Doberman

Po przeczytaniu 77 stron powiedziałem: DOŚĆ ! Dno.

Po przeczytaniu 77 stron powiedziałem: DOŚĆ ! Dno.

Rewelacyjna!!! styl pisania świetny,czyta się jednym tchem. Każdy rozdział zaskakuje,historia szokująca o naprawdę chorym człowieku i jego matce która jak dla mnie też normalna nie była,wielkim błędem było wypuszczenie tego mężczyzny z psychiatryka te niewinne dzieci i innego jego ofiary nie spotkał by tak tragiczny los,nigdy nie wiemy co siedzi w głowie innego człowieka. To moje pierwsze spotkanie z autorem i nie ostatnie... warto. Zaznaczam że niektóre sceny są naprawdę obrzydliwe i dosadne. (dla osób wrażliwych)

Rewelacyjna!!! styl pisania świetny,czyta się jednym tchem. Każdy rozdział zaskakuje,historia szokująca o naprawdę chorym człowieku i jego matce która jak dla mnie też normalna nie była,wielkim błędem było wypuszczenie tego mężczyzny z psychiatryka te niewinne dzieci i innego jego ofiary nie spotkał by tak tragiczny los,nigdy nie wiemy co siedzi w głowie innego człowieka....

Świetna, mocna, w moim klimacie. Nardziny potwora ukazane doskonale od w zasadzie pierwszych dni i problemów w szkole. Super!!!

Świetna, mocna, w moim klimacie. Nardziny potwora ukazane doskonale od w zasadzie pierwszych dni i problemów w szkole. Super!!!

Bardzo słąba ... miałem wrazenie , że pisana jest przez licealistę. Nie polecam

Bardzo słąba ... miałem wrazenie , że pisana jest przez licealistę. Nie polecam

To opowieść oparta na prawdziwych wydarzeniach. Historia Bestii z Nowokuźniecka, Dobermana mieszkającego na ulicy Pionerskiej 53 w mieszkaniu 357.

1977 rok. Wtedy poznajemy Saszkę - Aleksandra Nikołajewicza Spiesiwcewa. Trzy lata później jest szkolnym chuliganem w Kaz. A gdy groziło mu wydalenie że szkoły i umieszczenie w poprawczaku, wraz z matką uciekli od ojca pijaka do Nowokuźniecka. Dołączyła do nich Nadieżda, siostrą. Chłopak nadal rozrabiał a Ludmiła broniła go przed wszystkimi. Szczególne zainteresowanie przejawiał aktami spraw kryminalnych (matka pracowała w sądzie i czasem je przynosiła do domu). A pewnego dnia ich rodziną powiększyła się o psa.
Rok 1991 przyniósł uczucie do Żeni, toksyczne, zakończone jej śmiercią i diagnozę schizofrenii u Saszy. Trafił do szpitala w Orle. Tu zaczął pisać pamiętnik.
A w 1996 roku w Nowokuźniecku zaczął się koszmar.

Równolegle z opowieścią o życiu Saszy poznajemy relację Zinera, policjanta, niechętnie udzielającego wywiadu młodemu, początkującemu dziennikarzowi.

Bardzo wciągająca lektura, którą sprawiała wrażenie powolnego zanurzania się w mroku. Makabryczna. Świadomość tego, kim był główny bohater i do jakich czynów się dopuścił jeszcze potęguje to odczucie.

Mocne nerwy są tu niezbędne. Uwierzcie.

To opowieść oparta na prawdziwych wydarzeniach. Historia Bestii z Nowokuźniecka, Dobermana mieszkającego na ulicy Pionerskiej 53 w mieszkaniu 357.

1977 rok. Wtedy poznajemy Saszkę - Aleksandra Nikołajewicza Spiesiwcewa. Trzy lata później jest szkolnym chuliganem w Kaz. A gdy groziło mu wydalenie że szkoły i umieszczenie w poprawczaku, wraz z matką uciekli od ojca pijaka do...

Wstrząsająca książka oparta na faktach. Opowieść o bestii w ciele człowieka. Momentami trudno uwierzyć w aż takie okrucieństwo jednego człowieka. Zgadzam się z przedmową autora, że jeśli byłaby to zwykła książka o tematyce kryminalnej można by się było pokusić o opinię, że jest to historia dość przesadzona i naciągana.
Podobało mi się, że książka zaczyna się się od wczesnych lat Aleksandra.
Mamy okazję poczuć jak rodzi się w człowieku takie szaleństwo i zło. Sięgamy jego podstaw jednak bez żadnych usprawiedliwień!
Jedyne co troszkę przeszkadza to to, że cała akcja tak naprawdę dzieje się na samym końcu i jest jej zbyt mało w stosunku do całości i ilości tych zbrodni, takie mam wrażenie jakby autor chciał ją szybko skończyć albo nie chciał pisać o samych zbrodniach.
Samo zakończenie mi się podobało, chociaż mocno przygnębiające.
Napewno jest to pozycja dla ludzi o mocnych nerwach, włos jeży się na głowie a ja do tej pory mam ciarki.
POLECAM!

