Jest to trzecia i ostatnia część o pensjonacie Bluebell i jego mieszkańcach. Na plan pierwszy wysunęła się najmłodsza siostra Grace. Była ambitna i odważna. Mimo młodego wieku podjęła decyzję odnoście swojej przyszłości. Zrezygnowała ze studiów i założyła swój własny biznes. Była bezpośrednia w kontaktach z innymi. Była mistrzynią ciętej riposty. Lubiła wyzwania. W dzieciństwie przeżyła traumę i chodziła na terapię. Cierpiała na syndrom ocalałego. Miała ataki paniki.

Do pensjonatu trafia Wyatt, który był wzorowym i sumiennym agentem Secret Service. Stając w obronie senatora został postrzelony. Od tego czasu w pracy mu się nie układało i szef wysłał go na urlop. Marzył by dostać posadę w służbie ochrony prezydenta. Wszystko co robił było przemyślane i precyzyjne. Był samotnikiem, ceniącym swoją prywatność. Bluebell było jego letnim domem w dzieciństwie i tutaj zaczęły się jego problemy i koszmar. Wiedział, że sam musi uporać się ze swoimi demonami.

Wyatt chciał odnaleźć miejsce ze swoich koszmarów. W wyprawie towarzyszyła mu Grace. Szybko znaleźli wspólny język i coś więcej. Ich wyprawa obfitowała w wiele dobrych i złych momentów, nieoczekiwanych zbiegów okoliczności i przygód. Oboje przeżyli w dzieciństwie ogromną traumę, która prześladowała ich do dnia dzisiejszego. Wydarzenia, które miały miejsce w przeszłości połączyły ich. Wyatt przybył do Bluebell by uleczyć ranę, lecz ona jeszcze bardziej się otworzyła.

W końcu bohaterowie odnaleźli wewnętrzny spokój. Udało im się zamknąć tamten etap życia.
To powieść o pogoni za marzeniami i spełnianiu ich. O nadziei, której nie wolno tracić. O poczuciu winy. O wątpliwościach co do podejmowanych decyzji. O podejmowanych wyborach. O miłości.
Każda z części była poświęcona jednemu z trójki rodzeństwa. Motyw każdej z nich był podobny. Do pensjonatu przybywa osoba, która skrada serce jednego z nich. Także cieszę się, że nie było w rodzinie więcej sióstr i braci.

Jest to trzecia i ostatnia część o pensjonacie Bluebell i jego mieszkańcach. Na plan pierwszy wysunęła się najmłodsza siostra Grace. Była ambitna i odważna. Mimo młodego wieku podjęła decyzję odnoście swojej przyszłości. Zrezygnowała ze studiów i założyła swój własny biznes. Była bezpośrednia w kontaktach z innymi. Była mistrzynią ciętej riposty. Lubiła wyzwania. W...

Ostatnia część serii "Pensjonat Bluebell". Bardzo mi się podobała ta książka. Czuć klimat małego miasteczka ale też wędrówek po górskich szlakach. Opowieść miłosna głównych bohaterów dość ciekawa.

Ostatnia część serii "Pensjonat Bluebell". Bardzo mi się podobała ta książka. Czuć klimat małego miasteczka ale też wędrówek po górskich szlakach. Opowieść miłosna głównych bohaterów dość ciekawa.

Kolejna książka z tej serii podobała mi się tak samo, jak poprzednie ;) Oczywiście nie zabrakło tutaj wzruszeń i mniej przyjemnych sytuacji, a i pewne zdarzenie, które łączyło głównych bohaterów, okazało się dosyć dramatyczne, a nawet tragiczne. Ale ich historia wciąga, więc książkę czyta się dosyć szybko. Polecam ;)

Kolejna książka z tej serii podobała mi się tak samo, jak poprzednie ;) Oczywiście nie zabrakło tutaj wzruszeń i mniej przyjemnych sytuacji, a i pewne zdarzenie, które łączyło głównych bohaterów, okazało się dosyć dramatyczne, a nawet tragiczne. Ale ich historia wciąga, więc książkę czyta się dosyć szybko. Polecam ;)

