Książki pana Kresa poznaje stopniowo, robiąc sobie przerwy gdyż jest to świat dość ponury, brutalny i krwawy oraz pełen zdrad, i szaleństwa. Dla zachowania względnej równowagi umysłowej wskazanym jest robić sobie przerwy 😆 Mimo to, obie części Pani dobrego znaku przesłuchałam, jedną po drugiej. Moja czujaność została uśpiona dość łagodną i płyną akcją pierwszej części, no i pokarało mnie 😆
Jeśli ktoś jest fanem strategii, wojennych ciekawostek, politycznych rozgrywek i w ogóle militarnych akcji to jest to niezła gratka dla takiej osoby, pozostałym polecam audiobooka bo walki sobie tam lecą, „kliny””ploty” ariergardy, ucinane kończyny i inne straszne rzeczy a tu człowiek może sobie relaksacyjne w ogrodzie kwiatki sadzić 😉 Pan Wojciech Żoładkowicz czyta to bardzo ładnie a słuchacz jednocześnie wykonuje odsterowujaca prace 😆win -win
Żarty żartami ale „Wieczne cesarstwo” podobało mi się pomimo tych militarnych akcji, mamy tu kilka postaci z poprzednich książek, którym udało się przeżyć pomimo morderczych zapędów autora. Postaci te dojrzały i stały się o wiele ciekawsze i dały się polubić oraz odgrywają w tej części bardzo ważne role. Nie mogę sie oprzeć wrażeniu że Dartan jako kraj pod panowaniem Wiecznego Królestwa to taka trochę Polska ? Jest dużo podobieństw jeśli chodzi o formę militarną czyli rycerstwo działające jak pospolite ruszenie, szlachcic wystawiał swoje poczty i szedł pod komendę wodza ale zanim się zebrał i dotarł to często było już po bitwie, a jak dotarł na czas a wojna za długo trwała i nie było już łupów to zabierał się i wracał do majątku. Dartanskie rycerstwo działa podobie, do tego kłótnie rodowe i szarpanie jak najwięcej dla siebie.
W tym tomie mamy sporo polityki i spojrzenia na świat z obu stron, ciekawych bohaterów po obu stronach barykady i tak do końca to nie wiem komu kibicować. Podobało mi się zakończenie, takie bardzo optymistyczne a jednocześnie zastanawiam się co łupnie w kolejnym tomie, że łupnie to napewno bo jeszcze kilku bohaterów przeżyło 😆

Książki pana Kresa poznaje stopniowo, robiąc sobie przerwy gdyż jest to świat dość ponury, brutalny i krwawy oraz pełen zdrad, i szaleństwa. Dla zachowania względnej równowagi umysłowej wskazanym jest robić sobie przerwy 😆 Mimo to, obie części Pani dobrego znaku przesłuchałam, jedną po drugiej. Moja czujaność została uśpiona dość łagodną i płyną akcją pierwszej części, no...

Pani Dobrego Znaku: Wieczne Cesarstwo to kontynuacja historii niewolnicy Ezeny z Pani Dobrego Znaku: Wieczny Pokój.

W stosunku do pierwszej części widzę tutaj nieznaczny spadek. O ile w części pierwszej widzimy bardzo dokładny rozwój bohaterów, tak tutaj ustępuje to miejsca... WOJNIE! Jednak żmudne działania zbrojne, na jakich opiera się znaczna część książki. Jeśli ktoś nie jest fanem tematu to może mieć z książką nie mały problem.

Wojna, ach wojna!
Prowadzona w każdym calu, dopięta na ostatni guzik. Zadbano tutaj o wszystko: siły, taktyka i strategia. Czujemy całość tego konfliktu bardzo wyraźnie. Wiemy o nim dosłownie wszystko, zaczynając od sił i składu armii po tabory i wozy z rannymi.

Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani!
Książka ewidentnie poświęcona pani wojny, Arilorze. Nie brakuje w niej bitew (mamy ich kilka). Są opisane bardzo, bardzo dokładnie (z najdrobniejszymi szczegółami!). O manewrach poszczególnych oddziałów wiemy dosłownie wszystko; wyobraźnia ma nad czym pracować. Ponownie jednak nie trafi to do każdego - bitwy lubią się ciągnąc przez wiele stron, a szczegółowość również może nużyć.

Osobiście książkę oceniam bardzo pozytywnie (jak wszystkie książki Feliksa Kresa). Dobrze napisany kawał literatury!

Pani Dobrego Znaku: Wieczne Cesarstwo to kontynuacja historii niewolnicy Ezeny z Pani Dobrego Znaku: Wieczny Pokój.

W stosunku do pierwszej części widzę tutaj nieznaczny spadek. O ile w części pierwszej widzimy bardzo dokładny rozwój bohaterów, tak tutaj ustępuje to miejsca... WOJNIE! Jednak żmudne działania zbrojne, na jakich opiera się znaczna część książki. Jeśli ktoś...

