości życia białych Amerykanów, wyborów prezydenckich, w tym kampanii Donalda Trumpa, braku zaufania...

Charlie LeDuff, lokalny reporter dużej, amerykańskiej stacji telewizyjnej nie boi się wchodzić z kamerą tam, skąd większość dziennikarzy bezpiecznie się wycofuje.

Jest pewny siebie, nieustępliwy, uparty i nieustraszony. Książka jest zapisem jego działalności zawodowej na przestrzeni lat 2013-2016.

Kryzys gospodarczy i finansowy, bezrobocie, problemy imigranckie, bieda, konflikty na tle rasowym. To chleb powszedni pewnej części amerykańskiego społeczeństwa. Na próżno jednak tego szukać w większości produkcji amerykańskich. Skądś się przecież wziął ten, dobrze nam znany, amerykański sen.

Ten reportaż rozprawia się z wieloma mitami o Stanach Zjednoczonych Ameryki. Historia współczesna i sprawy wciąż aktualne, a jednak zwykle chyba nie kojarzące się nam, Europejczykom z Ameryką. Autor prosi o głos dyskryminowanych, zapomnianych, pominiętych i tych, których po prostu nikt nie chce słuchać.

LeDuff oddał świetny klimat swojej pracy, jej tempa i warunków (często uwłaczających). Język z pewnością jest ogromną zasługą tłumaczenia Kaja Gucio.

Charlie LeDuff, lokalny reporter dużej, amerykańskiej stacji telewizyjnej nie boi się wchodzić z kamerą tam, skąd większość dziennikarzy bezpiecznie się wycofuje.

Jest pewny siebie, nieustępliwy, uparty i nieustraszony. Książka jest zapisem jego działalności zawodowej na przestrzeni lat 2013-2016.

Kryzys gospodarczy i finansowy, bezrobocie, problemy imigranckie, bieda,...

Styl. To on definiuje odbiór tej książki, bo jest wyrazisty, rzadko stosowany w polskim reportażu i nie każdemu przypadnie do gustu. LeDuff pisze w pierwszej osobie, nie stroniąc od wulgaryzmów, ostrych ocen, osobistych wtrętów zarówno komentujących zjawiska, jak i personalnie atakujących dziennikarzy czy polityków.
Jest w tym trochę kozaczenia, "kowbojskiej" pewności siebie, trochę pozowania na chłopaka z ulic (upadającego Detroit),w opozycji do wymuskanych dziennikarzy z Waszyngtonu czy Manhattanu.
Przyznaję, że przez pierwsze kilkadziesiąt stron ten styl reportażu, zwany gonzo drażnił mnie, zniechęcając do lektury. Im dalej brnąłem jednak w książkę, nabierałem szacunku dla autora. Jego sposób opisywania Ameryki epoki kryzysu - nie z perspektywy "gównoburz" wywoływanych przez obie strony politycznego sporu i często dotyczących spraw w istocie drugorzędnych, a z perspektywy "common people" jak mawiają Anglicy okazał się ożywczy. To nie jest Ameryka startupów, efektywnych koncernów, skutecznych miliarderów i kwitnącego show-biz. To Ameryka przemocy rasowej, frustracji upadającej klasy robotniczej, dominacji koncernów, braku zaplecza socjalnego, korupcji i problemów społecznych dewastujących "podstawy" amerykańskiego społeczeństwa. LeDouff pokazuje te zjawiska "z pierwszej ręki", rozmawiając z robotnikami Pasa Rdzy, mieszkańcami pogranicza z Meksykiem, czarnymi i Latynosami skonfliktowanymi na terenach podupadających metropolii...
Obraz wyłaniający się z książki, napisanej tuż przed dojściem do władzy Trumpa świetnie tłumaczy sukces tego populisty, choć pokazuje także naiwność nadziei jakie wiążą z nim jego wyborcy. Mocną stroną książki nie jest jej obiektywizm - bo autor ma bardzo wyraźnie eksponowane stanowisko - a umiejętne krytyczne spojrzenie ponad piekiełkiem sporów kulturowych nakręcanych przez obie amerykańskie partie i stojące za nimi media. Autor wie, czego nie lubi i co krytykuje w obecnej Ameryce, ale trudno nie zauważyć, że nie jest "po stronie" Demokratów czy Republikanów i w tym sensie zachowuje niezależne, choć jednoznaczne stanowisko.
Zdecydowanie polecam, to pouczająca książka tak o Stanach, jak i potencjalnych podobnych kryzysach jakie grożą dojrzałym i mniej dojrzałym (jak nasza) demokracjom.

