Temat umierania i śmierci jest współcześnie mocno zepchnięty, wyparty, wyobcowany. A śmierć jest częścią życia, dotknie każdego. Książka to zbiór rozmów z osobami, które ze śmiercią mają do czynienia na co dzień, lekarze, duchowni, osoby związanie z medycyną. To pokazuje rozmaite perspektywy, refleksje, które pozwalają inaczej spojrzeć także na życie. Dla mnie to była bardzo ważna książka

Temat umierania i śmierci jest współcześnie mocno zepchnięty, wyparty, wyobcowany. A śmierć jest częścią życia, dotknie każdego. Książka to zbiór rozmów z osobami, które ze śmiercią mają do czynienia na co dzień, lekarze, duchowni, osoby związanie z medycyną. To pokazuje rozmaite perspektywy, refleksje, które pozwalają inaczej spojrzeć także na życie. Dla mnie to była...

Książka, którą trzeba przeczytać!!!

Książka, którą trzeba przeczytać!!!

Wywiady na temat śmierci, chorób, życia z różnymi ludźmi mającymi kontakt z chorymi i umierającymi. Ciekawa.

Wywiady na temat śmierci, chorób, życia z różnymi ludźmi mającymi kontakt z chorymi i umierającymi. Ciekawa.

Całkiem niezły reportaż. Wywiady ze specjalistami z różnych dziedzin pracującymi w Krakowie w bliskim kontakcie ze śmiercią. Może i temat był już poruszany, ale dobrze się czyta. Jestem pod wrażeniem mądrości i taktu osób dzielących się swoim doświadczeniem.

Całkiem niezły reportaż. Wywiady ze specjalistami z różnych dziedzin pracującymi w Krakowie w bliskim kontakcie ze śmiercią. Może i temat był już poruszany, ale dobrze się czyta. Jestem pod wrażeniem mądrości i taktu osób dzielących się swoim doświadczeniem.

Niby nic nowego, a jednak ta książka przypomniała mi co jest w życiu ważne.

Niby nic nowego, a jednak ta książka przypomniała mi co jest w życiu ważne.

Każdy bez wyjątku powinien przeczytać tę książke, niestety ja napisano we wstępie śmierć się omija szerokim łukiem. Szkoda, bo każdego z nas czeka chyba lepiej być przygotowanym na coś co niruchronne czyż nie?
Nie wszystkie wywiady traktowały o śmierci w sposób dosłowny ale wszystkie były ciekawe i z każdego wyniosłam coś pożytecznego.

Każdy bez wyjątku powinien przeczytać tę książke, niestety ja napisano we wstępie śmierć się omija szerokim łukiem. Szkoda, bo każdego z nas czeka chyba lepiej być przygotowanym na coś co niruchronne czyż nie?
Nie wszystkie wywiady traktowały o śmierci w sposób dosłowny ale wszystkie były ciekawe i z każdego wyniosłam coś pożytecznego.

Jeśli istniałaby jakaś książka, którą powinni przeczytać wszyscy, byłaby to “Nad życie. Czego uczą nas umierający”.

Wywiady przeprowadzono z osobami, które na co dzień stykają się ze śmiercią. Mamy tutaj np. psychoterapeutę, negocjatora policyjnego, księdza, osobę pracującą na oddziale paliatywnym czy w hospicjum. Każdy z nich opowiada o swoich doświadczeniach zawodowych oraz emocjach towarzyszących ludziom, którzy przy nich odchodzą. Rozmówcy dzielą się z nami również podstawową wiedzą z zakresu biologii czy psychologii, by lepiej zrozumieć wspominane w książce procesy.

Paradoksalnie nie jest to książka przygnębiająca ani też bagatelizująca śmierć. Jest to przede wszystkim pozycja otwierająca oczy na życie. Warto ją przeczytać, ponieważ śmierć dotyka dosłownie każdego, niezależnie od pochodzenia czy statusu materialnego.

Jeśli istniałaby jakaś książka, którą powinni przeczytać wszyscy, byłaby to “Nad życie. Czego uczą nas umierający”.

Wywiady przeprowadzono z osobami, które na co dzień stykają się ze śmiercią. Mamy tutaj np. psychoterapeutę, negocjatora policyjnego, księdza, osobę pracującą na oddziale paliatywnym czy w hospicjum. Każdy z nich opowiada o swoich doświadczeniach zawodowych...

Bardzo dobry pomysł na książkę jednak w wielu miejscach pojawia się dla mnie rzecz niedopuszczalna. Dziennikarz/reporter powinien pozostać bezstronny. Nie przedstawiać swojego zdania przynajmniej w trakcie przeprowadzania wywiadu. Tutaj tego zabrakło i bardzo mnie to zniesmaczyło. Tak to dałabym ocenę 9/10.

