Nie tak wybitna jak Człowiek z lodu, ale to nadal porządna pozycja odnoście true crime. Pisana bardzo w stylu raportu policyjnego, co z początku wydawało się świetnym rozwiązaniem, ale w praktyce mnogość zdarzeń, nazwisk itp. miesza solidnie w głowie. Szczególnie relacja z procesu jest trudna do ogarnięcia. Polecamy osobom potrafiącym się dobrze skupić na lekturze.

Nie tak wybitna jak Człowiek z lodu, ale to nadal porządna pozycja odnoście true crime. Pisana bardzo w stylu raportu policyjnego, co z początku wydawało się świetnym rozwiązaniem, ale w praktyce mnogość zdarzeń, nazwisk itp. miesza solidnie w głowie. Szczególnie relacja z procesu jest trudna do ogarnięcia. Polecamy osobom potrafiącym się dobrze skupić na lekturze.

Powiem teraz coś, w czym będę, jak widzę, odosobniony wśród osób oceniających tą książkę: ależ to było nudne! To znaczy książka jest bardzo długa i dokładna, jak dla mnie za dokładna. Pierwsza książka o seryjnym mordercy, którą przeczytałem, "podobała mi się" (w sensie, że wciągnęła i sposób jej napisania akurat mi pasował - niczego nie było za dużo ani za mało),druga już trochę gorzej wypadła... a po tej (trzeciej) stwierdzam, że dość (dla mnie za długa i za bardzo rozwleczona),to jednak nie jest temat aż tak mnie fascynujący i dam sobie raczej spokój ;)

Początek, czyli życie rodzinne i zbrodnie Ramireza, był ciekawy - miał dość normalną i kochającą rodzinę, ta historia pokazuje moim zdaniem jak w przypadkowy sposób może dojść do skrzywienia seksualności u osoby, u której nic na to nie wskazywało (chyba, że się mylę ale nie zauważyłem co by na to wskazywało). Potem złapanie go także było ciekawe. Ale ponad połowę książki stanowi opis procesu, gdzie ponownie analizowane są jego zbrodnie, ponownie, ze wszystkimi szczegółami i jeszcze obszerniejszymi opisami: a wtedy tu tak się ustawił, i to zrobił, a ofiara tak zrobiła, a to i tamto... a na okazaniu, to miał ranę i jak się odwrócił, i to i tamto... nie wiem jakim trzeba być fanatykiem kryminalistyki żeby się na tym nie wynudzić, ja miałem ochotę rzucić książkę za połową. Chyba jednak nie będę studiować kryminalistyki ;) (chociaż myślę, że samemu analizować szczegóły jakiejś sprawy byłoby ciekawiej niż czytać o tym, opisanym w ten sposób). Może dobrze, że książkę jednak dokończyłem, bo pod koniec jest znowu dość ciekawie - ciekawym wątkiem były dla mnie wszystkie te kobiety, które się w nim zakochały i to w raczej fanatyczny sposób. Jest to dla mnie dość niepojęte. Ciekawe jakie ich potrzeby zaspokaja uczucie do kogoś takiego? Co się dzieje w głowie takich kobiet? Na ten temat bym coś poczytał ;) Niektóre wierzyły, że jest niewinny, inne same miały dziwne fantazje. Tak sobie myślę... faceci częściej niż kobiety mają dziwne fetysze (nawet nieszkodliwe ale nietypowe i bardzo specyficzne),ale w zbrodniarzach to się chyba jednak wyłącznie kobiety zakochują - także chyba jednak obie płcie mają swoje... dziwne aspekty, że to tak ujmę ;) i nikt tu nie jest "lepszy".
Widziałem że ktoś się dziwił, że rodzina obstawała przy nim do końca, ale ja chyba jednak widzę to jako coś pozytywnego... nie wiem w sumie dlaczego, nie zawsze tak uważałem, ale po tej książce jakoś po prostu z opisu mi to pasuje... Z resztą rodzina wierzyła w jego niewinność - być może musieli w to wierzyć żeby móc się od niego nie odwrócić i nie zwariować... trudno ich winić.

