Doberman

Mocna. Przerażająca i pełna zdań wywołujących przerażenie.
Ogromny szacunek za podkreślenie we wstępie roli Capote w kategorii true crime.
Podziwiam autora za umiejetność stworzenia wielu zdań, które ociekały zbrodnią, opisów zwłok. Zwłaszcza tych pod koniec książki. Mimo, że uważam się za czytelnika, którego mało co może zszokować w krwawej części literatury, to jednak tutaj były momenty, gdzie zrobiło mi się wręcz słabo.
Mimo, że czytałam wiele opisów zbrodni w reportażach przybliżających życiorysy rosyjskich zbrodniach, którzy w mojej ocenie są jednymi z najstraszniejszych na świecie. To jednak tutaj poziom szoku i przerażenia słów, które czytam, sięgnął zenitu.

Mocna. Przerażająca i pełna zdań wywołujących przerażenie.
Ogromny szacunek za podkreślenie we wstępie roli Capote w kategorii true crime.
Podziwiam autora za umiejetność stworzenia wielu zdań, które ociekały zbrodnią, opisów zwłok. Zwłaszcza tych pod koniec książki. Mimo, że uważam się za czytelnika, którego mało co może zszokować w krwawej części literatury, to jednak...

Na początku czerwca 1996 r. w nowokuźnieckiej rzece Aba znaleziono kawałek dziecięcej czaszki. Po zbadaniu okolicznych terenów, odkryto tam więcej fragmentów ciał dziewczynek i chłopców w wieku od 9 do 14 lat. To znalezisko rozpoczęło kilkumiesięczne śledztwo pełne fałszywych tropów i pomyłek. Ostatecznie policja trafiła na trop Aleksandra “Sashy” Spiesiwcewa.

W domu Spiesiwcewów znaleziono mnóstwo biżuterii i ubrań, które należały do zaginionych dzieci i młodych kobiet. Policja znalazła także jego dziennik, w którym opisuje wszystkie 19 morderstw. Każdy zadaje sobie pytanie co kierowało Aleksandrem, by w taki sposób mordować?
Otóż obwiniał on wszystkich za swoje nieszczęścia, czyli kraj, lekarzy i kolegów ze szkoły. Chciał oczyścić społeczeństwo z przedstawicieli marginesu społecznego. A czym kierowała się jego matka Ludmiła? Syn był jej oczkiem w głowie. Urodził się z niedowagą i dużo chorował. Kobieta uważała, że została skrzywdzona przez los, a jedynym jej szczęściem był Sasza. Nienawidziła wszystkich, którzy w jakikolwiek sposób próbowali skrzywdzić jej synka. Robiła wszystko, żeby był zadowolony i szczęśliwy. Właśnie ta ślepa miłość sprawiła, że przez nią zginęły trzy młode dziewczyny.

Spiesiwcewa uznano za winnego wszystkich 19 zbrodni i skazano na karę śmierci. Potem wyrok zamieniono na dożywocie. W 1997 roku Potwór z Nowokuźniecka został uznany przez Państwowe Centrum Naukowe ds. Psychiatrii Społecznej i Sądowej za obłąkanego. Z kolei Ludmiła Spiesiwcewa, zaprzeczała, jakoby miała jakikolwiek udział w morderstwach, mimo to została skazana na dożywocie za współudział w zbrodni.

Jacek Piekiełko świetnie przedstawił losy potwora z Nowokuźniecka. Zaczął od małego dziecka niczym nieskażonego, którego rodzina ukierunkowała już w najmłodszych latach. Przecież najwięksi zbrodniarze też byli najpierw niewinnymi dziećmi. Potem autor opisał do czego jest zdolny zakochany młody człowiek, ale taki który już czuje zło pod skórą. Aż w końcu przedstawia samego potwora, którym stał się Sasza.

Nie ma tu jakiejś zawrotnej akcji, ale autor ciekawie wprowadza czytelnika w kolejne etapy życia Saszy. Skupia się przy tym przede wszystkim na jego myślach i uczuciach, dzięki temu możemy bliżej poznać chory umysł mordercy.

To moje pierwsze spotkanie z autorem i mam nadzieję, że nie ostatnie. Bardzo polecam Wam tą książkę i mam nadzieję, że kolejna powieść autora jaką chcę przeczytać będzie równie dobra albo lepsza niż ta.

Tą pozycją kończę mój czytelniczy rok. Nie jest aż tak źle, ale mogło być lepiej. Postaram się poprawić w przyszłym roku i przeczytać 100 książek w rok. A Wam ile udało się przeczytać?

Na początku czerwca 1996 r. w nowokuźnieckiej rzece Aba znaleziono kawałek dziecięcej czaszki. Po zbadaniu okolicznych terenów, odkryto tam więcej fragmentów ciał dziewczynek i chłopców w wieku od 9 do 14 lat. To znalezisko rozpoczęło kilkumiesięczne śledztwo pełne fałszywych tropów i pomyłek. Ostatecznie policja trafiła na trop Aleksandra “Sashy” Spiesiwcewa.

W domu...

