Książka trudna ze względu na swoją tematykę, jednak ogromnie potrzebna. Pomaga zrozumieć umierającego człowieka oraz poukładać sobie pewne kwestie, gdy śmierć przychodzi do kogoś bliskiego.

Książka trudna ze względu na swoją tematykę, jednak ogromnie potrzebna. Pomaga zrozumieć umierającego człowieka oraz poukładać sobie pewne kwestie, gdy śmierć przychodzi do kogoś bliskiego.

Książka, która pomogła mi ukoić ból po stracie Taty.
Polecam, nie tylko tym co borykają się z żałobą, ale każdemu, bo z tematem śmierci warto zacząć obcować zanim stanie się tragedia, warto się przygotować... i wszystkie książki Pani Kubler-Ross wspaniale do tego przygotowują

Książka, która pomogła mi ukoić ból po stracie Taty.
Polecam, nie tylko tym co borykają się z żałobą, ale każdemu, bo z tematem śmierci warto zacząć obcować zanim stanie się tragedia, warto się przygotować... i wszystkie książki Pani Kubler-Ross wspaniale do tego przygotowują

Książka sama w sobie całkiem ciekawa. Problematyką tej książki jest tytułowa śmierć, jak widzą ją pacjenci i ich rodziny. Książka pokazuje jak sobie poradzić z myślami o śmierci spowodowanej chorobami nieuleczalnymi jeszcze w ubiegłym wieku.

Książka sama w sobie całkiem ciekawa. Problematyką tej książki jest tytułowa śmierć, jak widzą ją pacjenci i ich rodziny. Książka pokazuje jak sobie poradzić z myślami o śmierci spowodowanej chorobami nieuleczalnymi jeszcze w ubiegłym wieku.

Trochę zdeaktualizowała się ta pozycja, ale nadal warto po nią sięgnąć.

Trochę zdeaktualizowała się ta pozycja, ale nadal warto po nią sięgnąć.

Niestety minęło kilkadziesiąt lat od pierwszego wydania tej książki i to się odczuwa czytając ją. Czy to umniejsza jej wartość? - moim zdaniem nie, jest to ciekawe studium problemu śmierci i tego jak ludzie ją odbierali gdy się pojawiła w ich życiu. Bohaterowie czy też lepiej nazwać ich pacjentami, to w większości niewykształceni, zwykli ludzie - widać to po słownictwie i ogólnej wiedzy dotyczącej choroby na którą zapadli. Lektura interesująca raczej z perspektywy historycznej.

Niestety minęło kilkadziesiąt lat od pierwszego wydania tej książki i to się odczuwa czytając ją. Czy to umniejsza jej wartość? - moim zdaniem nie, jest to ciekawe studium problemu śmierci i tego jak ludzie ją odbierali gdy się pojawiła w ich życiu. Bohaterowie czy też lepiej nazwać ich pacjentami, to w większości niewykształceni, zwykli ludzie - widać to po słownictwie i...

Ksiazka porusza wiele waznych aspektow. Historie bardzo poruszajace. Warto przeczytac.

Ksiazka porusza wiele waznych aspektow. Historie bardzo poruszajace. Warto przeczytac.

Dobra pozycja o niedostrzeganym problemie osób umierających, mianowicie o godności (często utraconej),o wrażliwości, o etapach umierania, od złości do akceptacji, o przeżyciach osób na przedprogach śmierci. O ich bliskich, ich rozpaczy , gniewie ... braku zgody.. i samych pacjentach w tym wszystkim. O gotowości lub jej braku na ostateczne rozstanie. Poradnik dla będących blisko umierających i nie tylko... Jak żyć , kiedy odpuścić... Forma książki to zapis rozmów z pacjentami, również rozmowy z księdzem. Refleksyjna i ważna.

Dobra pozycja o niedostrzeganym problemie osób umierających, mianowicie o godności (często utraconej),o wrażliwości, o etapach umierania, od złości do akceptacji, o przeżyciach osób na przedprogach śmierci. O ich bliskich, ich rozpaczy , gniewie ... braku zgody.. i samych pacjentach w tym wszystkim. O gotowości lub jej braku na ostateczne rozstanie. Poradnik dla będących...

Bardzo wartosciowa ksiazka dal osob ktore zainteresowane sa tematyka odchodzenia. Dla Tych ktorzy sa w zalobie albo dla tych ktorzy znaja kogos to terminalnie choruje. Moze pomoc w tym ostatnim waznym momencie zycia.