Styl. To on definiuje odbiór tej książki, bo jest wyrazisty, rzadko stosowany w polskim reportażu i nie każdemu przypadnie do gustu. LeDuff pisze w pierwszej osobie, nie stroniąc od wulgaryzmów, ostrych ocen, osobistych wtrętów zarówno komentujących zjawiska, jak i personalnie atakujących dziennikarzy czy polityków.
Jest w tym trochę kozaczenia, "kowbojskiej" pewności...

Mam wrażenie że to ksiązka o Ameryce dla Amerykanów. Autor zakłada że znamy historię polityki Amerykańskiej, lokalne problemy, sytuacje z mediów itd. Bez tego czasem brak kontekstu, nic nie jest tłumaczone i pędzimy dalej. Skaczemy po nazwiskach, których, jeśli nie mamy tła i nie znamy ich już wcześniej - nie sposób zapamiętać.
Męcząca jest też maniera autora który przedstawia w książce jedyne słuszne poglądy na życie, politykę, często krytykuje w sposób agresywny, wyrazając nieustannie swoją opinię. Nie ma znaczenia - czy według mnie słuszną, czy nie, ale wolę, gdy reportaże przedstawiają fakty, a czytelnik - z założenia inteligentny, powinien sam dość do swoich wniosków.
Oczywiście, książka nie dostaje najgorszej opinii, gdyż ma też sporo ciekawych fragmentów które otwierają oczy na wiele aspektów - polityki, gospodarki czy podejścia ludzi do życia w Stanach Zjednoczonych.

Mam wrażenie że to ksiązka o Ameryce dla Amerykanów. Autor zakłada że znamy historię polityki Amerykańskiej, lokalne problemy, sytuacje z mediów itd. Bez tego czasem brak kontekstu, nic nie jest tłumaczone i pędzimy dalej. Skaczemy po nazwiskach, których, jeśli nie mamy tła i nie znamy ich już wcześniej - nie sposób zapamiętać.
Męcząca jest też maniera autora który...

opis mnie odstraszyl. Wybory nalezaly do flaneli. Sugestia ze ludzie maja jakis wplyw na wynik tej z gory ustalonej farsy. Omijam.

opis mnie odstraszyl. Wybory nalezaly do flaneli. Sugestia ze ludzie maja jakis wplyw na wynik tej z gory ustalonej farsy. Omijam.

To moja 3 książka Charliego.
Ponownie - Ameryka odarta z plastikowej i cukierkowej otoczki - ukazana taka jaką rzeczywiście jest.

To moja 3 książka Charliego.
Ponownie - Ameryka odarta z plastikowej i cukierkowej otoczki - ukazana taka jaką rzeczywiście jest.

Opis prawdziwej Ameryki - niestety

Opis prawdziwej Ameryki - niestety

Super, książka z serii otwierających oczy. Udowadnia, że piękny PR i frazesy rządzących są pięknie łykane przez media. O grupach trzymających władzę w tej wyśnionej przez Polaków Ameryce.

Super, książka z serii otwierających oczy. Udowadnia, że piękny PR i frazesy rządzących są pięknie łykane przez media. O grupach trzymających władzę w tej wyśnionej przez Polaków Ameryce.

Język potoczny, brudny, czasami wulgarny (bez zbytniego epatowania ale jednak). Rozdziały krótkie z czasem chudną. Widać, że książka powstała na bazie doświadczeń twórcy krótkiego formatu telewizyjnego a nie akademika.

Spostrzeżenia i refleksje nie są nowe, czy rewolucyjne ale wyraźne i niesformatowane. Wraz z historiami, będącymi kanwą dla nich bardzo dobrze uzupełniają smutny i straszny obraz Stanów Zjednoczonych, który budują inne pozycje serii (szczególnie Nienawiść sp. z o.o. Matta Taibbi).

Waham się pomiędzy 6 a 7 - opcja 6,5 wydaje mi się optymalna acz możliwa tylko we własnych notatkach.

Język potoczny, brudny, czasami wulgarny (bez zbytniego epatowania ale jednak). Rozdziały krótkie z czasem chudną. Widać, że książka powstała na bazie doświadczeń twórcy krótkiego formatu telewizyjnego a nie akademika.

Spostrzeżenia i refleksje nie są nowe, czy rewolucyjne ale wyraźne i niesformatowane. Wraz z historiami, będącymi kanwą dla nich bardzo dobrze uzupełniają...