Książka jest rodzajem fabularyzowanego dokumentu,czyta się jak kryminał,ale gdzieś w głowie siedzi,że ta historia wydarzyła się naprawdę. Ludzi bardziej wrażliwych może wstrząsnąć, zwłaszcza pod koniec. Dobra pozycja,polecam. 📖📚

Książka jest rodzajem fabularyzowanego dokumentu,czyta się jak kryminał,ale gdzieś w głowie siedzi,że ta historia wydarzyła się naprawdę. Ludzi bardziej wrażliwych może wstrząsnąć, zwłaszcza pod koniec. Dobra pozycja,polecam. 📖📚

Historia Potwora z Nowokuźniecka, wstrząsająca bo wydarzyła się na prawdę. Najbardziej mnie chyba wstrząsnęło jak długo potrafił zwodzić wszystkich policję , sąsiadów. Aleksandr w duecie że swoim dobermanem przez wiele lat siał postrach w Rosji. Szokująca tutaj jest też rola jego matki. Warto przeczytać .

Historia Potwora z Nowokuźniecka, wstrząsająca bo wydarzyła się na prawdę. Najbardziej mnie chyba wstrząsnęło jak długo potrafił zwodzić wszystkich policję , sąsiadów. Aleksandr w duecie że swoim dobermanem przez wiele lat siał postrach w Rosji. Szokująca tutaj jest też rola jego matki. Warto przeczytać .

Wahałam się długo ile gwiazdek przyznać w ocenie.
Książka opisuje prawdziwe zdarzenia.
Gdyby nie to, porzuciłabym ją po kilkudziesięciu stronach. Miałabym żal do autora, że wymyśla tak brutalne historie, zbrodnie dokonywane kompletnie bezrefleksyjnie i hurtowo. Byłabym wściekła za nadmierną liczbę ofiar, za grubą w tym przesadę. Bo przecież do napisania dobrego kryminału "wystarcza" jedna zbrodnia.
Ale ta historia wydarzyła się naprawdę.
Po przeczytaniu ostatniej strony zatrzasnęłam mocno okładkę jak drzwi do siódmego kręgu piekła...

Wahałam się długo ile gwiazdek przyznać w ocenie.
Książka opisuje prawdziwe zdarzenia.
Gdyby nie to, porzuciłabym ją po kilkudziesięciu stronach. Miałabym żal do autora, że wymyśla tak brutalne historie, zbrodnie dokonywane kompletnie bezrefleksyjnie i hurtowo. Byłabym wściekła za nadmierną liczbę ofiar, za grubą w tym przesadę. Bo przecież do napisania dobrego kryminału...

Zdecydowanie książka nie dla mnie , zawiodłam się . Dla mnie nuda.

Zdecydowanie książka nie dla mnie , zawiodłam się . Dla mnie nuda.

Gdy zaczęłam ją czytać obawiałam się że nie przypadnie mi do gustu, na szczęście szybko się w nią wciągnęłam. Historia jest ciekawa i na pewno przerażająca; nie jest to powieść przy której można coś jeść. Ale chyba czegoś mi w niej jednak brakuje. Na pewno przeczytam ją jeszcze raz aby lepiej zrozumieć.

Gdy zaczęłam ją czytać obawiałam się że nie przypadnie mi do gustu, na szczęście szybko się w nią wciągnęłam. Historia jest ciekawa i na pewno przerażająca; nie jest to powieść przy której można coś jeść. Ale chyba czegoś mi w niej jednak brakuje. Na pewno przeczytam ją jeszcze raz aby lepiej zrozumieć.

Ależ to była dobra i wciągająca książka. Nie obyło się bez makabry i wstrząsających zbrodni. Seryjny morderca i jego doberman to był morderczy duet siejący postrach. Książka zaciekawiła mnie od 1 strony mimo, że zaczeła się niepozornie miała coś w sobie co wciagało coraz głębiej, a im dalej tym bardziej wciągało i nie dało się książki odłożyć. Jest to moje pierwsze spotkanie z autorem, ale napewno nie ostatnie. Książkę polecam💪

Ależ to była dobra i wciągająca książka. Nie obyło się bez makabry i wstrząsających zbrodni. Seryjny morderca i jego doberman to był morderczy duet siejący postrach. Książka zaciekawiła mnie od 1 strony mimo, że zaczeła się niepozornie miała coś w sobie co wciagało coraz głębiej, a im dalej tym bardziej wciągało i nie dało się książki odłożyć. Jest to moje pierwsze...

O wow! Przerażająca historia. Aż ciężko uwierzyć, że wydarzyła się naprawdę... Historię dziewczyn z ostatnich stron znałam już, ale innych nie. Może dziwnie to brzmi, ale przyjemnie się to czytało. Mega!

O wow! Przerażająca historia. Aż ciężko uwierzyć, że wydarzyła się naprawdę... Historię dziewczyn z ostatnich stron znałam już, ale innych nie. Może dziwnie to brzmi, ale przyjemnie się to czytało. Mega!

Zdecydowanie nie dla mnie. Za dużo Rosji. I stylistyka mnie się nie podoba.

Zdecydowanie nie dla mnie. Za dużo Rosji. I stylistyka mnie się nie podoba.