True Crime od @jacekpiekielko to wstrząsającą i prawdziwa historia ,gdy ją czytasz człowiekowi włos jeży się na głowie. Całkowicie wprowadza człowieka w najgłębsze pokłady ludzkiego szaleństwa i czystego zła.

True Crime od @jacekpiekielko to wstrząsającą i prawdziwa historia ,gdy ją czytasz człowiekowi włos jeży się na głowie. Całkowicie wprowadza człowieka w najgłębsze pokłady ludzkiego szaleństwa i czystego zła.

czytając opis książki myślałam sobie ,,super, to musi być mocna książka". niestety... było dość duże rozczarowanie, zarówno jeśli chodzi o sposób prowadzenia fabuły oraz język w jakim książka została napisana - ani nie był to kryminał, ani reportaż. nie wiadomo właściwie jak policja wpadła na trop, niektóre wątki bardzo się powtarzały. plusem jest to, że w niektórych momentach akcja naprawdę była dynamiczna i dość ciekawe opisy... zapowiadało się genialnie a było... hmm... można powiedzieć przeciętnie

czytając opis książki myślałam sobie ,,super, to musi być mocna książka". niestety... było dość duże rozczarowanie, zarówno jeśli chodzi o sposób prowadzenia fabuły oraz język w jakim książka została napisana - ani nie był to kryminał, ani reportaż. nie wiadomo właściwie jak policja wpadła na trop, niektóre wątki bardzo się powtarzały. plusem jest to, że w niektórych...

To była świetna lektura. Chyba głównym jej atutem było to, że historia została oparta na faktach, a autor bardzo umiejętnie lawirował między prawdą a wątkami, które jedynie go zainspirowały. Początek wręcz rewelacyjny. Dogłębny portret psychologiczny sprawcy, jak i przedstawienie jego życia od samego dzieciństwa, dały niezwykle szeroki obraz sytuacji na to co było punktem kulminacyjnym tej książki. Od pierwszej strony czułam pełne zaangażowanie, zarówno dzięki wartkiej akcji, interesującej fabule, ale i pióro samego autora miało na to wpływ. Styl okazał się idealnie wyważony pomiędzy obrazowym przedstawianiem zdarzeń, ale bez zagłębiania się w niepotrzebne szczegóły. Nie było prosto, ale obyło się też bez przesady. Historia okazała się wręcz porywająca i do tej pory dla mnie całkowicie nieznana. To co jedynie mnie nieco uwiera na sam koniec to właśnie ostatnie zdarzenia, a raczej ich tempo. Po dość rzetelnym i pełnym detali początku, finał śledztwa okazał się dla mnie zbyt krótki. Zabrakło mi także szerszego ukazania co stało się po aresztowaniu Potwora z Nowokuźniecka. Gdyby nie to z pewnością pokusiłabym się o jeszcze wyższą notę. Wszystkim fanom true crime polecam ten tytuł.

To była świetna lektura. Chyba głównym jej atutem było to, że historia została oparta na faktach, a autor bardzo umiejętnie lawirował między prawdą a wątkami, które jedynie go zainspirowały. Początek wręcz rewelacyjny. Dogłębny portret psychologiczny sprawcy, jak i przedstawienie jego życia od samego dzieciństwa, dały niezwykle szeroki obraz sytuacji na to co było punktem...

Sięgnęłam po tę książkę w formie audiobooka tylko ze względu na to, że Piotrowski odnosił się do niej w swojej "La Bestii" - a ta podobała mi się bardzo.

"Doberman" był dobry, nawet bardzo i przez zabieg fabularyzowana tej historii wciągnąć się można bardzo. Jednak muszę zgodzić się z opiniami innych czytelników o braku tutaj takiego wyjaśnienia, dlaczego w sumie zabójca zabija i czemu matka robi to, co robi. Ich osobowości eskalowały w stronę zła, jednak nie do końca rozumiem czemu. Nie jestem również fanką wątku z dziennikarzem.

Wciąż jest to historia mrożąca krew w żyłach, bulwersująca i wstrząsająca. Zostawia czytelnika z pytaniem skąd się biorą ludzie popełniający takie czyny.

Sięgnęłam po tę książkę w formie audiobooka tylko ze względu na to, że Piotrowski odnosił się do niej w swojej "La Bestii" - a ta podobała mi się bardzo.

"Doberman" był dobry, nawet bardzo i przez zabieg fabularyzowana tej historii wciągnąć się można bardzo. Jednak muszę zgodzić się z opiniami innych czytelników o braku tutaj takiego wyjaśnienia, dlaczego w sumie zabójca...

Niekoniecznie przypadł mi do gustu sposób narracji. Wątek dziennikarza zupełnie zbędny, nie buduje napięcia i niewiele wnosi. Książka niczego by nie straciła, gdyby go nie było, a wręcz mogłaby zyskać.