FRAGEMENT OPINII:
Swoją przyjemność z prozą Denise Hunter rozpoczęłam spontanicznie i entuzjastycznie. Miałam przeczucie, że właśnie odkryłam nową autorkę, której twórczość mocno przypadnie mi do gustu i nie myliłam się. Seria Pensjonat Bluebell wciągnęła mnie tak mocno, że już po lekturze tomu pierwszego, Jezioro tajemnic, od razu sięgnęłam po kolejną część. Można więc śmiało powiedzieć, że przeczytałam całą trylogię za jednym zamachem, a nawet po tym dręczyło mnie jakieś poczucie niedosytu. Na nieocenionym portalu książkowym LubimyCzytać przewertowawszy twórczość autorki, szybko doszłam do wniosku, iż koniecznie muszę przeczytać pozostałe jej książki. Tak jak przewidywałam, proza Hunter zajęła w moim sercu bardzo szczególne miejsce.

A po więcej, zapraszam na bloga :) https://shiracoffeebook.blogspot.com/2023/10/seria-pensjonat-bluebell-denise-hunter.html

FRAGEMENT OPINII:
Swoją przyjemność z prozą Denise Hunter rozpoczęłam spontanicznie i entuzjastycznie. Miałam przeczucie, że właśnie odkryłam nową autorkę, której twórczość mocno przypadnie mi do gustu i nie myliłam się. Seria Pensjonat Bluebell wciągnęła mnie tak mocno, że już po lekturze tomu pierwszego, Jezioro tajemnic, od razu sięgnęłam po kolejną część. Można więc...

"Jesienne niebo" jest przeciętną, ale lekką lekturą. Na niekorzyść wpływają drugoplanowe wątki związane z Bennetami, które w pewnych momentach dominują w powieści (szczególnie irytujący jest wątek Molly, która sama sobie robi pod górkę).

"Jesienne niebo" jest przeciętną, ale lekką lekturą. Na niekorzyść wpływają drugoplanowe wątki związane z Bennetami, które w pewnych momentach dominują w powieści (szczególnie irytujący jest wątek Molly, która sama sobie robi pod górkę).

Ebook :) Fajna seria wciąga Polecam Po lubiłam książki autorki :)

Ebook :) Fajna seria wciąga Polecam Po lubiłam książki autorki :)

Według mnie ostatni tom jest lepszy od pierwszego, drugiego nie czytałam, niestety nie było w bibliotece. Odniosłam wrażenie, że między Grace a Wyattem więcej się działo niż między bohaterami "Jeziora tajemnic". Bardziej podobała mi się ta para oraz ich historia.

Według mnie ostatni tom jest lepszy od pierwszego, drugiego nie czytałam, niestety nie było w bibliotece. Odniosłam wrażenie, że między Grace a Wyattem więcej się działo niż między bohaterami "Jeziora tajemnic". Bardziej podobała mi się ta para oraz ich historia.

Piekna i mądra opowieść. Ciekawy pomysł, aby kazdy tom z serii Bluebell poświęcić jednej osobie z rodzeństwa Bennettów. Dzięki temu calość jest spójna, a jednocześnie można je czytaćosobno.

Czytałam jednym tchem, choc przypuszczałam jak się skończy.

Polecam serdecznie. szczególnie na jesienne i zimowe wieczory.

Piekna i mądra opowieść. Ciekawy pomysł, aby kazdy tom z serii Bluebell poświęcić jednej osobie z rodzeństwa Bennettów. Dzięki temu calość jest spójna, a jednocześnie można je czytaćosobno.

Czytałam jednym tchem, choc przypuszczałam jak się skończy.

Polecam serdecznie. szczególnie na jesienne i zimowe wieczory.

Moja ulubiona część tej trylogii. Fajna, ciepła i z nutką tragedii - po prosty wszystko to co lubię.

Moja ulubiona część tej trylogii. Fajna, ciepła i z nutką tragedii - po prosty wszystko to co lubię.

Pomimo, że książka jest przewidywalna to było kilka zaskakujących wątków. Przyjemnie spędziłam czas...

Pomimo, że książka jest przewidywalna to było kilka zaskakujących wątków. Przyjemnie spędziłam czas...