Yokes związuje walką jedną z armii armektańskich, natomiast jego godność Enewen armię nadtysięczniczki Terezy. Obie z tych armii mają prowadzić działania zaczepno-ofensywne, ale toczenie takiej wojny z mistrzami wojny – armektańczykami, jest prawie niemożliwe.

Ezena obwołuje się królową regentką Dartanu, lecz jak zawsze towarzyszą temu niepokoje, a część magnatów dartańskich niejawnie wypowiada jej lojalność.

Czy Ezena spełni marzenie o złotym i szlachetnym Dartanie? Czy Gotah Przyjęty pozna smak życia?

Cała masa scen batalistycznych, dosłownie jedna za drugą, a wszystkie opisane z takim poziomem detali, że Pan Kres chyba żołnierzyki przestawiał na planszy pisząc te sceny. Majstersztyk, inaczej się tego nie da określić. Dodatkowo wplecenie w to wątku miłosnego dwójki ludzi, która to miłość nie powinna się w ogóle zadziać ubarwia tą historię, nie czyniąc ją ckliwą, czy nie zamieniając w romans. Pora na kolejny tom. Podejrzewam, że wątki z tomów poprzednich zaczną się splatać :)

Yokes związuje walką jedną z armii armektańskich, natomiast jego godność Enewen armię nadtysięczniczki Terezy. Obie z tych armii mają prowadzić działania zaczepno-ofensywne, ale toczenie takiej wojny z mistrzami wojny – armektańczykami, jest prawie niemożliwe.

Ezena obwołuje się królową regentką Dartanu, lecz jak zawsze towarzyszą temu niepokoje, a część magnatów...

Strasznie zaczyna mi się podobać ta seria. Sieć intryg dworskich, jest tu jedną z najlepszych rzeczy. Mimo iż obawiałam się wojennego fantasy, całkiem przyjemnie się to czyta.

Strasznie zaczyna mi się podobać ta seria. Sieć intryg dworskich, jest tu jedną z najlepszych rzeczy. Mimo iż obawiałam się wojennego fantasy, całkiem przyjemnie się to czyta.

Wieczny pokój był przepełniony spokojem zapewnionym przez potęgę dworu Sey Aye. Własne siły zbrojne, okoliczne lasy, w których czują się jak ryba w wodzie. Wieczne Cesarstwo opisuje zaś walkę o dawny, rycerski Dartan. Walki, na czele których stanęła ex niewolnica Ezena - Pani Sey Aye. 

W tym tomie trafiamy s sam środek bitwy. Poznajemy ją zarówno z jednej, jak i drugiej strony, a narrator ani razu nie sugeruje, "kto jest tym dobrym, a kto złym". Czytelnik sam wybiera stronę lub nie, której kibicuje. A to wcale nie jest prosta sprawa. 

Tutaj czytelnik zostaje wystawiony na próbę, czy militaria w świecie fantasy to jego bajka. Co innego czytać fragmenty, elementy. Ale tu niemal cała książka jest jedną wielką wojną. Jest dużo opisów, przez co akcja nie jest tak dynamiczna jak mogłaby się wydawać. Mi to nie przeszkadzało. 

Doceniam dopracowanie i każdy szczegół. Dzięki temu całość zdawała się jeszcze rzeczywista. Ale ja już chyba przestaję być obiektywna. Nic nie poradzę, że w moich oczach pióro Kresa uważam za mistrzowskie. 

Wieczny pokój był przepełniony spokojem zapewnionym przez potęgę dworu Sey Aye. Własne siły zbrojne, okoliczne lasy, w których czują się jak ryba w wodzie. Wieczne Cesarstwo opisuje zaś walkę o dawny, rycerski Dartan. Walki, na czele których stanęła ex niewolnica Ezena - Pani Sey Aye. 

W tym tomie trafiamy s sam środek bitwy. Poznajemy ją zarówno z jednej, jak i drugiej...

Tak! Wreszcie dostałam te emocje, których oczekiwałam od początku cyklu! Co prawda "moi" przegrali wojnę, ale w "Księdze Całości" każdy prędzej czy później dostaje po dupie, więc liczę na upadek Ezenki. A im wyżej się siedzi, tym dłużej się spada...

Tak! Wreszcie dostałam te emocje, których oczekiwałam od początku cyklu! Co prawda "moi" przegrali wojnę, ale w "Księdze Całości" każdy prędzej czy później dostaje po dupie, więc liczę na upadek Ezenki. A im wyżej się siedzi, tym dłużej się spada...

Poplakalem sie kilkakrotnie przy tej ksiazce. Udana mieszanka heroizmu i dramatu do zniesienia nawet dla faceta.

Poplakalem sie kilkakrotnie przy tej ksiazce. Udana mieszanka heroizmu i dramatu do zniesienia nawet dla faceta.

