Bardzo dobrze napisana książka, niby dokument, ale czyta się - jak już ktoś zauważył - jak niezły thriller. Nie tylko pokazuje początki CIA, ale również sposób działania USA na przestrzeni dziejów. Brakuje mi tylko fragmentu o Operacji Gladio. Przy okazji, w książce stworzono zarysy konfliktów, w których CIA brało udział, więc jest to niezły wstęp do późniejszego rozszerzenia swojej wiedzy historycznej. Polecam!

Bardzo dobrze napisana książka, niby dokument, ale czyta się - jak już ktoś zauważył - jak niezły thriller. Nie tylko pokazuje początki CIA, ale również sposób działania USA na przestrzeni dziejów. Brakuje mi tylko fragmentu o Operacji Gladio. Przy okazji, w książce stworzono zarysy konfliktów, w których CIA brało udział, więc jest to niezły wstęp do późniejszego...

Clausewitz pisał że "wojna jest jedynie kontynuacją polityki innymi środkami". Siły specjalne, temat tej książki to trzecie narzędzie, którym poza wojną i dyplomacją dysponuje rząd USA do realizowania swojej polityki zagranicznej. Pozbawione zasad i standardów jakie obowiązuję pozostałe siły zbrojne, CIA i szereg innych "alphabet agencies" stanowią tajny ekosystem który daje administracji USA możliwość realizowania nielegalnych czy kontrowersyjnych działań pozostawiając przy tym pole do zaprzeczenia odpowiedzialności czy też zwalenia jej na przyszłe pokolenia gdy te zostaną odtajnione. W książce widzimy ewolucję tej tajnej bestii, jej próby sił z resztą administracji USA, a także najbardziej spektakularne akcje w których bohaterowie książki brali udział które nadają książce wartki ton i trzymają w napięciu. Im bliżej czasów nam teraźniejszych tym trudniej jednak dać wiarę relacjom autorki, opierającej się przede wszystkim na subiektywnych i okrojonych relacjach ludzi a mniej na oficjalnych dokumentach. Książka to pop-reportaż w najlepszym wydaniu - godny polecenia podobnie jak inne książki autorki.

Clausewitz pisał że "wojna jest jedynie kontynuacją polityki innymi środkami". Siły specjalne, temat tej książki to trzecie narzędzie, którym poza wojną i dyplomacją dysponuje rząd USA do realizowania swojej polityki zagranicznej. Pozbawione zasad i standardów jakie obowiązuję pozostałe siły zbrojne, CIA i szereg innych "alphabet agencies" stanowią tajny ekosystem który...

Czyta się te historie jak dobrze napisany thriller. Dość gruba pozycja, warto sobie zarezerwować trochę więcej czasu.

Czyta się te historie jak dobrze napisany thriller. Dość gruba pozycja, warto sobie zarezerwować trochę więcej czasu.

Kolejna książka z serii Special Ops i jak dużo ciekawostek, faktów. Daje wspaniały podgląd na to, jak to wszystko wygląda. Pozwala uświadomić sobie, jak pogrywają mocarstwa i Ci co mogą po ptostu robić jak uważają i jeszcze wmawiać każdemu, że tylko to co oni robią jest etyczne. Podziwia w książce wola walki tych co walczą pod hasłem "wolności o kraj" i naprawdę w to wierzą a nie uważają, że wykonują po prostu wytyczne tych wielkich. Wspaniała książka, absolutnie polecam

Kolejna książka z serii Special Ops i jak dużo ciekawostek, faktów. Daje wspaniały podgląd na to, jak to wszystko wygląda. Pozwala uświadomić sobie, jak pogrywają mocarstwa i Ci co mogą po ptostu robić jak uważają i jeszcze wmawiać każdemu, że tylko to co oni robią jest etyczne. Podziwia w książce wola walki tych co walczą pod hasłem "wolności o kraj" i naprawdę w to wierzą...

Bardzo dobra. Całe mnóstwo faktów, planów, interpretacji. Warto poświecić trochę czasu na przeczytanie -uważne, a nawet więcej, bo nic co się obserwuje, nie jest takie jak nam się wydaje. Polityka jest rzeczą brudną, a tu możemy część tych ukrywanych brudów zobaczyć.Włącznie z zabójstwami na żądanie. I to w kraju uchodzącym za ostoje i wzór demokracji. (może są jeszcze osoby które w to wierzą)

Bardzo dobra. Całe mnóstwo faktów, planów, interpretacji. Warto poświecić trochę czasu na przeczytanie -uważne, a nawet więcej, bo nic co się obserwuje, nie jest takie jak nam się wydaje. Polityka jest rzeczą brudną, a tu możemy część tych ukrywanych brudów zobaczyć.Włącznie z zabójstwami na żądanie. I to w kraju uchodzącym za ostoje i wzór demokracji. (może są jeszcze...

