Bardzo obszerna książka, długość niektórych opisów może niektórych nużyć. Dla mnie osobiście interesującego się trochę historią, fabuła bardzo interesująca, zwłaszcza iż jest to troszkę mniej znany w naszym kraju okres kampanii wojennych Napoleona Bonaparte.

Bardzo obszerna książka, długość niektórych opisów może niektórych nużyć. Dla mnie osobiście interesującego się trochę historią, fabuła bardzo interesująca, zwłaszcza iż jest to troszkę mniej znany w naszym kraju okres kampanii wojennych Napoleona Bonaparte.

sensacyjna intryga w historycznym sztafażu, dość dobrze napisana ale przedobrzona.

Nie znam się na okresie napoleońskim, więc nie mogę ręczyć za akuratność historiograficzną narracji. Podobno autor spędził tygodnie w bibliotekach i konsultował z autorytetami. Może.

Ogólne wrażenie po odłożeniu powieści: za długa. Zbyt wiele rozbudowanych wątków pobocznych, zbyt wiele fałszywych tropów, zbyt wiele pseudohistoriograficznych wtrętów. Tak o 100-200 stron za długa, żeby mogła trzymać w napięciu. Początkowo jest ciekawie, nie wiemy o co chodzi, niby wątki się schodzą a niby nie, jest zagadkowo, ale potem przez kolejne 300 stron to staje się nużące.

W dodatku, powiedzmy sobie szczerze, finał intrygi wydaje mi się dość naciągany.

Plus: w ogóle nie ma polityki, która suflowana między wierszami w hiszpańskich powieściach jest szczególnie irytująca.

Polecam tym, którzy mają czas, lubią powieści sensacyjne osadzone w historycznym sztafażu i nie oczekują jakiejś głębi intelektualnej, tylko przyzwoitej rozrywki.

sensacyjna intryga w historycznym sztafażu, dość dobrze napisana ale przedobrzona.

Nie znam się na okresie napoleońskim, więc nie mogę ręczyć za akuratność historiograficzną narracji. Podobno autor spędził tygodnie w bibliotekach i konsultował z autorytetami. Może.

Ogólne wrażenie po odłożeniu powieści: za długa. Zbyt wiele rozbudowanych wątków pobocznych, zbyt wiele...

„Oblężenie” – monumentalna (szczerze mówiąc – trochę przydługa i nadmiernie napompowana szczegółami),niemniej świetna powieść Arturo Péreza-Reverte nie jest powieścią historyczną, chociaż jej akcja toczy się w 1811 roku, w hiszpańskim mieście Kadyks, obleganym przez wojska francuskie. Nie jest także stricte powieścią kryminalną, chociaż fabuła jakby na to wskazuje: w lejach po pociskach artyleryjskich w Kadyksie znajdowane są ciała zamordowanych młodych dziewcząt, a ułożenie ciał na mapie miasta przypomina porządek jak w szachach. Rogelio Tizon, komisarz policji, prowadzi śledztwo, aby powstrzymać szalonego mordercę.

„Oblężenie” – to powieść-zagadka, powieść-saga, opowiadająca i o mieście, i o epoce. Opisy miasta, jego obyczajów i życia mieszkańców są, jak zawsze u Arturo Péreza-Reverte, szczegółówe, a jednocześnie finezyjne, poetycko emocjonalne, budowane z czułością. I w tym portowym mieście, którego ulice i place tworzą gigantyczną szachownicę, pełną niespodzianek, trwa szaleństwo wojny (nieprzypadkowo francuskie tłumaczenie powieści ukazało się pod tytułem „Kadyks, przekątna szaleństwa”),a w powieści dzieje się intryga, skomplikowana jak szarada.

Znakomita proza, zaskakująca konstrukcja książki, pełne erudycyjnych popisów pisarza opowieści o epoce… Rzecz godna polecenia.

„Oblężenie” – monumentalna (szczerze mówiąc – trochę przydługa i nadmiernie napompowana szczegółami),niemniej świetna powieść Arturo Péreza-Reverte nie jest powieścią historyczną, chociaż jej akcja toczy się w 1811 roku, w hiszpańskim mieście Kadyks, obleganym przez wojska francuskie. Nie jest także stricte powieścią kryminalną, chociaż fabuła jakby na to wskazuje: w...

Podchodziłam do niej dwa razy, ale jak już przysiadłam, to wciągnęła mnie, aż miło! Nie mam serca do powieści historycznych, a tu taka niespodzianka!
Teraz czytam coś innego i złapałam się na tym, że czekam, bo może mi w następnym rozdziale powiedzą, jak się miewa Lolita Palma, albo czy ten nieszczęsny statek w końcu przypłynął. Dawno tak nie wsiąkłam w klimat i w bohaterów. I to chyba nie dlatego, że opowieść jest teoretycznie kryminalna - oni, bohaterowie, wydawali mi się żywi, wiarygodni, prawdziwi i warci tego, żeby się o nich troszczyć.
Rzadko pamiętam treść książek, więc nie wiem, na jak długo mi tej troski wystarczy, ale książkę z wielkim uznaniem odstawiam na półkę - warto było, nawet bardzo warto.

Podchodziłam do niej dwa razy, ale jak już przysiadłam, to wciągnęła mnie, aż miło! Nie mam serca do powieści historycznych, a tu taka niespodzianka!
Teraz czytam coś innego i złapałam się na tym, że czekam, bo może mi w następnym rozdziale powiedzą, jak się miewa Lolita Palma, albo czy ten nieszczęsny statek w końcu przypłynął. Dawno tak nie wsiąkłam w klimat i w...

