Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nieporozumienie. Głównej bohaterki nie da się polubić. Zresztą pozostałych postaci też nie. Wszyscy na jedną sztancę wymyśleni. Puści i prości ludzie bez żadnej refleksji nad życiem, nad przyszłością... Prymityw.
Fabuła to gniot. Brak logiki w tym wszystkim i jakiejkolwiek spójności. Irytujące było to wieczne chlanie całego towarzystwa, bo inaczej nie da się tego nazwać. Sceny seksu powtarzalne do bólu, ale śmieszne jak w Harlequinie. Do tego kretyńskie zachowanie Walerii, kobiety ponoć wykształconej. I jeszcze gwóźdź do trumny, czyli powód niewierności Patryka. Serio? Dziewczyny gangsterów mają odwagę ich zdradzać?
Ja tego nie kupuję.

Nieporozumienie. Głównej bohaterki nie da się polubić. Zresztą pozostałych postaci też nie. Wszyscy na jedną sztancę wymyśleni. Puści i prości ludzie bez żadnej refleksji nad życiem, nad przyszłością... Prymityw.
Fabuła to gniot. Brak logiki w tym wszystkim i jakiejkolwiek spójności. Irytu...

Rozwiń

Zwiń

Z elektroniczną książką jest tak, że nie czyta się opisu na okładce. I dobrze się stało, bo ominęłabym tę pozycję szerokim łukiem. Nie wiem dlaczego byłam pewna, że sięgam po książkę o hormonach i ich wpływie na nasze ciało i życie. Na szczęście fabuła mnie wciągnęła i jedno popołudnie spędziłam z bohaterami Hormonii.
Choć postacie są tu nakreślone dość grubą kreską, to przyznać muszę, że temat matka-córka w pewnym sensie mnie poruszył. I dla tego wątku warto było to przeczytać. Choć nadal pokutuje u nas mit matki-Polki, to często stykam się ze źle pojętą miłością matki do dzieci, zwłaszcza tych około 40-letnich. Pracując w poradni widzę dziesiątki takich sterroryzowanych, upośledzonych i stłamszonych przez własne matki od dawna dorosłych dzieci.. Problem jest powszechniejszy niż sądzimy.

Z elektroniczną książką jest tak, że nie czyta się opisu na okładce. I dobrze się stało, bo ominęłabym tę pozycję szerokim łukiem. Nie wiem dlaczego byłam pewna, że sięgam po książkę o hormonach i ich wpływie na nasze ciało i życie. Na szczęście fabuła mnie wciągnęła i jedno popołudnie spę...

Rozwiń

Zwiń

Jeszcze mam ściśnięte gardło, a w kącikach oczu zbierają się łzy. Poszczególne opowiadania zapadają w pamięć i poruszają do głębi. To trudna, ale piękna książka.

Jeszcze mam ściśnięte gardło, a w kącikach oczu zbierają się łzy. Poszczególne opowiadania zapadają w pamięć i poruszają do głębi. To trudna, ale piękna książka.