Moje pierwsze zetknięcie się z tą autorką. Realia książki diametralnie różniące się od polskich, fabuła niemożliwa raczej do adaptacji w naszym kraju, jakby ktoś chciał dajmy na to stworzyć z tego scenariusz filmu sensacyjnego, Vega, czy inny Pasikowski :) :)
Jak to w kryminałach - zawsze trochę naciągane.

Moje pierwsze zetknięcie się z tą autorką. Realia książki diametralnie różniące się od polskich, fabuła niemożliwa raczej do adaptacji w naszym kraju, jakby ktoś chciał dajmy na to stworzyć z tego scenariusz filmu sensacyjnego, Vega, czy inny Pasikowski :) :)
Jak to w kryminałach - zawsze trochę naciągane.

W przeciwieństwie do wielu opiniotwórców nie będę streszczał fabuły. Ponieważ nie miałem żadnych oczekiwań wobec autorki, nie czuję się rozczarowany. Świetny klimat, krótkie rozdziały, wątki polityczne porwały mnie na tyle, iż nie żałuję ani chwili poświęconej tej książce. Nie przeszkadzało mi nawet to, że czwarta część cyklu nie ma żadnego związku z pozostałymi.

W przeciwieństwie do wielu opiniotwórców nie będę streszczał fabuły. Ponieważ nie miałem żadnych oczekiwań wobec autorki, nie czuję się rozczarowany. Świetny klimat, krótkie rozdziały, wątki polityczne porwały mnie na tyle, iż nie żałuję ani chwili poświęconej tej książce. Nie przeszkadzało mi nawet to, że czwarta część cyklu nie ma żadnego związku z pozostałymi.

"To oczekiwania powodują rozczarowania."

Lekkie wydanie thrillera, mało napięcia i niepewności, brak głębi w intrydze, mało wyraziste postaci. Czyta się przyjemnie, narracja zgrabna i płynna, zrównoważone budowanie atmosfery, ciekawe wplecenie islandzkiego klimatu. Jednak to za mało, aby powieść porwała, w pełni zdobyła uwagę czytelnika i mocno zaangażowała. Książka na jeden wieczór, kiedy chce się na chwilę zajrzeć za kulisy działalności władz państwowych, przyjrzeć się z dreszczykiem podłożu nieustannych roszad, perfekcyjnie planowanych manipulacji, przeciągania linii władzy i korupcji. Trzeba wykazywać się określonymi predyspozycjami do przetrwania, umiejętnością radzenia sobie w funkcjonowaniu pod presją, przekręcaniem faktów na własną korzyść, tworzenia właściwej otoczki dla materiału do przebicia się przez media i opinię publiczną. Najważniejsze, mieć oczy dookoła głowy, by uniknąć wbicia w plecy sztyletu nieuczciwości, oszustwa i zdrady.

Kiedy Ursula Aradottir zostaje ministrem spraw wewnętrznych dysponuje powierzchowną wiedzą o zasadach funkcjonowania w polityce. Udzielając się dotąd w organizacjach pomocowych, w tym w Liberii przy epidemii eboli i w Syrii w obozach dla uchodźców, zdołała nieco dostrzec i zrozumieć, lecz nie spodziewa się, że pomimo zajmowania prestiżowego stanowiska stanie się jedynie śrubką w patologicznej maszynie państwowej, bynajmniej nie pracującej dla dobra społecznego. Wrzucona w bezpardonową partię politycznych szachów, odczuwa presję błyskawicznych decyzji, wchodzenia w ciemne strony układów, podporządkowania się narzuconym interpretacjom. Kobieta buntuje się przeciwko przyznaniu marionetkowej i tymczasowej roli. Ma zaledwie rok, by zdziałać coś w bliskiej jej sprawie poprawienia warunków imigrantów w Islandii. W pierwszym dniu pracy angażuje się w kryminalny wątek. Chce doprowadzić do wyjaśnienia gwałtu na piętnastolatce dokonanym przez policjanta. Składa obietnicę matce dziewczyny, że wyjaśni sprawę. Nie zdaje sobie sprawy, w co tak naprawdę pakuje się i jakie bolesne będą konsekwencje.