Obcowanie z tak rzetelną i doskonale wycyzelowaną literaturą faktu to czysta przyjemność. W dobie reportaży pisanych pod tezę i na wskroś subiektywnych (niestety wiele z nich pochodzi z naszego podwórka),nawet można się pokusić o stwierdzenie, że nieudolnych, książka Annie Jacobsen to czyste złoto. Napisana konkretnym, żywym językiem, praktycznie czyta się sama. Tekst jest wyważony, nie ma się wrażenia podczas lektury, że w jednym miejscu autorka skraca, a w innym pisze zbyt rozwlekle. Takie wrażenie odnoszę często czytając reportaże polskich autorów. W telegraficznym skrócie: reportaż traktuje o ewoluowania tajnych operacji na przestrzeni lat, począwszy od końca II wojny światowej, przez konflikty w Korei, Wietnamie, Afganistanie (wojna radziecka i amerykańska),Iraku. Dzięki wglądowi do odtajnionych źródeł (oczywiście tak różowo nie jest, bo CIA nadal nie ma zamiaru ujawniać sporej ilości tajnych dokumentów) dowiadujemy się z książki wielu interesujących faktów - kościec stanowi tu prawne umocowanie dotyczące prowadzenia tajnych operacji w czasie wojny i pokoju za różnych administracji i odmienna terminologia, oparta na eufemistycznych sformułowaniach: executive action, pre-emptive neutralization, lethal direct action czy targeted killing. Wszystkie dotyczą tego samego, czyli potajemnej likwidacji celów uznanych za groźne dla bezpieczeństwa narodowego USA. Poznajemy instytucję będącą poprzednikiem CIA, czyli OSS (Office of Strategic Services) i odpowiednikiem brytyjskiego SOE. Potem, już za czasów CIA, wykluwają się kolejne tajemnicze konstrukty ukrywające swój prawdziwy cel, czyli Biuro Koordynacji Politycznej (OPC),SOG JACK (wojna w Korei) i SOG CIDG (wojna w Wietnamie). Chyba najbardziej komiczną nazwą jest tzw. Komisja Zmian Zdrowotnych (Health Alteration Committee). Z ciekawszych fragmentów na pewno wyróżniłbym kompletną nieudolność w werbunku agentów przez CIA podczas wojny w Korei (żeby nie powiedzieć amatorszczyznę),bardzo ciekawy opis operacji podczas wietnamskiego konfliktu, i crème de la crème jest na pewno opis wojny w Afganistanie, który mi osobiście wyklarował wiele aspektów tego konfliktu i boleśnie uwypuklił przyczyny klęski USA - szanse na osiągnięcie jakiegoś pozytywnego rezultatu były nawet mniejsze niż w Wietnamie! Podsumowując, reportaż pełną gębą, nie ma co się nawet zastanawiać, tylko czytać. Polecam.

Obcowanie z tak rzetelną i doskonale wycyzelowaną literaturą faktu to czysta przyjemność. W dobie reportaży pisanych pod tezę i na wskroś subiektywnych (niestety wiele z nich pochodzi z naszego podwórka),nawet można się pokusić o stwierdzenie, że nieudolnych, książka Annie Jacobsen to czyste złoto. Napisana konkretnym, żywym językiem, praktycznie czyta się sama. Tekst jest...

"Najbardziej udane tajne operacje są przeprowadzane zgodnie z zasadą wiarygodnego zaprzeczenia."