Podsumowując: może to nie jest zła książka, na pewno kupę pracy wymagało zebranie i opisanie tych wszystkich informacji i to jest godne podziwu. Ale mnie po prostu zmęczyła ilość powtórzeń (ponowne analizowanie zbrodni przy okazji procesu),jednak coś lżejszego wolałbym przeczytać, może np. gdyby zaczynała się od jego ujęcia, a potem nastąpiłby opis jego dzieciństwa, młodości i zbrodni przy okazji procesu, to podobałoby mi się lepiej.

(czytana/słuchana: 17-29.08.2023, Legimi)
3-/5 [5/10]

Powiem teraz coś, w czym będę, jak widzę, odosobniony wśród osób oceniających tą książkę: ależ to było nudne! To znaczy książka jest bardzo długa i dokładna, jak dla mnie za dokładna. Pierwsza książka o seryjnym mordercy, którą przeczytałem, "podobała mi się" (w sensie, że wciągnęła i sposób jej napisania akurat mi pasował - niczego nie było za dużo ani za mało),druga już...

Bardzo, ale to bardzo rzadko jestem w stanie ocenić jakąkolwiek książkę na 10. „Nocny prześladowca” jest pozycją naprawdę mocną, zła, przerażającą, ale zarazem niesamowicie intrygująca i pozostającą w głowie na długi czas. Przeczytałem/obejrzałem/przesłuchałem wiele materiałów z gatunku true crime i żadnej nie mogę postawić obok książki Philipa Carlo. Poznajemy historie Richarda od wczesnego dzieciństwa, to jak się zmieniał i jaki na niego wpływ mieli jego rodzeństwo, a szczególnie jego kuzyn. Niemniej jednak proces sądowy Richarda jest chyba najbardzej abstrakcyjnym procesem sądowym seryjnego mordercy o jakimkolwiek słyszałem. Nie wspominając już o tym, że budził chorą fascynacje wśród kobiet, w tamtym okresie w Stanach i na całym świecie. Polecam

Bardzo, ale to bardzo rzadko jestem w stanie ocenić jakąkolwiek książkę na 10. „Nocny prześladowca” jest pozycją naprawdę mocną, zła, przerażającą, ale zarazem niesamowicie intrygująca i pozostającą w głowie na długi czas. Przeczytałem/obejrzałem/przesłuchałem wiele materiałów z gatunku true crime i żadnej nie mogę postawić obok książki Philipa Carlo. Poznajemy historie...

Przedstawiam Wam absolutny must read, dla osób którym nie straszne jest true crime. Ta książka mną zawładnęła, nie przestraszyła mnie jej objętość (608 stron) i niestandardowy gabaryt. Jest to arcydzieło gatunku.

Autorzy piszący o seryjnych mordercach, przyzwyczaili mnie do pewnego schematu, zwykle historia rozpoczyna się od zagłębienia przeszłości, dzieciństwa i czynników determinujących wybory życiowe oprawców, aby w kolejnym kroku przejść do kwintesencji, czyli samych aktów zbrodni.
W tym przypadku było inaczej, autor w pierwszej części przedstawił zbrodnie Richarda Ramireza, już po przeczytaniu kilkunastu stron, wyłania się obraz kilku zamordowanych osób. Myślę, że nie będzie zaskoczeniem jeśli powiem, że przez tę część przebrnęłam „z prędkością światła”. Przerzucałam stronę za stroną i zagłębiałam szczegóły morderstw i ich dokładanych opisów.
Zabijanie w imię szatana, czy trudności w stworzeniu profilu psychologicznego sprawcy, który nie wybierał ofiar według typu urody, czy rasy czyniły tę lekturę niebywale intrygującą.