Poprzez scenariusz zdarzeń wokół postaci Ursuli autorka pokazuje, że w polityce trzeba mieć twardą skórę i stabilne zaplecze, bez tego nic nie można zdziałać, wyższe idee rozmywają się w papce miałkich deklaracji i wątpliwych zapewnień. Podoba mi się ukazanie zderzenia dwóch światów, oficjalnych komunikatów i faktycznych czynów, efektów wywoływanych na zamówienie, z korzyścią dla pomysłodawców. Mniej przekonuje życie prywatne Ursuli. Rozumiem przykre doświadczenia z niedawnej przeszłości, które rzutują na relacje z mężem i dziećmi, ale sposób postępowania nie do końca można tym wytłumaczyć. Zupełnie jakby kobiecie brakowało nie tylko równowagi psychicznej, ale również instynktu przetrwania i świadomości życia na świeczniku. Czy polityka to faktycznie tylko polityka, nic osobistego? Zakończenie ciekawie splata wątki, wiele można się wcześniej domyśleć, lecz kilka akcentów zaskakująco wybrzmiewa.

bookendorfina.pl

"To oczekiwania powodują rozczarowania."

Lekkie wydanie thrillera, mało napięcia i niepewności, brak głębi w intrydze, mało wyraziste postaci. Czyta się przyjemnie, narracja zgrabna i płynna, zrównoważone budowanie atmosfery, ciekawe wplecenie islandzkiego klimatu. Jednak to za mało, aby powieść porwała, w pełni zdobyła uwagę czytelnika i mocno zaangażowała. Książka na...

Ursula Aradottir obejmuje posadę ministra spraw wewnętrznych. Zostawia za sobą pracę w pomocy humanitarnej, ebolę, wybuchy bomb, serie z karabinów w Syrii i Liberii.

Islandia miała przynieść jej poczucie bezpieczeństwa i stabilizację, stać się ratunkiem dla związku Urszuli i jej męża Nooniego.

Nowa rzeczywistość okazała się groźna inaczej, bardziej podstępna i zaskakująca. Politycy to gracze, czy bezpartyjna nowa minister obejmie właściwą strategię?

Świat Ursuli znowu płonie, choć w inny sposób niż na misjach.
Po okrutnych przejściach emocjonalnie jest odcięta od swoich bliskich, nie potrafi wskrzesić uczuć, które towarzyszyły jej kiedyś.

To co powoduje, że żyje niekoniecznie jest dobre dla jej związku i dla niej.

Urszula w pierwszym dniu swojego urzędowania obiecuje zrozpaczonej matce, której 15-letnia córka została zgwałcona przez policjanta, zająć się sprawą, ale ślady tego przestępstwa w dziwny sposób znikają, a jej działania są blokowane.

To staje się początkiem sieci oplatającej życie pani minister: anonimowe groźby, fejkowe konta na portalach, inwigilacja jej osoby.

Wbrew pozorom nie mamy do czynienia z zawrotnym tempem akcji, ale wydarzeniami, które powoli acz konsekwentnie mieszają w życiu bohaterki.

Zdrada jest ciekawie skonstruowanym kryminałem psychologicznym unikającym skrótów i powierzchowności, w którym jakość i sposób narracji zdecydowanie do mnie przemawia.

Mam zamiar sięgnąć po pozostałe książki autorki, bo te pierwsze spotkanie było udane i oczywiście chcę więcej.

Ursula Aradottir obejmuje posadę ministra spraw wewnętrznych. Zostawia za sobą pracę w pomocy humanitarnej, ebolę, wybuchy bomb, serie z karabinów w Syrii i Liberii.

Islandia miała przynieść jej poczucie bezpieczeństwa i stabilizację, stać się ratunkiem dla związku Urszuli i jej męża Nooniego.

Nowa rzeczywistość okazała się groźna inaczej, bardziej podstępna i...

Ursula jak dotąd pracowała na misjach w Syrii i Liberii. Teraz wróciła do Islandii i rozpoczęła pracę jako minister spraw wewnętrznych.
Chociaż ma być tylko na zastępstwo, to jednak chce zrobić tyle dobrego, ile tylko się da.
Przede wszystkim pragnie wyjaśnić sprawę gwałtu na 15-letniej Katrin Evie.

