Całość sagi fajnie się czytało, bardzo charakterystyczni bohaterowie. Zwieńczenie historii trochę słodko-gorzka dla mnie. Ostatni tom ciekawy, wszystkie wątki ładnie się rozwijają, ale niestety czym bliżej końca, historia jakoś dziwnie pędzi i szybko znajduje rozwiązanie. W mojej opinii można było trochę bardziej to wszystko rozwinąć, zwłaszcza że to koniec dziesięciotomowej sagi. I trochę szkoda, że już nie będzie kontynuacji, bo chciałbym poznać dalsze losy tego świata.

Całość sagi fajnie się czytało, bardzo charakterystyczni bohaterowie. Zwieńczenie historii trochę słodko-gorzka dla mnie. Ostatni tom ciekawy, wszystkie wątki ładnie się rozwijają, ale niestety czym bliżej końca, historia jakoś dziwnie pędzi i szybko znajduje rozwiązanie. W mojej opinii można było trochę bardziej to wszystko rozwinąć, zwłaszcza że to koniec...

Uwielbiam kiedy zakonczenie mnie zaskakuje i zostaje niedosyt... :)

Uwielbiam kiedy zakonczenie mnie zaskakuje i zostaje niedosyt... :)

„Mądrość Tłumu” – Ostatnia, trzecia część drugiej trylogii „Epoki Obłędu” w Uniwersum Pierwszego Prawa. Ostania, dziesiąta z obecnie ukazanych publikacji. Klejnot koronny w literackiej karierze Abercrombiego.

„ Chaos. Furia. Destrukcja.
Nadchodzi Wielka Zmiana... „ – Tymi słowami wita nas opis książki. I owszem, wielka zmiana nadeszła rozdzierając Słońce Unii i paląc dotychczasowy porządek.
Książka, jak i cała trylogia dobitnie i dostanie pokazuje jak rewolucja wpływa na zwykłych, szarych obywateli. Pokazuje nam, że żeby zbudować nowy porządek świata, stary trzeba najpierw spopielić. Całość, dostarcza nam gorzkiej refleksji nad obrazem społeczeństwa.

Rozkładane przez wszystkie trzy, albo i więcej książek autora pułapki, zawierające zwroty akcji ogniskują się właśnie w tym miejscu. Pozostaje nam jedynie ściągać czapki z głów. Fenomenalnie utkana sieć intryg i zdrad.
Abercrombie prezentuje nam fantastykę ambitna, realistyczną i mroczną, tak mroczną i nieprzyjemną jaki z reguły bywa i jest świat.

Bohaterowie się prawdziwi. Wielowymiarowi. Autentyczni. Możemy ich nie lubić, ale to tylko dlatego, że są tacy jak my w rzeczywistości. Są tak ludzcy, że aż potrafią być nieludzcy. Wyglądają nie na bohaterów świata fantastycznego, lecz naszego – prawdziwego.

Bo w gruncie rzeczy, każdy z nich chce tylko jednego.
Przeżyć.

Fantastyczna historia. Dziękuję Panie Abercombie. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś wrócimy do tego cudownie nieprzyjemnego świata, jednocześnie ciesząc się, że jesteśmy po tej stronie książki.

Czy warto przeczytać? Niech oceni to mądrość tłumu.

„Mądrość Tłumu” – Ostatnia, trzecia część drugiej trylogii „Epoki Obłędu” w Uniwersum Pierwszego Prawa. Ostania, dziesiąta z obecnie ukazanych publikacji. Klejnot koronny w literackiej karierze Abercrombiego.

„ Chaos. Furia. Destrukcja.
Nadchodzi Wielka Zmiana... „ – Tymi słowami wita nas opis książki. I owszem, wielka zmiana nadeszła rozdzierając Słońce Unii i paląc...

Świetna trylogia, im dalej w las (stron),tym świetniejsza. Dowcipna, mądra, naturalistyczna, brutalna, pełna odwołań historycznych, zawoalowanych, niezobowiązujących rozważań na temat miejsca jednostki w trybach historii, wypchana szczelnie zaskakująco złożonymi i nieoczywistymi moralnie postaciami, budząca autentyczne emocje, pozwalająca przeżyć radość i żałobę w imieniu bohaterów.

Świetny kąsek dla antyfanów cukierkowych rozwiązań, prostych relacji w stylu wieczni przyjaciele do wymiotów, i baśniowych banałów w stylu "dobro wraca" (jednocześnie jeśli ktoś właśnie taki baśniowy i nierealny świat łaknie zgłębiać w książkach fantastycznych, powinien rzecz jasna trzymać się z dala od tej serii, bo to nie skończy się dobrze).

Zakończenie cudowne, jakby pisane na moje zamówienie. Czytanie domknięcia trylogii, jak zwykle, kiedy wszystkie elementy układanki łączą się w całość i do człowieka dociera, jak nic (nic!) w tej serii nie było przypadkowe, to czysta przyjemność. Ostatni tom trzymał mnie w napięciu przez dobrych kilkaset stron. Chodzę z oczami w kształcie serduszek. Nie mogę się nachwalić i naczytać.

Świetna trylogia, im dalej w las (stron),tym świetniejsza. Dowcipna, mądra, naturalistyczna, brutalna, pełna odwołań historycznych, zawoalowanych, niezobowiązujących rozważań na temat miejsca jednostki w trybach historii, wypchana szczelnie zaskakująco złożonymi i nieoczywistymi moralnie postaciami, budząca autentyczne emocje, pozwalająca przeżyć radość i żałobę w imieniu...

ocena za całą sage

ocena za całą sage

Jak zawsze rewelacja

Jak zawsze rewelacja

38/2023
Zapomnijcie o “Grze o tron”.
George R. R. Martin mógłby co najwyżej być podczaszym Abercrombiego i parzyć mu kawę przy pisaniu.
Zamknięcie cyklu “Epoka obłędu” to rzecz tak genialna, że mam trudności w wyrażeniu swych emocji w taki sposób, by nie popaść w banał połączony z patosem.