W kolejnej części Philip Carlo przedstawił rodzinę Ramireza, jego dzieciństwo, dorastanie i wydarzenia, które z pewnością odcisnęły swoje piętno w tej historii, m.in. nieleczona epilepsja, narkotyki, czy destrukcyjny wpływ starszego kuzyna. Myślę, że nieprzesadzone będzie stwierdzenie, iż nocnemu prześladowcy przytrafiło się niemal wszystko, co kształtuje seryjnych morderców.

Po przeczytaniu dwóch powyższych części, które objętościowo zajęły 238 stron, zawładnęła mną ciekawość, zastanawiałam się co dalej skrywa ta lektura. Odczuwałam jednocześnie strach, że jej poziom może się pogorszyć, no bo jak to… zbrodnie omówione, życiorys omówiony, a to nie jest nawet połowa tejże pozycji. Nic bardziej mylnego!
W dalszej części autor przedstawił przebieg schwytania seryjnego mordercy oraz szczegółowy proces sądowy. Nigdy wcześniej nie czytałam książki, w której w tak drobiazgowy sposób przedstawiono batalię sądową. Począwszy od dowodów rzeczowych, po przedstawienie linii obrony w stosunku do każdego świadka, akt oskarżenia, zachowanie oskarżonego, po omówienie członków ławy przysięgłych, czy problemów technicznych itp. Tak wnikliwa relacja, spowodowała, że miałam wątpliwości, czy Ramirez poniesie odpowiedzialność, za każdy z przypisywanych mu zarzutów.
Uważam, że jestem osobą uodpornioną na tego typu literaturę, szczególnie w kwestii emocjonalnej. Ta książka pokazała mi, że jednak nie do końca, jest to tak mocny kaliber, że podczas zeznań kobiety, która przeżyła atak Ramireza, wzruszyłam się…
W książce znajdziemy wywiad autora z seryjnym mordercą, podczas gdy ten przebywał w celi śmierci, na uwagę również zasługuje opis rzeszy fanek nocnego prześladowcy. Zjawisko powszechnie znane, jednak Południowa Kalifornia nigdy dotąd nie doświadczyła takiej skali uwielbienia w stosunku do osoby, której groziła kara śmierci. Kobiety z całego świata pisały do Richarda, snując swoje fantazje i wyobrażenia, których opisy zamieszczono w książce. Zwieńczeniem są fotografie, które dopełniają treść.
Jestem pod wrażeniem jak mocny research wykonał autor. W latach 90 pojawiło się pierwsze wydanie nocnego prześladowcy, z okazji dziesięciolecia jej pierwszego wydania, pozycja została uaktualniona w 2006r., a w 2021r. pojawiła się w Polsce, nakładem wydawnictwo mova.
Polecam również mini serial na netflixie, ale koniecznie w myśl zasady „najpierw książka, później film”. 3x na tak, polecam, zachęcam, namawiam, nakłaniam i nie wiem co jeszcze, ale czytajcie to!

Przedstawiam Wam absolutny must read, dla osób którym nie straszne jest true crime. Ta książka mną zawładnęła, nie przestraszyła mnie jej objętość (608 stron) i niestandardowy gabaryt. Jest to arcydzieło gatunku.

Autorzy piszący o seryjnych mordercach, przyzwyczaili mnie do pewnego schematu, zwykle historia rozpoczyna się od zagłębienia przeszłości, dzieciństwa i...

Książka ma ok 570 stron do przeczytania. Wszystko super opisane, jednak przez wielkość czcionki trochę się powoli czytało. Nie polecam osobom, które mają słabą psychikę albo koszmary. To naprawdę mocna książka. Moim zdaniem osoby chociaż do 15 roku życia nie powinny tego czytać.
Ale ogólnie bardzo polecam.