Jestem pod ogromnym wrażeniem książki, chciałabym częściej trafiać na tak rzetelnie i skrupulatnie przygotowaną literaturę faktu. Nie spodziewałam się aż takiej szczegółowości informacji, głębokiego wnikania w tematykę, sięgnięcia do imponującej listy bibliografii. Ale co najważniejsze, przelana na papier wiedza, chociaż potraktowana w imponujących rozmiarach, absolutnie nie przytłaczała. Annie Jacobsen wykazała duże merytoryczne przygotowanie do poruszanych zagadnień, bez żadnych problemów odnalazła się w nich, perfekcyjnie żonglowała partiami materiału. Nawet jako osoba tylko ogólnie zorientowana w zwykłych kwestiach amerykańskiej polityki, a zwłaszcza niuansach zaplecza, swobodnie czułam się poznając książkę. Logiczny podział zagadnień, trafne pogrupowanie, staranność w detalach, a poza tym stworzenie klimatu fabularnego przedstawiania. Publikację czytałam niczym wyśmienicie opracowaną i atrakcyjnie podaną sensację. Ale to w końcu, prawdziwe życie pisze najlepsze scenariusze, sztuką jest umieć podać je w zrozumiałej i wciągającej formie. Pierwsze spotkanie z twórczością tej finalistki Nagrody Pulitzera, ale z pewnością nie ostatnie. Zaimponowała docieraniem do wiadomości, weryfikowaniem faktów, wyciąganiem wniosków, dystansem do oceniania. Zachwyciła formą i stylem pisania. Chciałam jeszcze więcej elementów wywiadów z informatorami i tajnymi funkcjonariuszami operacyjnymi, ale znaczna część ich działalności wciąż musi być ukryta w mroku.

Annie Jacobsen dokładnie naświetliła warunki i okoliczności powstania amerykańskich paramilitarnych jednostek, mroczne kulisy prezydenckich operacji, różnorodnie nazywanych, ale znaczących dokładnie to samo. Sięgnięcie po środki ostateczne, neutralizowanie zapobiegawcze, zamach stanu, unieszkodliwienie ludzkiego celu, zabójstwo celowane, zaplanowany wypadek, prewencyjne akcje bezpośrednie ze skutkiem śmiertelnym. Pokazała tło i przebieg specjalnych operacji w Korei, Gwatemali, Iranie, Wietnamie, Laosie, Kubie, Dominikanie, Sudanie, Libii, Iraku, Kuwejcie, Afganistanie i Arabii Saudyjskiej. Niekonwencjonalne techniki walki, infiltracja, sabotaż, dywersja, zasadzki, partyzantka, a wszystko w ramach ścisłego przestrzegania zasady świadomej pozornej niewiedzy prezydentów, pozwalającej na wyparcie się udziału. Autorka odwołała się do akcji, które skończyły się sukcesem, ale również tych, które okazały się kompletnym fiaskiem, spektakularną klęską, a nawet dosadnym ośmieszeniem. Istotną kwestią pozostaje moralność tajnych operacji paramilitarnych, przede wszystkim od strony obustronnych ofiar, słuszności zabójstwa w imię bezpieczeństwa narodowego, ale również nieinformowania opinii publicznej, mówienia zagadkami, oraz potwornych długofalowych konsekwencji w postaci zamętu, chaosu i katastrofy.

bookendorfina.pl

"Najbardziej udane tajne operacje są przeprowadzane zgodnie z zasadą wiarygodnego zaprzeczenia."

Jestem pod ogromnym wrażeniem książki, chciałabym częściej trafiać na tak rzetelnie i skrupulatnie przygotowaną literaturę faktu. Nie spodziewałam się aż takiej szczegółowości informacji, głębokiego wnikania w tematykę, sięgnięcia do imponującej listy bibliografii. Ale co...

To moje pierwsze spotkanie z autorką Annie Jacobsen i jej książką, za egzemplarz recenzencki dziękuję pięknie Wydawnictwu Rebis 📖😃💝
Książkę pt. "Zaskocz, zabij, zniknij" można rozszerzyć Zaskocz wroga, zabij go, zniknij bez śladu.
Annie Jacobsen jest dziennikarką śledczą, zatem w profesjonalny sposób podeszła do tematu.
Główna dewiza brytyjskiego Oddziału Operacji Specjalnych, jest zarazem tytułem książki.
Oddział został utworzony do walki z nazistami, sabotowania i dążenia do obalenia Trzeciej Rzeszy.
Wzorując się na Brytyjczykach, CIA także utworzyło swój Wydział Operacji Specjalnych.
Siły te, mają prawo działać i prowadzić operacje poza strefą wojny.
Natomiast podczas wojny, współpracują z Departamentem Obrony.
Atutem dużym książki jest to, że jest napisana płynnie, zachęca, zaciekawia, przez co czyta się ją szybko.
Autorka przeprowadziła wywiady z kilkudziesięcioma informatorami.
Sprawdzała ich wiarygodność, na wszelkie dostępne sposoby.
Z książki dowiemy się o spektakularnych akcjach, tych znanych i głośnych, a także, o tych nieznanych szerszemu ogółowi społeczeństwa.
Począwszy od II wojny światowej, aż do początków XXI w.
Annie Jakobsen ponadto zamieszcza zdjęcia oraz listę używanych skrótów, liczny wykaz osób-uczestników wydarzeń, z którymi prowadziła rozmowy.
Polecam, jako bardzo dobrą, doskonale opracowaną, historyczną lekturę😃