Wstrząsająca książka oparta na faktach. Opowieść o bestii w ciele człowieka. Momentami trudno uwierzyć w aż takie okrucieństwo jednego człowieka. Zgadzam się z przedmową autora, że jeśli byłaby to zwykła książka o tematyce kryminalnej można by się było pokusić o opinię, że jest to historia dość przesadzona i naciągana.
Podobało mi się, że książka zaczyna się się od...

wbija w fotel!

wbija w fotel!

Moim zdaniem to najlepsza książka Jacka Piekiełko. Znalazłam tutaj wszystko czego nie było w książkach Maxa Czornyja, tych inspirowanych prawdziwymi historiami. Mrożąca krew w żyłach historia seryjnego mordercy, bardzo dobre przedstawienie postaci, świetne profile psychologiczne, a przede wszystkim bardzo dobry styl.
Polecam, to abolutny must have!

Moim zdaniem to najlepsza książka Jacka Piekiełko. Znalazłam tutaj wszystko czego nie było w książkach Maxa Czornyja, tych inspirowanych prawdziwymi historiami. Mrożąca krew w żyłach historia seryjnego mordercy, bardzo dobre przedstawienie postaci, świetne profile psychologiczne, a przede wszystkim bardzo dobry styl.
Polecam, to abolutny must have!

Ależ to było dobre! Wystarczy wam? Nie?
Ależ to było bardzo dobre! Teraz? Wystarczy?
To żeby jeszcze trochę wam zobrazować moje emocje, już po przeczytaniu, podzielę się prawie na gorąco kilkoma swoimi myślami o "Dobermanie".
Premiera 15 września. Zanotujcie. Warto.

"Dawałem pożywienie. Dbałem o naszego dobermana. Należycie. A on mi mówił, co mam robić".

Aleksandr Nikołajewicz Spiesiwcew, rosyjski seryjny morderca, wychowywany w patologicznej rodzinie, już w szkole wykazywał się agresją, która rosła wraz z nim. Wyedukowany, o wysokim, jak się okazało, ilorazie inteligencji, nazwany został Potworem z Nowokuźniecka. „Wrażliwy czub”, świr, bestia, zwierzę i ogr. Teraz już wiem, skąd się wzięły te demoniczne przydomki.
Przeglądam jego zdjęcia w sieci, czego nie robiłam przed lekturą. W głowie została mi dudniąca muzyka, obraz szczekającego, śmierdzącego psa i próbuję zrozumieć. Na nic to. Nie da się wytłumaczyć tego wynaturzenia. Czytelnik zatraca się w tym złu, wciąż zadając sobie pytanie. Dlaczego?

"Ale to ich wina, ich sprawa, to oni doprowadzą nasz kraj do ubóstwa społecznego, bo jestem zdania, że wszystkie męty chodzące po tej ziemi powinny zostać wyeliminowane. Hitler wiedział, co robi. Ha ha ha Heil Hitler!!!!.."

Gdzie w tej lekturze zaczyna i kończy się fikcja literacka? Nie wiem. Tak wciągnęłam się w tę historię, że dla mnie wszystko było realne, rzeczywiste, a to, że nie mieściło mi się to w głowie, to inna bajka. Jak było faktycznie? Pewne jest, że Aleksandr zabijał i to bez skrupułów. Namacalnym dowodem na popełnienie jego zbrodni, jest pisany i znaleziony przez milicję jego pamiętnik, tu, w powieści również go znajdziecie.
Autor, Jacek Piekiełko, próbował oddać obiektywnie koleje życia Spiesiwcewa, dawkując napięcie. Dla mnie imaginacja zlała się z faktami. To chyba najlepsza rekomendacja, by sięgnąć po "Dobermana".
Powieść zawiera w sobie brutalne i krwawe treści, jednak nie są one wymuszone, przesadzone, wynikają z faktycznie popełnionych zbrodni. Wątkiem ważniejszym, jest tu odtworzenie portretu psychologicznego mordercy, jego zachowań i motywacji. Uważam, że to się autorowi udało. Mało tego, mam wrażenie, że sporo emocji nam oszczędził, mimo nieludzkich działań rosyjskiego zabójcy. Ja zastanawiam się tylko, kto był gorszy, matka mordercy, dosłownie warująca, czy groźny pies?

Ależ to było dobre! Wystarczy wam? Nie?
Ależ to było bardzo dobre! Teraz? Wystarczy?
To żeby jeszcze trochę wam zobrazować moje emocje, już po przeczytaniu, podzielę się prawie na gorąco kilkoma swoimi myślami o "Dobermanie".
Premiera 15 września. Zanotujcie. Warto.

"Dawałem pożywienie. Dbałem o naszego dobermana. Należycie. A on mi mówił, co mam robić".

Aleksandr...