I właśnie wtedy zaczyna dostawać listy z pogróżkami, a w prasie pojawia się nieprzychylny jej artykuł. W dodatku ktoś założył jej konto na Tinderze z anonsem towarzyskim.

Kto i dlaczego chce zaszkodzić Ursuli?

Całą historię oglądamy oczami kilku bohaterów.
Chociaż z początku wydaje się,że nic ich nie łączy, to na sam koniec namalują nam wspólnie dość szokujący obrazek.
Panujący chaos z biegiem stron nabierze porządku i wszystkie sprawy zostaną wyjaśnione.

Książka bardzo mi się podobała i dzięki niej ogromnie się cieszę, że jestem tak daleko od tych wszystkich politycznych zagrywek, gdzie układ goni układzik i nikomu nie można zaufać.
,,Zdradę" oczywiście Wam polecam i zapraszam do czytania.

Ursula jak dotąd pracowała na misjach w Syrii i Liberii. Teraz wróciła do Islandii i rozpoczęła pracę jako minister spraw wewnętrznych.
Chociaż ma być tylko na zastępstwo, to jednak chce zrobić tyle dobrego, ile tylko się da.
Przede wszystkim pragnie wyjaśnić sprawę gwałtu na 15-letniej Katrin Evie.

I właśnie wtedy zaczyna dostawać listy z pogróżkami, a w prasie pojawia...

Islandzki kryminał psychologiczny. Pierwszy raz mam okazję czytać coś w tym gatunku, z tego kraju, chociaż literatura skandynawska nie jest mi obca, przynajmniej ta z kryminalnej strony.

I było dobrze, może nie spektakularnie, ale dobrze. Oczywiście najlepszą robotę zrobił klimat. Taki typowy - chłodny, wyważony. Raczej spokojnej fabule dynamiki dodawały krótkie rozdziały, przez co "jeszcze jeden rozdział" ciągło się u mnie przez pół nocy. A autorka podsysała moją ciekawość przeplataniem wątków. Sama fabuła nie jest skomplikowana - kobieta na stanowisku ministra zawsze wzbudza emocje, tutaj staje się ofiarą internetowego hejtu. W grę wchodzą również niewygodne sprawy z przeszłości,  polityczne zagrywki, szantaż i duże pieniądze. Wszystko jest logiczne, poukładane, a samo rozwiązanie i zakończenie powieści - bardzo poprawne. Nic mnie tu nie zaskoczyło, jednak nie ma to wpływu na moją ocenę, bo bardzo dobrze mi się czytało.

Nie lubię wątków politycznych w książkach, w "Zdradzie" mi się podobał. Jest to czwarta część cyklu, jednak nieznajomość wcześniejszych nie przeszkadza w odbiorze. Wiem, że teraz chętnie poznam pozostałe tomy.

Islandzki kryminał psychologiczny. Pierwszy raz mam okazję czytać coś w tym gatunku, z tego kraju, chociaż literatura skandynawska nie jest mi obca, przynajmniej ta z kryminalnej strony.

I było dobrze, może nie spektakularnie, ale dobrze. Oczywiście najlepszą robotę zrobił klimat. Taki typowy - chłodny, wyważony. Raczej spokojnej fabule dynamiki dodawały krótkie...

"- Kochana duszyczko. - Stara kobieta westchnęła. - Biedna, nieszczęsna duszyczko. - Ponownie uściskała Stellę. - Oto twój prezent urodzinowy, baby-bruja, mała wiedźmo - szepnęła babcia i mocno dmuchnęła w ucho Stelli, tak, że jej głowę wypełniło gorące światło. Potem otworzyła drzwi balkonowe i ze zręcznością kota wspięła się na balustradę, wsadziła miotłę między nogi i zeskoczyła.
To była prawdziwa niespodzianka, ponieważ nie spodziewałam się, że ta historia, aż tak mi się spodoba, miałam obawy, że będzie zbyt przegadana albo zbyt polityczna. Tym czasem otrzymałam wciągającą fabułę, ciekawą intrygę i świetnie wykreowanych bohaterów, a krótkie rozdziały spowodowały, że przeczytałam tę książkę na raz. To co jest charakterystyczne dla tej powieści to nagłe zwroty akcji i nieustające napięcie towarzyszące podczas lektury. Ogromne pozytywne zaskoczenie, sprawdźcie koniecznie.

