Mądrość tłumu

Nowe szaty rewolucji francuskiej.

Abercrombie lubi i zna historię. Mógł zostać historykiem i pisać nudne elaboraty, wolał jednak ubrać historię w fabularne szaty, zmienić realia na nieco baśniowe i stworzyć opowieść starą jak świat o tym jak ludzkość, czego sie nie tknie, to zepsuje.

Jak zawsze bawiłam się świetnie. Momentami miałam poczucie, że trochę tego już za wiele, ale wtedy tempo zwalniało.

Pozostaje mi tylko czekać na korpoświat oczami Abercrombiego.

Nowe szaty rewolucji francuskiej.

Abercrombie lubi i zna historię. Mógł zostać historykiem i pisać nudne elaboraty, wolał jednak ubrać historię w fabularne szaty, zmienić realia na nieco baśniowe i stworzyć opowieść starą jak świat o tym jak ludzkość, czego sie nie tknie, to zepsuje.

Jak zawsze bawiłam się świetnie. Momentami miałam poczucie, że trochę tego już za wiele,...

Godne zakończenie serii. A zarazem otwarte drzwi do kontynuacji. Nie zawodzi, fajne interpretacje rewolucji i ludzkiej natury. Joe Abercrombie, to po prostu mistrz i chyba tyle w temacie :)

Godne zakończenie serii. A zarazem otwarte drzwi do kontynuacji. Nie zawodzi, fajne interpretacje rewolucji i ludzkiej natury. Joe Abercrombie, to po prostu mistrz i chyba tyle w temacie :)

Po przeczytaniu wszystkich części bomba. Każdy rozdział to jakby oddzielna historia, która ma początek i zakończenie. Przeczytajcie te książki a przestaniecie patrzeć w telewizor i dziwić się że na świecie to wszystko się dzieje i dlaczego. Niezła analiza i przełożenie do innej rzeczywistości dziejów historii świata. Aktualne dziś. Tutaj możemy zajrzeć za kulisy.

Po przeczytaniu wszystkich części bomba. Każdy rozdział to jakby oddzielna historia, która ma początek i zakończenie. Przeczytajcie te książki a przestaniecie patrzeć w telewizor i dziwić się że na świecie to wszystko się dzieje i dlaczego. Niezła analiza i przełożenie do innej rzeczywistości dziejów historii świata. Aktualne dziś. Tutaj możemy zajrzeć za kulisy.

W finałowej części trylogii odczułam lekki regres w porównaniu do dwóch poprzednich tomów. Akcja poniekąd trochę zwolniła, jednakże zakończenie nie pozostawia już żadnych złudzeń, co do zajęcia konkretnej pozycji pionka w finale GRY, której finał nie do końca został ostatecznie rozstrzygnięty, tym samym ma się niejakie wrażenie, że historia jeszcze się nie kończy. Tak "łopatologicznie" dedukuję sobie ostatni rozdział i równie dobrze mogłabym go potraktować albo jako ostateczne pożegnanie z tym światem lub jego bohaterami albo jako zapowiedź czegoś innego i nowego zwłaszcza, że pewna przeze mnie znielubiana tutaj postać nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa i kontynuuje prowadzenie zza kulis swojej "radosnej" działalności. I jakkkolwiek wszystko wskazuje na to, że Gra toczy się nadal, to tylko od dobrej woli autora zależy, czy napisze jej dalsze rozdziały, co byłoby wielce obiecującym krokiem w kierunku całkowitego domknięcia niektórych, nadal otwartych wątków.

W finałowej części trylogii odczułam lekki regres w porównaniu do dwóch poprzednich tomów. Akcja poniekąd trochę zwolniła, jednakże zakończenie nie pozostawia już żadnych złudzeń, co do zajęcia konkretnej pozycji pionka w finale GRY, której finał nie do końca został ostatecznie rozstrzygnięty, tym samym ma się niejakie wrażenie, że historia jeszcze się nie kończy. Tak...

Przy pierwszym zetknięciu z Abercrombie byłem zachwycony, wreszcie autor, który nie boi się sponiewierać swoich bohaterów, odrzeć ich z nimbu chwały i nieśmiertelności. Niestety z każdą kolejną powieścią czas pryska, powiem świeżości mija, a czytanie zaczyna po prostu nużyć. Pojawia się pytanie ileż można? Autor nie lubi wykreowanych przez siebie postaci i może jest to celowy zabieg by wzbudzić sympatię w czytelniku. Zaczyna się kibicowanie bohaterom "wygraj", "zdobądź", "przeżyj" .
Mądrość tłumu to nadal kawał niezłej lektury, doceniam talent autora, kreację postaci zwłaszcza tych drugoplanowych, pomysł na fabułę i pewnie jeszcze parę drobiazgów, o których w tej chwili nie pamiętam. Niemniej jednak książka mnie zmęczyła ...

Przy pierwszym zetknięciu z Abercrombie byłem zachwycony, wreszcie autor, który nie boi się sponiewierać swoich bohaterów, odrzeć ich z nimbu chwały i nieśmiertelności. Niestety z każdą kolejną powieścią czas pryska, powiem świeżości mija, a czytanie zaczyna po prostu nużyć. Pojawia się pytanie ileż można? Autor nie lubi wykreowanych przez siebie postaci i może jest to...

Lekki regres w stosunku do poprzednich części.

Lekki regres w stosunku do poprzednich części.

W porównaniu do początku serii ta książka jest słaba. Tendencja spadkowa zaczęła się od "Szczypty nienawiści" i trwa a szkoda.

W porównaniu do początku serii ta książka jest słaba. Tendencja spadkowa zaczęła się od "Szczypty nienawiści" i trwa a szkoda.

Czy po przeczytaniu - obiektywnie- bardzo dobrej książki mozna być zmęczonym? Okazuje się, że tak. Uświadomiłam sobie, że bohaterowie tego uniwersum, nigdy nie sa beda szczęśliwi. Zawsze coś rąbnie z hukiem, zawsze ktoś lubiany zginie, a komuś komu kibicujemy powinie się noga. Owszem, następują 'dobre' zwroty akcji. Tyle, że te pozytywne twisty zwykle mszczą sie mocno i boleśnie. Trochę jak ze sztabką złota która walnie nas prosto w głowę. Niby fajnie, ale czaszka jest pęknięta. Czekam na kolejny tom, i naprawdę mam głęboka nadzieje, ze już nie będzie więcej dramatów na koniec...

Czy po przeczytaniu - obiektywnie- bardzo dobrej książki mozna być zmęczonym? Okazuje się, że tak. Uświadomiłam sobie, że bohaterowie tego uniwersum, nigdy nie sa beda szczęśliwi. Zawsze coś rąbnie z hukiem, zawsze ktoś lubiany zginie, a komuś komu kibicujemy powinie się noga. Owszem, następują 'dobre' zwroty akcji. Tyle, że te pozytywne twisty zwykle mszczą sie mocno i...

Świetne zakończenie trylogii. Zakończenie a jednak ogromna furtka na kolejne książki w tym świecie (na które bardzo liczę.

Świetne zakończenie trylogii. Zakończenie a jednak ogromna furtka na kolejne książki w tym świecie (na które bardzo liczę.

Wow!

Wow!