Jestem naprawdę pod wrażeniem warsztatu pana Kresa. W tomie 6 mamy kontynuację historii, którą znamy z tomu 5, mamy również kolejną bardzo inteligentną, wyważoną i elegancką powieść. Każdy detal militarny i polityczny jest tu dopieszczony do połysku. Opisy bitew aż się proszą o film albo grę komputerową.
Jestem bardzo zadwolony, że autor pokazał wojnę z kilku stron. Z jednej mamy wielką politykę, armie, logistykę bitwy, wielkich dowódców i mężnych wojowników, z drugiej motłoch, chaos, palenie domów, grabieże, masowe morderstwa. Z jednej strony jest ona narzędziem polityki, z drugiej wielką tragedią ludzi. Jak adekwatne do współczenych nam wydarzeń. Pan Kres trzyma nadal dobrą formę!

Jestem naprawdę pod wrażeniem warsztatu pana Kresa. W tomie 6 mamy kontynuację historii, którą znamy z tomu 5, mamy również kolejną bardzo inteligentną, wyważoną i elegancką powieść. Każdy detal militarny i polityczny jest tu dopieszczony do połysku. Opisy bitew aż się proszą o film albo grę komputerową.
Jestem bardzo zadwolony, że autor pokazał wojnę z kilku stron. Z...

Miałam mały (wakacyjny) poślizg w czytaniu drugiej odsłony Pani dobrego Znaku Feliksa W. Kresa. Na szczęście szybko odnalazłam się w książkowej rzeczywistości, a Wieczne Cesarstwo, które porusza dalsze losy wyzwolonej niewolnicy, zaskoczyło mnie swoim militarnym wydźwiękiem.

Walka Dartanu z Wiecznym Cesarstwem.
"Na czele największego majątku w kraju stanęła…niewolnica. Przerażona, zagubiona i samotna. Słaba.
„Uzurpatorka!” krzyczeli.

A jednak poszli za nią.

Poszli za nią rycerze z najlepszych domów, prości knechci, niewolnicy i majętni mieszczanie. Uwierzyli w marzenie i ruszyli po odzyskanie dawnego Dartanu – królestwa zbudowanego z rycerskiego honoru, wojennej chwały i pieśni o wiecznej miłości. Szlachetni marzyciele ruszyli na śmiertelny bój, po którym długo jeszcze będą opłakiwać godnych przeciwników, których musieli zabić.
W świecie rządzonym przez mężczyzn i urządzonym dla mężczyzn, kobieta nie ma szans wygrać, grając zgodnie z zasadami. I Ezena doskonale o tym wie. Zamiast grać, przewraca szachownicę, a zaskoczonemu przeciwnikowi wbija sztylet w serce. Tak właśnie wygrywa się z Wiecznym Cesarstwem. Tak właśnie prowincję czyni się Królestwem."

Militarnie.
To chyba najsłabsza odsłona Księgi Całości, jaką miałam okazję do tej pory czytać.

Oczywiście autor nadal zachwyca plastycznymi opisami i niesamowitą kreacją postaci, wśród których prym wiodą kobiety (choć tu jakby trochę bardziej zagubione i głupiutkie). Jednak gdzieś w tym tomie zabrakło mi życia i tempa.

Możecie zapytać. Jak w tym przepełnionym wojną i walkami tomie może brakować tempa? A jednak. Miałam wrażenie, że środek, który naszpikowany jest scenami batalistycznymi, w porównaniu do poprzednich odsłon cyklu, jest po prostu przegadany. Te rozwleczone opisy walk, są powtarzalne, nudne i zamiast przyciągać jak magnes, wybijają z czytelniczego rytmu.

Na szczęście autor w tym całym spadku formy zachował umiejętność utrzymania czytelnika w niepewności co do zwycięzcy opisywanego konfliktu. Szala zwycięstwa przechylała się wiele razy ze strony na stronę, dzięki czemu czułam jakąś nutkę zainteresowania całym konfliktem.

No cóż, może Pani Dobrego Znaku. Wieczne Cesarstwo Feliksa W. Kresa nie okazała się wybitnym tworem, ale jednak wciąż trzymała swój poziom i zmotywowała mnie do sięgnięcia po kolejną odsłonę cyklu, którą jest Porzucone królestwo.

https://unserious.pl/2022/09/wieczne-cesarstwo/

Miałam mały (wakacyjny) poślizg w czytaniu drugiej odsłony Pani dobrego Znaku Feliksa W. Kresa. Na szczęście szybko odnalazłam się w książkowej rzeczywistości, a Wieczne Cesarstwo, które porusza dalsze losy wyzwolonej niewolnicy, zaskoczyło mnie swoim militarnym wydźwiękiem.

Walka Dartanu z Wiecznym Cesarstwem.
"Na czele największego majątku w kraju stanęła…niewolnica....

Mimo spadku formy autora całość nadal prezentuje się bardzo dobrze. Kres wysoko zawiesza poprzeczkę, dlatego z taką niecierpliwością czeka się na każdy kolejny tom.

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2022/04/pani-dobrego-znaku-tom-2-wieczne.html

Mimo spadku formy autora całość nadal prezentuje się bardzo dobrze. Kres wysoko zawiesza poprzeczkę, dlatego z taką niecierpliwością czeka się na każdy kolejny tom.

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2022/04/pani-dobrego-znaku-tom-2-wieczne.html