Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie tak wybitna jak Człowiek z lodu, ale to nadal porządna pozycja odnoście true crime. Pisana bardzo w stylu raportu policyjnego, co z początku wydawało się świetnym rozwiązaniem, ale w praktyce mnogość zdarzeń, nazwisk itp. miesza solidnie w głowie. Szczególnie relacja z procesu jest trudna do ogarnięcia. Polecamy osobom potrafiącym się dobrze skupić na lekturze.

Nie tak wybitna jak Człowiek z lodu, ale to nadal porządna pozycja odnoście true crime. Pisana bardzo w stylu raportu policyjnego, co z początku wydawało się świetnym rozwiązaniem, ale w praktyce mnogość zdarzeń, nazwisk itp. miesza solidnie w głowie. Szczególnie relacja z procesu jest trudna do ogarnięcia. Polecamy osobom potrafiącym się dobrze skupić na lekturze.

To samo co przy "Zero Zero Zero". Ze 2-3 rozdziały ciekawe, reszta to lawina nazw i nazwisk powodujących w głowie kompletny chaos.
ALE teraz wiem w czym rzecz i dlaczego mi to nie podchodzi. Książka sama w sobie ma konstrukcje taką samą jak nasze rodzime reportaże o Pruszkowie czy Wołominie. Po prostu o wiele trudniej czyta się takie coś o zupełnie obcym kraju gdzie nie kojarzymy żadnych osób, nazwisk czy miejscowości.

To samo co przy "Zero Zero Zero". Ze 2-3 rozdziały ciekawe, reszta to lawina nazw i nazwisk powodujących w głowie kompletny chaos.
ALE teraz wiem w czym rzecz i dlaczego mi to nie podchodzi. Książka sama w sobie ma konstrukcje taką samą jak nasze rodzime reportaże o Pruszkowie czy Wołominie. Po prostu o wiele trudniej czyta się takie coś o zupełnie obcym kraju gdzie nie...

Rzeczowa, napełniona faktami książka. Zbrodnie opisane z dokładnością niczym w raporcie policyjnym. Jest jedno ALE i dotyczy do oczywiście faktu, że autorka znała i przyjaźniła się z mordercą. Jest tu przynajmniej kilka rozdziałów typu "lament" albo "ojej, jak to zabójca, przecież go znałam, był moim przyjacielem". Jeśli zignorujemy te fragmenty, to lektura jest bardzo dobra.

Rzeczowa, napełniona faktami książka. Zbrodnie opisane z dokładnością niczym w raporcie policyjnym. Jest jedno ALE i dotyczy do oczywiście faktu, że autorka znała i przyjaźniła się z mordercą. Jest tu przynajmniej kilka rozdziałów typu "lament" albo "ojej, jak to zabójca, przecież go znałam, był moim przyjacielem". Jeśli zignorujemy te fragmenty, to lektura jest bardzo...