Niekoniecznie przypadł mi do gustu sposób narracji. Wątek dziennikarza zupełnie zbędny, nie buduje napięcia i niewiele wnosi. Książka niczego by nie straciła, gdyby go nie było, a wręcz mogłaby zyskać.

Seryjni mordercy i inne “bestie” zawsze wywołują wielkie poruszenie wśród ludzi. Dlatego stają się inspiracją w popkulturze i się dobrze sprzedają. Rzadko kiedy wychodzi z tego coś wartego uwagi. “Doberman” zalicza się do tych lepszych.
Autor w ciekawy sposób opowiada losy Aleksandra “Dobermana” Spiesiwcewa. Od czasów dzieciństwa do teraźniejszych. Historia składa się z opowieści Władimira Zinera, policjanta, który ujął sprawcę, w formie wywiadu. Jest to True crime, czyli powieść opartą na autentycznych wydarzeniach. Nie wszystko było dokładnie odwzorowane. Niektóre wątki są tylko domysłami autora na podstawie dokumentacji ze sprawy. Wnioskować można z tego, że zwyrodnialcy zazwyczaj wychodzą z biedy i patologii, która mocno odciska się na ich psychice. Jedno zdarzenie potrafi być zapalnikiem, by w głowie przeskoczyło coś na tryb “zło”.
Autor ukazuje Spiesiwcewa mimo swoich zbrodni jako zwykłego człowieka, który się pogubił w świecie i jak wielki wpływ na niego miał ojciec. Matka Aleksandra jest jak każda matka, która zrobi wszystko dla syna. Władimir Ziner to prawdziwy policjant z krwi i kości. Kierowany własnymi pobudkami próbuje złapać mordercę.
Zakończenie jest relacją z obławy na Spiesiwcewa, ale jest też drugie. Koniec wywiadu potrafi zaiskrzyć.
Spodziewałem się czegoś bardziej krwawego. Wydaje mi się, że autor trochę ugrzecznił tego najbardziej przerażającego mordercę współczesnej Rosji. Jednakże nie jestem zawiedziony bo to naprawdę dobra historia.

Rosja, Nowokuźnieck, 1996. Milicja znajduje rozczłonkowane ciała. Na ludzi pada blady strach. Czy to jednorazowy wypadek czy początek działań seryjnego mordercy?

Seryjni mordercy i inne “bestie” zawsze wywołują wielkie poruszenie wśród ludzi. Dlatego stają się inspiracją w popkulturze i się dobrze sprzedają. Rzadko kiedy wychodzi z tego coś wartego uwagi. “Doberman” zalicza się do tych lepszych.
Autor w ciekawy sposób opowiada losy Aleksandra “Dobermana” Spiesiwcewa. Od czasów dzieciństwa do teraźniejszych. Historia składa się z...

Wciągająca i bardzo mroczna, ale literacko mogłoby być lepiej. Plus za surowe (bez „dekoracji”) pokazanie perspektywy zwyrola od jego najmłodszych lat, minus za lekko chaotycznie zbudowaną fabułę.

Wciągająca i bardzo mroczna, ale literacko mogłoby być lepiej. Plus za surowe (bez „dekoracji”) pokazanie perspektywy zwyrola od jego najmłodszych lat, minus za lekko chaotycznie zbudowaną fabułę.

Mocna historia, a czytałem wiele podobnych. Szwankuje jednak trochę warstwa czysto literacka, mogłaby być przedstawiona sprawniej.

Mocna historia, a czytałem wiele podobnych. Szwankuje jednak trochę warstwa czysto literacka, mogłaby być przedstawiona sprawniej.

Książkę czyta się szybko i przyjemnie.
Losy antyhohatera od czasów dziecka przez psychiatryk do zamknięcia w więzieniu.
Ciekawy punkt widzenia i opisy które przyprawiają o zawrót głowy.
Końcówka jest świetna!

Książkę czyta się szybko i przyjemnie.
Losy antyhohatera od czasów dziecka przez psychiatryk do zamknięcia w więzieniu.
Ciekawy punkt widzenia i opisy które przyprawiają o zawrót głowy.
Końcówka jest świetna!

Co prawda nie znam szczegółów sprawy, więc nie stwierdzę, czy coś autor pozmieniał wg własnej wizji, ale czas spędziłem przyjemnie. Jakkolwiek źle to zabrzmi, cieszy mnie ten prawdziwy opis życia "protagonisty" i jego wyczynów, a nie, jak u wielu, na siłę udziwnianie życiorysu mordercy i przekombinowywanie ze sposobami na zabijanie. Bardzo miła odmiana.

Co prawda nie znam szczegółów sprawy, więc nie stwierdzę, czy coś autor pozmieniał wg własnej wizji, ale czas spędziłem przyjemnie. Jakkolwiek źle to zabrzmi, cieszy mnie ten prawdziwy opis życia "protagonisty" i jego wyczynów, a nie, jak u wielu, na siłę udziwnianie życiorysu mordercy i przekombinowywanie ze sposobami na zabijanie. Bardzo miła odmiana.