Książka ma ok 570 stron do przeczytania. Wszystko super opisane, jednak przez wielkość czcionki trochę się powoli czytało. Nie polecam osobom, które mają słabą psychikę albo koszmary. To naprawdę mocna książka. Moim zdaniem osoby chociaż do 15 roku życia nie powinny tego czytać.
Ale ogólnie bardzo polecam.

Historia życia seryjnego mordercy R.Ramireza, który życie na ziemi zakończył w 2013 roku.
Autor książki konkretnie się przyłożył i jest majstersztyk.
Zwraca uwagę na fakty, wydarzenia, a nie na przesłanki.
Z tylu książki znajdziemy dość okazała kolekcje zdjęć związana z Ramirezem.
Pomimo ilości stron książkę czyta się znakomicie.
Polecam

Historia życia seryjnego mordercy R.Ramireza, który życie na ziemi zakończył w 2013 roku.
Autor książki konkretnie się przyłożył i jest majstersztyk.
Zwraca uwagę na fakty, wydarzenia, a nie na przesłanki.
Z tylu książki znajdziemy dość okazała kolekcje zdjęć związana z Ramirezem.
Pomimo ilości stron książkę czyta się znakomicie.
Polecam

„Nocny prześladowca” to niewątpliwie jedna z najlepszych książek z gatunku true crime, jakie czytałam, a wierzcie mi, czytałam ich dziesiątki, jeśli nie setki. Fabularyzowane opisy zbrodni czy przebiegu śledztwa oparte zostały o słowa samego Ramiereza, ofiar które przeżyły jego napaści, świadków, tropiących go policjantów. Pierwsze trzy części, a więc „Ścigany i ścigający”, „Richie” oraz „Schwytanie”, pochłania się naraz. Część czwarta, „Proces”, nieco mnie znudziła, ponieważ znaczna jej część jest powtórzeniem tego, co zostało już przedstawione w poprzednich, ale tym razem głównie w formie zeznań świadków. Niemniej część ta jest niezbędna dla stworzenia pełnego obrazu życia i zbrodni Ramireza, dlatego jej obecność oceniam na plus.

Lektura „Nocnego prześladowcy” coś we mnie zmieniła. Nie od wczoraj wiem, że bozia ma różnych lokatorów i nieszczęście może spaść zupełnie niespodziewanie na absolutnie każdego. Nigdy jednak, po żadnej książce czy po żadnym programie dokumentalnym o zbrodniach seryjnych nie czułam takiego niepokoju, jak po książce Philipa Carlo. Umiał pokazać prawdziwą naturę zła, która do mnie przemawia, a dreszczyk emocji, jaki do tej pory czułam, zgłębiając historie seryjnych morderców, zamienił na większą uważność i dbałość o własne bezpieczeństwo, co objawia się chociażby w tym, że teraz już zawsze wchodząc do kamienicy dociągam za sobą bramę, nie dając nikomu obcemu szansy wślizgnięcia się za mną na klatkę. Błahostka, ale pojawiła się u mnie właśnie po przeczytaniu „Nocnego prześladowcy”.

Każda z popełnionych przez Ramireza zbrodni została w „Nocnym prześladowcy” odtworzona z pieczołowitą dokładnością. Tym, którzy nie chcą polegać wyłącznie na wyobraźni, polecam seans serialu Netflixa „Richard Ramirez: The Hunt for a Serial Killer”. Twórcy pokusili się o sporo niecenzurowanych fotografii z miejsc zbrodni, za co zresztą zaliczyli niezły lincz medialny. Tak czy siak, jak ktoś nie jest specjalnie wrażliwy, polecam, bo chociaż mocno rozciągnięty, to jednak godny zobaczenia jako uzupełnienie lektury.

„Nocny prześladowca” to niewątpliwie jedna z najlepszych książek z gatunku true crime, jakie czytałam, a wierzcie mi, czytałam ich dziesiątki, jeśli nie setki. Fabularyzowane opisy zbrodni czy przebiegu śledztwa oparte zostały o słowa samego Ramiereza, ofiar które przeżyły jego napaści, świadków, tropiących go policjantów. Pierwsze trzy części, a więc „Ścigany i ścigający”,...

