Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po tylu zachwyconych opiniach, dodawszy fakt, ze to kawałek historii mojej też rodziny sięgnęłam po tę książkę z ciekawością. Rozczarowałam się ogromnie. Może i historia bohaterów na upartego mogłaby być nawet ciekawa, to warstwa językowa, narracja, dialogi spowodowały, że ledwo strawiłam tę lekturę. Jak ktoś napisał już w komentarzu, to nie Tokarczuk ani Bator.

Po tylu zachwyconych opiniach, dodawszy fakt, ze to kawałek historii mojej też rodziny sięgnęłam po tę książkę z ciekawością. Rozczarowałam się ogromnie. Może i historia bohaterów na upartego mogłaby być nawet ciekawa, to warstwa językowa, narracja, dialogi spowodowały, że ledwo strawiłam tę lekturę. Jak ktoś napisał już w komentarzu, to nie Tokarczuk ani Bator.

Po książkę sięgnęłam, gdyż zaciekawił mnie wątek aromaterapii w tak zwanej lekkiej literaturze. I o ile aromaterapeutycznie jest w porządku, o tyle sama treść jest bardzo lekka, choć lekka to nie jest dobre określenie, książka jest po prostu infantylna. Historia jest naiwna i dodatkowo autorka "powciskała" w nią stertę pseudopsychologicznych teorii.

Po książkę sięgnęłam, gdyż zaciekawił mnie wątek aromaterapii w tak zwanej lekkiej literaturze. I o ile aromaterapeutycznie jest w porządku, o tyle sama treść jest bardzo lekka, choć lekka to nie jest dobre określenie, książka jest po prostu infantylna. Historia jest naiwna i dodatkowo autorka "powciskała" w nią stertę pseudopsychologicznych teorii.

Bardzo ciekawa podróż w czasie. Annalee Newitz pochyla się nad życiem zwykłych ludzi, ludzi, którzy tworzyli tkankę miejską wiele wieków temu. Jak mieszkali, w co wierzyli, co jedli, jaką mieli strukturę organizacyjną? Wielu rzeczy możemy się jedynie domyślać, spekulować, dużo znaków zapytania, bo czy można 1:1 przyłożyć nasze doświadczenia do czasów neolitycznych? Spodobał mi się cały duży wątek filozoficzny, pytania, które Newitz zadaje, często pozostające bez odpowiedzi, bo to pytania o to kim jesteśmy, my mieszczuchy, ludzie, którzy osiedli na osiedlach, ile w nas nomadów, co zyskaliśmy, co straciliśmy w procesie udomawiania się. Trochę zabrakło mi zdjęć, byłyby istotnym elementem pomagającym zrozumieć te historie. Historie zarówno zaginionych miast, jak i historię, którą przez ten pryzmat pokazuje nam autorka.

Bardzo ciekawa podróż w czasie. Annalee Newitz pochyla się nad życiem zwykłych ludzi, ludzi, którzy tworzyli tkankę miejską wiele wieków temu. Jak mieszkali, w co wierzyli, co jedli, jaką mieli strukturę organizacyjną? Wielu rzeczy możemy się jedynie domyślać, spekulować, dużo znaków zapytania, bo czy można 1:1 przyłożyć nasze doświadczenia do czasów neolitycznych? Spodobał...