Bardzo dobry pomysł na książkę jednak w wielu miejscach pojawia się dla mnie rzecz niedopuszczalna. Dziennikarz/reporter powinien pozostać bezstronny. Nie przedstawiać swojego zdania przynajmniej w trakcie przeprowadzania wywiadu. Tutaj tego zabrakło i bardzo mnie to zniesmaczyło. Tak to dałabym ocenę 9/10.

Zdecydowanie jest to jedna z najlepszych książek tego roku i mój kolejny audiobook (dzięki takim pozycjom zaczynam się do słuchania lektur coraz bardziej przekonywać). Autorzy podjęli się bardzo trudnego tematu związanego ze śmiercią i umieraniem oraz wszystkim tym co jest z odchodzeniem związane. Czynią to poprzez 8 wywiadów wśród których znajdziemy lekarzy, duchownych, pracowników hospicjum, organizacji społecznych, a nawet policyjną negocjatorkę. Ten wywiad jest szczególnie ciekawy bo rozmówczyni uchyla w nim kulisy pracy policyjnych negocjatorów. Książka wciąga i daje sporo do myślenia, szczególnie nad tym że warto doceniać życie. Polecam.

Zdecydowanie jest to jedna z najlepszych książek tego roku i mój kolejny audiobook (dzięki takim pozycjom zaczynam się do słuchania lektur coraz bardziej przekonywać). Autorzy podjęli się bardzo trudnego tematu związanego ze śmiercią i umieraniem oraz wszystkim tym co jest z odchodzeniem związane. Czynią to poprzez 8 wywiadów wśród których znajdziemy lekarzy, duchownych,...

Czytając recenzje czytelników, którzy nisko ocenili tę książkę, mam wrażenie, że nie uchwycili oni jej przesłania, że zbyt dosłownie zrozumieli podtytuł i oczekiwali tutaj jakiejś łopatologii ze strony ciężko chorych czy umierających i ich rodzin. Tymczasem te przesłania są delikatne, zawoalowane, często niewerbalne, a czasami ze względu na stan chorego, w ogóle nie mają miejsca i nie można pacjentom robić z tego zarzutu. W trakcie moich studiów terapeutycznych uczono nas, jak rozmawiać z chorymi i ich bliskimi, co powiedzieć i jak, a czego na pewno nie powiedzieć, bo rani.
Autorzy przeprowadzili wywiady z ośmioma osobami, mającymi na codzień kontakt z umierającymi. Każdy z nich widzi relacje z chorymi poprzez pryzmat wykonywanego zawodu, stąd różnorodność spojrzeń. Rozmówcami są:
1. Teresa Weber-Lipiec, anestezjolog, specjalistka medycyny paliatywnej i hospicyjnej, pracuje na oddziale paliatywnym Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie,
2. Małgorzata Rejdych, prezes Stowarzyszenia Osób po Przeszczepie Serca. Sama z „nowym” sercem żyje już 23 lata,
3. Jerzy Wordliczek, prof. nauk medycznych, anestezjolog, m.in. kierownik Kliniki Intensywnej Terapii Interdyscyplinarnej Uniwersytetu Jagiellońskiego,
4. O. Marek Donaj, augustianin, od 25 lat kapelan szpitalny w Szpitalu Uniwersyteckim w Krakowie,
5. Magdalena Bysiak, komisarz policji, psycholog, policyjna negocjatorka (o tej pracy wiedziałam niewiele, a dowiedziałam się bardzo interesujących rzeczy),
6. Małgorzata Musiałowicz, dr nauk medycznych, pediatra, założycielka i prezes zarządu Fundacji Hospicjum dla Dzieci w Krakowie,
7. Ks. Adam Trzaska, od 20 lat kapelan w Hospicjum św. Łazarza w Krakowie. Jako seminarzysta przeżył śmierć kliniczną.
8. Donata Literacka, psycholog. Pracuje na Oddziale Intensywnej Terapii Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie.
Ogromnie tę książkę polecam, bo ze śmiercia bliskich czy dalszych nam osób zetkniemy się w życiu nieraz. Warto wiedzieć, jak wtedy zareagować.

Czytając recenzje czytelników, którzy nisko ocenili tę książkę, mam wrażenie, że nie uchwycili oni jej przesłania, że zbyt dosłownie zrozumieli podtytuł i oczekiwali tutaj jakiejś łopatologii ze strony ciężko chorych czy umierających i ich rodzin. Tymczasem te przesłania są delikatne, zawoalowane, często niewerbalne, a czasami ze względu na stan chorego, w ogóle nie mają...