Bardzo wartosciowa ksiazka dal osob ktore zainteresowane sa tematyka odchodzenia. Dla Tych ktorzy sa w zalobie albo dla tych ktorzy znaja kogos to terminalnie choruje. Moze pomoc w tym ostatnim waznym momencie zycia.

E. Kubler-Ross “Rozmowy i śmierci i umieraniu”

Książka Elisabeth Kubler-Ross pt. “Rozmowy o śmierci i umieraniu” wydawnictwa Media Rodzina opowiada o końcowym, nieuchronnym etapie każdego człowieka czyli śmierci. Autorka książki była jedną z prekursorek nowoczesnej opieki hospicyjnej, zajmowała się zagadnieniami opieki paliatywnej. Dzięki odpowiedniemu podejściu do tego trudnego tematu zmieniła sposób jak postrzegamy śmierć i umieranie. Jest to nieodzowna część życia, na którą nie ma rady jednak nadal wielu z nas postrzega ten temat jako coś okropnego i przerażającego. Lęk przed śmiercią jest niestety bardzo powszechny.
Kubler-Ross w książce daję wyraźny głos i możliwość przekazania swoich lęków, obaw ludziom, którzy są na ostatnim etapie życia. Są to bardzo emocjonalne wyznania, które przynoszą ulgę bowiem często zdarza się, że osoby śmiertelnie chore są traktowane przedmiotowo przez personel medyczny nie są pytani o wyrażenie swojego zdania lub na co mają ochotę w danej chwili. Postępowanie z chorym, współczucie, bezwarunkowe zainteresowanie na tym etapie jest ważniejsze niż seria zleconych sztywnie badań.
Autorka wyodrębniła pięć etapów żałoby, są to:
* Zaprzeczenie i izolacja. Gdy ludzie dowiadują się o ciężkiej chorobie, która ich dotyka, pierwszą reakcją jest instynktowne zaprzeczenie, że nie może to być prawda, nastąpiła najpewniej pomyłka, błąd aparatury etc. Taka negacja jest reakcją obronną aby niejako uciec przed szokiem. Większość pacjentów po odpowiednim czasie, po przemyśleniu wszystkich aspektów na spokojnie - powoli akceptują sytuację w której się znaleźli. Choć zdarzają się wyjątki, gdzie człowiek nie dopuszcza do siebie myśli o poważnej chorobie, znajduję sobie wytłumaczenie na swój sposób. Każdy przypadek jest inny i należy podchodzić indywidualnie do każdej sprawy.
* Gniew. Po pierwszym etapie następuje reakcja gniewu, pacjenci zadają sobie pytanie: “ Dlaczego właśnie ja?”. Jest to niezwykle ciężkie dla rodziny, ponieważ gniew przybiera różne formy, czasami człowiek może mówić przykre słowa, raniąc w ten sposób swoich najbliższych.
* Targowanie się związane jest z tym, że ciężko chory pacjent zawiera przymierze lub układ i pragnie przedłużenia życia lub ulgi w cierpieniach jeśli będzie zachowywał się odpowiednio. Często te prośby skierowane są do Boga. Działa to na podobnej zasadzie jak w przypadku dzieci, które w zamian za dobry uczynek np. posprzątanie pokoju, czy pozmywanie naczyń chcą mieć możliwość np. późniejszego powrotu do domu. Jest to niezwykle ciekawe zjawisko pod względem psychologii i warto poczytać więcej na ten temat w książce.
* Depresja nadchodzi wtedy gdy człowiek już nie wątpi w to, że jest chory. Powoli staje się obojętny, pogodzony ze swoim losem. Jest znużony ciągłymi badaniami, brakiem poprawy czy pogorszeniem stanu zdrowia. Nie ma energii na ciągłą walkę, która nie przynosi efektów. Nie ma racjonalnych powodów by walczyć. Zapadła mi w pamięć odpowiedź jednego z pacjentów, ze:”(...) warto jest żyć, dopóki można być pożytecznym i robić coś pożytecznego”.
* Pogodzenie się to etap akceptacji takiego stanu jaki jest. Pacjent zazwyczaj nie jest rozmowny, unika przyjmowania gości, woli samotność i ciszę. Pewna Pani podczas rozmowy stwierdziła, że nauczyła się żyć z dnia na dzień, korzystać z chwili, bez robienia żadnych planów.
Moim zdaniem książka bardzo potrzebna na rynku wydawniczym bo porusza kwestie kluczowe aby zrozumieć to jak wygląda ostatni etap życia. Pozwala zrozumieć jak postrzega śmierć człowiek nieuleczalnie chory, co dla niego jest ważne, jak powinniśmy się z nim komunikować. Na stronach zapisanych jest mnóstwo cennych informacji, historii ludzi, którzy mieli odwagę podzielić się z autorką swoimi troskami, przemyśleniami i mądrością życiową: “W każdych warunkach róbcie tyle, na ile was stać, i pamiętajcie, że mimo to możecie przegrać”. Odnośnie minusów i braków to podczas czytania przeszkadzało mi parę błędów i kwestia tłumaczenia np. str. 158: “Pani W. bardzo szybko przyszła do siebie po tym psychotycznym załamaniu (...)” - powinno być doszła do siebie w takim sensie, że odzyskała siły. Poza tym jestem pod wrażeniem i polecam przeczytać, bardzo wartościowa pozycja.