“Mądrość tłumu” to niesamowite studium władzy oraz walki o nią.
Istna feeria politycznych zagrywek – sojuszów, zdrad, zakulisowych działań, zmian frontu, powiewów chorągiewek.
To festiwal wybitnych literacko postaci – dopracowanych w najdrobniejszych szczegółach, niejednoznacznych, prawdziwych do bólu. Nikt tu nie jest całkiem dobry ani w pełni zły. Każdy ma swoje motywacje, często ci, z którymi sympatyzujemy – okazują się ludźmi bezwzględni a inni – których potępiamy – znajdują nasze zrozumienie.
Wszak tyle o sobie wiemy, na ile nas sprawdzono, a człowiek postawiony w sytuacji ekstremalnej, których nie brak na kartach tej księgi, potrafi odnaleźć w sobie cechy, o jakie nie posądzałby się sam – wraz z Autorem i czytelnikiem ;)
Księga ta wprost roi się od postaci zdolnych oraz zdolnych do wszystkiego!

Rewolucja “Wielkiej zmiany” jako żywo przywołuje skojarzenia z rodzimą “Dobrą zmianą” - taki sam model rządów: banda kanalii, wyrachowanych karierowiczów, głupców i prostaków manipulowanych odgórnie. A że rewolucja zjada własne dzieci – wiemy z lekcji historii…

“Mądrość tłumu” to księga krwawa.
Ale nie ma tu zbędnego epatowania przemocą – wszystko dzieje się z żelazną konsekwencją – czy to w myśl prywatnych interesów, czy w zgodzie z partykularnymi programami konkretnych stronnictw.
Mało która powieść tak dobitnie pokazuje politykę jako totalne bagno, przez które nie da się przejść nie pozostając ubłoconym.

Joe Abercrombie to moje objawienie.
Żaden inny Autor w ostatnich latach tak mnie nie poraził. Po zakończeniu tej monumentalnej sagi – czekają na mnie spinoffy tej opowieści.
Ale muszę sobie zrobić przerwę, by wylizać wszystkie rany ;)

Czytajcie Abercrombiego!

38/2023
Zapomnijcie o “Grze o tron”.
George R. R. Martin mógłby co najwyżej być podczaszym Abercrombiego i parzyć mu kawę przy pisaniu.
Zamknięcie cyklu “Epoka obłędu” to rzecz tak genialna, że mam trudności w wyrażeniu swych emocji w taki sposób, by nie popaść w banał połączony z patosem.

“Mądrość tłumu” to niesamowite studium władzy oraz walki o nią.
Istna feeria...

Generalnie bardzo dobre zwienczenie tej trylogii. Dwa rozwiązania fabularne nie do końca mnie satysfakcjonują - rozwiązanie wątku Orso, jego śmierć oraz przede wszystkim bezsensowna śmierć Bremera (wiem że nieby było to odkupienie, ale nie miało sensu i tak). Poza tym sztos

Generalnie bardzo dobre zwienczenie tej trylogii. Dwa rozwiązania fabularne nie do końca mnie satysfakcjonują - rozwiązanie wątku Orso, jego śmierć oraz przede wszystkim bezsensowna śmierć Bremera (wiem że nieby było to odkupienie, ale nie miało sensu i tak). Poza tym sztos

Fantasy, rycerzyki, smoki, z reguły mnie to nudzi, a patetyczna narracja w stylu "jąwszy pałasza na dzwonka wrogów swych porzezał" dodatkowo drażni. Abercrombie to pierwszy autor ambitnego fantasy, którego dzieła nie tylko są tego pozbawione, ale którego dzieła uważam za wybitne. Dark fantasy, ale bez fantasy - no, delikatnie, momentami. Fenomenalnie utkana sieć intryg i zdrad, z bohaterami odbijającymi i rozbijającymi się o siebie nawzajem w tyglu wzajemnie sprzecznych, a czasem wspólnych, celów. Do tego gorzka refleksja nad społeczeństwem i ostrzeżenie dla wszystkich stron. I piękny, żywy język, plastyczny i obrazowy, aż chce się umyć ręce po lekturze, tak ten brud z niej spływa. Sztos. Godne zakończenie świetnej trylogii, sięgnę po resztę z uniwersum.

Fantasy, rycerzyki, smoki, z reguły mnie to nudzi, a patetyczna narracja w stylu "jąwszy pałasza na dzwonka wrogów swych porzezał" dodatkowo drażni. Abercrombie to pierwszy autor ambitnego fantasy, którego dzieła nie tylko są tego pozbawione, ale którego dzieła uważam za wybitne. Dark fantasy, ale bez fantasy - no, delikatnie, momentami. Fenomenalnie utkana sieć intryg i...

Po tym co działo się w 2 tomie otrzymujemy mega spowolnienie fabuły. Męczyłem się przez pół książki, nim wszystko nabrało rozpędu. Jak jest rozpęd to Abercrombie daje radę. Za to polubiłem świat Pierwszego Prawa i czuję, że to jeszcze nie koniec historii.

Po tym co działo się w 2 tomie otrzymujemy mega spowolnienie fabuły. Męczyłem się przez pół książki, nim wszystko nabrało rozpędu. Jak jest rozpęd to Abercrombie daje radę. Za to polubiłem świat Pierwszego Prawa i czuję, że to jeszcze nie koniec historii.