“Oblężenie” to jedna z tych książek, które na liście do przeczytania mam od momentu ich wydania. Mimo to, musiało minąć prawie dziesięć lat bym do niej usiadł, chociaż na którymś etapie życia nawet miałem ją w swoich dłoniach. Była jednak zbyt gruba, zbyt „zwykła”, bo to powieść historyczna (wolę fantastykę),by mnie do siebie przekonała, mimo absurdalnie pięknej okładki. W końcu znalazłem czas i naprawdę, było warto.

Dotychczas mój kontakt z literaturą historyczną ograniczał się głównie do dzieł rosyjskich, które są często bardzo silnie osadzone w ówczesnych wydarzeniach. Nie wiem dlaczego miałem wrażenie, że w takim pisaniu o codzienności to właśnie sąsiedzi ze wschodu są niedoścignieni. Książka Arturo Pereza była wspaniałą niespodzianką i wciągnęła mnie już od pierwszych stron. Po pierwsze autorowi udało się w niesamowity sposób pokazać klimat Kadyksu jako miasta świata, w którym spotykają się ludzie różnych nacji i interesów. Obserwujemy prawdziwą metropolię – z jednej strony będącej w centrum działań wojennych, z drugiej jednak nic sobie z tego nie robiące miasto w którym urządza się przyjęcia i które szykuje się do ogłoszenia hiszpańskiej konstytucji.

Bardzo ciekawe było pokazanie perspektywy francuskiego inżyniera, zajmującego się ostrzeliwaniem Kadyksu. To czasy Napoleona, najsłynniejszego w dziejach artylerzysty, choć raczej nie zwraca się uwagi na tą część jego kariery. W cieniu Cesarza uniwersytecki fizyk musi dokonać niemożliwego i dwukrotnie zwiększyć zasięg swojej broni. Opisy nie są bardzo szczegółowe, ale na tyle wprowadzają w czytelnika w arkana sztuki artylerii, by szczerze kibicować staraniom francuza i czekać kiedy w końcu przyjadą nowe działa z Sewilli!

W książce jest również element, który bardzo sobie cenię, a mianowicie drogi wielu pojawiających się w powieści postaci, z których każda ma swój „punkt widzenia” i jest bohaterem fragmentu narracji, w końcu się schodzą. Każda pojedyncza osoba ma swój własny, indywidualny wkład w finał historii, również te z nich, które początkowo wydają się całkowicie niezwiązane z głównym wątkiem, jak siłą wcielony do hiszpańskiej armii wieśniak spod Kadyksu. Nie lubię, gdy autor wprowadza narratorów tylko po to by pokazać świat, wszyscy oni powinni mieć swoje pięć minut w opowiadanej historii i w tym przypadku właśnie tak jest.

Podsumowując, „Oblężenie” to naprawdę dobra literatura. Jedynym drobnym zgrzytem, który odczułem czytając książkę było wytłumaczenie, modus operandi i motywacja zabójcy, za którym pościg jest jedną z głównych osi fabuły. Rozwiązanie zagadki było raczej lekko wątpliwe, chociaż chyba nie niemożliwe. Na szczęście to nie jest kryminał, na pewno nie przede wszystkim, ale jedna z tych książek, która pozwala zrozumieć skąd wzięło się określenie „literatura piękna”.

https://grieftain.pl/?p=229

“Oblężenie” to jedna z tych książek, które na liście do przeczytania mam od momentu ich wydania. Mimo to, musiało minąć prawie dziesięć lat bym do niej usiadł, chociaż na którymś etapie życia nawet miałem ją w swoich dłoniach. Była jednak zbyt gruba, zbyt „zwykła”, bo to powieść historyczna (wolę fantastykę),by mnie do siebie przekonała, mimo absurdalnie pięknej okładki. W...

Świetny początek, a potem tylko gorzej i gorzej. Rozczarowanie.

Świetny początek, a potem tylko gorzej i gorzej. Rozczarowanie.

W 43

W 43

Ksiazka napisana barwnie z solidnym tlem historycznym oraz nieoczekiwanym zakonczeniem. Warto przeczytac !!!!

Ksiazka napisana barwnie z solidnym tlem historycznym oraz nieoczekiwanym zakonczeniem. Warto przeczytac !!!!

Zdecydowanie najsłabsze od A P-R, co miałem w rękach. Nie mieliśmy szans wspólnie prowadzić śledztwa, wątek kryminalny na doczepkę, za to ogrom marynistyki. A sceny morskie to niestety zdecydowanie nie mój gust - w Królowej południa wersja strawna, w Oblężeniu wersja niestrawna

Zdecydowanie najsłabsze od A P-R, co miałem w rękach. Nie mieliśmy szans wspólnie prowadzić śledztwa, wątek kryminalny na doczepkę, za to ogrom marynistyki. A sceny morskie to niestety zdecydowanie nie mój gust - w Królowej południa wersja strawna, w Oblężeniu wersja niestrawna

Kryminał, romans, trochę wątków szpiegowskich i to wszystko na tle wojen napoleońskich - i mamy przepis na bardzo dobrą książkę do czytania na lato. Arturo Perez-Reverte w najwyższej formie.

Kryminał, romans, trochę wątków szpiegowskich i to wszystko na tle wojen napoleońskich - i mamy przepis na bardzo dobrą książkę do czytania na lato. Arturo Perez-Reverte w najwyższej formie.