Książkę otrzymałem dzięki Stowarzyszeniu Sztukater, za co dziękuję.

E. Kubler-Ross “Rozmowy i śmierci i umieraniu”

Książka Elisabeth Kubler-Ross pt. “Rozmowy o śmierci i umieraniu” wydawnictwa Media Rodzina opowiada o końcowym, nieuchronnym etapie każdego człowieka czyli śmierci. Autorka książki była jedną z prekursorek nowoczesnej opieki hospicyjnej, zajmowała się zagadnieniami opieki paliatywnej. Dzięki odpowiedniemu podejściu do tego...

Ciekawa pozycja, chociaż mam wrażenie, że trochę się zestarzała, jeśli chodzi o czasy, w których przyszło nam żyć. Oczywiście są rzeczy niezmienne, jak podstawowe rodzaje reakcji na nagłą zmianę sytuacji życiowej, w tym przypadku niepomyślną diagnozę, ale uważam, że w obecnych czasach opisane problemy są powszechnie znane. NIewiele tu różnorodności, przedstawieni pacjenci to prawie wyłącznie głęboko religijne osoby, a autorka przedstawia samą siebie jako kogoś, kto swoją obecnością oczyszcza atmosferę i przywraca ład. Jak zwykle w takich pozycjach brakuje zrozumienia dla obu stron - tzn nie do końca rozumiem krytykę bezpośrednio personelu dotyczącą braku odpowiedniej rozmowy, odpowiedniego przekazywania złych informacji. Słowo "odpowiedni" to słowo klucz, bo jest to zupełnie inny sposób dla każdej osoby, z którą się rozmawia - biorąc pod uwagę jej osobowość, nastawienie, rodzaj choroby, aktualną sytuację życiową oraz to w jakim aktualnie jest nastroju. Oczywiście jest to zadanie bardzo trudne i czasem zdarzy się "nieodpowiednie" poinformowanie, ale to głównie dlatego, że nie sposób w natłoku obowiązków, konieczności podejmowania trudnych decyzji diagnostycznych i terapeutycznych (często po raz pierwszy w życiu),zmagania się z niedoborem sprzętu, personelu itd, zawsze być w 100% empatycznym i gotowym na każdą rozmowę z pacjentem, czekanie na to, aż "on zaprosi nas na rozmowę". Rozumiem co autorka chciała przekazać, ale zupełnie nie przystaje to do dzisiejszych realiów. Żeby pomóc pacjentom, potrzeba zatrudnienia psychologów na Oddziałach, którzy będą spełniać te wymagania i wówczas być może uda się rozwiązać więcej pojawiających się problemów i pomóc uporać się ludziom z problemami z komunikacją w rodzinie oraz usprawnienie działania pomocy społecznej dla osób w trudnej sytuacji materialnej i takich które utraciły możliwość wykonywania pracy.
Dodatkowo książka zawiera błędy rzeczowe - np ziarniniak grzybiasty to nie choroba grzybicza, jak jest to ujęte w książce. Przypisy w książce są nieodpowiednio oznaczone - nie są ponumerowane i pojawiają się w przypadkowych miejscach - np wyjaśnienie dotyczące anemii aplastycznej pojawia się kilka stron przed pojawieniem się tego terminu w książce - za to minus dla wydawnictwa.

Ciekawa pozycja, chociaż mam wrażenie, że trochę się zestarzała, jeśli chodzi o czasy, w których przyszło nam żyć. Oczywiście są rzeczy niezmienne, jak podstawowe rodzaje reakcji na nagłą zmianę sytuacji życiowej, w tym przypadku niepomyślną diagnozę, ale uważam, że w obecnych czasach opisane problemy są powszechnie znane. NIewiele tu różnorodności, przedstawieni pacjenci...