To moje pierwsze spotkanie z autorką Annie Jacobsen i jej książką, za egzemplarz recenzencki dziękuję pięknie Wydawnictwu Rebis 📖😃💝
Książkę pt. "Zaskocz, zabij, zniknij" można rozszerzyć Zaskocz wroga, zabij go, zniknij bez śladu.
Annie Jacobsen jest dziennikarką śledczą, zatem w profesjonalny sposób podeszła do tematu.
Główna dewiza brytyjskiego Oddziału Operacji...

Wroga można pokonać nie tylko w sposób bezpośredni podczas wojny. Można się z nim układać rozmawiając i tym zajmują się dyplomaci. Jest jeszcze sposób trzeci tzw. prezydencja czyli supertajne, quasi-wojskowe operacje na terytorium suwerennego państwa. Prezydent Stanów Zjednoczonych wzywa Wydział Akcji Specjalnych CIA. A on organizuje tajną operację podczas trwania, której sprawa zostaje załatwiona poza regularnymi działaniami wojskowymi. I właśnie o tajnych akcjach CIA jest to książka. Tajna służba paramilitarna organizowała operacje, które opierały się na taktyce partyzanckiej, sabotażu i dywersji. Mowa jest o wojnie partyzanckiej, nazywanej też, niekonwencjonalną lub nieregularną oraz prewencyjnych akcjach bezpośrednich o charakterze paramilitarnym poza granicami kraju. Nierzadko sięgano po zabójstwo będące narzędziem realizacji celów polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych. Podkreślam jeszcze raz, chodzi o nieoficjalne operacje wojskowe prowadzone poza granicami kraju w czasie pokoju. Aby te zadania były realizowane sprawnie, organizowano tajne, paramilitarne obozy treningowe. Dzięki temu Wydział Akcji Specjalnych CIA jest najskuteczniejszym wykonawcą operacji specjalnych na świecie. Są niezrównani jeśli chodzi o sabotaż, działalność wywrotową i zabójstwa. Autorka w miarę możliwości zweryfikowała prawdziwość relacji z tajnych akcji CIA studiując niedawno odtajnione dokumenty i akta oraz rozmawiając ze świadkami i uczestnikami. Ta działalność USA jest ingerowaniem w politykę innych, suwerennych państw, by wymusić działanie korzystne dla USA i sojuszników. Jak opisała to autorka, te zakulisowe działania mają swoje spektakularne sukcesy albo klapy na całego. Jacobsen poświęciła w tekście wiele miejsca kwestiom moralnym takich działań. Czy CIA nie nadużywała swojej władzy? Książkę, przedstawicielkę literatury faktu, czyta się bardzo dobrze, bo napisana jest w stylu gawędy Wołoszańskiego albo powieści szpiegowskiej, choć rytm zaburza rozwiązywanie wielu skrótów nazw komórek CIA, wielość dat, nazwisk i kryptonimów, lecz te są niezbędne w tego typu literaturze. Dodatkowym walorem książki jest bezbolesna powtórka z historii współczesnej. Autorka pracę CIA opisuje na przykładach osobowych. Jednym z nich jest Billy Waugh, weteran i agent CIA. Ten człowiek zrobił i widział wszystko. Działał w Korei, Wietnamie, na Bliskim Wschodzie i Afryce. Waugh był zaangażowany w operacje trwające około 60 lat. Dziś jest dziewięćdziesięciolatkiem. Opis jego działań przewija się przez cały tekst. Wiarygodności treści dodaje obszerna bibliografia umieszczona przez autorkę na końcu tekstu.
Annie Jacobsen jest amerykańską dziennikarką śledczą, finalistką nagrody Pulitzera 2016. Może więc, warto sprawdzić jak piszą autorzy pretendujący do tak ważnej dla dziennikarzy w USA nagrody?
Za książkę dziękuję Domowi Wydawniczemu „Rebis”.

Wroga można pokonać nie tylko w sposób bezpośredni podczas wojny. Można się z nim układać rozmawiając i tym zajmują się dyplomaci. Jest jeszcze sposób trzeci tzw. prezydencja czyli supertajne, quasi-wojskowe operacje na terytorium suwerennego państwa. Prezydent Stanów Zjednoczonych wzywa Wydział Akcji Specjalnych CIA. A on organizuje tajną operację podczas trwania, której...