"- Kochana duszyczko. - Stara kobieta westchnęła. - Biedna, nieszczęsna duszyczko. - Ponownie uściskała Stellę. - Oto twój prezent urodzinowy, baby-bruja, mała wiedźmo - szepnęła babcia i mocno dmuchnęła w ucho Stelli, tak, że jej głowę wypełniło gorące światło. Potem otworzyła drzwi balkonowe i ze zręcznością kota wspięła się na balustradę, wsadziła miotłę między nogi i...

„Cały pokój pachniał zdradą, a ściślej mówiąc czymś ohydnym, bo sama zdrada byłaby bardziej znośna.”

Ursula to niesamowita kobieta. Pracowała na misji w Syrii i Liberii, niejednokrotnie narażała swoje życie. Teraz została ministrem spraw wewnętrznych na Islandii, podejmuje taką decyzję, ma nadzieję, że w końcu będzie więcej czasu spędzać z rodziną. Już wkrótce okazuje się jak bardzo się myliła. Nowa praca staje się zupełnie innym wyzwaniem, a problemy się mnożą. Polityka, jej wyrachowane oblicze staje się tłem dla następujących po sobie wydarzeń. Gwałt na nastolatce – zamieciony pod dywan, listowne pogróżki, liczne intrygi i manipulacje. Niebezpieczeństwo staje się coraz bardziej realne. Czyżby Ursula stała się kozłem ofiarnym?

Akcja powieści toczy się dynamicznie, krótkie rozdziały sprawiają, że książkę trudno było odłożyć. Niesie sporą dawkę emocji i wzbudza nerwowe napięcie. Liczne retrospekcje powodują, że możemy spojrzeć na pewne wydarzenia z szerszej perspektywy, zrozumieć je. Narracja toczy się z kilku perspektyw – osób, które coś ze sobą łączy. Do Ursuli poczułam sporą sympatię, to silna, wytrwała, pewna siebie, odważna kobieta, chociaż niejedno ma za uszami. Widzimy jej przeszłość, wchodzimy w jej życie i razem z nią toczymy codzienne walki. Były chwile, gdy trudno było mi ją zrozumieć. Jej przeszłość kładzie się cieniem na teraźniejszości. Cierpi na syndrom stresu pourazowego.

Zdrada zawsze boli i uderza z najmniej spodziewanej strony. Intrygi, manipulacje, wzajemne zależności, szemrane interesy załatwiane po cichu. Ludzie na stanowiskach ich postrzeganie prawdy, naginanie jej do własnych potrzeb i korzyści. Kto jest wrogiem, a kto przyjacielem? Syzyfowa walka z biurokracją. Media – ich siła i władza, przekłamywanie prawdy.

Klimatyczny, intrygujący kryminał, sensacja i spora dawka obyczajówki, czyta się szybko i przyjemnie. Cały czas coś się dzieje. Podczas czytania wyraźnie odczuwalny jest niepokój. Zakończenie mało przewidywalne. Polecam.
http://tatiaszaaleksiej.pl/zdrada/

„Cały pokój pachniał zdradą, a ściślej mówiąc czymś ohydnym, bo sama zdrada byłaby bardziej znośna.”

Ursula to niesamowita kobieta. Pracowała na misji w Syrii i Liberii, niejednokrotnie narażała swoje życie. Teraz została ministrem spraw wewnętrznych na Islandii, podejmuje taką decyzję, ma nadzieję, że w końcu będzie więcej czasu spędzać z rodziną. Już wkrótce okazuje się...

Przeczytałam opis tej książki i stwierdziłam, że to może być coś dla mnie. Nie czytałam wcześniejszych książek Autorki.