Mocne rozpoczęcie Nowego Roku :-) Muszę przyznać, że Autor wykonał olbrzymią pracę aby jak najbardziej wiarygodnie i, moim zdaniem, bezstronnie, przedstawić nam zwyrodniałe zachowania jednego z okrutnych seryjnych morderców. Ponadto Autor zamieścił kilka stron wywiadu przeprowadzonego ze zbrodniarzem oraz z jego "fankami". Nie jestem w stanie pojąć co kieruje kobietami, które ulegają, nazwijmy, urokowi złego. Nieprawdopodobne co się kryje w człowieku, ile zła, które szuka drogi ujścia i zrealizowania w najokrutniejszych zbrodniach.

Mocne rozpoczęcie Nowego Roku :-) Muszę przyznać, że Autor wykonał olbrzymią pracę aby jak najbardziej wiarygodnie i, moim zdaniem, bezstronnie, przedstawić nam zwyrodniałe zachowania jednego z okrutnych seryjnych morderców. Ponadto Autor zamieścił kilka stron wywiadu przeprowadzonego ze zbrodniarzem oraz z jego "fankami". Nie jestem w stanie pojąć co kieruje kobietami,...

Świetna , ale i mocna książka. Autor wykonał kawał dobrej roboty. A sam Ramirez to kawał walniętego i niebezpiecznego psychopaty. Dla mnie niepojęte jest też to , że jakieś kobiety się w nim zakochiwały. W tym jedna z ławniczek , która później została detektywem tylko po to by móc go odwiedzać i przy okazji dotknąć. I już na pierwszym spotkaniu sam na sam pocałowała go:/ Przecież to jest chore. A jedna z tych kobiet nawet się z nim ożeniła i cały czas wierzyła , że jest niewinny. I mimo , że rodzina się jej wyrzekła z tego powodu to dla niej liczył się tylko Ramirez. Ciekawe , gdzie teraz jest i czy nadal jest w niego zapatrzona mimo , że od dawna już nie żyję. Tak samo rodzina Ramireza , a konkretnie jego rodzeństwo , bo ojciec zmarł w trakcie procesów , a matka też już pewnie nie żyję.

Świetna , ale i mocna książka. Autor wykonał kawał dobrej roboty. A sam Ramirez to kawał walniętego i niebezpiecznego psychopaty. Dla mnie niepojęte jest też to , że jakieś kobiety się w nim zakochiwały. W tym jedna z ławniczek , która później została detektywem tylko po to by móc go odwiedzać i przy okazji dotknąć. I już na pierwszym spotkaniu sam na sam pocałowała go:/...

Godny polecenia, choć moim zdaniem nie idealny reportaż o zbrodniarzu, jakim był Richard Ramirez, który siał postrach w połowie lat 80. w USA. Philipowi Carlo nie można odmówić szczegółowości i rzetelności, moim zdaniem jednak jego książka jest miejscami nazbyt naładowana faktami; jej czytanie było trochę jak czytanie Wikipedii. Mimo suchego tonu i zahaczania o nieistotne fakty jest to jednak reportaż warty uwagi, jeśli chce się dogłębnie poznać postać Ramireza – począwszy od jego dzieciństwa, przez zbrodnie, które popełniał, aż po proces.

Po więcej moich recenzji zapraszam na Instagram: https://www.instagram.com/niefikcyjna/

Godny polecenia, choć moim zdaniem nie idealny reportaż o zbrodniarzu, jakim był Richard Ramirez, który siał postrach w połowie lat 80. w USA. Philipowi Carlo nie można odmówić szczegółowości i rzetelności, moim zdaniem jednak jego książka jest miejscami nazbyt naładowana faktami; jej czytanie było trochę jak czytanie Wikipedii. Mimo suchego tonu i zahaczania o nieistotne...