Ursula pracowała na misjach w Syrii i Liberii, teraz zostaje ministrem spraw wewnętrznych. Decyduje się na to aby móc spędzać więcej czasu z rodziną. Jednak polityka jest tu tłem na którym rozgrywa się wiele wciągających intryg. Mamy sprawę gwałtu na nastolatce, listy z pogróżkami, a nawet romans.

Spora ilość wątków, oraz krótkie rozdziały nadawały książce niezwykłego tempa. To powodowało u mnie również stan ,,jeszcze jeden rozdział". Zdecydowanie bardzo trudno, było mi się od niej oderwać.

Świetnie rysy psychologiczne bohaterów, doskonała intryga i zaskakujące zakończenie. Czego chcieć więcej? Może tylko wielu takich książek.
Książka świetnie napisana, wartka, żywa, dopięta na ostatni guzik. Dla mnie po prostu rewelacyjna.

Ursula wzbudziła moją sympatię, mimo, że nie jest to kryształowa bohaterka. Mocno przyczyniły się do tego wplatane retrospekcje, mogłam lepiej poznać i zrozumieć tę kobietę. Wejść w jej świat i poczuć te wszystkie emocje.

Niewątpliwie miałam swoje oczekiwania sięgając po tę książkę, dostałam jednak o wiele więcej. To doskonała lektura dla Wszystkich, którzy lubią mocne tempo, wyrazistych bohaterów i zwroty akcji. To doskonała lektura również dla tych którzy nie lubią polityki, bo na prawdę nie poczujecie się nią przytłoczeni.

Przeczytałam opis tej książki i stwierdziłam, że to może być coś dla mnie. Nie czytałam wcześniejszych książek Autorki.

Ursula pracowała na misjach w Syrii i Liberii, teraz zostaje ministrem spraw wewnętrznych. Decyduje się na to aby móc spędzać więcej czasu z rodziną. Jednak polityka jest tu tłem na którym rozgrywa się wiele wciągających intryg. Mamy sprawę gwałtu na...

Ursula jest silną kobietą, pracującą na misjach w Syrii i Liberii daleko od najbliższych.
Kobieta postanawia spędzać więc czasu z rodziną, dlatego postanawia zmienić profesję. Zostaje ministrem spraw zagranicznych na Islandii. Szybko okazuje się, że nowa praca niesie ze sobą nowe i zdecydowanie gorsze problemy. Kłopoty częściowo związane są z jej poczynaniami, jednak pojawiają się również taki, które są zupełnie od niej niezależne... W trakcie pracy postanawia pomóc kobiecie, której nastoletnia córka została zgwałcona, a sprawa została zamieciona pod dywan... Kobieta zaczyna otrzymywać tajemnicze listy z pogróżkami... Początkowo niezbyt groźne, w późniejszym czasie dotyczące zachwiania jej bezpieczeństwa... Dodatkowo musi zmierzyć się ze swoją przeszłością...
__________________________
"ZDRADA" ukazuje prawdziwe zachowania ludzi, które nie zawsze są zgodne z oczekiwaniami. Pokazuje intrygi zarówno polityczne dotyczące wysoko postawionych ludzi, jak i te związane z działalnością policji. Powieść przeczytałam bardzo szybko, spowodowane to było całkiem dobrze wykreowaną fabułą. Zdecydowanie mogę sklasyfikować ją jako połączenie obyczajówki, sensacji i lekkiego kryminału. Książka przypadła mi do gustu, chociaż nie potrafiłam zrozumieć zachowania głównej bohaterki... Była bardzo ułożoną osobą, jednak sama w dziwny sposób burzyła swój porządek. Tak naprawdę to jedyna sprawa do, której mogę się przyczepić, ponieważ pozycja zdecydowanie jest godna uwagi. Napięcie jest wprost namacalne i ciężko jest domyślić się zakończenia powieści.

Ursula jest silną kobietą, pracującą na misjach w Syrii i Liberii daleko od najbliższych.
Kobieta postanawia spędzać więc czasu z rodziną, dlatego postanawia zmienić profesję. Zostaje ministrem spraw zagranicznych na Islandii. Szybko okazuje się, że nowa praca niesie ze sobą nowe i zdecydowanie gorsze problemy. Kłopoty częściowo związane są z jej poczynaniami, jednak...